Ísafold - 15.06.1892, Qupperneq 3

191
Vestmannaeyjmn 10. júní: Síðan jeg
skrifaði Isafold siðast, hefir veðurátta verið
rujög köld og þurrviðrasöm, í f. mán. 8° frost
um nætur. Aðfaranótt hius 9. var kaldast -í-
9,2, og er víst langt síðan, að svo mikið frost
hefir komið hjer í maímónuði; öll úrkoman
í mánuðinum var að eins 11* milhmetrar.
Eptir þessari veðuráttu hefir gróðurinn farið,
og það er fyrst fyrir skömmu, að tún eru
orðin græn. Nú er nokkuð farið að hlýna
í veðri; 7. þ. m. var dagshitinn 15,fi° og í
gær 13,s°, en gróðrarskúrum vill lítið fjölga,
úrkoman þessa 9 daga, sem af eru mánuð-
| num, 8,0 millimetrar.
Ejenaðarhöld eru með lakara móti, þó
hefir eigi margt fje fallið, miklu færra en
vænta mátti, en hínn hægi gróður hefir
hjálpað, því annars mundi skita hafa unnið
á fleirum rýrðarkindum.
Um miðjan f. mán. fór aptur að aflast
þorskur, og glæddist sá afli svo vel, að um
20. var hlaðafli, og síðan hefir opt fiskazt
rjett vel, þegar sjóveður hafa verið góð.
Hinn 20 f. m. gekk svo mikið hafsíldarhlaiip
um sundin fyrir sunnan Bejmaey, að menn
jusu henni inn f bátana með tomum hönd-
um, fengu 2 bátar á þennan hátt um 400
síldir hvor, sfðar hefir aptur orðið vart við
minna hlaup.
Kvefslæmska er talsverð um þessar mund-
ir, þó liggja fáir.
Skip er farið hjeðan til Víkur, en ókomið
aptur. Verðlag hjer mun svipað og annar-
staðar sunnanlands, út á ull svarað 50 a.,
harðfisk nær 60 kr., saltfisksverð algjöilega
óákveðið enn.
Strandasýslu rniðri 5. júní: Dæma-
lausir kuldanæðingar í allt vor síðan á
pálmasunnudag, svo aldrei hefir verið hlje
á nema einn dag í bili; aldrei komið dropi
úr lopti og kafald heldur ekki. þó hefir
tekið yfir með kuldann og næðirgana síðan
14. maí. þá rak hjer inn ísbroða og síðan
hefir verið hvíldarlaus garður. Isinn er
ekki mikill hjer, að eins fjarðáfyllir. 31. f.
m. kom skip hjer inn og gat þnð smogið
inn á Steingrímsfjörð með norðurströndiuni;
skip þetta á líkl. að fara á Borðeyri, því
það sigldi inn að ísskörinni,, sem liggur frá
Vatnsnesi að Ennishöfða. Is þessi er allur
flatís, er hann svo fast skrúfaður saman,
að hákarl hefir verið veiddur upp um hann
frá einum bæ núna fyrst í júní. Annars
eru allar bjargir bannaðar af sjó.
Skepnuhöld eru, enn. þá góð hjer um
pláss, og lömbin lifa undir ánum; er það
undravert í slíkum kuldum og gróðurleysi;
en fje gekk alstaðar vel undan vetri og því
er enn þá gefið, þar sem liey eru til«.
Eptirmæli-
Jlelgi Árvason „/róði“. Maður þessi dó vetur-
inu 1888, hjer um bil liálf-sextugur eð aldri.
Bann var flakkari, en þó ólikur flestum öðrura
flökknrum, því að hann var að mörgu leyti
merkismaður. Helgi var fæddur i Dalasýslu og
ólst upp hjá foreldrum sínum i Hvammssveit.
Hann átti þar við harðan kost að búa og það
svo, að hann strauk frá heimili sínu, þegar hann
var barn að aldri. Hann komst þá suður í Hörðu-
dal; þar var honum snúið aptur. Helgi var fyrst
vinnumaður, en rojög var hann ólaginn til verka
-og klaufalegur við vinnu, og varð sökum þess
tíðum fyrir háðsyrðum og illyrðum manna. þetta
var ástæðan til þess að hann fór að flakka og
var hún fullgild fyrir menn í þ& daga. Hinum
litlu fjármunum, erhann átti eptir vinnumennsku
sína, varði hann til bókakaupa, og vaeri honum
gefið eitthvað, þá keypti hann ávallt bankur fyrir
það; stundum kom það fyrir að hann lagði alla
þá skildinga, er hann átti, í bækur, þótt hann
væri svangur og hohum væri kalt af klæðleysi.
Megnið af þessum bókum var geymt fyrir hann
í Fellskirkju i Kollafirði, en allt af hafði hann
einhverjar þeirra með sjer. — Jeg hef engan
heyrt getið um, er hafði horn í siðu Helga, en
allir skynsamir menn höfðu skemmtun af komum
hans, enda las hann feikna mikið, var einkar-
akynsamur og hugsaði út í æsar það, er hann
las. Mestan hlnta æfi sinnar hafðist hann við
úti í haga; þar þótti honum skernmtilegast að
leea og skrifa, ef bærilegt var veður: jafnvel á
vetrúm sat hann stundum mjfii bæja og var að
lesa. þeiro mönnum, er þá gengu fram á hann,
þótti einkennilegt, að sjá hann sitja í brekkuhum
með bækur og blöð á víð og dreif í kring.
Hann skoðaði náttúruna eins og , vin Sinn, og
hefur vist hugsað eins og Schiller:
„Br jeg þá einmana hjer?
nei, náttúra! blítt þjer á brjóstum
uni jeg alhress á ný“.
Helgi liafði göfugar hugsanir, og er það eðli-
legt, þar sem hann hafði legurð náttúrhimar svo
opt fyrir augnm. Ymislegt sagði hann mjer, er
hann hugsaði úti á víðavangi: og var það allt
skynsarnlegt og margt einkennilegt. Jeg man
nú einungis þá skoðun hans, að náttúran liefði
kennt mönnum að sameina hinar ýmsu raddir
(haimoni); hann sagði sjer fyndist vindurinn, er
þýtur í stráunum, og fossinn syngja hver sína
rödd í sama sönglegi. Allmikið skrifaði hann,
en enginn fjekk að sjá það, og sagðist hann ekki
vilja láta það koroa fyrir aimennir.gssjónir meðan
hann lifði, því að hann var hræddurum að hann
mundi illa þola aðfinningarnar. Hann gat stund-
um verið nokkuð einrænn og stirður, og kenndi
hann það sjálfur uppeldi því, er hann hafði
íengið. J>að er óhætt að lullyrða, að hann
mundi hata orðið mikill vísindamaður, ef hann
hefði fengið viðeigandi menntun. Helgi var
stór og þsekinn, laglegur í andliti og svipmikill.
Hann var ýmist kallaður Helgi fróði eða Bóka-
Helgi.
E. Sv.
Leiðarvísir ígafoldar.
1047. Póstafgreiðslumaður á Akureyri fer fram
á skip ír stundum áður en skipið leggur af stað.
Bæjarbúar vilja kaupa frímerki eptir þann tima,
til þess þó að koma brjefum í skipið? Er hon-
um ábyigðarlaust að hafa engan haft til að selja
þau, eða. að hafa neitað að selja þau?
Sv.: Hann mnndi eflaust fá áminningu hjá
yfirboðurum sínum, ef kært væri, og sekt, ef
hann Ijeki slíkt eða þvilíkt aptur.
1048. Hafa menn leyfi til að vinna að íslenzk-
nm þilskipum á sunnudögum eða helgidögum,
svo sem aö flytja til skips seglfestu, salt, forða
skipverja o. s. frv?
Sv.: Áð jafnaði leyfist það ekki (sbr, tilsk.
28. marz 1855, 2. gr.).
1049. í lándi ábýlís míns eru skotnar rjúpur
ög refir á tímabilinu frá 1. des. til 1. aprí), án
þess að leyfi mitt sje til þess fengiö. Hvað ber
mjer nú i landshlut af því, sem skotið er? Ef
sektir liggja við sliku, hve miklar eru þær?
Sv.: Sá, er drepur rjúpur i annars landi,
veiðir þeim, er þar á veiði og getur eptir atvik-
um orðið sektaður um 1—20 kr. (tilsk. um veiði
20. júni 1849, 5. gr.). Um refi er allt annað má]
og má að jafnaði þykja þakkarvert að þeir sjeu
skotnir hvar sem er (sbr. þó sömu tilsk. 8. gr.).
1050. Um hvað er prestur sá sekur, er án
orsaka eigi slær nema 2/s parta af túni prests-
setursins, en skilur ’/8 partinn eptir ósleginn
með kafgresi og fellir hann í órækt? Og hverj-
um yfitboöara hans (prestsins) ber að afstýra
slíku?
Sv.: Próföstum ber að vanda um, ef prestar
níða niður Ijensjarðirnar, og hrífi eigi áminning-
ar og sje mikil brögð að, virðist mega svipta þá
ábúðarrjetti þeirra.
1051. Lögfróður maður einn álitur erfingja
prests, er var gjaldþrota þegar hann dó, skylda
til að greiða portionsskuld, sem hann stóð í við
kirkju sína, þó þeir (etfingjarnir) hafi ekki skrif-
lega eða munnlega lofað að borga skuldina,
Hefir lögfræðingur þessi rjett að mæla, og sje
svo, við hvaða lagastaði hefir hann að styðjast?
Sv.: Hafi erfingjar eigi sagt sig reglulega frá
arfi og gjaldi, en að einhverju leyti tekið til
umráða eða hagnýtt sjer fjármuni dánarbúsins,
verður aðgangur að þeiro með skuldir, svo
portionsskuldir sem aðrar. Sbr. tilsk. 9/4 1768.
1052. Ber að greiða erfðafjárgjald af heim-
anmund, sem foreldrar hafa látið börnum sín-
um í tje, þegar þau byrjuðu búskap?
Sv.: Ef foreidrar reiltna það upp í arf, er þeir
fá börnum sínnm, veiöur að greiða af því erfða-
gjald.
1053. Eru búfræðingar ekki skyldir að kosta
s'Si sjálfir þó bændur fái þá til að leiðbeina sjer-
við vatnsveitingar o. s. frv.?'
Sv.: Slíkt fer eptir samningum við búfræð-
iuginn, hvernig hann er ráðinn. Búfræðinga þá,
er Búnaöarfjelag Suðuramtsiiis lánar bændum,,
eru þeir látnir fæða, sem þeir vinna hjá, en fje-
lagiö geldur þeim kaup, og eru það vildarkjör
fyrii bændur.
Kvennaskólinn í Reykjavík.
Eoreldrar og aðrir vandamenn, er koma
vilja konfirmeruðum, efnilegum yngismeyjum
í kvennaskólann næstkomandi vetur (1. okt.
til 14. maí), eru beÖDÍr að snúa sjer sem
allra fyrst til undirskrifaðrar forstöðukonu.
skólans, og senda eigi stúlkur til skólans,
nema því að eius, að áður hafi verið beðið
um pláss handa þeim, munnlega eða sknf-
lega.
Reykjavík 10. júní 1892.
Thóra Melsteð-
Hjermeð er skorað á alla þá, sem skulda
mjer undirrituðum fyrir vörur og fl. frá
undanfarandi árum, að hafa greitt skuldir
sínar t.il mín eða samið við mig um borgun
á þeim fyrir 1. júlí þ. árs, þar sem jeg að
öðrum kosti mun neyðast til að láta inn-
kalla þær með rjettarfari upp á kostnað
skuldunauta.
Hafnarfiiði 11. júní 1892.
M Th- Sigfússon Blöndal-
Proclama.
Samkv. opnu br. 4. jan. 1861 og lögum 13.
apr. 1878 er hjer með skorað á alla þá, er
tíl skulda telja í dánarbúi prestsins síra
porkels Eyjúlfssonar, er andaðist að Búðum
19. desbr. f. á., að lýsa kröfum sínum og
sanna fyrir undirskrifuðum skiptaráðanda
innan 6 mánaða frá síðustu birtingu þessar-
ar auglýsingar.
Skrifstofu Snæfellsness- og Hnappadalssýslu,
Stykkishólmi 1H. maí 1892.
Sigurður Jónsson-
Proclama.
Eyrir liönd meðerfingja minna og mín er
hjer með samkvœmt lögum 13. apríl 1878
sbr. opið brjef 4. janúar 1861, skorað á alla
pá, sem telja til skuldar í dánarbúi Niku-
lásar bónda Jónssonar í Norðurkoti í Vatns-
leysustrandarhreppi, að gefa sig fram innan,
6 mánaða frá siðustu birtingu þessarar aug-
lýsingar, við Asbjörn Ólafsson óðalsbónda i
Innri-Njarðvík, og sanna kröfur sínar á
hendur búinu fyrir honum. Sömuleiðis er
skorað á álla þá, er skulda greindu dánar-
búi, að borga skuldir sínar til ofannefnds inn-
köllunarmanns dánarbúsins innan sama tíma.
Reykjavík 13. júni 1892.
Kr. O- |>orgrímsson.
Mánudag 20. þ. m. á hádegi verður á
Skipaskaga haldinn skiptafundur í dánarhúi
Bjarnar Ólafssonar í Oddsbæ. Verður þá
borið undir skuldheimtumenn, hvorfc sam-
þykkja skuli boð það, er gert hefir verið í
fasteign búsins eða bjóða hana upp að nýju..
Skrifstofu Mýra- og Borgarfj.gýslu 12. júnf 1892,
Sigurður f»órðarson-