Ísafold - 05.12.1891, Blaðsíða 2

186
Rafn Sigurðsson skóari (38) .... 40
Schierbeck landlæknir (220) .... 210
Schou steinhöggvari (30)................30
Sigfús Eymundarson bóksali (220) . 130
Sighvatur Bjarnason bankabókari (42) 55
Sigríður Pjetursson biskupsfrú . . .' 200
Sigurður Jónsson járnsmiður .... 40
Sigurður Kristjánsson bóksali (45) . 52
Sigúrður Melsteð f. lector (175) . . 170
Sigurður E. Waage verzlunarstj. (50) 50
Slimons verzlun (250)................. 200
Stefán Thorarensen emeritprestur (110) 85
Steiugrímur Johnsen kaupm. (110) . 70
Steingr. Thorsteinson adjunkt (130) . 130
Sturla Jónsson kaupmaður (100) . . 120
Teitur Ingimundarson úrsmiður (40) . 38
Thomsen, Ditlev, kaupmaður (35) . 35
Thomsen, Nicol., kaupmaður (45) . . 45
Thomsens verzlun (500)................ 500
Thorsteinsson, Th., kaupmaður (100) 100
Tómas Hallgrímsson docenb (77) . . 75
Tvede lyfsali (250)................... 240
V. Ásmundssou ritstj. (40) .... 40
Yalgarður Ó. Breiðfjörð kaupm. (140) 140
Zimsen, N., konsúll (225) .... 165
f>orgrímur Guðmundsen kennari (40) 40
f>orkell Gíslason trjesmiður (40) . . 40
f>orlákur Ó; Johnson kaupmaður (100) 115
f>orleifur Jónsson ritstjóri (63) ... 70
f>orsteinn Tómasson járnsmiður (35) . 33
f>orsteinn Guðmundsson pakkhúsm.(35) 35
f>orvaldur Thoroddsen adjunkt (100) 180
f>órður Guðmundsen, fyrv. sýslum. (36) 35
f>órður Guðmundss.útvegsb.í Glasgow(40) 38
f>órhallur Bjarnarson docent (160) . 80
Á Sjómönnum hefir lækkað útsvar frá í
fyrra almennt til muna, vegna bágs árferð-
is til sjávarins, og lítils háttar á flestum
kaupmönnum, en á öðrum flestum látið
standa í stað; á fáeinum hækkað.
í niðurjöfnunarnefnd eru Hallgr. Sveins-
son biskup (form.), Sighvatur Bjarnason
bankabókari, Helgi Helgason kaupm., Steingr.
JohnBen kaupm., Ólafur Ólafsson fátækra-
fulltrúi, Jón Ólafsson í Hlíðarhúsum og Sig-
urður f>ÓTðarson.
Vegagjörð í Húnavatnssýslu- Að-
al-landssjóðs-vegagjörðin í sumar sem leið,
1891, fór fram á nokkrum köflum aðalpóst-
leiðarinnar milli Miðfjarðarár og Stóru-Gilj-
ár í Húnavatnssýslu, og var verkstjóri Páll
Jónsson vegfræðingur, er verið hefir nokk-
ur ár í Norvegi að fullnuma sig í vegagjörð,
bæði bóklega og verklega. Var byrjað á
vinnunni í miðjum júní og haldið áfram til
septemberloka. Mannaflinn var 27 að tölu
lengst af, að verlcstjóra meðtöldum, sem
gekk til vinnu eins og aðrir. í vinnunni
voru og hafðir 8 hestar, og 4 kerrur.
Á Miðfjarðarhálsi var langmest unnið:
lagður þar nýr vegur um 3,400 faðma, frá
Káradalslæk (suður frá Sporði) vestur um Sel-
læk, er fellur í Miðfjarðarvatn. f>að kvað vera
mjög vandaður og vel gerður vagnvegur, og
halli hvergi meiri en 1 : 15, og það að eins
á einum stað.
f>ar að auki var gert við eða lagðir smá-
spottar á 4—5 stöðum á tjeðum vegi, svo
sem 25 faðma spotti nýr norðanvert við
Dalsá í Víðidal; 174 faðma löng brú fyrir
vestan Gröf í Víðidal umbætt, gerð 6 álna
breið og ræsi gerð næg í gegn um hana og
borið ofan í; gjört við brú fyrír sunnan
Hólabak; loks gert mikið við veginn frá
Skriðuvaði út fyrir neðan Brekkukot í
Sveinsstaðahreppi, meira en 2300 faðma,
einkanlega á Axlarbölum, 300 faðma löng-
um kafla, gert mikið við tvær langar
brýr þar, m. m.
t Frú f>órdís Thorstensen var fædd
24. okc. 1835 að Hjálmholti í Árnessýslu;
foreldrar hennar voru Páll þórðarson Mel-
steð og Anna Sigríður Stepbánsdóttir amt-
manns Thorarensens. Eaðir hennar hafði í
febr. sama ár fengið Árnessýslu og flutzt
þangað að Hjálmholti úr Norður-Múlasýslu.
Arið I849varð hann amtmaðuríVesturamtinu
og settist aðí Stykkishólmi; varþórdís staðfest
á Helgafelli af síra Ólafi Thorberg, en fór síð-
an suður til Sigurðar bróður síns, er þá
var fyrir skömmu (1847) orðinn docent við
prestaskólann, og konu hans Astríðar Helga-
dóttur biskups Thordersens. Á þeirra heimili
giptist hún -\6- 1855 Jónasi Jónssyni, land-
læknis, Thorstensen, er 1853 varð sýslu-
maður í Suður-Múlasýslu. Attu þau hjón
2 börn: Elínu, konu Magnúsar landshöfð-
ingja Stepbenssen, og Jón, prest á þingvöll-
um. Jónas sýslumaður dó 28. okt. 1861,
og fluttist þá ekkja hans ásamt börnum
sínum, er þá voru kornung, til Reykjavíkur,
1862, og dvaldi þar síðan til dauðadags,
22. f. m.
Erú f>órdís var mætavel gefin; hún varfríð
kona og tiguleg í framgöngu; en það, sem
einkum gerði hana hjartfólgna þeim, er
kynntust henni nánar, var ættrækni hennar,
hjartagæzka, er þó var sameinuð óvanaleg-
um kjarki, hreinlyndi og sannur guðsótti;
og varla getur kohu hispurslausari en hún
var, lausari við allt prjál og tepruskap. Heim-
ili sínu veitti hún hina beztu forstöðu, og
þó að hagur hennar eptir lát manns hennar
væri framan af vitanlega fremur erviður,
sá eða heyrðist aldrei annars merki, en að
hún ávallt hefði meira en nóg, enda var
það skapsmunum hennar næst, að vera
fremur veitandi en þiggjandi. —r.
*
* *
Mikið fjölmenni fylgdi henni til grafar í
fyrra dag; lector H. Hálfdánarson flutti hús-
kveðju, en dómkirkjupresturinn ræðu í kirkj-
unni. f>essi minningarljóð voru sungin í kirkj-
unni, eptir Steingr. Thorsteinson:
Svo flýgur tíð og hingað hverfa leiðir;
Svo hneig og hún, er fylgjum vjer í dag;
Síns herfangs krefur kaldur lífsins eyðir
Yið klukkna hljóm og dapurt sorgar lag.
Á hennar kistu segja sveigar blóma,
Að sjálf hún eitt sinn var sem blómin fríð,—
Að innst í hjörtum, harmi döggvuð Ijóma
Skal hennar minning unaðsskær og blíð.
Hún, sem að ung var ítur kvenna blómi,
Að ytri þokka og kostum innri rík,
Var fram til dauða fljóða þekkur sómi,
Við fordild laus og heims ei dætrum lík,
Með grandvarleik hún gjörðir æ rjeð vanda,
I gæfu stillt, f raunum þolinmóð;
Hún virðing hlaut, því aðal bar í anda,
Og eískuð var hún, því að hún var góð.
Hún lifði í birtu, æðsta Ijósið eina
Hún elskað hafði og gert að sínum part,
Sem fyrir henni lægi loks að reyna,
Áð lífið bjarta gerir andlát bjart.
f>að varð hjá hennar banabeði sannað;
I birtu og sælu hverfðist kvölin ströng;
Hún sá ei hinzt á æfihvörfum annað
En engla og ljós og heyrði fagran söng.
Og öndin hreina leið til ljóssins sala,
f>á losuð voru dauðleiks böndin hörð,
Og þungan kross og beiskan bikar kvala
Hjá bleikum ná hún eptir skildi á jörð.
Hver önd svo trútt má himna föður fela
Sem fljóðið látna, deyr með gleði víst,
Sem væri helfrost að eins árdags hjela,
Er æðri dagsól mót í lífdögg snýst.
Svo berist það, sem dó, til dáins ranna,
Hvað dauðlegt var skal gröfin byrgja svört,
En svo sem bjart var yfir æfi svanna
Skal yfir leiði svífa minning björt.
Hversu steinolía myndast. Rúss-
neskur efnafræðingur, Mehdeljew, prófessor-
f Pjetursborg, hefir komið fram með nýja
kenning um það, hversu steinolía verðnr til.
Eptir kenningu hans myndast steinolía á-
vallt, þá er vatn síast niður í gegnum rifur
og glufur á jarðarskorpunni, allt niður í
hinn glóanda jarðarkjarna, og kemst þar f
samband við málmkennd kolaefnissambönd.
En þótt sannað verði, að steinolía mynd-
ist á þenna hátt, þá eru þó mikilvægar á-
stæður fyrir því, að steinolían eigi rót sína
að rekja til dýraríkisins, og styrkist það.
einkum mjög af því, að þar sem steinolía
finnst, þar finnast og ýmsar dýraleifar, og
liggur þá næst að ætla, að hún hafi mynd-
azt af fituleifum sævardýra við hæfilega
þrýsting og í hæfilegum hita. þessi skýr-
ing á myndun hennar hefir fengið mikinn
stuðuing við rannsóknir prófessors E. Enge~
ler’s. Honum hefir tekizt að búa til óhreins-
aða steinolíu úr lýsi, með því að við hafa
10 gufuhvolfa þrýsting í 320—340 stiga hita
á Celsius. Einnig hefir Engeler tekizt að-
hreinsa þessa olíu sína og gera úr henni
lámpaolíu, er á vanalegum steinolíulampa
hefir borið ágætustu birtu. það er þegar
farið að beita þessari kenningu hans í iðn-
aðinum og menn eru teknir að búa tii
áhöld, til þess að koma fram hæfilegri þrýst-
ing til steinolíugerðar, og menn hafa ríkt
hugboð um, að í þeim löndum, sem nú
verður að kaupa aðflutta steinolíu dýrum
dómum, muni áður en langt um líður verða
auðið að búa til steinolíu með hagnaði af
ýmsum fituleifum og einkum af lýsi.
Lengstu brýr í heimi. Kínverjar
eiga hina iengstu brú í heimi. þeir lögðu
hana fyrir nær 100 árum, eða árið 1796,
vfir um 11,200 álna breiða vík inn vir Gula-
hafi hjá bænum Sangang. Brúin liggur 35
álna hátt yfir sjávarflöt, og eru undir henni
300 rammbyggilegir steinstöplar. Hún er
kölluð Ljónabrú, og dregur nafn sitt af því,
að á hverjum stöpli er ljón af marmara,
10J álna langt.
Næst Ljónabrúnni er Feneyjabrúin á
lengd, milli Feneyja og meginlands, og þó
rjettum helmingi styttri að kalla má, eða
5,760 álnir, tæp % míla, og eru undir henni
á 222 bogar.
Annars er þetta lengd hinna 8 lengstu
brúa í heimi:
1. Ljónabrúin í Kína . . . 11,200 álnir.
2. Peneyjabrúin.............. 5,760 —
3. Lorenzobrúin í Canada (hjá
Montreal)............ 4,480 —
4. Eorth-brúin á Skotlandi . 3,880 —
5. Ohio-brúin við Parkersburg í
Ameríku.............. 3,438 —
6. Karlsbrúin yfir Missouri . 3,189 —
7. Rínarbrúin hjá Mainz . . 3,084 —
8. Austurárbrúin í New-York 2,880 —
Leiðarvisir ísafoldar.
877. Bóndi byr á fjalljörð og á ábúðarjörð-
bans nokkuð meira land en ábúandi þarf tii
sumar beitar fyrir málnytupening sinn; í þetta
land rekur hann að vorinu geldfie sitt og fráfær-
ing, en lekur hesta í afrjettarland sveitarinnar,
og svo fer geldfjeð þangað náttúrfega að meira
eða minna leyti, svo það fyrirfinnst að haustinu
jafn víða og fje annara sveitarmanna; getur þessi
bóndi sjálfur ráðið, hvað hann leggur til fjallskila,
eða á hreppsnefnd að gera bonum fjallskil eins
og öðrum hreppsmönnum?
Sv: Skyldur er hann að hlíta fyrirskipunum
hreppsnefndar um fjallskil.
878. Hverju varðar, ef tekið er nafn manns
undir brjef, sem bannar að nota sjerstakan hlut.
að honum fornspurðum og þvert á móti vilja
hans ?
Sv.: það fer eptir at.viknm, sjerstaklega því,
hver tilgangurinn sannast að hafi verið, og er
dómara að meta það.
879. Er jeg sem er organisti í N.-kirkju skyld-
ur að leggja mjer til nótnabaekur, til brúkunar i