Ísafold - 25.10.1890, Blaðsíða 3

343
Landsbankinn er í Bankastræti; er það hús
úr íslenzkum steini.
Af skólum má einnig geta hins nýstofn-
aða verzlunarskóla—, hann er í Lækjargötu
nr. 4. Einnig er sjómannaskóli nú á hverj-
um vetri í Rvík.
f>ótt þessi lýsing á Reykjavík sje stutt og
ekki nærri nógu greinileg, þá nægir hún
samt til þess, að benda ferðamönnum á,
einkum ofan úr sveit, að Reykjavík hefur
ýmislegt það til að bera, sem höfuðstað
landsins sæmir.
Ýmsir sveitamenn kunna ef til vill að
segja, að slíkur aðbúnaður, sem flestir, er
efni hafa á, hafa í Reykjavík, eigi ekki við
vort hæfi í svo fátæku landi; en jeg segi,
að það ætti að gleðja hvern Islending, er
ann þjóð sinni, að sjá þær framfarir, sem
bæði hvað menntun snertir og allan aðbúnað
lýsa sjer í vorum höfuðstað. Að koma inn
i fallega prýdd herbergi með ábreiðum á
gólfunum, fallegum myndum á veggjunum,
og skrautlegum stofugögnum, lýsir endurlífg-
aðri fegurðartilfinningu ; og svo þegar þar
við bætist, að í allmörgum húsum eru nú
»fortepíano«, eins og í betri húsum erlendis,
þá minnir það oss á, að maðurinn lifir ekki
af einu saman brauði, heldur einnig að vort
andlega líf glæðist og endurnærist af fagurri
hljóðfæralist. Að ógleymdum ágætismannin-
um Pjetri Guðjónssyni, er með stakri elju
vann að eflingu og útbreiðslu sönglistarinnar
hjer á landi, má nú nefna organleikara Jónas
Helgason sem hinn mesta frömuð þeirrar
íþróttar. Hið almenna fjelagslif bæjarins,
einkum á vetrum, glæðist árlega, eptir því
sem saklausar »skemmtanir fyrir fólkíð« auk-
ast bæði með samsöngum, fyrirlestrum,
myndasýningum, dansleikum og sjónleikum,
sem optast eru haldnar í hinu nýja Good-
Templarahúsi suður við Tjörnina. þá má
ekki gleyma, að minnast einnig Good-
Templara-fjelagsins, sem unnið hefur og
vinnur landi voru mikið og ómetanlegt gagn
fyrir alda og óborna.
þegar jeg kem til Rvíkur ofan úr sveit,
og ætla að eyða hjer 10 dögum —, þá gjöri
jeg það mest til þess að glæða mitt andlega
líf, tala við ýmsa fræðimenn, sem hjer eru í
mjög mörgum greinum, enda er jeg sann-
færður um, að nú á dögum standa bæjar-
búar engum á baki að kurteisi og velvild ef
rjett er farið að þeim. Að miða Reykjavík
við stórborgir erlendis er ekki hægt. Hún
er og verður okkar höfuðstaður og vjer eig-
um hver og einn að líta til hennar með
velvildaraugum og þjóðlegu hugarfari.
Ef jeg að endingu mætti kveðja saman
öll söngfjelög bæjarin3, vildi jeg óska þau
syngju mig úr garði þegar jeg væri kominn
á bak honum Grána mínum, og mundi jeg
því í huga mínum endurtaka þessi orð
skáldsins er ættu að bergmála frá hverri
sveit og hjeraði landsins:
pó að nafn pitt, frónið fróða,
fölnað hafi meðal þjóða,
skaltu móðir, göfga, góða,
glaðan aptur líta dag.
Fósturjarðu fræknir verjum,
fyrir Ingólfs byggðir herjum,
hetjumóðir ! hdtt vér sverjum
hrausta fylgd að veita pér.
Reylcjavik 24. okt. 18H0.
j»orl. 0. Johnson.
Fjárkaupaskipin þeirra Zöllners og
Thordals, Lalande og Wm Connal, eru ný-
farin hjeðan,—’nið fyrnefnda til útlanda með
fjárfarm, hið síðarnefnda upp á Akranes ept-
ir fje þar.
Strandferðaskipið Thyra er ókomið
enn. Erjetzt hefir að norðan, að það hafi
17. þ. m., er það lá á Reykjarfirði, verið bú-
ið að gera tvær tilraunir að komast á Skaga-
strönd, og ætlaði reyna í 3. sinn.
Tíðarfar. Eptir 2 mánaða rigningar,
síðan 28. ágúst, og þær heldur stórfeldar, svo
að ekki hafa verið nema 2-3 dagar þurrir allan
þann tíma, brá í gær, síðasta sumardag, til
norðanáttar með fjúki og frosti nokkru. I
dag er hann hvass á norðan, með skafrenn-
ingi og talsverðu frosti.
Leiðarvísir ísafoldar.
577. Jeg fer sem útgjörðarmaður til útvegsbónda
að vori til og stunda róðra; er jeg þá þann dag,
sem eg ræ, skyldur til að gjöra nema að minum
hlut, sem og skera úr og beita að mínu leyti ‘í
Sv.: Nei, ekki nema önnur hásetaverk komi þá
á aðra háseta, spyrjanda fremur, svo allt jafni
sig.
578. Er jeg skyldur, hvoit sem jeg er vinnu-
maður eða daglaunamaður, að vinna nokkuð á
helgidögum, þó mjer sje skipað það af húsbónda
mínum eða formanni ?
Sv.: Nei, ekki nema svo sje, að lög leyfi helgi-
dagavinnu, þ. e. að mikið liggi við.
579. Er þeim manni, sera á föður eða móður á
lífi, heimilt að gefa hverjum sem hann vill fjár-
muni sina eptir sinn dag, ef faðirinn eða móðirin
hafa forsorgun af eigunum meðan þau lifa ?
Sv.: Já.
580. Geta erfingjar gjört arfleiðsluskrá ónýta,
þó hún sje apturkallanleg meðan arfleiðandi lifir ?
Sv,: Nei.
581 Jeg hef búið á hjáleigu kirkjujarðar í 20
ir, og hjáleigu þessari ánefnt land, sem hún skyldi
hafa en samt munnlegir samningar, en ekkert
byggingarbrjef hef jeg fengið, en sá samningur
hefir staðið til þessa. Nú tekur kirkjujarðarbónd-
inn skák af iandi, som býli þessu fylgdi, bætir við
aðra jörð, án þess að lina neitt í með eptirgjald ,
er þetta rjett ?
Sv.: Nei.
582. Er sýslumanni leyfilegt að halda eptir
sinni vild peningum fyrir skuldaheimtumönnum
þrotabús, eptir að skipti hafa farið fram ?
Sv.: Nei.
583. Getur viðtakandi þá ekki krafizt hæfilegra
vaxta af sýslumanni fyrir þann tima, sem hann
heldur peningum þessum eptir að skiptum er
lokið og peninganna er krafizt ?
Sv.: Jú.
Skósmíðaverkstæði
Og
. leðurverzlun
Björns Kristjánssonar'ÍJ^g
er í VESTURUÖTU nr. 4.
Ferðin kríngum hnöttinn — Stanley.
LEID ARVÍSIR TIL LÍPSáBYRGÐ A.R fæst
ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr. med. J. Jónas-
sen sem einnig gefur þeim, sem vilja tryggja
lif sitt allar nauðsynlegar upplýsingar.
Jaröskjálptinn í Lima.
óskaði eptir, að væri útvegaður prestur, og
eptir mikla fyrirhöfn varð sú ósk hans upp-
fyllt.
þagar Alonzo og María skömmu síðar
komu aptur inn til hans, þá lagði hann
hendur þeirra saman, og benti þeim á lokað
brjef, er lá við hliðina á honum. Svo stundi
hann þungan — og gaf upp öndina.
Að ári liðnu var brjefið opnað; það var
arfleiðsluskrá Don Pedro’s. Hinn göfuglyndi
maður hafði gefið Maríu og Alonzo allar
eigur sínar, með því skilyrði, að þau ættust,
og þarf eigi þess að geta, að þau ljetu það
eigi standa fyrir. Nutust þau vel og lengi;
og lýkur svo þessari sögu.
(St. +).
Friðrik Vilhjálmur I. Prússa-
konungur.
Eptir P. de Saint- Victor.
Eins og kunnugt er, er Prússaveldi nú á
dögum eitt hið voldugasta ríki í Evrópu, og má
heita að það hafi ráðið að miklu leyti lögum
og lofurn á meginlandi álfunnar hin síðustu
tuttugu ár, sfðan þjóðverjar sigruðust á
á Frökkum í ófriðnum mikla 1870 og Prússa-
konungur var krýndur til keisara yfir þýzka-
landi í Versölum í janúarmánuði 1871.
Vilhjálmur I., »gamli keisarinn«, er dáinn;
Eriðrik II., sonur hans »vitri keisarinn«
sömuleiðis; og Vilhjálmur II., »ferðakeisarinn«,
stendur í broddi lífsins með veldissprota
þessa mikla ríkis, ér hefir hafizt til síns
mikla vegs og yfirtignar með hermannavaldi
og margföldum sigurvinningum. Árið 1700
ívar það ekki nema þriðjungur að stærð móti
því, sem það er nú.
Konungsríkið Prússland er að upphafi til
orðið upp úr fylkinuBrandenburg og Preussen,
er hinir »þýzku riddarar« komu á fót á
krossferðatímunum. Brandenburg varð kjör-
furstadæmi á 14. öld, en komst á öndverðri
15. öld í hendur höfðingjaættarinnar frá
Hohenzollern. A 17. öld tók ríkið að stækka
að mun, einkum á ríkisstjórnarárum Eriðríks
Vilhjálms mikla kjörfursta (1640—1688), bæði
í friðnum á Vestfali, er saminn var í lok
þrjátíu-ára-stríðsins 1648, og síðar. Að Frið-
rik Vilhjálmi látnum varð Friðrik sonur hans
kjörfursti, 1688, en tók sjer konungsnafn
1701 og sat að völdum eptir það í 12 ár,
til 1713.
þegar Svíar misstu mestöll lönd sín við
Eystrasalt 1720, eptir Norðurlanda-ófriðinn
mikla, fengu Prússar talsverð lönd í Pomm-
ern.
Eptir 1740 náði Friðrik konungur mikli
Slesíu frá Austurríkismönnum, og síðar bætt-
ist Prússlandi drjúg sneið í hvert sinn, er
Póllandi var skipt, 1772, 1793 og 1795.