Ísafold - 28.04.1894, Síða 2

86
■i*
nm til góðs, ef þeir einir fara, sem til þess
eru iagaðir, og ef menn stórþyrpast ekki
hingað, án tillits til, hvernig bjer árar.
Síðasta ár hefir verið bágborið hjer, og
þetta ár er því ekki æskilegt að ofmargir
komi vestur. — Fólk þekkir mig svo heima,
að það rengir varla ráð mín í þessu efní.
Yðar Jón Ólafsson.
þjórsárbrúin og flutningsvegur þangað.
Jeg vildi leyfa mjer að bera upp ráð,
sem mjer hefir hugkvæmzt, til að greiða
fyrir flutningi brúarinnar eða brúarefnis
ins að brúarstæðinu. Eins og alkunnugt
er, var efnið í Ölfusárbrúna dregið á sleð-
um af Eyrarbakka á bjarni. 0g svo mun
til ætlað, að efnið í Þjórsárbrúna verði
flutt á sama hátt, sem líka er ómissandi,
að þvi leyti sem þess er kostur. En hjer
er þess að gæta, að dragf'ærið getur ekki
náð alla leið að brúarstaðnum, því þar er
hraunland, sem varla nokkurn tíma iegg-
ur bjarn yfir, og nær það yíir talsverðan
spotta af leiðinni. Það kynni raunar að
mega ryðja þar braut, er hjarn legði í,
ef heppilega viðraði, og mætti svo draga
eptir henni. En þó það tækist, sem efa-
samt er, þá yrði það allmikið verk og
ærinn aukakostnaður, sem aldrei kœmi
aptur að notum. Torvelt, ef ekki ómögu-
legt, mun líka að nota hesta til að færa
brúarefnið yfir þenna spotta. Mun undir
hvorugu þessu eigandi.
Til allrar hamingju er hjer samt ekki
um þau vandræði að ræða, sem ekki sje
hægt úr að bæta. Eitt ráð er til þess, sem
er ekki einungis óyggjandi, heldur og auð-
velt og kostnaðarlaust í sjálfu sjer, þar éð
það liggur ekki í öðru en því, að gjöra
fyr það, sem annars yrði gjört síðar, og
þó ekki löngu síðar.
Eáðið er það, að leggja nú í sumar er
kemur veginn milli brúanna, að minnsta
kosti austurhluta hans, svo langt vestur-
eptir, að hann nái þangað, sem ísalög taka
við á vetrum. Þangað má svo draga brú-
aref'nið á sleðum að vetri, en aka því
þaðan á vagni eptir veginum að brúar-
staðnum.
Það gæti orðið byrjun meiri vagnflutn-
inga.
Yegarkaflann milli brúnna þarf að ieggja
bráðum hvort sem er, því ekki getur kom-
ið til máls, að póstvegurinn liggi annars-
staðar á því svæði. Og ef vegalögin frá
siðasta þingi verða staðfest, þá virðist ekki
vafamál, að þessi vegarkafli, allur eða
mestallur, verði miðkafli flutningabrautar-
innar. Hún verður án efa lögð upp að
Ölfusárbrú og svo þaðan eptir meginbyggð
hjeraðsins, til Laxár eða Reykjarjetta. Þó
hún verði þannig ekki bein, er það bæði
hjeraðinu hagnaður og landssjóði sparn-
aður.
En bjer á ekki við að fara út í vega-
skipunina í sýslunni. Tilgangurinn er að-
eins, að benda á ofantalið ráð, og að sje
það tekið, eru gjörð tvö, ef ekki þrjú,
verkin í einu.
. Br. J.
* * *
Ráð þetta virðist vel hugsað, en mun
þvi miður mikils til of seint upp boi'ið.
Það befði þurft að koma með það fyrir
þing eða á þingi í fyrra að minnsta kosti.
Þingið samþykkti þá nefnilega ákveðið
vegagerðaráform fyrir fjárhagstímabilið, hjer
um bil: að ljúka við akveg bæði yfir Hell-
isheiðiog yfir Mosfeilsheiði. Afganginum af
vegabótafjenu þ. á. mun að vísu eigi hafa ver-
ið ráðstafað með neinni þingsályktun; en
skammt hefði hann enzt í veginn milli
Ölfusár og Þjórsár eða austurkafla hans,sem
höf. talar um, auk nauðsynlegs viðhalds á
eldri vegum hingað og þangað, og þá hefði
líka orðið enn að bíða epir vegi að Kiáffoss-
brúnni í Borgarfirði, er lögð var í fyrra,
og hún þar með hálf-gagnslaus eitt árið enn.
Ritstj.
u:
81-1890. ai a ranjðun 10 co (M 10 cc cn Gð ^ c- aj zó oi Tþ ló ZD rfl h' ci Ö -tþ'rfLOlOCO'rfl'rfl-ttiO'X- Oð -f
O M u •j^era -TTIÍTO T CCCOO CTi -rfl 0 cq cc có có i> öcd 01 cd t** ö HOH'f^‘ioan'*iccc (MCd^^OiHOOiCLO 10 cd' i> C1
00 C Lopt vog •j^era "TTlTra T (M rfi CO X h CC CÓ —1 O" CS CÍ CÍ Hfl' lO oí' ö tO tO tO iO lO iC lO lO tO iD r- i^* þ- d- ir- r— f- r- i>* co cí LO Tro
£— CÖ J'BS'Bp -nrati jo[ CO ‘CJ—i^-f»0)L0 cT
E 3 J'B^'Bp -^SOJ^ œ -h co 0 0 Oð 0
Œ> CÖ Ö0 JJS jbSbp CO — COCNCJCJCJ*HCLCO 10 l> CM
C 03 E /O <D •pn^iOíj oðOðCJ-rflcoaðíoa'iÞ-að a^TfUOlOrpiOCOlOlOCO CD LO
•PTSvh HCMiOCOOOiOiOiCOCO CMCOCLCJCM H (M C4 cj
c/) CD > •P9fvs TfiX'vPiCOtOCiOCDiO co 10
jnS'Bp *rao3[jQ X CO H Þ- LO L" tO cc œ t- H (N Tí 0 Tf CO CO H iO 0 (MCICMCl'MCICMCJCMCM T—1 (M
3 cq —* cq. 10 h oq Lq 0 10 rH exT zó ZC ZD ZÓ ZD co CD ID CD co^ cd
'Ctf Lm <D QSuuipí 0 0 co co^ 0 i> ol co oq ío id id 05 cf rtT co co c^cí vh —* tH i—t rH 1—4 1—4 r—1 1—4 ci cd i—4
>
tmm w Jll^SQ O 10 10 iO i> »0 •«* t> ci œ> ZD lO rjT t> -rti ZD~CC t> Oð' L> —4 —- r—4 1—1 i—4 »H r—4 —H 1—1 H co ZÓ' rH
IPTlieM Oð cc aq h ci lo cq Hti œ oo lo" IQ tJÍ Hþ hTO+Í id LO Oð rH
H 4= >■ Ár -fMCO'fLOCDL'-COOiO COCOCDXCOCOCOCOCOO coQoœcoxœcoxcox 5
Aths. Árið 1880 var meðalhiti 5,7, mestur
16,8, minnstur -i—17,8.
1 Með úrkomu er átt við hvers kyns úrferð,
hvort sem það er regn, snjór eða hagl.
Með roki er átt við það, sem almennt er
kallað ofsaveður eða drifaveður; í veðurfræð-
inni er þessi vindhæð táknuð með tölunni 5.
í 40. árg. Þjóðólfs, nr. 47 (12. okt. 1888) er
yfirlit yíir veðráttu hjer árin 1881—85, en þetta
yfirlit nær yfir allan 9. tug aldarinnar. Því
fleiri sem árin eru, sem athuganirnar ná yfir,
þess rjettara verður meðaltalið af öllu veður-
lagi, hita o. s. frv. Enginn hefir orðið til
þess að senda blöðunum áþekkar skýrslur og
þessa, og mætti þó, ef til vill, sitt hvað af
þeim læra. Eitt, sem hver maður rekur i aug-
un, er hann lítur á yfirlit þetta, er það, að
þau árin, sem heitust eru, er úrkoman mest
og hin köldustu minnst.
Vestmannaeyjum í janúarmán. 1894.
Þorsteinn Jónsson.
Strandasýslu (Kollaf.) 26. marz: Tiðin
er alltaf eins siðan um skipti, 20. jan., sífelld
kaföld og illviðri; verður hvíld að eins dag og
dag, og er naumast, að menn geti farið ferða
sinna fyrir ótíð. Haglaust er hjer síðan á
Þorra, enda gæfi engri skepnu út, þó að hagi
væri. Snjóþyngsli eru mikil á láglendi, en til
fjalla (í hlíðum) er víða snjóbert, og mundi
því fljótt koma hagi, ef þíðu gerði. Frost
eru ávallt mjög litil og ísalög engin, enda
vita menn ekki neitt um háfís síðan hann fór
í janúar.
Hundapest hefir gengið hjer yfir í vetur, en
ekki er hún mjög skæð; þó mun hún rýra
hundaskattinn til muna næsta ár.
Heybirgðir eru allgóðar hjer um pláss, og
segja heyskoðunarmenn, að innistöðugjöf fyrir
fje óg hesta sje til hjá almenningi fram yfir
sumarmál og allt að mánuði af sumri, og hjá
stöku manni talsvert lengur, en kúm er ætluð
gjöf til 7—8 vikur af sumri.
Fjenaður er almennt í góðu og víða í á-
gætu standi. Annars virðist hirðing og öll
meðferð á fjenaði mjög hafa farið batnandi
þeim sveifum, þar sem skoðanir fram fara ár-
lega; en því miður er það óvíðar en skyldi,
því sumstaðar, þar sem það hdfir verið byrjað,
hefir það brátt lagzt niður aptur; er það ann-
aðhvort, að menn horfa í kostnaðinn, sem af
því leiðir, þó það sje bæði smámunalegur og
heímskulegur sparnaður, sem engan veginn
borgar sig, eða mönnum þykja skoðanir ó-
þarfar í þeim árum, er heyskortur og vand-
ræði eru eigi fyrirsjáanlega yfirvofandi, og er
þó sú ástæðan engu viturlegri en sparnaðar-
ástæðan: því að þar sem bey- og tjárskoðanir
eru ekki gjörðar nema ár og ár í bili, eru
þær nálega gagnslausar, þar menn skortir þá
reynslu og þekkingu á því máli, sem nauð-
synleg er, til þess að dómur skoðunarmanna
geti orðjö nokkuð annað en lauslegar getgát-
ur út í bláinn. En þar sem slikar skoðanir
fara fram ár eptir ár, lærist mönnum svo vel
að setja á, að þeir geta nokkurn veginn með-
fullri vissu sagt það fyrir þegar á haustnótt-
um, hversu margan pening óhætt sje að setja
á á hverjum bæ.
Af framfarafyrirtækum er hjer fátt að segja;
þó mætti nefna Sparisjóð Kirkjubóls- og
Fellshreppa, er stofnaður var fyrir rúmum
þremur árum (2ð/i 91); hann hefir þrifizt vel
það sem af er, og litur út fyrir að eiga all-
góða framtíð fyrir höndum; er þó ekki veh
fallið fyrir sparisjóð hjer, því hjer er enginn
kaupstaður nje sjóþorp, heldur fátpenn sveib
og strjálbyggð. Við síðustu áramót var inni-
eign samlagsmanna 1570 krónur og varasjóð-
ur orðinn um 50 krónur. * í fyrra (n/12 92),.
voru innlögin orðin 1880 kr., og haía þau
minnkað þetta síðastliðið ár; stafar það af
hinni miklu peningaeklu, sem hjer var eins, og
annarsstaðar.
Viðskiptareikningur.
Innlagt I.
«... Hannesar kandídats hins fróða í Reykja-
vík Þorsteinssonar .... «
(Sunnanfari I, 62; jan. 1892).,
Kvittun.
Prima: »Yfir höfuð teljum vér Sunnan-
fara margra hluta vegna eitthvert hið þarf-
asta hlaðafyrirtæki vort....Ritstjóri hans,
dr. Jón Þorkelsson (yngri), er einnig allra-
manna kunnugastur bókmenntum vorum og
þjóð-háttum að fornu og nýju og það sem
meira er vert: Islendingur frá hvirfli til ilja,
eins og blaðið her með sér.»
(Þjóðólfur XLIV, 14; 21. marz 1892).
Secunda : »geta þeir verið vel ánægðir með
dr. Jón sem þingmann, því að hann erkjark-
maður, einbeittur og ótrauður. Mun varla.
þurfa að óttast, að hann sláist í lið með kon-
urlgkjörna flokknum í velferðarmálum þjóðar-
innar, og skiptir það miklu«.
(Þjóðólfur XLIV, 38; 12. ág. 1892).
Tertia: »Að því er efni bókarinnar (o:
Sögu Jörundar hundadagakóngs) og meðferð
þess snertir, þorum vér óhætt að Ijúkja lofs-
orði á það. Aðalhöfundurinn, dr. Jón Þor-
kelsson.....sem að voru áliti er höfundinum
og hókmenntum vorum til mikils sóma. Það-
er ekki á allra færi að semja á jafnstutfum
tíma jafn vandaða og nákvæma sögu sem þessi
er« o. s. frv.
(Þjóðólfur XLIV, 49; 21. okt. 1892).
Innlagt II.
»Af enum yngri mönnum veit eg langætt-
fróðastan kand. theol. Hannes Þorsteinsson
frá Bxú.« ,
(Isl. árstíðaskrár eptir J. Þ., bls. 13).
Kvittun.
sÁrstíðaskrár þessar er mjög merkar, og
hefur dr. J. Þ. lýst þeim rækiiega í athuga-
semdunum, sem eru meginefni ritsins .... At-
hugasemdir þessar eru einkar-fróðlegar og ít-
arlegar og samdar með hinni mestu nákvæmni
og vandvirkni, eins og annað frá hendi þessa
höfundar«.
(Þjóðólfur XLV, 40; 23. ág. 1893).,