Ísafold - 12.11.1890, Blaðsíða 3

d65

maður í mðrgum greinum. Hann var rosk-
inn nokkuð, nálægt sextugu líklega.
Strandasýslu norðanverðri 15. okt.: »1
gær og í dag svartabylur norðan og sjógang-
ur mikill. Hjá flestum talsvert hey úti ; því
um langan tíma hafa verið sífeldar rigningar
varla þornað af steini. Lítið hefir fiskazt
og nær aldrei gefið á sjó í haust. Utlit
siæmt með margt«.
Húnavatnssýslu 26. okt.: »Tíðin stirð
í gær var norðanhríð og sömuleiðis í dag.
Töluverður snjór kominn. Menn almennt
farnir að hýsa fje. Markaðsverð á fje var
mjög gott í haust. Tvævetrir sauðir 18—19
kr. Veturgamalt 14—16 kr. Menn heyjuðu
almennt vel og drógu þó nokkuð votviðrin
seinni part sumarins. Bagalegt þykir í
meira lagi, hvernig ár eptir ár dregst með
borgun hjá þessurn fjárkaupmönnum. Menn
mega bíða fram eptir öllu hausti eptir pen-
ingunum og geta ekki staðið í skilurn við
nokkurn mann á rjettum tírna. Einkum
kemur þetta sjer illa fyrir þá, sem skulda
opinberum sjóðum«.
Norðurmúlasýslu 17. okt.: »Tíðinda-
lítið; ár heldur í betra lagi, nema veikinda-
samt fyrri hluta sumars; örfáir þó dáið;
heyafli í góðu meðallagi og nýting ágæt:
fiskafli nokkur víðast, á sumum stöðurn sjer-
lega góður (Vopnafirði). Sauðasala var svip-
uð og í fyrra, nál. 12,000 úr báðum Múla-
sýslum; verð frá 14—22 kr«.
Leiðarvísir ísafoldar.
584. Jeg hef ráöizt í ársvist, sem vinnumaóur,
húsbóndi minn lofar að greifta mjer i kaup hálfan
hlut minn um vetrarvertíó og fjögur föt. þegar
greiðsla á kaupinu er komin i gjalddaga, neitar
hann að láta fötin, í áheyrn 2 votta.
Er ekki lögum samkvæmt, að beita hjer við
lögtaki ?
Sv.: Nei.
58.'i. Er það leyfilegt fyrir valdsmann konungs,
sem býr í húsi, er fyrir 2 árum síðan var veit-
ingahús, að selja brennivín í smákaupum (flöskum),
þó að brennivínsekla sje í kaupstaðnum rjett hjá,
og það 5 aurum dýrara en kaupmenn selja?
Sv.: Nei, hvorki í smákaupum, nje stórkaupum,
nema valdsmaður þessi hafi fengið sjerstaklegt
veitingaleyfi á löglegan hátt, sem varla mun þurfa
að gjöra ráð fyri.
586. það eru milli 30 til 40 vinnumenn hjer i
hrepp, sem vinna fyrir fullu kaupi og ekki ’hafa
fyrir neinum ómögum að sjá. Einn af þeim er
jeg. Nú hefur hreppsnefndin gjört mjeraðskyldu
verSur pví skipt meðal hinna annara hluta-
brjefseigenda.
Beykjavík 5. nóvbr. 1890.
L. E. Sveinbjörnsson.
Til útróðrarmanna.
Við verzlanir W. Fischers í Reykjavík
og Keflavík geta útróðrarmenn fengið salt
verð því að biðja yður að gera svo vel, að
tala annaðhvort eingöngu við konuna mína,
aða þá að skrifa á spjaldið að tarna það
sem yður þóknast að tala við mig.
Mjer rann til rifja þetta mótlæti þeirra,
og ljet það í ljósi með fáeinum orðum.
»-Teg sje á svip yðar, hvað þjer eruð að
segja«, mælti gestgjafinn ; »en þjer þurfið alls-
ekki að aumka okkur; við erum fullkomlega
ánægð með kjör okkar; okkur vantar hvorki
heyrn nje sjón, því þegar við leggjum bæði sam-
an höfum við tvö eyru heyrandi og tvö augu
sjáandi, og er það meira en nóg, þar sem
hjón eiga í hlut, því maður og kona eru
eitt«.
Konan kinkaði kolli og brosti blíðlega og
viðkvæmlega.
Unglingsstúlka kom inn í herbergið, og bað
um reikning eins af ferðamönnunum, sem var
að leggja af stað.
»Er þetta dóttir yðar?«, spurði jeg konuna
með orðum, en mann hennar með bending-
um.
þau játuðu því bæði.
»Við eigum sex börn, og við Josepha mín
að borga nokkuð til fátækrasjóðs, ásamt að eins
2 vinnumönnum öðrum, sem eiga talsvert í fast-
eignum og nokkuð lausafje. Jeg á J/2 skip, en
hvorki tiundbært lausafje annað, nje neina fasteign.
Einn vinnum. i hreppnum á */j skip, sem þó er
ekkert látinn borga til fátækrasjóðs. Er jeg nú
skyldur að láta sveitarútsvar það, sem sveitar-
stjðrnin hefur skyldað mig til að láta? Og ef svo
er, á hreppsnefndin þá ekki að standa sveitarsjóð
skil á jafn-mikilli upphæö og útsvör allra vinnu-
manna mundu vera, ef faiið væri eptir útsvari
því, sem okkur þremur er sett ?
Sv.: Spyrjandi er skyldur að láta sveitarútsvar
það, er hann spyr um, nema sýslunefnd losi hann
við það eptir kæru hans. Hreppsnefndin hefir
vald til að leggja á 1 eða 2 eða 3 vinnumenn af
t. d. 100 i hreppnum, en sleppa hinum, ef hún
álítur það rjettlátt eptir „efuum þeirra og ástæð-
um“ og sýslunefnd staðfestir þann úrskurð, ef
kært er.
587. Ber prestum innheimtulaun af þeim tekj-
um er þeir eiga að greiða prestsekkjum þoim or
sitja í brauöum þeirra ?
Sv.: Nei, hvorki lög nje venja fyrir því
Samkvcemt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er hjer með skorað á alla
þá, er telja til skulda hjá Ara Jónssyni á
Kirkjuvöllum á Skipaskaga, sem hefur fram-
selt bú sitt til skiptameðferðar, að lýsa kröf-
um sínum og sanna þær fyrir skiptaráðanda
hjer í sýslu innan 6 mánaða ýrá siðustu (3.)
bírtingu þessarar auglýsingar.
Skrifstofu Mýra og tíorgarfjaröarsýslu 23. okt. 1890
Sigurður í>órðarson.
Samkrœmt ályktun aðalfundar í tnnu
suinil. síldvciftiifjelagi (er var) 4. p. m.
er hjermeð skorað á alla hlutahafendur í
pví fjelagi, að sœkja pað fje, sem peir
eiga ótekið hjá undirskrifuðum gjaldkera
fjelagsins, fyrir 81. október 1891; ella
I
næstkomandi vetrarvertíð
í Hafnarfirði, á Vatnsleysum,
á Vatnsleysuströnd, í Vogum,
í Keflavík, í Garðinum,
á Miðnesi, í Höfnum og víðar.
Til þess að Ijetta undir fyrir mönnum með
flutning, fást ávísanir fyrir nokkurn part af
aflanum á
Eyrarbakka, Vestmannaeyjum
Borðeyri, Stykkishólmi,
Brákarpolli, Straumfirði og víðar.
Samkvæmt op. br. 4. jan. 1861 og lög-
um 12. apríl 1878 er hjer með skorað d
alla pá, sem ielja tit skuldar í dánarbúi
jóns bónda pórðarsonar, sem lengi bjó á
Ulfarsfelli í Mosfellssveit, en andaðist að
Oskoti hinn 15. ýúlim. p. á., að lýsa kröj-
um sínum og sanna pær fyrir undirskrij-
uðum myndugum erfingjum hans áður 6
mánuðir eru liðnir frá síðustu birtingu
pessarar auglýsingar.
Norður-Reykjum, Helgafelli, Hækingsdal,
10. nóv. 1890.
Einar þórðarson, Anna þórðardótíir,
þorleifur þórðarson.
Undirskrifaðan vantar gráa hryssu, 7—8 vetra,
með mark: sýlt h., heilrifað vinstra, og er sá er
hitta kynni hross þetta beðinn að gjöra mjer að-
vart hið allra fyrsta.
Reykjavík 11. nóvember 1890.
porkell Gíslason.
Skrifstofa fyrir almenning
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl. 4—5 e. h.
Skósmíðaverkstæði
Og
leðurverzlun
UHT'Björns Kristjánssonar'^Bg
er í VESTURGÖTU nr. 4.
Friörik Vilhjálmur 1
Ekki hafa niðjar Friðriks Vilhjálms I.
auðgazt mikið af eptirdæmi því, er hann
hefir gefið þeim hvað rnannúð og veglyndi
snertir, en hervald það, er hann kom fótum
undir, hefir komið Prússaveldi í röð hinna
voldugustu ríkja á vorum tímum.
(h- +)
Heyrnarlausi maðurinn og
blinda konan.
Eptir
St. St. Blicher.
Jeg var á ferð um suðurhjeruð Erakklands,
ig kom eitt kvöld að litlu en snotru veit-
Dgahúsi í þorpi einu. Gestgjafinn, laglegur
naður á fertugsaldri, tók á móti mjer í dyr-
mum. Eitt ör á hægri augabrúninni, annað
I við vinstra munnvikið—sem að vísu óprýddi
hann eigi til inuna, en gerði hann dálítið
háðslegan á svipinn—, stórkross heiðursfylk-
ingarinnar, og — um fram allt — svipur
j hans og limaburður, allt bar þetta þess ljós-
| an vott, að hann hefði áður verið hormaður.
Hann fylgdi mjer inn í íbúðarherbergi sitt,
og bað mig að afsaka, að hann gæti mig fá
herbergi út af fyrir mig.
»Að hálfri stundu liðinni«, mælti hann,
»ætlar einn af ferðamönnunum að leggja af
stað. jþangað til verðið þjer að gera yður að
yður að góðu, að vera samvistum með mjer
og konunni minni«.
IJm leið og hann sagði þessi síðustu orð,
benti hann á konu, sem sat í hægindastóli
við borðið. Kona þessi var fríð sínum, og
leit út fyrir að vera á bezta aldri. Hún
stóð upp og heilsaði mjer kurteislega, en
leit ekki á mig.
»Til að girða fyrir allan misskilning«, mælti
gestgjafinn, »skal jeg láta yður vita það, að
þjer hafið hjer fyrir augunum tvo uppgjafa
hermenn: mig og konuna mína, og að jeg er
heymarlaus, en konan mín er blind. Jeg