Ísafold - 13.05.1891, Blaðsíða 3

151
leið, lá 3 sólarhringa samfleytta undir Ell-
iðaey á Breiðafirði í norðanroki og kafaldi.
Fer í nótt hjeðan til útlanda.
Hafís hafði sjest við Horn fyrir skömmu
landfastur hjer um bil, eða óskipgenðt á
milli. Haldið var samt, að »Thýra« hefði
komizt leiðar sinnar viðstöðulaust, og að ís-
inn mundi hafa farið aptur þegar áttin
breyttist í suður nú fyrir skemmstu.
Aflabrögð. Enn var aflalaust við Isa-
fjarðardjúp, en undir Jökli hlaðafli áfram.
Kominn þar mjög mikill fiskur á land.
Hjer í bænum og nágrenninu hefir verið
róið í gær og í fyrraaag með lóðir — fyr
var það eigi leyfilegt eptir samþykktinni frá
í vetur — og fiskaðist dável báða dagana,
þetta frá 30 og all upp að 70 í hlut hæst
hvorn daginn af mjög vænni ýsu. Almenn-
ingur reri raunar eigi fyrr en í gær. Er
það stórmikil bót, ef því heldur áfram.
I Selvogi urðu hæstir hlutir á vetrarver-
tíðinni nál. 500, þar af 130 þorskur, hitt
mest ýsa; í Herdísarvík nokkuð hærri hlutir
og í þorlákshöfn rúm 600 hæst.
l>ilskipaveiði. Af þilskipum G. Zoega
& Co. hafa þessi aflað eins og hjer segir
á vertíðinni:
Margrjec (G. Kr.) .
To Venner (J. þ.) .
Haraldur (Ásg. þ.)
Matthildur (J. T. Z.)
Gylfi (P. P.) . . .
13^ þús. fiskjar
10* — —
8 — —
302 tnr. Iifrar
201 — —
Fra Bíldudal hefir Isafold verið send þessi
aflaskýrsla af þilskipunum þar, er lögðu út
13.—15. apríl:
Helga (skipst. Bjarni Friðriks.) 6,300 fiskjar
Katrín (Gísli Ásgr.) . . . 6,000 —
María (Bjarm Bjarnas.) . . 4,000 —
Kjartan (Snorri Sveinss.) . . 5,000 —
Smegg (Pjetur Björnss.) . . 2,000 —
þjálfi (Edílon Grímss.) . . 7,000 —
»Afla þenna hafa þau sótt öll norður
undir Hornstrandir, nema þjálfi, sem hefir
fengið mest af sínum afla undir Snæfellsjökli,
og það óvanalega vænan fisk«.
Mannalát- Seint í f. mán. andaðist
hinn nafnkenndi merkisöldungur Árni Tkor-
lacius í Stykkishólmi, fyrrura kaupmaður og
umboðsmaður, riddari af dbr. Mun hans
síðar frekar minnzt.
Hinn 3. apríl þ. á. ljezt norður í Hrútafirði
„gamall bóndi, mörgum góðkunnur, Ogmundur
Bjarnason í Fjarðarhorni, sá er fyrrum var opt
foringi varðmannanna á kláðaárunum, bæði í heið-
arverðinum og við Hvítá. Hafði verið dugaDdi
maður og góður bóndi“.
Hinn 7. s. m. andaðist porsteinn bóndi Sigurös-
son í Fagradalstungu í Saurbæjarhrepp í Dölum,
76 ára gamall, „alkunnur dugnaðar- og sómamaður.
Hann hafði búið allan búskap sinn, 43 ár, i Fagra-
dalstungu, var tvígiptur, og lifir sFari kona hans,
Kristbjörg Daðadóttir, ásamt 3 börnum þeirra, sem
öll eru upp komin og efnileg11.
f Tómas Sigurðsson var fæddur að Varmahlið
undir Byjafjöllum 1809. Foreldrar hans voru
Sigurður Jónsson stúdent, hóndi í Varmahlíð, og
kona hans Valgerður Tómasdóttir. Tómas sál.
var kvæntur Sigríði Einarsdóttur, stúdents frá
Skógum. þaubjuggu allan sinn búskap í Varma-
hlið. Hann var dugnaðar- og atorkumaður, lip-
ur og góður húsfaðir, og mun hans almennt
saknað af þeim er hann þekktu. Hann dó 1890.
Rekkur i dauðra reiti
Sem reikar, statt við hjer,
Og eins manns heyrðu heiti,
Er herma skal jeg þjer.
það tírar nafnið tjáða
Er Tómas Sigurðsson,
í minning dyggða og dáða
Hjá drottni geymt að von.
Að grafar borinn beði
þann beim, er prýddi flest,
Höldafjöld harma rjeði,
Hver mest, er þekkti’ hann bezt.
Minn faðir, þráfalt þreyði,
Nú þiggi blómsveig minn
Sem loksins á hans leiði,
Jeg legg með tár á kinn.
Ærumann, öðling sannan,
Andaðan syrgði drótt,
Betri vart öld fær annan
Ei mun hann gleymast fljótt.
Mín er sú kærleiks kveðja
Klökkvandi leiði nær:
Hans sálu góða gleðja
Guðs virðist náðin skær.
Dalasýslu 30. apríl: »Frjettir eru
hjeðan fáar; veturinn hefir mátt heita fremur
góður að veðuráttunni til; þó hafa hey gefizt
furðanlega mikil, vegna umhleypinga og slag-
viðra, sem voru mjög tíð í vetur, og mun
vinnast svo að, að fyrningar verði ekki telj-
andi hjá almenningi. Skepnuhöld hafa ver-
ið góð alstaðar í þessari sveit, en á Skarðs-
strönd hefir víða farizt talsvert af sauðfje
úr lungnaveiki og bráðasótt, þótt mest hafi
kveðið að því á 3 bæjum, þar sem farizt
hafa frá 30 til 60 fjár á bæ.
Hinn 20. þ. m. kom vöruship til Flateyj-
arverzlunar í Skarðsstöð; þar var orðið vöru-
laust fyrir nokkru, þótt miklar byrgðir væru
þar í haust.
Sýslufund er verið að halda þessa daga í
Hvammi, og get jeg því ekki skriíað neitt
um aðgjörðir hans; að eins hef jeg heyrt,
að þar hafi átt að koma fram uppástunga
um stofnun sparisjóðs fyrir sýsluna, og önn-
ur um stofnun sýsluskóla, og tel jeg sjálf-
sagt, að hvorttveggja hafi framgang.
Heilsufar er nú fremur gott; kíghósti er að
sönnu enn þá að stinga sjer niður á stöku
stað, en má nú heita fremur vægur».
Baeðastb.sýslu vestanv. 29. apríl:
Veðrdttan hefir verið sfðasta hluta vetrarins,
eins og áður, óstöðug og ytirhöfuð stormasöm,
en snjóar eða frost sjaldan mikið orðið, og
aldrei algjörlega haglaust orðið allan vetur-
inn, hjer um bil allt af beztu hagar. Hæst
frost á degi hefir verið 13° R., og mestan
snjó dreif niður 8. þ. m., svo að þann dag
var illfært um jörðina fyrir djúpri lausa-
mjöll, er þó tók þegar upp næstu daga. Um
sumarmálin var stillt og gott veður í viku,
fyrstu 2 daga sumarsins vestanþoka og frem-
ur kalt, og nú í 5 daga hæg norðvestanátt,
kuldi og hreinviðri, frostið um 5 og 6° á
morgnana. Aðfaranótt 13. þ. m. var aftaka-
sunnanrok hið mesta, er kemur.
I vikunni fyrir páskana, dymbilviku, rak
hjer að hafíshroða ; komu jakar í land hjer
og hvar. En ís þann rak frá landi aptur
þegar eptir páskana.
þótt kuldinn sje og fjenaður því allur enn
á nokkurri gjöf á gjafajörðum, eru þó allir
ágætlega heybyrgir eptir þennan hagsæla
vetur. A mörgum fjörujörðum hefir full-
orðnu fje eigi verið gefið strá allan veturinn
og sumt af lömbum jafnvel gengið líka úti
eða næstum því.
Skepnuhöld nú góð. Fjárpestin hætt nú
síðast á vetrinum.
pilskip lögðu hjer út eptir páskana. I
hákarlalegur hafa menn farið nokkrum
sinnum. Barðstrendingar öfluðu bezt, um
38 kúta lifrar hæst í öllum ferðunum;
minna miklu hjer vestur í fjörðunum. Bóið
var á opnu skipi til fiskjar fyrir sumarmál-
in ; fjekkst bezt 19 í hlut af steinbít.
Kíghósti nú sagður farinn að stinga sjer
niður í Tálknafirði og sagður í gær kominn
að Geirseyri. Kvef sumstaðar í fullorðnu
fólki.
I ofsaveðrinu nóttina rnilli 12. og 13. þ.
m. rak þilskipið »Sjálífið», eign Markúsar
kaupm. Snæbjarnarsonar og Jóns skipstj.
Bjarnasonar á Geirseyri, í land þar af höfn-
inni, og brotnaði, svo að það varð eigi sjó-
fært. Var skipið með öllu tilheyrandi selt
á uppboði í fyrra dag. Menn allir komust
af heilir á hófi. Úr öðru þilskipi varð að
höggva möstrin, svo að það færi eigi á sömu
leið. Stærri og minni bátar brotnuðu og í
spón eða löskuðust í sama roki. Eitt há-
karlaleguskip tók í lopt upp og rak síðan
niður aptur og brotnaði í Breiðuvík. Hús
reif og sleit upp hurðir, svo skepnur voru
komnar út á sumum bæjum um morguninn,
glugga tók úr baðstofum, og allt ljekáreiði-
skjálfi. Sofnuðu menn allvíða eigi dúr lið-
langa nóttina. Líkt er að heyra úr norður-
fjörðum.
Sýslufund fyrir Vestur-Barðastrandarsýslu
og undirbúningsfund undir alþingi á að halda
á morgun á Patreksfirði (Geirseyri og Vatn-
eyri»).
»Ráðizt á prest pyeie altaeinu#. Með-
al annars markleysuþYaðurs, sem enn er verið
að hleypa blaðsnepilsnefnunni „Reykvíking“ af
stokkunum með einu sinni á mánuði, er nú
síðast klausukorn út af því, er sagt var frá í
ísafold um daginn, að prestaskólamaður einn
hefði orðið brjálaður á uppstigningardag og ráð-
izt á dómkirkjuprestinn fyrir altarinu. Eins og
hver skynberandi maður veit eða skilur, er það
eitt af því margvíslega gagni, er almenDÍleg blöð
gera, að stemma stigu fyrir heimskulegum ýkj-
um og háskalegu ranghermi, ef eitthvað ber við,
sem sögulegt þykir, með því að segja þegar frá
því á‘prenti rjett. þessi atburður i dómkirkj-
unni, er gerðist að fjölmenni ásjáanda og gat
því eigi dulizt, var þegar samdægurs ýktur stór-
um og aflagaður og þá von bráðara kominn af
stað í munnmælum út um allt land þannig út-
búinn ísafold gerði því ekki nema sjálfsagða
skyldu sína með þvi að skýra írá honum á prenti
óaflöguðum, en auðvitað með þeirri altíðkanlegu
og sjálfsögðu mannúð, að Iáta ógetið nafns þess.
er brjálsemin kom yfir. En einhverra hluta
vegna líkar monsjör „Reykvíking11 þessi frásaga
ekki, eða þá þeim, er hefir gabbað hann á stað
með lokleysu-raus út úr því, Og livernig halda
menn að garpurinn bæti úr skák? Jú, með því
að nefna manninn(I). Hefir einhver komið þeirri
flugu í hann meðal annars, að annars kynnu
vandamenn annara prestaskólamanna að ímynda
sjer, að það væri einhver þeirra, er orðið hefði
fyrir þessu slysi. Eins og þeir fái ekki að vita
í brjefum, jafnsnemma og blöðin berast, hver
maðurinn var! Eða eins og hinir hafi einn-
ig átt brjálað fólk í ætt sinni, svo alkunnugt
sje, eins og drepið var á í Isafold um þennau
mann og þýðingarlaust er að draga dul á!
En tilgangurinn hefir auðvitað verið allur ann-
ar hjá „Rvík.“ en sá, að „umbæta“ frásögu ísa-
foldar um vitskerðing hins umrædda prestaskóla-
manns. Tilgangurinn hefir auðsjáanlega verið
sá, að koma þvi bulli að, að vitskerðingin stafi
af því, að prestling þessum hafði verið snarað í
varðhald snöggvast fyrir 5—6 vikum vegna
drykkjuskapar eða þar af stafandi mótþróa við
lögregluþjón. Eins og nærri má geta og ekki er
óvanalegt, ef einhver verður fyrir barðinu á lög-
regluvaldinu, þá urðu vandamenn piltsins og
sjálfur hann—þeir þó honum fremur—hamslausir
út af slíkri óhæfu, og fengu því til leiðar komið,
að lögsókn var hafin gegn hlutaðeigandi lög-
regluþjóni fyrir að hann hefði snarað honum inn
í heimiliarleysi, og mun eigi hafa vantað mikið
á, að þeir vildu láta honum varða það tiltæki
„líf, æru og góz“. J>að mál er ódæmt enn, og því
ekki hægt um það að segja, hvort lögregluþjónn-
inn hefir misbeitt valdi sfnu og unnið til lög-