Ísafold - 22.08.1894, Blaðsíða 4

216
Jörð til sölu.
Jörðin Þóroddsstaðir í Grímsnesi fæst til
kaups og ábúðar í næstkomandi fardögum.
Jörðin framfleytir 200 fjár og 16 stórgrip-
um, er vel hyst og hefir tekið miklum bót-
um á túni og engjum hin síðari ár. Semja
má um kaupin viö undirskrifaðan, sem
gefur nákvæmar upplýsingar.
Þóroddsstöðum í Grímsnesi 19. ágúst 1894.
Árni Guðmtmdsson.
Skósmíðaverkstæði.
Frá þessum degi vinn jeg að skósmíði
fyrir minn eigin reikning; vinnustofa mín
er í Vesturgötu nr. 17. (hús Ólafs Eiríks-
sonar söölasmiðs).
Einar Jónsson.
Eins og framanrituð auglýsing sýnir
heflr herra Einar Jónsson, sem stjórnað hefir
skósmíðaverkstæði mínu síðasta árið, sett
sig niður sem skósmiður hjer í bænum.
Jeg vil mælast til þess, að menn láti hann
njóta þess, með því að veita honum atvinnu,
að hann er sjerlega samvizkusamur og á-
reiðanlegur maður og leysir skósmíði vel
af hendi.
Reykjavík, 20. ágúst 1894.
B.jörn Kristjánsson.
Þeir heiðraðir skiptavinir mínir á íslandi,
sem skulda mjer lœknisþóknun, eru beðnir
aö gera svo vel og greiða það fyrir þessa
árs lok herra faktor Joh. Hansen í Reykja-
vík.
Khöfn, 2. ágúst 1894.
Schierbeck.
24 krónur eru í boði fyrir lán á hesti úr
Iteykjavík norður að Eyjaíirði. Hesturinn
verður að vera viljugur, þýður og traustur,
til brúkunar 30. þ. m., og kemur aptur með
skólasveinum. Ritstjóri vísar á.
Til leigu er á góðum stað í bænum stofa
með þægilegum húsgögnum og kamers með
uppbúnu rúmi. Ritst. vísar á.
Guðmundur Björnsson
læknir
býr í Thorvaldsensstræti 2—1. sal (Kvenna-
skólanum), er heima á hverjum degi kl. 12—1
og 5—6.
Proclama.
Þareð Guðmundur Jónsson á »Eyrinni«
við Sauðárkrók hefur framselt bú sitt sem
gjaldþrota til skipta meðal skuldheimtu-
manna sinna, þá innkallast hjer með sam-
kvæmt 9. gr. laga 13. apríl 1894 allir þeir,
sem til skulda eiga að telja hjá nefndum
Guðmundi Jónssyni, til þess innan 6 mán-
aða frá birtingu þessarar auglýsingar að
gefa sig fram og sanna kröfur sínar fyrir
skiptaráðanda Skagafjarðarsýslu.
Skrifstofu Skagafjarðarsýslu 3. ágúst 1894.
Jóhannes Ólafsson.___________
Tapazt heíir frá Grund í Skorradal á norð-
urleið 3. júlí 1894 brún hryssa 10 vetra gömul
mark: hvatt vinstra, nýjárnuð með sexboruð-
um skeifum, nýafrökuð. Hver sem hitta kynni
tjeða hryssu, er vinsamlega beðinn að koma
henni til Gísla Halldórssonar á Holti á Kjal-
arnesi.
Undirskrifaður selur ágæt vín fyr-
ir franskt verzlunarhús, nefnil.:
Rauðvín fleiri tegundir
Portvín — —
Sherry — —
Champagne— —
Madeira — —
Sömuleiðis: cigaretter og munnstyklá.
Þessar vörur seljast fyrir innkaups-
verð með frakt og tolli; sje keypt fyrir 10
kr. í einu fæst 6°/o afsláttur, fyrir 25
kr. eða meira 10°/o afsláttur.
Enn fremur sel jeg:
Bitter, franskan, á pottflöskum, 2 tegund.
Cura^ao.
Vermouth.
Ágætt telcex (Biscuits) og kaffibrauð
mjög billegt.
Reykjavík 28. júlí 1894.
C. Zimsen.
Fundur.
Næstkomandi laugurdag 25. þ. m. kl.
8 verður í Good-Templarahúsinu sungið
kvæði, er síra Matthías Jochumson hefur
tileinkað hinu »íslenzka kvennfjelagi«, und-
ir nýju lagi eptir kaupmann Helga Helga-
son. Sömuleiðis talar Dr. Jón Þorkelsson
frá Kh., fröken Ólafía Jóhannsdóttir og
fleiri um »háskólamálið«.
Inngöngumiðar fást á föstudaginn og
laugardaginn h.já kaupmanni Helga Helga-
syni, og kosta 50 aura.
Apturbati.
Jeg hef um mörg ár þjáðzt af þrýstingi
fyrir brjósti, ropa og yfirliðum, er jeg, þrátt
fyrir mikla og margbreytta meðalabrúkun f
fekk enga bót á. .Teg fór því að reyna
Kina-lifs-elixír hr. Waldemars Petersens í
Friðrikshöfn, og get ekki látið vera að geta
þess, að jeg þegar, áður en jeg var búinn
með úr fyrsta glasinu, varð var við hin
heilsusamlegu áhrif þessa bitters, og hefir
mjer farið æ batnandi eptir því sem jeg
hef brúkað meira af honum; hefi jeg nú
örugga von um fullkominn bata.
Skarði 15. febr. 1894.
Jón Jónsson (jun.).
Kina-lifs-elixirinn fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi.
í fardögum 1895 fæst heimajörðin
Krisuvík til ábúðar. Hlynnindi, sem að nokkru
leyti er lýst í 70. 80. og 82. bl. Isaf. 1892,
sbr. Isaí. 1893, 43.—45. tölubl., geta ein, sjeu
þau vel notuð, margborgað landsskuld þá, sem
ákveðin verður. Á sama tíma geta fengizt
til ábúðar nokkrar hjáleigur jarðarinnar og
jörðin Herdísarvík. Semja ber við eiganda
jarðanna i Krísuvík um byggingarskilmála.
»LEIÐARVÍSIR TIL LÍFSÁBYRGÐAR.
fæst ókeypis hjá ritstjórunum og hjá dr.
med. J. Jónassen, sem einnig gefur þeim,
sem vilja tryggja líf sitt, allar nauðsynleg
ar upplýsingar.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prontsmiftja ísafoldar.
131
inni viö granna sinn: »Það fer svo, að verksmiðjumaður-
inn þessi kemur Welgenstein í blóma aptur«.
»En hann á líka hina inndælustu konu hjer um
sveitir!« anzaði einn kvæntur barún og stundi við.
Maðurinn spakláti.
Ensk hólmgöngusaga.
Margt hefir kynlegt á dagana driflð fyrir mjer, eins og
þjer vitið, en aldrei hefi jeg sagt yður frá einu atviki
aí því tagi, og er það allfróðleg saga«.
Þetta sagði R. hershöfðiugi, er við sátum einu sinni
saman á veggsvölunum á húsinu hans á Indlandi útnorðan-
verðu. Við vorum að horfa á þá Ijómandi sýn, er sólin
gekk til viðar að baki hárra pálmaviða í þjettri röð á
fljótsbakkanum gegnt á móti.
»Hvernig væri, að þjer segðuð mjer söguna núna,
hershöfðingi«, mælti jeg.
132
Hann tók þvi ekki fjarri. »Hún er raunar eigi í
flokki þeirra atburða, er jeg hefi ánægju af að minnast.
En hún var góð kenning fyrir mig — bara að jeg heföi
verið nógu skynsamur til að láta mjer hana að kenningu
verða.
Þegar jeg var ungur og nýkominn inn í herinn, var
jeg fjelagsmaður í klúbb einum i Lundúnum, af því tagi
er þeir menn halda sig, er ala manninn alla tíð við að
skjóta, ríða, spila eða fiska. En einn var í fjelaginu,
sem hagaði sjer öðru vísi en allir aðrir.
Það var roskinn maður, gráhærður, smár vexti, föl-
leitur og kyrrlátur, dapur í bragði og þreytulegur. Hann
talaði mjög sjaldan við nokkurn mann, og ef hann gerði
það, þá var rómurinn jafn-þreytulegur og svipurinn. Auð-
vitað hendum við spje að honum í vorn hóp, með því að
hann var svo einstaklega frábrugðinn okkur hinum. Við
kölluðum hann því aldrei annað en »spaklátasta manninn í
klúbbnum«. Við hefðum reyndar eigi þurft að kveða svo
svo ríkt að orði, því hann var, ef satt skal segja, eini
spakláti maðurinn í klúbbnum.
Það vnr eitt kveld, er vjer vorumallmargir samankomn-
ir í klúppnum, og »maðurinn spakláti« sat að vanda svo
langt úti i horni, sem hann gat komizt. Við fórum að
hjala um hólmgöngur, en því umtalsefni vorum við vel