Ísafold - 18.10.1890, Blaðsíða 3

353
eptir því, að einhverjum heyrudda yrði snar-
að út af heygarðinum. |>essi siður mun þó
reyndar víðast hvar lagður niður og hross,
hýst, enda er það svo harðneskjuleg meðferð
að láta hrossin vera þannig hjálpar- og skýl-
islaus í illviðrum, og meira að segja verða
stundum allsendis án þess að fá nokkra
gjöf fyrir stormi, — að allir ættu að sjá, að
slíkt getur ekki talizt forsvaranleg meðferð á
skepnum; enda er augljóst, að eigi hrossin að
geta unnið eiganda sínum fullt gagn að sumr-
um, útheimtist, að þau fái viðunanlega með-
ferð á vetrum, ekki að eins hvað fóður, held-
ur einnig hafa hús og hirðingu snertir; og geti
eigandinn ekki hýst öll hross sín, er miklu
skynsamara fyrir hann að fækka þeim við
sig og fara betur með þau sem eptir eru.
Hesthúsin þurfa ekki síður en fjárhúsin að
vera rúmgóð, björt og loptgóð, því hross þola
slæmt lopt miklu ver en aðrar skepnur og
er mjög hætt við köfnun. Betra er, að hafa
ekki mörg hross saman í sama hesthúsi, því
annars má ganga að því vísu, að sum þeirra
jetist úr. Tvísett hesthús með stalli til beggja
handa, svonefndar citraðira, sem eru með
mjög flötu þaki og stóru opi á miðjunni, eru
venjulega hlautar og kaldar. því bæði vill
fenna inn gegnum opið, og þekju líka. En
naumast er þó nokkurt hesthús svo ljelegt, að
það sje ekki margfalt betra, heldur en hross-
in þurfi að standa undir bæjarveggjunum eða
út á víðavangi hvernig sem viðrar.
Kýrnar virðist ekki þörf að nefna, því all-
ir munu hýsa þær að nafninu til, þó misjöfn
hýbýli kunni að vera.
Fjárkaupaskip til Coghills, gufuskip
Dunedin, kom hingað í gærmorgun og fór
þegar upp á Akranes eptir rúmum 4000 fjár
er þar er geymt. Br nú aptur komið við
svo búið, með því veður hamlaði alveg að
koma fjenu út í það.
Utflutningsfje, nær 20 en 10 þúsundum,
er nú geymt hjer í nágrenninu, í Mosfells-
sveit og Seltjarnarneshreppi ofanverðum, 1—
2000 á bæ eða þar fram undir, í mestu ör-
tröð, sem nærri má geta. Ekki skeytt minnstu
vitund aðvörunum og bendingum hygginna
manna, nú síðast alþingism. þorl. Guðmunds-
sonar fyrir skemmstu í Isafold, um forsjál-
legri meðferð á skepnum og eptirlit. Enda
kvað sýslumaður hafa farið í dag upp um
bæi, þar sem mest er geymt af sölufje, eptir
fyrirmælum amtmanns, til þess að hafa þau
afskipti af þessu máli, sem lög leyfa og við
verður komið.
Thyra, strandferðaskipið, er ókomin
enn. Hafa veður tafið hana sjálfsagt.
Frá Islendingum í Ameriku- Tvö
blöð af Lögbergi komu með gufuskipi Coghills
í gær, 17. og 24. sept. Tíðindalaust meðal
landa í Canada að heyra, nema ef telja
skyldi það, að Jónas «postu]i» Jóhannesson,
bróðir Lárusar prjedikara, var vígður til
prests 16. f. m. presbýtera-kirkjunni íslenzku
í Winnipeg. Lögb. telur mein að því, að
prestbýterar þekkja ekki Eyjólf ljóstoll; þeir
hefðu þá miklu heldur vígt hann en Jónas
þennan; Eyólfur sje konungborinu h]á honum
sem prestsefni.
Baldvin L. Baldvinsson agent á leið hing-
að vestan með konu sinni; erindis eigi getið.
í Dakota þar á móti segir blaðið mikinn
ársbrest, llklega bæði hjá íslendingum þar og
öðrum, þó að blaðið nefni það ekki. Segir
þar, að uppskera hafi nálega algerlega brugð-
,izt hvervetna í Dakota nema í Kauðárdaln-
um. Hveitið bæði minna og lakara nú en í
fyrra; bændur fái hundruðum saman ekki
sem svarar útsæðinu. A mörgum jörðum
varð hveitið alls eigi slegið. Uppskerubrest-
ur þessi, sem landsbúar verða fyrir ár eptir
ár, kemur af vatnsleysi. Síðan 1. maí 1889
hefir eigi komið meiri væta úr lopti en 12
þuml. samtals, og það hefir orðið að duga 2
ára, uppskeru. Hefir þetta, vætuleysi gert
menn fjelausa svo þúsundum skiptir, og rek-
ur það bændur úr landi eitis hai't og þeir
komast. «Hver sem vildi leyna þessu væri
verri en auli. f>að er ekki lengur hægt að
blekkja með falsvonum skrumaranna». þetta
er haft eptír kaupmanni einum frá Ellendale
í Norður-Dakota. Segir hann að margir
muni komast á vonarvöl í vetur. Burtflytj-
endur flýja flestallir til norðvesturhluta Cana-
da. Miklu betra þar að vera.
Strandasýslu sunnanv. 8. okt. : Óþurkar miklir
gengu hjer meiri hluta sumarsins, svo úthey nýtt-
ust illa. töður hröktust eiunig nokkuð sumstaðar,
en náðust þó vel þurrar á endanum. Grasvöxtur
var með bezta móti. jafuve) betri en í fyrra, en
sökum óþurkanna eru nú úthey almennt minni en
f fyrra og sjálfsagt miklu lakari, en sökum hinna
miklu heyfyrninga má ætla að allir sjeu vel byrgir
með hey. það sem af er haustinu, hefir verið
úrkomusamt og fremur harðindalegt.
Hinn 6. þ._ m. var fjármarkaður haldinn hjer í
Hrútafirðinum ; á honum voru fjórir að kaupa :
Ooghill, B. G. Blöndal (fyrir Thordal) og báðir
kaupmennirnir á Borðeyri, eða menn fyrir þeirra
hönd. Verð á veturgömlu tje, geldum ám og
tvævetrum sauðum var hjer á markaðinum : 14 —
18 krónur. þeir Coghill og Thordal eiga hjer
margt fje í geymslu og vonast nú eptir skipunum
ept.ir því á hverjum degi.
Verð á kjöti er nú meö bezta móti á Borðeyri:
15—21 e. pd. Haustull á 50 a., og mör 30 aur.
pundið.
Innköllun.
Sarnkvæmt lögum 12. aprtt 1878 og
opnu brjefi 4. jan 1861 er hjer með skor-
að á alla pá, er telja til skuldar í dánar-
búi jóns jónssonar Waagfjörðs, er and-
aðist að Hlíð í Austur-Eyjafjallahreppi
27. marz p. á., að lýsa kröfum sinum og
sanna pær fyrir skiptaráðandanum í
Rangárvallasýslu, áður en 6 mánuðir
eru liðnir jrá síðustu birtingu innköll-
unar pessarar. fafnframt er skorað á
erpngja hins látna. að gefa sig fram og
sanna erfðarjett sinn. Skiptafundur
verður haldinn á pingstaðnum í Austur-
Eyjaf jallahreppi að afloknu næsta mann-
talspingi.
Sömuleiðis er skorab á alla pá, sem
skulda dánarbúinu. að gjöra skiptaráðand-
anum hjer í sýslu sem allra fyrst skil
fynr skuldum sínum.
Skrifstofu Rangárvallasýslu 6. okt. 1890.
Páll Briem._________________
Á næstliðnu vori hvarf mjer úr heimahögum
jörp hryssa velgeng, 4 vetra, mark: biti aptan
hægra; biti aptan, standfjöður irarnan vinstra; og
bið eg hvern sem hitta kynni, að hirða og gjöra
mjer vísbendingu um.
Gaularáshjáleigu ti. október 18S)0.
Ólafur Sigurðsson.
pivgmnnpse/niö. sem hvarf.______
jeg geti ekki stillt mig um, að vera við'
staddur#.
»Gættu nú að, hvað þú sjer þarna, áður
en þú grobbar meira«, mælti Godefroy og
þreif harðneskjulega í öxlina á vini sínum ;
— »nú er jeg hræddur um, að fari að hallast
á fyrir okkur«.
Mexíkómaðurinn varð náfölur, er hann leit
þangað, sem Godefroy benti honum, því —
þar stóð Harry Bristow, og vinir hans og
fylgismenn í hnapp utan um hann.
»Bölvaður karlinn hefir sleppt honum«,
sagði Mexíkómaðurinn. »En—»Örninn brúni«
skal fá þetta launað og það undir eins í nott;
já —- hann skal, svei mjer, komast að því
fullkeyptu, þrællinn ! — En nú er úti um
okkur. f>að þarf engan spásagnaranda til að
sjá, hver leikslokin verða«. —
Og það var orð og að sönnu, því Harry
Bristow var kosinn með miklum atkvæða-
mun.
Nóttina eptir gerðu þeir Godefroy og
Mexíkómaðurinn sjer ferð út í dalverpið í
skóginum, og ætluðu að hefna harma sinna
á »Erninum brúna«, en hann var þá allur á
brott, og enginn kostur að fá neina vitneskju
um, hvort hann hefði farið.
(St. +).
Jarðskjálftinn i Lima.
það var glatt á hjalla hjá Don Pedro de
Boccas. Hann hafði fjölmenni mikið og
dýrðlega veizlu: það var trúlofunarveizla
hans og hinnar fögru Maríu Fucentes. Hann
var kominn af góðum og göfugum ættum,
en — hún var dóttir fátækrar ekkju. Brúð-
kaup þeirra skyldi standa að mánuði liðnum.
Móðir Maríu bjó í litlu húsi við endann á
skemmtigarði einum á árbakkanum. Opt sat
María við gluggann 1 herbergi sínu og horfði
út, því það var fagurt irtsýni þaðan. Einn
góðan veðurdag, skömmu eptir að þau höfðu
lofazt, sá hún unglingsmann koma ríðandi
niður eptir garðinum. Maður þessi var
fyrirtaks-frlður sýnum, jafnvel fríðari heldur
en Georg hinn helgi á altaristöflunni. Hún
horfði á hann, og hjarta hennar sló óvenju-
lega ótt, og þegar hann leit á hana og augu
þeirra mættust, roðnaði hún og leit til jarðar.
þ>egar hun leit aptur upp, var hann horfinn ;
en allt í einu heyrði hún einhver hljóð; hún
leit vrt, og kom þá auga á barn, sem flaut
ofan eptir ánni og var að sökkva. Hún varð
sem frá sjer numin af hræðslu, og kallaði á
hjálp, — og í sama bili kom riddarinn fagri
aptur. Hann fór sem örskot fram hjá hús-
inu. »Bjargið barninu! í öllum bænum :
bjargið barninu !« kallaði hún til hans, og
benti út á ána. í sama bili skant barninu
aptur upp. Biddarinn hljóp af baki, og
varpaði sjer í ána. Hann synti allt hvað
af tók, og að vörmu spori kom hann aptur
í land með barnið í fanginu. |>ví var borgið;
en hann hafði tekið of nærri sjer: hann hnje
í ómegin á árbakkanum. Hús það, sem
móðir Maríu átti heima í, var næst ánni.
Hann var borinn þangað inn. fegar hann