Ísafold - 01.11.1890, Blaðsíða 3

blaði 6Morgenbladet«, 3. sept., hefir Svend
Foyn, nhvalveiðakóngurinn« norski, komizt
upp á í sumar að veiða hvali og hagnýta
veiðina áu þess að hafa neitt uppsáGur til
þess. Hann hefir byrðing mikinn, gufuknör,
með hvalveiðaskipinu, festir hvalinn, þegar
búið er að skjóta hann, við hliðina á byrð-
ingnum og lætur skera hann þar á floti,
hirðir að eins spikið og skiðið, en hleypir
hinu niður. Lánaðist það ágætlega. Skipin
komu heim eptir nokkrar vikur með 20,000
vættir af spiki, 60 tunnur af lýsi og 300
vættir af sklði. Lítur út fyrir að þetta muni
breyta talsvert hvalveiðiaðferðinni eptirleiðis.
Fiskisamþykktarmálið. Á sýslufund-
inum í Hafnarfirði 28. f. mán. varð niður-
staðan sú, með meiri hluta atkvæða, að af-
taka ýsulóðarbrúkun í sunnanverðum Faxa-
flóa á miðum sýslubúa og Reykvíkinga frá 1.
janúar til 11. maí, nema Garðmönnum úr-
skurðaður skiki fyrir lóð þar hjá þeim og
fyrir þá eina. í öðru samþykktar-frumvarpi
var samþykkt, að net skyldi eigi leggja fyr
en 7. apríl. Samþykktirnar eiga að vera
bundnar hvor annari á þann hátt, að ef önn-
ur nær eigi fram að ganga, þá sje hin þar
með einnig fallio. Málið á sem sje enn ept-
ir að berast undir hjeraðsfund og staðfeat-
ing amtmanns.
Manntal er haldið í dag eða á að hald-
ast um land allt.
Fjárkaupaskip Slimons, Newhailes (ekki
Nevvca.stle), er kom hingað 27. f. rn., fór
aptur í gær með 4500 fjár.
Með þessu skipi kom um daginn herra
Baldvin L. Baldvinsson agent, frá Winnipeg,
með konu og barn; tnun dveljast hjer vetrra-
langt.
Fjárkaupaskip Zöllners, Lalande, fór af
Akranesi 24. f. máu. með 3120, þar af eru
1300 frá Kaupfjelagi Arnesinga, en hitt
hafði Jón alþm. Jónsson á Reykjum keypt
fyrir Zöllner.
t dag kom hiugað nýtt fjárkaupaskip til
Thordals, Princess Alexandra, skiptstj. A.
Hamilton.
Friörih Vilhjálmur T.
viðstaddur við heræfingarnar, gerði hann sjer
li'tið fyrir, greip fram í og barði bæði undir-
og yfirmenn í herum svo á þeim sá, ef þeim
varð eitthvað á. Einu sinni líkaði honum ekki
við eina hersveitina. Ræðst hann þá á sveit-
arforingjann og lemur hann í andlitið með
staf sínum. Sveitarforinginn var gatnall,
heiðvirður hermaður. Hann þurkar framan
úr sjer blóðið, ríður fram fyrir konuug, tekur
upp tvær skantmbyssur og segir: »Yðar há-
tign hefir svívirt mig; jeg verð að jafna það.
þetta skot er hauda yðar hátign« — í sama
bili hleypir hann af byssunni upp í loptið
yfir höfði konungs — »og þetta handa mjer,«
setur byssuna á enni sjer, hleypir af og fell-
ur dauður niöur fyrir fætur konungs. Eptir
það barði hann aldrei liðsforingja sína.
Vegna harðneskju þeirrar, er hermennirnir
urðu fyrir, örvílnuðust margir þeirra og fyrir-
fóru sjer, og það jafnvel í lífverðinum, undir
hallargluggum konungs. Margir hugðu stöð-
ugt á að strjúka, en til þess að hafa gætur
á þeim, er viðsjálastir þóttu, voru þeir settir
í fremri raðir hersveitanna, en þeir, sem apt-
Barðastr sýsla vestanv. 10. okt.. „Heyskapur
eptir sumarið hjer um slóðir mun vera í betra
lagi. Að vísu var hjer fremur votviðrasamt síð-
ari hluta sláttarins, en allir munu nú hafa náð
inn heyjum sinum. Veðrátta á haustinu, sem af
er, hefur mátt heita fremur köld, opt frost á nótt-
um og stundum um daga Snjór er talsverður
kominn á fjöllum uppi og opt hefur snjóað i
hyggð. Heimtur á fje mjög misjafnar, þar sem
veður var mjög dimmt báða gangnadagaua og
því illt að leita.
Piskafli við Arnarfjörð því nær enginn,
það sem af er haustinu, aðeins lítilfjörlegur reit-
ingur af ýsu, bregður mönnum rnjög við jiað ept,
ir haustið i fyrra, því þá höfðu menn 70—100 kr.
hluti eptir háústið. Segja menn þó, að talsverður
fiskur muni vera í firðinum, en beituna vantar
til að veiða hann með.
Verð á kjöti á Bíldudal hofur veriö hærra en
í fyrra.
Fyrir þá skrokka, sem hafa náð 70 pundum, er
gefið fyrir pundiö S5 aurar, fyrir þá sem hafa náð
60 pundum, er pundið á 22 aura, fyrir pundið i
50 punda skrokkum er gefið 20 aurar, fyrir pund-
ið í 45 punda skrokkum 18 aurar, í 40 punda
skrokkum 16 aurar. í 35 punda 14 aurar, í 30
punda 12 aurar.
Likt verð mun vera á kjöti í öðrum kaupstöð-
um sýslunnar. Mörpundið hefur gengið á 40
aura, pundið í gærum á 25 aura.
Barösti endingar hjeldu fjármarkaö í haga 26 f.
m., og keyptu kaupmeun hjer i syslunni þar tals-
vert af fje. Mun það hafa koinizt i hátt verð.
Hitt og þetta.
prjár oröur. JFranskur blaðamaður geiði þannig
grein fyrir, hvernig á því stóð, að fyrirliði einn í
hernum hafði verið sæmdur þremur orðum smám
saraan sem ýmsir aðrir góðir tnenn: Hann fekk
þriöju orðuna af því, aö hann hafði tvær áöur,
aðra aí því, að hann hafði ekki nema bara eina
áður, og hina fyrstu vegna þess, aö hann var áður
með bort brjóstið I
„Vel innrættur maður bakar engum manni sárs-
auka“, segir prestur „það er hart fyrir tann-
læknana að heyra það“, var honum svarað.
Gamall prestur komst í oröakast við rnaun, sem
hafði á bornum sjer út, af því, að verið væri að
eyða fje og kröptum til kristniboðsferða meðal
heiðinna þjóða. „Hveis vegna skiptir kii kjan sjer
ekki af samlendum heiðingjum ?“—„það gerir hún
lika“, segir prestur, og rjettir manninum kristi-
legt smárit.
Franskur kaupmaður auðugur gaf allar eigur
sínar eptir sinn dag konu, sem hafði hryggbrotið
hann fyrir tuttugu árum, — „í þakklætis skyni fyr-
ir það“, sagði hann, „að hún tók mjer ekki.“
Eptir meinyrtuin gárunga er þetta haft: „Hin
mesta prýði konunnar er hárið, og því á hún að
halda spart á því þegar hún býr til mat.“
„Aldrei er kvennfólk eins hláturmilt, eins og
þegar það er nýbúið að eigriast vel gerðar tennur,“
sagði annar gárungirn ekki betri.
Enskunámsbók Geirs Zo'éga er »hin
hentugasta fyrir þá, sem stundá enskunám
tilsagnarlaust#, segir Paterson consúl f Isofold.
\)Námskaflarnir á bls. 33 til 174, sem eru
aðalpartur bókarinnar, virðast oss mjög vel
og vandlega samdir, svo vjer sjáum ekki,
hvernig slíkt yrði betur gert. Og viðlíka er
allt, sem á eptir fer«, segir Lögberg.
Skósmíðaverkstæði
°g
leðurverzlun
gSf^Björns Kristjánssonar'3|B|ij
er í VESTURGÖTU nr. 4.
HEGHnSTG-ARHÚSIÐ kaupir tog fyrir hátt
veið, ekki minna en 10 pd. í einu.
Ný kennslubók Í ensku eptir Halldór
Briem, kostar í kápu 75 a. innb. 1 kr.
A bók þessa hefir enskufræðingurinn Jón
Stefánsson, cand. mag., lagt svofeldan dóm
(í þjóðólfi).
«Hún er handhægur og skemmtilegur bækl-
ingur. Setningarnar eru langtum praktiskari
en Bibes í «Hundrað tímuin» og sama er að
segja um samtölin aptan við og framburðinn
neðanmáls á hverri síðu». upessi litla bók er
hin bezta. islenzka kennslubók í enskn fyrir
byrjendur, aðgengileg, ódýr og auðvetdo.
Aðalútsala í bókaverzlun Isafoldarprent-
smiðju (Austurstræti 8).
Feröin krínyum hnötíínn — Stanley.
Skrifstofa fyrir almenning
10 Kirkjuatrasti 10
opin hvei n lúmhelvan day kl 4—5 e, h.
ar stóðu, áttu að skjóta á þá hvort heldur
væri í friði eða ófriði, ef þeir sýndu af sjer
nokkuð tortryggilegt. Má því nærri geta
hve ánægður herinn hefir verið yfir þessu,
enda sagði Friðrik konungsefni einu sinni :
»-Teg hissa, að við skulum vera óhultir innan
um þá«.
Friðrik Yilhjálmur konungur var ekki hóti
betri við aðra. I hvert sinn er hann sást
á ferð um strætin í Berlín, tóku menn til fót-
anna, göturnar tæmdust og húsdyrunum var
lokað. Mætti hann kvennmanni, er honurn
geðjaðist ekki að einhverju lsyti, gerði hann
ýrnist að hrakyrða hana eða berja með staf
sínum, og ungir menn máttu eiga von á, að
hann skipaði þeim í herinn. Eitt sinn mætti
hann nafnkunnum presti, er kvaddi konung
með lotuingu. »Hefurðu lesið »Tartuffe«
(hræsnarann) eptir hann Moliére ?« spurði
konungur. »Já, og hinn »ágjarna« lfka« svaraði
presturinn. Konungurinn skildi sneiðina og
varð orðlaus.
Enginn efi er á því, að Friðrik Viihjálmur
konungur hafði mikla rjettlætistilfinningu, en
hann kunni ekki að gera greinarmun á stór-
um og smáum yfirsjónum, og var ósveigjan-
legur til að sýna nokkra líkn og miskunn.
Auðugur og vel metinn skattheimtumaður
í Königsberg hafði einhverju sinni mikið fje
undir höndum, sem ekkert varð gert við í
svipinn, og lánaði af því tvö þúsund dali
handa sjálfum sjer, sem hann gat borgað
nær sem vera skyldi, og lagði skuldabrjef
sitt fyrir láninu í pengahirzluna. Nú kemur
konungur þar öllum á óvart, sem vandi hans
var, skoðar í peningahirzlu skattheimtu-
mannsins og sjer hvað hann hefir gert. Hann
Ijet hengja manninn undir eins fyrir að hafa
stolið úr sjálfs síns hendi.
Einu sinni kemur kona á fund konungs
grátandi, og kærir eiginmann sinn um ótrú-
mennsku við sig, og kvað son þeirra fjórtán
ára gamlan vera í vitorði með honum.
Konungur ljet þegar rannsaka málið ; hvor-
ugur þeirra kvaðst vita ueitt; voru þá tveir
menn látnir berja drenginn þar til hann var
meðvitundarlaus, en fjórir herforingjar urðu
að spreyta sig á manninum svo, að krapta-
verk þótti að hann lifði það af.
Auk þess sem konungur kvað upp dóma