Ísafold - 18.04.1894, Blaðsíða 3

75
íoll, illfæra fjallgarða, við óf'ærð og illviðri
eiga þeir íremur ölium öðrum mönnum opt í
stríði. Ijeggi þeir eigi út í livaða veður sem
er, hiki þeir sjer við iskyggilegan fjallgarð
eða tvísýn vatnsföll, þá er þeim stundum
borinn á brýn ódugnaður og hugleysi. Póst-
ar eiga allt-af að halda áfram, þó öllum öðrum
sje álitið ófært. Reynslan sýnir og, að þeir
fara þar opt að, er engum öðrum dettum í hug
að leita á.
Sje það nökkurn tima sanngjarnt. að ekkjur
fái styrk af almannatje eptir menn sína látna,
þá virðist það vera í þeim tilfellum, þar sem
maöurinn lætur líf sitt, líkt og nú hefir átt
sjer stað, með því að tefla því á tvær hættur
við framkvæmd einhvers opinbers starta eða
sýslanar. Kona, Arna heitinspósts stendur eptir
munaðarlaus með 5 börnum á unga aldri, en
litlum efnum«.
Snjóflóð. Skritað at Austíjörðum 17. febr.;
Á bæinn Þiljuvelli í Norðíirði hljóp snjóskriða
þann 5. eða 7. þ. m. Misstu þar tveir bænd-
ur inikiö af eigum sínum eða 80 gemlinga, 19
ær og 1 hest. Báðir lentu bændurnir í flóð
inu, og komst annar úr því bjálparlaust, en
hinum var bjargað meðvitundarlausum en ó-
skemmdum samt, heflr hann þó legið lengi á
eptir.
A Höskuldsstöðum í Breiðdal hljóp snjóflóð,
og vatnsflóð á eptir. Heföi ekki snjóskriðan
hlaupið fyrst, hefði allur bærinn farið, að sögn
manna. Það sem hlítði var það, að snjóskriö-
an hatði myndað hrönn við bæinn, sem vatns-
flóðið skall á, og kastaðist því til hliðar, svo
ekkert sakaði. Engan skaða gjörði flóðið,
nema það braut inn þak á hlöðu og mölvaði
glugga úr timburhúsi og fyllti það af vatni.
Á bæ þennan hefir aldrei hlaupið, svo menn
viti til, fyr en mi.
Suður-Múlasýslu (Eáskrúðsf.) 17. febr.:
Síðan með Þorra-komu hefir verið hjer afar-
hart. Reyndar hafa frostgrimmdir eigi verið
miklar, en fannkynngi því meiri. Hjer og í
næstu fjörðum er jarðbann yfir allt, og standa
allar skepnur við gjöf. Helir þessi Þorri ver-
ið hinn versti frá byrjun til enda, er menn
muna hjer um svæði. Nú er þó komið þíð-
viðri og heíir í gær og í dag verið hláka all
góð, en lítið virinst á hið mikla snjófarg, sem
hjer er á jörðu.
iBf, Ofan á hið vonda tíðarfar hjer á Þorranum
hefir nú bætzt, að íri/Ziíenza-landfarsótt hafir
geysað hjer sem logi yfir akur, og verið engu
vægri en hin síðasta. Hún mun hafa flutzt
hjer í land á þrem stöðum: Seyðisfirði, Reið-
arfirði og svo hjer við Fáskr.tjörð, því sVaag-
en« sem íærði okkur veiki þessa, kom á alla
þessa staði, og byrjaði veikin alstaðar hjer
um bil jafnsnemma. Þessi vogestur hefir nú
lagt marga í gröfina, þó helzt gamalmenni og
miðaldra fólk, sem verið hefir brjóstveikt, því
margir hafa fengið þungan og langvinnan
hósta með veikinni. Nú þegar þetta er skrif-
að eru hjer í Fáskrúðsfiröi dánir 8 menn og
margir sagðir dánir í Norðfirði, Sandvík,
Vöðlavík og Reiðarfirði, en ekki veit jeg tölu
þeirra. Á Hjeraði er veikin sögð afarskæð,
og hefir frjetzt, að milli 20 og 80 sjeu þar
dánir, og þar á meðal margir merkir menn.
Er sagt þaðan mesta eymdarástand á sumum
stöðum. Nú er veikin hjer í rjenun.
Viðvörun.
Jeg vil hjer með vekja athygli almenn-
ings á því, að taugaveikis-sáttkveikjuefni
(typhus) getur borizt um bæinn í mjólk,
er staðið hefir eitthvað í húsum, þar sem
menn liggja í taugaveiki. Jeg vil því
vara almenning mjög alvarlega við, að
kaupa eða nota mjólk úr slíkum stöðum.
Landlækniseinbættið í Rvík 17. apríl 1894.
Schierbeck.
Hinn 13. þ. mán. andaðist að heimili sínu
(Vorhúsum á Vatnsleysuströnd) heiðurskonan
Jóhanna Bjarnadóttir og fer jarðarför hennar
fram laugardaginn 21. þ. m.
Vorhúsum á Vatnsleysuströnd 17. apr. 1894.
Bjarni Kristjánsson.

•cr
&
ægte Normal-Kaffe
(Fabrikken
»Nörejylland«)
sem er miklu ód ýrra,
bragðbetra og hollara en nokkuð ann-
að kaffi.
•J5
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. jan. 1861 er bjer með skorað á
alla þá, er telja til skulda í dánarbúi
Sigurðar sýslumanns Jónssonar, sem and-
aðist í Stykkishólmi 15. nóv. f. á., að koma
fram með kröfur sínar og sanna þær fyr-
ir skiptaráðanda hjer í sýslu innan 6 mán-
aða frá síðustu (3.) birtingu þessarar aug-
lýsingar. Erfingjarnir taka ekki að sjer
ábyrgð á skuldum búsins. Sömuleiðis er
skorað á alla þá, sem skulda dánarbúinu,
að gjöra skil fyrir skuldum sínum hið fyrsta.
Skrifst. Snæfellsness- og Hnappad.sýslu
Stykkishólmi 6. apríl 1894.
Sigurður Briem,
settur.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878 og opnu
brjefi 4. janúar 1861 er hjer með skorað
á alla þá, er telja til skulda í dánarbúi
Sigurðar Sigurðssonar, er dó á Sandi undir
Jökli hinn 10. júlí 1893, að koma fram
með kröfur sínar og sanna þær fyrir
skiptaráðanda lijer i sýslu innan 6 mán-
aða frá síðustu (3.) birtingu þessarar aug-
lýsingar. Sömuleiðis er skorað á erfingjana
innan sama tíma, að gefa sig fram og sanna
erfðarjett sinn.
Skrifst. Snæfellsness- og Hnappad.sýrslu,
Stykkishólmi 6. apríi 1894.
Sigurður Briem,
settur.
Skiptafundur
í dánarbúi Eiríks prófasts Kuld, er andað-
ist í Stykkishólmi hinn 19. júli f. á., verð-
ur haldinn hjer á skrifstofunni fimmtudag-
inn hinn 10. maí næstkomandi kl. 12 á
hádegi. Verður þá lögð fram skrá yfir
skuldir búsins og væntanlega tekin ákvörð-
un um sölu eignanna.
Skrifst. Snæfellsness- og Hnappad.sýslu,
Stykkishólmi 6. apríl 1894.
Sigurður Briem,
settur.
24
Það er satt, að yður nú fer meira fje rnilli handa en áð-
ur, siðan störf bankans uxu svo mjög; en vinna yðar
hefir tæplega aukizt til neinna muna fyrir það. Vinnu-
stundum yðar hefir eigi verið íjölgað. Þjer látið og eigi
annað í tje en þjer eruð fær um, og það sem aðrir gjald-
kerar hundruðum saman láta einnig í tje fjrrir sama
kaup og jafnvel minna. Athugasemd yðar um vaxandi
íreisting fyrir ráðvendni yðar er beinlínis hlægileg. Það
er nokkuð heimskulegt, að ímynda sjer, að við munum
íara að greiða yður aukaþóknun fyrir það eitt, að þjer
eruð svo vænn að stela ekki frá okkur. Ráðvendni yð-
ar er fyrir fram sjálfsögð ; við hefðum ekki farið að sjá
yður ívrir daglegu brauði að öðrum kosti. Auk þess
munduð þjer óðara seldur rjettvisinni í hendur hvað lítið
sem yður yrði á. Staða yðar við bankann er eins og
hver önnur atvinna, og þ.jer fáið ákveðið kaup fyrir á-
kveðna vinnu; kaupið er ákveðið samkvæmt ákvörðun
bankastjórnarinnar og verður ekki hækkað. Heimilis-
ástæðna yðar getum við auðvitað ekki tekið neitt tillit
til. Jeg skal vissulega ekki fara að sletta mjer fram í
heimilishagi yðar, en get þó eigi bundizt þeirrar athuga-
semdar, að nú á tímum virðist undirmönnum yfirleitt því
miður gjarnt á, að eyða meiru en þeir hafa efni á, og
hugsa ekki lengra fram en til næsta máls. Með sparn-
aði og reglu munduð þjer og fólk yðar eflaust geta átt
Laimabótiii.
Eptir Albert Miller.
John Brown var gjaldkeri í Allsherjar-bankanum í
New York og hafði 50 dollara í kaup á mánuði; en það
eru sveltilaun þar. Hann hafði haft það starf á hendi í
mörg ár, frá því er bankinn var stofnaður rjett eptir
þrælastríðið, og banki þessi hafði byrjað mikið smátt, en
var nú orðinn einhver hin mikilfenglegasta peningastofn-
un í Ameríku.
Þvi miður hafði Brown ekki siglt sig upp að sama
skapi. Raunar hafði hann fyllsta traust sinna yfirmanna
og var í miklum metum svo sem helzti starfsmaður bank-
ans; en aldrei höfðu vonir hans um launahækkun rætzt,
svo dyggur og áreiðanlegur sem hann hafði þó reynzt
árum saman. Nú voru enn blessuð jólin í nánd. Hann
var búinn að kaupa jólagjafir nanda öllu sínu heimafólki.
Hann átti fjölda barna og því i mörg horn að líta.
Einhvern dag sat hann að vanda við púltið sitt í