Ísafold - 12.07.1890, Blaðsíða 4

224
/
hjáverkura : að leita í sorpi og alls konar úr-
tíningi á götum og torgum, og fjenýta sjer
það sem verður. Sumir hafa orðið vel fjáðir
menn á þeirri atvinnu. En sá er munurinn,
að þar er fjenýtingarhagsýnin svo mikil og
tilfæringar til þess svo margbreyttar og full-
komnar, að undrum sætir. þar hefði mátt
fá talsvert fje fyrir gripasafn Sæfinns, eptir
að silfrið og gullið var úr tínt. Hver veit
nema Sæfinnur hefði getað eignast þar ekki
300 kr., heldur 3000 kr. eða jafnvel 30,000
kr.?
Leiðarvisir ísafoldar.
538. Eru þeir, sem halda fóðurfjenað, ekki
skyldir að skila honum úr fóðrum á eldaskildaga?
Og ef þeir vanrækja það og skepnan kemur
hvergi fram, verða þeir þá ekki að ábyrgjast
hana?
Sv.: Jú.
539. í veiðistöð, þar sem jeg er kunnugur,
þarf venjulega að ryðja lendinguna tvisvar og
þrisvar á vertið. Eru sjómenn skyldir til að
vinna að því kauplaust eða hverjum ber að borga
þeim, skipseigenda eða landeiganda, sem árlega
tekur borgun fyrir skipsuppsátur?
Sv : Landeiganda ber að borga.
540. Vorið 1884 var mjer byggð jörð, sem er
4 hndr. eptir jarðamati frá 1886, og hef jeg búið
á henni siðan og staðið i fullum skilum við eigf-
endur hennar, sem ekki hafa gefið mjer bygg-
ingarbrjef. Nú hafa þeir (eigendurnir) selt þetta
ábýli mitt án vitundar minnar, eða án þess að
bjóða mjer það til kaups, en neitað að taka a
móti borgun fyrir jörðina af mjer sem hefi lagt
andvirðið fram i peningum. Er þetta rjett að
að farið og hvernig á jeg að leita rjettar míns,
ef svo er eigi ?
Sv.: Leiguliðar hafa eigi forkaupsrjett að ábýli
sinu. nema þeir hafi „byggingu og lífsfestu fyrir“
því (þ. e. ætlanga ábúð eptir byggingarbrjefi), sjá
tilsk. 18. júni 1723.
541. Er útlendum mönnum leyfilegt að skjóta
fugla i júnimánuði eða um varptíma, þar sem
varpland er nálægt. Sje það ekki, hverju varðar
það útlendinginn eða þann, sem það gjörir ?
Sv.: það varðar sektum, 4 kr. fyrir hvert skot,
ef nær er eggveri en 200 faðma tólfræð, en 2 kr.,
ef fjær er en þó innan '/4 “ílu, auk skaðabóta
fyrir dýr þau eða fugla, sem skotnir eru, og 2—20
kr. sekt fvrir að skjóta i annars manns landi.
Proclama.
Eptir lögujn 12. apríl 1878 og o. br.
4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
pá, sem til skulda telja í dánarbúi þor-
steins jónssonar jrá Holti í Garði, sem
dó í Reykjavík hinn 22./. m , að tilkynna
kröfur sínar og sanna pœr fynr undir-
skrifuðum skiptaráðanda innan 6 mánaða
frá síðustu birtingu auglýsingar pessarar.
Skrifstofu Kjósar- og Gullbringusýslu 3. júlí 1890.
Franz Siemsen-
Proclama.
Eptir lögum 12. apríl 1878 og o. br.
4. jan. 1S61 er hjer með skorað á alla
pá, sem til skulda telja í dánar- og fje-
lagsbúi Bjarna Eiríkssonar, sem dó að
Hraðastöðum í Mosfellssveit, og eptir-
lifandi ekkju hans Guðnýjar Olafsdóttur,
að tilkynna kröfur sínar og sanna pær
fyrir undirrituðum skiptaráðanda innan
6 mánaða frá síðtistu birtingu auglýsingar
pessarar.
Sktifstofu Kjósar- og Gtillbringusýslu 3. jtilí )8q0.
Franz Siemsen.
Proclama.
þar sem bú ekkjunnar Guðrúnar As-
bjarnardóttur í Króki á Kjalarnesi er
tekið lil opinberrar skiptameðferðar, er
hjer með samkvœmt lögum 12. apríl 1878
og o. br. 4. jan. 1861 skorað á alla pá,
sem til skulda telja í fjeðu búi, að til-
kynna kröfur sínar og sanna pœr fyrir
undirrituðum skiptaráðanda innan 6 mán-
aða frá síðustu birtingu auglýsingar
pessarar.
Skifstofu Kjósar* og Gullbringusýslu 3. júlí 1890.
Franz Siemsen-
Kennarafjelagið.
þeir fjelagsmenn, sem enn eigi ógoldin árs-
tillög, eru beðnir að borga þau sem first til
kandídats Mortens Hausens í Beykjavík.
Prestaskólakennari þórhallur Bjarnarson gegn.
ir forsetastörfum í fjarveru forseta og vara-
forseta.
i TAPAZT hefur 9. júlt á leiðinni frá Átbæ fram
á Seltjarnarnes leðurbotnað selskinnstaska með
tómri fiösku og dálitlu af rullu í. Finnandi skili
henni hið fyrsta á skrifstofu ísafoldar eða að
Kálfholti til min undirskrifaðs gegn sanngjörn
fundarlaunum
p. t. Rvk 10. júlí 1890.
pórður Sigurðsson.
Styrktarsjóður W. Fischers.
þ>eir sem vilja sækja um styrk úr þessum
sjóði geta fengið sjer afhent prentuð eyðublöð
til þess í verzlun Fischers í Beykjavík og
Keflavík. Bónarbrjefin þurfa að vera komin
til stjórnendanna (landshöfðingja og forstöðu-
manns Fischers-verzlunar í Beykjavík) fyrir
lok septembermánaðar þ. á.
þar eð bú kaupmanns G. Jhordals í
Reykjavík hefur verið tekið til skiptameð-
ferðar sem protabií, er hjer 7neð samkvæmt
lögum 12. apríl 1878 og o. br. 4. janúar
1861 skorað á alla pá, er telja til skuld-
ar í tjeðu búi, að lýsa krófum sínum og
sanna pær fyrir skiptaráðanda í Reykjavík
áður en ár líður frá síðustu (priðju)
birtingu pessarar auglýsingar.
Bæjarfógetinn í Reykjavik i >. júll 1890.
Halldór Daníelsson.
jjRSMlðUR 'J'h. jNGIMUNDARSON
BVR í yÍÐALSTR. NR. 9.-- ýtLLS KONAR AÐGERÐ Á
URUM OO KLUKK.UjW.
Forngripasaínió opió hvern mvd. og id. kl. i—a
Umdsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 13—1
Landsbókasafnið opið hvern rúmhelgan dag kl. <2—a
útlán md„ mvd. og ld. kl. 2—3
Söfhunarsjóðurinn opinn I. mánud.
hverium mánuð; kl. t- 6
Veðurathuganir i Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen.
Júlí Hiti (á Celsius) Loptþyngdar- mælir(millimet.ll Veðrnítt.
ánóttu|um hád. fm. em. j lm | em.
Mvd. 9. d" 5 1 +11 761.0 762.0 jV h b O b
Fd Io. + 6 1 +12 764.s 764-5 0 b |0 b
Fsd. 1 1. + 6| +13 76 >.0 lO b V h b
Ld. i>. + 7 754.4 í A h d jSa h b
Sama góða veðrið hefur haldizt daglega, úrkoma
svo sem engin i morgun (12.) hægur á austan-Iand-
sunnan dimmur.
Ritstióri Björn Jónsaon, cand. phii
Prentsmiðia ísafoldar.
á’leiðis, þustu upp í vagnana ; dyrunum var
lokað og lestin hjelt af stað.
Vagnklefinn, sem jeg var í, var stór og
rúmgóður. Jeg var þar aleinn. fegar jeg
var búinn að koma farangri mínum fyrir,
hallaði jeg mjer aptur á bak í legubekkinn,
til þess að vita hvort gæti ekki sofnað.
En — var sem mjer sýndist? Stóð ekki
einhver vofa þarna fyrir utan glerhurðina,
og starði á mig með svo einkennilega flótta-
legu augnaráði ? Eða var það missýning ?
Nei, mjer skjátlaðist ekki ! Nú lypti hún
upp handleggnum og ógnaði mjer með
krepptum hnefanum.
Hurðinni var hrundið upp, og — maður
kom æðandi inn í herbergið.
Jeg varð sem frá mjer numinn af hræðslu,
til mín, af því að jeg hafði orðið til þess að
leiða í ljós óreglu þá, sem hann í nokkur
undanfarin ár hafði gert sig sekan í. Hann
kenndi mjer um það, að honum var vikið
frá starfinu.
Nú sat hann þarna gegnt mjer í herberg-
ishorninu, og starði þegjandi út í myrkrið.
Hvað hafði hann í hyggju ? Hafi hann
verið að hugsa um að myrða mig, þá var
jeg algerlega á hans valdi, því bæði var það,
að jeg var með öllu vopnlaus, og svo var
eins og jeg hefði misst allan mátt og allt
áræði, þegar mjer varð litið á hinar breiðu
herðar hans og vöðvamiklu handleggi.
Jeg hjelt á dagblaði og ljet sem jeg væri
að lesa í því, en hafði þó aldrei augun af
óvini mínum.
hún hafi aldrei goldið líknar sinnar við hinn
ókunna ferðamann«. X-\-X
Morðið.
|>að var í miðjum desembermánuði.
Jeg átti brýnt erindi til Z . . . Jeg tók
mjer far með hraðlest, sem átti að halda af
stað þangað hálfri stundu fyrir miðnætti.
f>að var fagurt veður um nóttina, en tölu-
vert frost; tungl var í fyllingu, og hjúpaði
allt í grábláa geislablæju.
Lestin nam staðar í D . . .
»Jeg ætla til Z . . sagði jeg við mann,
sem stóð við hliðina á mjer. |>að var um-
sjónarmaðurinn í annari eimlestardeild.
Umsjónarmaðurinn lauk upp klefa, og bað
mig »að gera svo vel«.
Gufupípan hrein. Allir, sem lengra ætluðu
þégar jeg sá hver m'aðurinn var. Jeg hafði
opt sjeð það áður, þetta ísmeygilega, ógeðs-
lega augnaráð, og þennan ískyggilega svip.
Jeg þekkti þegar, að förunautnr minn var
Theuerkorn, sá hinn sami sem stóð fyrir
járnbrautarlagningunni í F . . . hjerna um
árið.
Jeg vissi að Theuerkorn bar hefndarhug
Lestin rann áfram með ógurlegum hraða;
hún fór fram hjá hverri járnbrautarstöðinni
á fætur annari, og nam hvergi staðar.
Allt í einu hvein í gufupípunni. Jeg leit
út. Við vorum jkomnir inn í bækiskóg, sem
var hjer um bil míla á lengd. Bækitrjen
stóðu þarna upp úr snjónum, hjíipuð helgráu