Ísafold - 29.03.1890, Blaðsíða 4

104
Bjarnasonar og látinnar konu hans Ingveldar
Gísladóttur.
Á húsinu hvílir um 1160 króna skuld til
sparisjoðsins hjer í Hufnarfirði.
Hin 2 fyrstu uppboð fara fram á skrifstofu
sýslunnar, en liið siðasta hjá húseign þeirri,
sem selja á.
Söluskilmálar verða til sýnis hjer á skrif-
stofunni daginn fyrir hið fyrsta uppboð.
Kaupandi getur komizt að húsinu hinn 14.
maí þ. á.
Skrifstofu Kjósai- og trullbringusýslu,
Haínarfirdi hinn 28. marzmán. 1890.
Franz Siemsen.
Verzlun Geirs Zoéga & Co.
i Beykjavík hefir jafnan nægar birgðir af
öllu því er til sjávarútvegs heyrir, af beztu
tegundum með mjög vægu verði, svo sem
færi 5—1-J pd., taumagarn, lóðaröngla, þorsk-
öngla (nýja útlenda síldaröngla), fiskhnífa,
síldarnet, kork o. fl.
Enn fremur eru nú nýkomnar til tjeðrar
verzlunar með skipinu «Margrjet» frá Kaup-
mannahöfn alls konar nauðsynjavörur, svo
sem, rúgmjöl, bankabygg, baunir (ágætar)
grjón, kaffi, kandís, export, púðursykur,
smjör tvær tegundir, sveskjur, rúsínur, sjókó-
lade, kanel, tvíbökur, kirsiberjasaft, skóleður,
klossar, ostur og fleira. Ennfremur fataefni,
tilbúinn fatnaður, hálsklútar , barnakjólar,
smásjöl, klæði, allskonar eldhúsgögn og margt
annað fleira.
Afsláttur gegn peningaborgun út í hönd.
Nýkomið með „Lauru“
i verzlan Eyþórs Felixsonar
Margs konar ullar-nærfatnaður (normal).
Agætar saumavjelar.
Mikið af stórum og smáum sjölum,
Margar tegundir af osti.
Spege-pilsu.
Keykt og saltað flesk o. fl., o. fl.
Öll kramvara selst með mjög vægu verði,
og sje keypt til muna, fæst mikill afsláttur.
Hjer eptir seljum við ferðamöunum allan greiða,
sem vjer getum í tje látið og þeir æskja.
25. marz 1880.
Búendur í Leirár- og Melahreppi.
Hjer með fyrirbýð jeg öllum ferðamönnum, að
á hestum sínum í Hafnarlamlareign fyrir utan
Hafnará, á þeim tíma árs, sem jörð er auð.
Höfn í Borgarfirði, 24. marz 1890.
Steinunn Sivertsen.
ÓSKILAKINDUR, er seldar hafa verið í
tíorgarfjarðarsýslu árið 1889. (Eptir skýrslum
hreppstjóranna);
1. Grár lambhrútur; mark: blaðstýft apt. h., stúf-
rifað gagnbitað v.
2. Grátt lamb; m.: stig fr. h., fjöð. apt. v.
3. Hvít gimbur veturgömul; m.: geirstýft h., sýlt
gagnbitað v. (brm.: tí. K. S. h. h. Vogum).
4. Hvít gimbur veturgömul; m.: hálftaf apt. biti
fr. h., hamarskorið v.
5. Hvít ær tvævetur; m.: hamrað h„ standfjöður
apt. v. (hornam.: tvístýft fr. biti apt. h., sneitt
fr. gagnbitað gat v.).
6. Hvít ær tvævetur; m.: heilrifað biti apt. h.,
sýlt í hamar v.
7. Hvít ær tvævetur; stýft fjöður fr. h., tvístýft
apt. v.
8. Hvítt geldingslámb; m.: biti og fjöður fr. h.,
biti fr. v.
9. Hvítt geldingslamb; m.: blaðstýft fr. h., sneið-
rifað fr. fjöður apt v.
10. Hvítt geldingslamb; m.: fjaðrir tvær fr. h., tví-
stýft apt. biti fr. v.
11. Hvítt geldingslamb; m.: geirstýft h., hálftaf
apt. v.
12. Hvítt geldingslamb; m.: stýft í hálftaf apt. h.
tvístýft apt. v.
13. Hvítt geldingslamb; m.: sýlt hálftaf apt. h.,
stýft hangandi fjöður apt. v.
14. Hvítt geldingslamb; m.: tvlstýft fr. h., blaðstýft
fr. biti apt. v.
15. Hvítt geldingBlamb (mark óglöggt); stig fr. biti
apt., ídráttur v.
16. Hvítt gimbrarlamb; m.: biti fr. h„ bitar tveir
apt. v.
17. Hvítt gimbrarlamb; m.: fjöður og biti fr. h.,
biti fr. v.
18. Hvítt gimbrarlamb; m.: sneiðrifað apt. fjöður
fr h., stýft biti fr. v.
19. Hvítt gimbrarlamb; m.: sneitt fr. gagnbitað h.,
tvírifað í stúf v.
20. Hvítt gimbrarlamb; m.: sneitt og fjöður fr. h.,
biti og fjöður apt. v.
21. Hvítt gimbrarlamb; m.: tvístýft fr. h., blaðsýft
fr. v.
22. Hvítt gimbrarlamb; m.: sýlt, endi dreginn í v.
23. Hvítur lambhrútur; m.: blaðstýft apt. biti fr. h,,
tvístýft fr. v.
24. Hvítur lambhrútur; m.: blaðstýft fr. biti apt. h.,
biti fr. fjöður apt. v.
25. Hvitur lambhrútur; m.: sneitt fr. biti apt. h.
26. Hvítur sauður veturgamall; m.: geirstýft h.,
sneiðrifað apt. v. (hornam.: fjöður apt., blað-
stýft fr. h.).
27. Hvítur sauður veturgamall; m.: sneitt apt. h.»
sýlt gagnbitað v.
28. Hvítur sauður veturgamall (sjórekinn); m.: sýlfc
biti fr. fjöður apt. h., sýlt gagnfjaðrað v.
29. Hvítur sauður veturgamall; ra.: tvístýft og biti
apt. fjöður fr. h„ hvatt fjöður apt. v. (hornam.
óglöggt: tvístýft apt. stig (eða fjöður) fr. h.,
hvatt gagnfjaðrað v.).
30. Svart geldingslamb; m.: biti og fjöður fr. h.
biti fr. v.
31. Svart gimbrarlamb; m.: tvístýft apt. h., sýlt
biti fr. v.
32. Svartflekkótt gimbrarlamb; m.: stýft í hálftaf
apt. h., tvístýft apt. v.
33. Svarthníflóttur sauður veturgamall (mark ógl.);
hamrað bragð fr. h., stýft fjöður apt. v.
34. Svarthosótt gimbur veturgömul; m.: sneitt fr.
h., boðbíldur apt. v.
35. Svartur sauður veturgamall; m.: heilrifað h.,
hálftaf apt. v.
36. Svört gimbur veturgömul; m.: tvístýft fr. riia
í hærri stúf h.
Rjettir eigendur hins selda fjár vitji undvirðis
þess, að frádregnum kostnaði, hingað á skrifstof-
una fyrir næstu Mikaelsmessu.
Skrifstofu Mýra- og Borgarfj.sýslu, 21. marz 1890.
Sigurður þórðarson.
Enskunámsbók Geirs Zoéga er »hin
hentugasta fyrir þá, sem stunda enskunám
tilsagnarlausU, segir W. G. S. P(aterson) í Isa-
fold XVI. 81. Verð 2 kr.
Forngripasafmð opið hvern mvd. og Id. kl. I_______2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 1]—2
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. 12—2
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. í
hverjum mánuði kl. 5—6
■Veðurathuganir i Reylcjavlk, eptir Dr. J. Jónassen.
marz Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mæiir(millimet.) Veðurátt.
ánóttu|um hád. fm. em. fm. em.
Mvd.26. + 4 + 8 734.1 739-1 A hv b A h d
Fd. 27. + 4 + 5 741.7 746.8 Na hvb A h b
Fsd. 28. -r- 2 O 75‘-8 756.9 N h b N h b
Ld. 29. +- s 759-5 O b
26. og 27. var hjer hvasst austanveður, bjartur upp-
yfir; aðfaranótt h. 28. gekk hann til norðurs, hvass
útifyrir, hægur hjer innfjarða, með vægu frosti. í
morgun (29.) bjart og fagurt sólskin, logn, norðan-
gola útifyrir.
Ritstjóri Björn Jónason, cand. phil.
Prentsmiðja Íeaíoldar.
orsök, sem því hefir valdið, þá er það víst,
að foreldrar hans þrátt fyrir fátækt sína
lögðu allt í sölurnar til að veita syni sínum
góða menntun ; enda hafði náttúran gætt
hann góðum gáfum, til að hagnýta sjer þá
góðu fræðslu, sem honum var kostur á
veittur.
Kit hinna fornu sagnameistara og mál-
snillinga ættjarðar hans voru það, sem hann
hneigðist mest að í æsku sinni; hann sá
daglega fyrir sjer hinar mikilfenglegu leifar
listaverka og stórvirkja forfeðranna, og voru
þær honum ínaynd liðinna frægðardaga þjóð-
arinnar; hvatti þetta og brýndi ímyndunarafl
hans og eldlegan áhuga og glæddi í brjósti
honum brennandi ættjarðarást.
En Rómaborg á æskudögum Rienzis var
sorglega ólík Rómaborg hinni fornu. Eitt
sinn hafði Rómaríki verið svo voldugt, að
það hafði borið ægishjálm yfir öllum heimi;
drottinvaldið yfir heiminum var Rómaborg úr
höndum gengið. En síðan hafði þó borgin
verið aðsetur páfanna, aðsetursstaður hins
andlega drottinvalds yfir þjóðunum, og það
var þó nokkur uppbót þesB veraldarvalds og
yfirráða, er glötuð voru; en á dögum Rienzis
var einnig þessi tignar-skuggi horfinn ættborg
hans; páfinn var fluttur frá Róm og sat
með stjórn sinni og hirð í Avignon. þannig
var «feðranna frægð fallin í gleymsku og dá».
Níi var þar eins konar postullegur jarl, sem
að nafninu til skyldi hafa á hendi æðstu
stjórn í borginni. En aðalsmennirnir rjeðu
þar öllu. Hinar ríku ættir Colonna, TÍrsini
og fáeinar aðrar, höfðu í rauninni allt valdið
í sínum höndum. Og þessir aðalsmenn mis-
beittu valdi sínu hörmulega, beittu hinni
grimmustu undirokun og harðstjórn við al-
þýðu manna, smánuðu nálega hvern kvenn-
mann af alþýðu-ætt og höfðu dómstólana í
sínu valdi með mútum. þannig var ástandið
í Róm í byrjun fjórtándu aldar.
Bienzi hinn ungi sá böl og niðurlægingu
ættjarðar sinnar og sárnaði mjög. það
vaknaði hjá honum sterk og hrein löngun
til að frelsa ættborg sína af valdi kúgara
hennar, og tók hann brátt að stefna að þessu
marki, þótt á undarlegan hátt mætti virðast.
Hvar sem margir eða fáir alþýðumenn
voru saman komnir, þar ávarpaði hann þá
I
jafnan ; sætti hann hverju færi til að telja
um fyrir mönnum og vekja hjá áheyrendun-
um endurminninguna um frægð forfeðranna.
þá er hann var að minnast fornra frægðar-
stunda, mælti hann stundum hástöfum ;
»Hvar eru nú þessir fornu Rómverjar —.
drengskapur þeirra, dyggð og rjettlæti, mann-
dáð þeirra og veldi ? Er allur hugur og dáð
dáið og hauglagt með hetjum fornaldarinnar ?
Æ, hví auðnaðist mjer ekki að fæðast í
heiminn á frægðartíð míns fósturlands ?»
Bienzi var ágætlega máli farinn og einarður
vel, átti hann brátt mikilli hylli að fagna
hjá alþýðu; enda varð það æ tíðara og tíð-
ara, að hann ávarpaði almenning á strætum
úti og hjelt tölur fyrir þeim. A hverjum
degi þyrptust hópar að honum á strætunum;
benti hann þeim þá á ljóna-líkneskin og
höggormalíkneskin, og aðrar ímyndfullar mar-
mara-myndir, er þar blöstu við augum þeirra
hvervetna í borginni og dróg þar samlíkingar
af í ræðum sínum, mælti að vísu í eptir-
líkingum og dæmisögum, en þó svo að heim-
færslan var ekki torskilin; jafnaði gaman
þeirri frægðar-öld, er þessi og því um lík