Ísafold - 14.01.1891, Side 4

16
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og op.br.
4. jan. 1861 er hjer með skorað á þá sem
til skulda telja í dánarbúi Valgerðar Gunn-
lögsdóttur, sem andaðist að Nesi við Sel-
tjörn 19. maí f. á., að gefa sig fram og sanna
skuldir sínar fyrir undirrituðum einkaerfingja
hennar innan 6 mánaða frá síðustu (3.) birt-
ingu þessarar auglýsingar.
Nesi við Seltjörn 31. des. 1890.
Guðm. Einarsson.
Til SÖlu er steinhús með helluþaki 14f
al. langt og 12 al. breitt, alþiljað innan, með
samtals 9 herbergjum uppi og niðri; hús þetta,
sem stendur í Gerðum í Garði, fæst keypt
við mjög vægu verði. þeir sem sinna vilja
boðinu semji sem fyrst við
Jens Pálsson prest að Útskálum.
BRÚNAN TVIST hefur einhver skilið eptir í
búð minni
M. Johannessen.
Að Jón Erlendsson sje hættur að
vera hringjari við dómkirkjuna og
að Bjarni Matthíasson í Melshúsum
sje af amtinu skipaður til að gegna
]?eim starfa eptirleiðis, auglýsist
hjer með.
Amtmaðurinn í Suðuramtinu.
Reykjavík 13. janúar 1891.
E. Th. Jónassen.
Kennaraíj elagið
heldur aukafund laugard. 17. janúar næst-
komandi kl. 5 e. m. í barnaskólahúsinu.
Umræður um uppeldisiðnað.
TYNZT hefur á götum bæjarins stutt reykjar-
pípa, með rafmunnstykki ( á sunnudaginn var).
Finnandi er góðfúslega beðinn að halda henni tíl
skila á afgr. st. ísafoldar, mót fundarlaunum.
Vjer undirskrifaðir, sem fyrir hönd ábúðarjarða
vorra erum einustu ítakseigendur i Lönguskerj-
um á Skerjafirði, bönnum hjer með öllum óvið-
komendum beitutekju í tjeðum Bkerjum, nema að
fengnu leyfi annarshvors meðundirskrifaðra, Ingj-
alds Sigurðssonar á Lambastöðum og Eriendar
Erlendssonar á Breiðabólsstöðum.
Lambastöðum og Breiðabólsstöðum 9. jan. 1891.
Erlendur Erlendsson. Erlendur Guðmundsson.
Grímur Thomsen. Ingjaldur Sigurðsson.
porsteinn Jónsson. Erlendur Björnsson.
Halldór pórðarson.
HANDA ALþÝÐU,
útgefendur Magnús Stephensen laudshöfðingi
og Jón Jensson yfirdómari,
I. b in di ,
árin 1672—1840,
fæst hjá öllum bóksölum landsins.
Kostar innb. 3 kr.
(í viðh.-bandi 3 kr. 25 a.).
Síðari bindin, II.—III., hafa útsölumenn
Bóksalafjelagsins og meðlimir þess einnig til
sölu handa nýjum kaupendum fyrir sama
verð.
Aðalútsala í ísafoldar-prentsmiðju.
Ministerialbækur, prentaðar, gerðar
eptir fyrirsögn biskupsins yfir Islandi, í stóru
arkarbroti og í sterku, vönduðu bandi, fást í
bókaverzlun Isafoldar-prentsmiðju, eptir pönt-
un, frá 300—500 bls. að stærð.
Sálnaregistur, prentuð eptir fyrirsögn
biskupsins yfir Islandi, í arkarbroti, á stryk-
uðum pappír, í traustu bandi, fást í bóka-
verzlun Isafoldar-prentsmiðju eptir pöntun
með 300, 350, 400, 450 eða 500 blaðsíðum.
Skósmíðaverkstæði
°g
leðurverzlun
g^F“Björns Kristjánssonar'^Bg)
er í VESTURGÖTU nr. 4.
Skrifstofa fyrir almenning
10 Kirkjustræti 10
opin hvern rúmhelgan dag kl 4—5 e. h.
PASSÍUSÁLMAR
HAIiLGR. PJETCJRSSONAR
ný útgáfa (38.) prentuð eptir eiginhandarriti
hans, í handhægu broti, fást í bókaverzlun
ísafoldarprentsmiðju (Austurstræti 8) og hjá
öðrum bóksölum landsins.
Verð: 1 einf. bandi gylt á kjöl 1 kr.
i skrautbandi 1 kr. 50 a.
Bókbandsverkstofa
ísafoldarprentsmiðju (Austurstræti 8>
— bókbindari pór. B. porláksson —
tekur bækur til bands og heptingar.
Vandað band og með mjög vœgu verði.
Lcekningabók, oHjalp í viðlögumn og nBarn-
fóstranu fæst hjá höfundinum fyrir 3 kr 75 a.
bókhlöðuverð: 4 kr. 50 a.).
Forngripasafnið opið hvern mvd. og ld. kl. 1 2
Landsbankinn opinn hvern virkan dag kl. 12 2
LandsbókasafniS opið hvern rúmhelgan dag kl. 12 2
útlán md„ mvd. og id. kl 2 3
Málþráðarstöðvar opnar i Rvík og Hafnarf. hvern
rúmhelgan dag kl 8— q, lo—2 og 3—5.
Söfnunarsjóðurinn opinn I. mánud. ,
hverjum mánuði kl. 5 6
Veðurathuganir í Reykjavik, eptir Dr. J. Jónassen,
jan. ja Hiti (áCelsius) Loptþyngdar- mælir(millimet.) Veðurátt
nóttu|um hád. fm. | em. fm em.
Ld. 10. + > O 736.0 756.9 Nv h d O b
Sd. 11. +- 8 +- 3 :6z.o 756.9 Nhb Sa hv d
Md. 12. 4- 2 + 4 749 3 756.9 S h b Sv hv d
Þd- ij- -4- 2 -í- I 777-’- 1 7*7-4 Sv hv d 0 d
Mvd.i4. ~ 1 7*7-4 1 O d
Laugardaginn var hjer nokkuð hvast á norðan
fyrri part dags, lygndi og fór aö snjóa um kveldið
og var alveg logn; daginn eptir logn framyfir
miöjan dag, er hann fór aö hvesBa á landsunnan
og fór að rigna, svo sunnan hvass en bjartur h.
12 og gekk til útsuðurs með jeljum. Aö kveldi h.
13. var loptþyngdarmælir kominn mjög hátt og
síðast um kveldið komst hann eigi hærra á mínum
mæli og sama er í dag. þotta vill mjög sjaldan
til. í dag 14. hægur rjett logn á sunnan með úða.
Ritstjórj Björn Jónsíson, eand. phil.
Prentsmiðja ísafoldat.
10
fljótt og skilvíslega, að frásagan á honum yrði þeim til
bjargar. En þeir hurfu óðara af því ráði. Rjeð Stefán
Eggertsson með sjer, að halda áfram leturgjörðinni meðan
honum entist þróttur til, og hafa að niðurlagi kveðju til vina
sinna, en stinga að því búnu stafnum niður þar sem hann
legðist fyrir til hinnar hinnstu hvíldar, með fram til þess,
að auðrataðra væri að líkum þeirra fjelaga.
Svo sem fyr er frá sagt, höfðu þeir haft það ráð til að
halda á sjer hita, að hlaupa eða ganga hratt um eyna fram
og aptur. En nú tóku skór þeirra að slitna mjög og trosna,
og urðu þeir því að hægja gönguna og hlífa skónum sem
mest. Fyrir það sótti kuldi á þá meir en áður; var þó fag-
urt veður og sígandi frost. Urðu þeir nú að halda kyrru
fyrir í kofanum meir en áður, þótt dagur væri, og tók þá að
sækja svefn á Stefán Björnsson, er var óhraustari og hafði
átt þeim mun lakari nótt eða nætur þrjár áður, að hann
naut eigi hlýjunnar af Svip á fótum sjer; því ófáanlegur var
rakkinn til að hlýja þeim nöfnum til skiptis eða vera aðra
stundina á fótum Stefáns Björnssonar, þótt húsbóndi hans
margreyndi til að laða hann til þess; skreið hann óðara yfir
á fætur hans, þótt hann Ijeti hann á fætur nafna síns.
Ljósagang sáu þeir enn á landi, á Fagradalsbæjunum,
eins og hin kvöldin, og hóuðu enn öðru hvoru, en ekki kom
það að neinu liði.
Nú bjuggust þeir við, að hver nótt yrði sín hin síðasta,
og þó helzt Stefán Björnsson, enda var sú, er nú fór í hönd,
allgeigvænleg. það var aðfaranótt hins þriðja í jólum, fjórða
11
nóttin, er þeir voru á eynni. |>eir móktu öðru hvoru, og var
Stefáu Björnsson farið að kala á fótum.
Um miðja nótt eða litlu síðar reis Stefán Björnsson upp
snögglega og mælti:
»Guði sje lof! Nú eru menn komnir að bjarga okkur !«
Nafni hans hrekkur þegar við, og heyrist þeim þá báðum
marra í hjarninu úti af fótataki. þeir fóru út, hleruðu og
lituðust um, gengu spölkorn frá kofanum, en urðu einskis
varir. Sneru við það heim aptur til kofans, hálfu daprari f
huga en áður, og sagði Stefán Eggertsson svo frá síðar, að
aldrei hefði sjer meir brugðið alla þá stund, er þeir nafnar
voru tepptir í eynni, og aldrei hvarf hann frá þeirri trú eða
ímyndun síðan, að eitthvað hefði þetta meira verið og annað
en hugarburður einn. Mun það sannast, að nafna hans hafi
dreymt það, er hann þóttist heyra, og vaknað við, en svo
var dregið af þeim báðum af hungri og kulda, að þeim gat
of heyrzt og of sýnzt margt milli svefns og vöku.
þ>að þóttist Stefáu Björnsson vita þá, að skemur mundi
hann endast en nafni hans og fjelagi, er var miklu hraust-
ari rnaður, og sagði hann svo frá síðar löngu kunningjum
sínum, að þá nótt hefði hann gert sjer allt far um að halda
fyrir sjer vöku, af því hann var hræddur um, að nafni sinn
mundi leggjast á náinn, til þess að stilla hungur sitt, óðara
en öndin væri skroppinn út af líkamanum. En ógjörla vissi
hann þó, er hann var inntur nánara eptir, hvort hann hefði
fengið þann hugarburð heldur í vöku eður svefni, og ljet þess
getið um leið, að aldrei mundi slík óhæfa hafa sjer í hug komið
algáðum eða með fullri ráðdeild.