Ísafold - 11.04.1894, Blaðsíða 3

sýslumennirnir Páll Einai’sson og Sigurður
Briem, síra Ólafur Petersen á Svalbarði
og margir fleiri, er sumir liggja sjúkir af
influenza; hún var nýkomin á ísafjörð, er
skipið fór þar um.
Mannskaði varð á Eyrarbakka 7. þ. m.
Þrír menn drukknúðu, en 7 varð bjargað
af Magnúsi Magnússyni í Túni á Eyrar-
bakka. Þeir, sem drukknuðu, voru: Sig-
urður Árnason i Mörk á Eyrarbakka, kvænt-
ur og átti eitt barn; Oddgeir Vígfússon frá
Hæli í Eystrihrepp, kvæntur, og Þórarinn,
sonur Arnbjörns bónda á Selfossi, einnig
kvæntur. Slys þetta vildi til á sundinu.
Var brimhroði töluverður og lágsjávað.
Skipinu varð ekki bjargað og rak það tii
hafs.
Frá útlöndum það frjettnæmast. að
Gladstone hefir gefið upp forstöðu ráða-
neytisins, sakir heyrnardeyfu og sjóndepru
— er á 5. ári um áttrætt —, en við tekið
Rosebery lávarður, er var utanríkisráð-
herra. í París enn eitt iliræði framið 15.
f. m. með tundurvjel, er sprakk fyrir dyr-
um Madeleinekirkjunnar, en grandaði þö
ekki öðrum en þeim, sem með fór. Upp
reistarmenn í Brasilíu á þrotum.
Eptirmæli.
Hermanníus Elías Johnsson fyrrum
sýslumaður Rangvellinga andaðist 2. þ. m.,
eptir rúmrar viku legu í inflúenza, að
heimili sínu Velli á Rangárvöllum. Hann
var fæddur á ísaflrði 17. desbr. 1825, son-
ur Jóns Jónssonar, verzlunarstjóra þar,
og Guðbjargar Jónsdóttur Hjaltalín, systur
landlæknis dr. J. Hjaltalíns. Föðurmóðir
hans var dóttir Teits sýslumanns Arasonar
á Reykhóium (f 1737), bróður Magnúsar
mælingameistara og Þorleifs prófasts í
Odda; var Ari faðir þeirra bræðra einnig
sýslumaður í Barðastrandarsýslu, Þorkeis-
son sýslumanns, Guðmundssonar sýslu-
manns á Þingeyrum, Hákonarsonar i
Nesi, en móðir þeirra, Ástríður, kom-
in í 4. lið af Magnúsi prúða i Ögri (Sval-
barðsætt). Hermanníus útskrifaðist úr
Reykjavíkurskóla 1849, tók embættispróf i
lögum við háskólann 1856, varð málaflutn-
ingsmaður við yflrrjettinn 1858, þjónaði
land- og bæjarfógetaembættinu fyrir aðra
nokkur missiri, fekk Rangárvailasýslu vor-
ið 1861, en lausn frá henni 1890. Kvænt-
ur var hann Ingunni Halldórsdóttur bónda
á Álfhólum í Landeyjum, er lifir mann
sinn ásamt 6 börnum þeirra: Jóni, stúdent
við háskólann; Halldóri, í latínuskólanum;
Oddi (10 vetra); Guðrúnu, konu síra Egg-
erts Pálssonar á Breiðabólsstað; Guðbjörgu,
konu síra Jóns Thorstensen á Þingvöllum;
og Kristínu, ógiptri heima (18 ára). Her-
mannius sýslumaður var gæðamaður mesti
og snyrtimaðui', iðjumaður og reglumaður
mikill í embættisfærslu og öðru, friðsamt
yfirvald og þó rjettlátt, enda mjög vel
þokkaður af sýslubúum sínum, búmaður
góður, frábærlega gestrisinn og hýbýla-
prúður.
Guðný Möller, háöldruð ekkja hjer í
hænum og þjóðkunn, þótt ekki væri í
neinni fyrirmannsstöðu, andaðist 7. þ. m.
Hún hafði haldið fjölinörgum menntamönn-
um iandsins o. fl. borð á skólaárum þeirra
hæði við lærða skólann og hina æðri skóla,
um fullan mannsaldur —- sömuleiðis alþing-
ismönnum —, og staðið piýðilega í þeirr1
stöðu sinni, áunnið sjer bezta þokka. Hún
var dugnaðar- og ráðdeildar kona, trygg
og vinföst, hugljúf og hjartagóð. Hún
hafði sex um áttrætt, fædd 30. marz 1808
í Hafnarfirði, Gísladóttir Pjeturssonar, gipt-
ist 1832 Hans P. Möller, verzlunarstjóra í
Reykjavik.— bróður þeirra O. P. Möllers og
Kr. Möllers, er hjer voru kaupmenn lengi
og viðar —, en missti hann 2 árum síðar,
þrítugan; lifði síðan full 60 ár ekkja.
»Aðfaranótt hins 10. þ. m. andaðist hjer í
bænum merkis- og dugnaðarkonan Kristín
Guðnadóttir í Bakkabæ, kona Jóns bónda þar
Guðmundssonar, 66 ára gömul, eptir 14 vikna
þunga og þjáningarmikla legu«.
Mesta sögurit i heimi er eflaust upp-
reisnarsaga sú, er stjórnin í Washington læt-
ur gefa út, af borgarastríðinu í Bandaríkjun-
um 1861—1865. Hún verður í 120 bindum, en
1000 bls. í hverju bindi. Út eru komin nú 89
bindi. Þar eru prentuð meðal annars öll em-
bættisbrjef og skýrslur, er ótriðinn snerta.
Útgáíukostnaðurinn er fyrir hvert bindi 70,000
kr., en allt ritið 8'/a milj. kr. Upplagið er
11,000, en litlar líkur að það seljist, með því
að bókhlöðuverð á hverju eintaki er um 5000
kr!
Málskostnaður á Englandi. Einn nafn-
kenndur blaðamaður og þingmaður í Lund-
únum, Labouchére, ritstjóri blaðsins Truth,
komst í meiðyrðamál í vetur og vann það, en
það kostaði hann um 86,000 kr.
Úlfar á Frakklandi. Þar er enn mikið
af úlfum, þótt mjög sje kostað kapps um að
eyðaþeim,goldin allgóð verðlaun fyrir hvern úlf,
sem drepinn er. Árið 1891 var þar banað 1316
úlfuin og goldnar fyrir um 75,000 kr. í verð-
launum, en í fyrra 404 úlfar og um 20,000 kr.
varið til verðlauna.
Kollóttar nautkindur. Bændum í Amer-
íku þykir sannreynt vera, að kjöt af kollótt-
um nautkindum sje ljúfengara en af hyrndum
og mjólkin fltumeiri. Þeir hafa og þegar
fundið ráð til að hafa allan sinn nautpening
kollóttan: þegar fer að móta fyrir hornum á
kálfunnm ungum, svíða þeir það af með kalk-
blandaðri pottösku, og tekur það fyrir allan
hornavöxt.
Leiðarvísir ísafoldar.
1350. Er húsmóður leyfllegt að brjótast inn
í hirzlu vinnnkonu sinnar, sem er fjarverandi,
á þann hátt að fá til þess trjesmið til að
draga undan henni botninn? Getur engin á-
hyrgð hvilt á henni fyrir það, þar sem hún
gerir það vottalaust og í þeirri von að finna
þar eitthvað, sem hana hefir vantað?
Sv.: Athæfi húsmóðurinnar er óhæfa, þótt
eigi liggi heinlínis hegning við, nema ef til
vill fyrir ófrómleika-aðdróttun þá, er felst í
tiltæki hennar.
1351. Er maður, sem heldur opinhert veit-
ingahús, ekki skyldur til að veita ferðamönn-
um viðtöku á hvaða tíma sem er ?
Sv.: Jú, eptir algengri venju.
1352. Á maður, sem*heíir keypt sjer rúm á
veitingabúsi, gegn fullu verði, ekki heimtingu
á því að hann fái að halda því einn, án þess
aðrir sjeu látnir sofa hjá honum, eða ef ein-
hver sefur hjá honum, að hann þurfi ekki að
borga rúmið íullu verði?
Sv.: Jú.
1353. Jeg er svo gamall, að jeg má vera
lausamaður án þess að kaupa leyfi til þess
samkvæmt lögum þeim, er öðluðust gildi hinn
1. april þ. á. Er mjer ekki heimilt að vera í
hvaða hreppi, sem jeg vil, ef húsbóndi minn
ábyrgist að borga öll þau gjöld, er mjer ber
að greiða?
Sv.: Jú, og þjer fullnægið líka tyrirmælum
laganna um fast ársheimil.
1354. Jeg er vistráðið hjú; en nokkrum vik-
um lyrir vinnuhjúaskildaga hefir brej'tzt svo
hagur minn, að jeg hefi lofazt manni til hjú-
skapar. Er mjer þá ekki leyfilegt að bregða
vistarráðum án bóta?
Sv.: Nei, alls eigi.
Sigurður Þórðarson
sýslumaður í Mýrar- og Borg-
arfjarðarsýslu
kunngjörir: samkvæmt beiðni kaup-
manns M. Johannessens 1 Reykjavík og að
fengnu konunglegu leyfisbrjefi, dags. 22.
jan. þ. á., er hjer með stefnt með árs og
dags fresti hverjum þeim, er hafa kann í
höndum veðskuldabrjef, útgeflð 23. okt.
1885 af Jóni bónda Þórðarsyni í Norð-
tungu fyrir 863 kr. 99 a. skuld til timbur-
manns O. J. Halldorsens í Reykjavík með
veði í jörðinni Norötungu, til þess að mæta
fyrir aukarjetti Mýra- og Borgarfjarðar-
sýslu, er haldinn verður á þingstaðnum
Norðtungu fyrsta mánudag í júlímánuði
1895 á hádegi, koma fram með tjeð veð-
skuldabrjef og sanna heimild sína til þess;
en gefl enginn sig fram með brjefið, mun
það eptir kröfu stefnanda verða dæmt ó-
gilt. Veðbrjef þetta var tekið fjárnámi
hjá eiganda þess 13. jan. 1890 og selt
stefnanda í hendur, en heflr síðan glatazt.
Skrifst. Mýra- og Borgarfj.sýslu 7. marzl894.
Til staðfestu er nafn mitt og embættis-
innsigli.
Signrður Þórðarson.
(L. S.).
ægte Normal-Kaffe
(Fabrikken
»Nörejylland«)
sem er miklu ódýrra,
bragðbetra og hollara en nokkuð ann-
að kaffl.
Málaflutiiiiigsni aður.
Undirritaður tekur að sjer að flytja mál
og semja samninga, útvegar lán gegn veð-
rjetti og gefur lögfræðislegar leiðbeiningar.
Mig er að hitta kl. 12—3 í húsi Ólafs
gullsmiðs Sveinssonar nr. 5 i Austurstræti.
Reykjavík 6. apríl 1894.
Hallclór Bjarnason.
cand. juris.
Xýtt harmóníum til sölu fyrir
150 krónur. Vœg mánaðar afborgun.
Ritstjóri vísar á.
Stórt erfðafestuland í Reykja-
vík er til sölu með mjög þœgilegum borg-
unarkjörum. Menn semji við bókhald-
ara Ólaf Runólfsson.
Barnavagn óskast til kaups. Ritstj. vís-
ar á.
Gott lierbergi óskast til leigu, helzt í
miðjum bænum, fyrir einhleypan mann, frá
14. maí. Ritstjóri visar á.
Jeg undirskriíuð tek að mjer að sauma
karlmannsfatnað og önnur föt, fyrir ódýrt
verð, og leysa það vel af hendi. Sömuleiðis
veiti jeg stúlkum tilsögn í saumum, ef þess
er óskað, með vægu verði.
Þingholtsstr. 3, Reykjavík 9. apríl 1893.
Guðriður Gunnarsdóttir.