Ísafold - 26.09.1894, Blaðsíða 3

255
hingað dr. Þorvaldur Thoroddsen heim úr
rannsóknarferðalagi sínu eystra í sumar.
Enn fremur snöggva ferð þeir settur sýslu-
maður Axel Tulinius, Árni Jónsson h.ier-
aðslæknir á Vopnafirði og kona hans, og
Skapti ritstjóri Jósefsson; fóru austur aptur
með skipinu daginn eptir.
Rannsóknarferð dr. Þorvalds Thor-
oddsen. Hann hefir ferðast í sumar um
Múlasýsiur og Austur-Skaptafellssýsiu.Lagði
af stað frá Seyðisfirði upp á Hjerað 17.
júlí, fór þaðan suður Exi til Berufjarðar
og rannsakaði svo hjeruðin þaðan suður í
Öræfi. Fann í Austur-Horni fágæta grjóti
tegund, gabhró. Um þær sveitir, Austur-
Skaptafellssýslu, gengur skriðjökull niður
hverja fjallskoru að kalia má, og er þar
því ágætt tækifæri til að skoða háttalag
og eðli skriðjökla. Að því btínu hjelt hann
úr Lóni upp í Víðidal, og þaðan um há-
lendið við austurenda Vatnajökuls. Hefir
það verið lítt kunnugt áður; eru þar vötn
allmörg hjcr og hvar, er eigi sjást á Upp-
drætti íslands. Margir hrikalegir tindar
upp úr austuriaðri Vatnajökuls, en vestar
sljettar hjarnbreiður. Þá skoðaði hann
Eyjabakkajökul og fór yfir Jökuisá við
jökulröndina, skoðaði siðan Þjófahnúka og
önnur fjöll kringum Snæfell og nokkuð af
hálendinu við Brúarjökul og þar fyrir
vestan. Hjelt síðan niður Fljótsdal og um
Hjerað til Loðmundarfjarðar og um aðra
firði og víkur norður allt til Hjeraðsflóa.
Það sem dr. Þ. Th. á nú eptir að yfir-
fara af landinu er Langanes og mikið af
norðursýslunum: Eyjafjarðar, Skagafjarð-
ar og Húnavatns; býst við að þurfa til
þess 3 sumur.
Seyðfirðingar hjeldu dr. Þ. Th. veizlu
17. þ. mán., með ræðum og kvæði.
L/eiðarvísir ísafoldar.
1488. Er jeg, sem er húsmaður og gjald-
andi til sveitar, skyldur til, eptir lögum, að
greiða útsvar mitt að öllu leyti í innskript
við verzlanir, ef aðrir, t. d. bændur, eru los-
aðir við að greiða sín útsvör þannig?
Sv.: Spyrjandi er skyldur að greiða útsvar-
ið eptir því, sem hreppsnefndin leggur fyrir.
1489. Eptir hvaða taxta ber mjer að borga
sveitargjald, sem greiðast á þannig i innskript ?
• Sv.: Eptir verðlagsskrárverði á gjalddaga,
ef það er eigi ákveðið í krónum.
1490. Eru húsmenn og lausamenn, sem ekki
tiunda, skyldir eptir lögum að horga hálfan
ljóstoli ?
Sv.: Já.
1491. Getur hreppsnefnd látið taka lögtaki
hjá vinnumanni sveitargjald, sem orðið er
þriggja ára, og hann heíir ekki verið aðvar-
aður um að borga fyr en eptir þann tíma, þ.
e. þrjú ár?
Sv.: Nei.
1492. Heíir ekki húsbóndi ábyrgð á, að út-
svarið sje greitt árlega af kaupi hjúsins síns?
Sv.: Nei, hjúið á sjálft að sjá um greiðsluna.
Tímamark veröur gert á hverjum sunnu-
degi, og suma miðvikudaga við góð tæki-
færi, kl. 11 f. h., eptir miðtíma Reykja-
víkur, fyrst um sinn til næsta vors, og byrj-
ar það á sunnudagirfn kemur (30. sept.).
Kúlan er dregin upp, svo hátt sem hún
kemst, 5 mín. áður en tíminn er kominn,
og þegar kl. er á sekúndunni 11, þá fellur
kúlan niður.
Eptir nýustu athugunum er Stýrimanna-
skólinn á 21° 54' 30" vesturlengdar.
Reykjavik, 25. sept. 1894.
M. F. Bjarnason.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, um
skipti á dánarbúum og ijjelagsbúum og fl.,
og opnu brjefi 4. janúar 1861, er hjer með
skorað á alla þá, er telja eiga til skuldar
í fjelagsbúi Sigurðar bónda Ögmundssonar
í Brekkuhúsi í Vestmanneyjum og konu
hans, Sigríðar Magnúsdóttur, er andaðist
þar 5. þ. m., að lýsa kröfum sínum og
sanna þær fyrir skiptaráðandanum í Vest-
manneyjasýslu, áður en 6 mánuðir eru
liðnir frá síðustu birtingu þessarar áskor-
unar. Þess skal getið, að erfingjarnir
hafa eigi tekið að sjer ábyrgð á skuldum
búsins.
Skrifst. Vestmanneyjasýslu, 20. sept. 1894.
Jón Magnússon.
Brunabötafjelagið
North British antl Mercantile
Insiirance Company,
stofnað 1809,
tekur í eldsvoðaábyrgð hús, bæi, vörur,
húsgögn, hey, skepnur o. fi., hvar sem er á
landinu, fyrir lægsta ábyrgðargjald. Aðal-
umboðsmaður fjelagsins er
W. G. Spence Paterson
Hafnarstrœti 8, tíeykjavik.
Umboðsmaður í Austuramtinu er
konsúll J. M. Hansen á Seyðjsfirði.
Margbreytt fataefni m. íl.
Þið heiðruðu námssveinar, sem komið nú
til skólanpa, og þurfið að kaupa ykkur
fataefni og fleira, munið eptir, að hvergi
eru hjer eins miklar, margbreyttar og ó-
dýrar birgðir af fataefnum og líntaui með
öilu tilheyrandi, eins og í verzlun W. Ó.
Breiðfjörðs.
Jörðin Syðri-Reykir í Biskupstungum
30.5 hndr. að dýrieika, er til kaups og á-
biíðar í næstu fardögum. Semja veröurjvið
Halldór bókbindara Þórðarson í Reykja-
vík fyrir nóvembermánaðarlok n. k.
Með niðursettu verði
í ensku yerzluninni
verður selt
til loka októberiuánaðar
Tilbúin föt — Drengjaföt — Regnkápur
Ensk dömu-stígvél og skór
Kamgarn — Yfirfrakkaefni
og fleirs konar Fataefni
Hálfklæði — Fóðurdúkur — Nankin
Vergarn — Zirz — Bommesi
og margar aðrar álnarvörur
með niðursettu verði.
172
þyrmilega í seglin; hún klauf gríðarstóra öldu og þaut af
stað eins og örskot. Jeg skundaði aptur í skut, greip
þar ljósker og brá út yfir sjóinn. Svo sem sex faðma
aptur undan sá jeg, hvar maðurinn lá á bátsflekanum og
byltist eins og teningur í freyðandi varsímanum. Hann
blíndi á mig með uppsperrtum augum og hreifði varirn-
ar, eins og hann ætlaði að segja eitthvað. Jeg hallaði
mjer út yfir öldustokkinn og brá hendinni við eyrað, til
þess að reyna að heyra hinnstu orð hins feiga manns.
Hann mælti hátt og snjallt, svo að vel heyrðist, þrátt fyr-
ir veðrið og sjóganginn: »Lautinant! Rimin upp hjá siglu-
pallinum brotnaði undan mjer!«
Þá kom háreist alda og sópaði marflötinn. Jeg sá
ekki annað en livítan varsímann eptir freigátuna. Það
var heldur en ekki skrið á henni« —.
Skipstjóri sat hljóður stundarkorn, er hann hafði lokið
sögu sinni. Brýrnar, loðnar og gráar, kipruðust saman,
og ennishrukkurnar brettust með kippum. — »IIvað hjet
hann, þessi píslarvottur skyldurækninnar?« spurði
jeg eptir litla, stund. Það var eins og honum yrði bylt
við; það var eins og hann færi að reyna að rifja eitthvað
upp fyrir sjer. Síðan renndi hann augum upp í loptið á
víð og dreif og mælti: »Það man jeg svei mjer ekki
framar«. (Dr'. Vogué).
169
sjór, og milli Guadeloupe og Desirade gerði á okkur
stórviðri á landnorðan. Það var um nótt. Opið á sund-
inu var sem í kolabyng sæi. Byljaköstin hrinu 1 reiðan-
um og það brakaði í hverju trje. Jeg var á verði. Jeg
ljet rifa hvert seglið eptir annað og ljet að eins neðri
seglin halda sjer. Þegar við beygðum fyrir Saint-Pierre-
höfða, urðum við að slá dálítið undan storminum, sem
magnaðist æ því meir. Gengu þá tvær holskeflur yfir
skipið. Skipið reikaði eins og ölvaður maður, og hallað-
ist svo, að öldustoklcurinn lá nærri í sjó. Jeg sá það,
að við yrðum að rifa seglin enn meira. Jeg lagði fyrir
varðarformanninn, hvað gera skyldi, og hann bljes siglu-
rekkunum saman. Hann -sagði þeim, hvers við þyrfti.
En þeir hreifðu sig ekki úr sporum. Það þurfti að kom-
ast upp á hásiglurána, það er að segja að feta sig
áfram eptir rá, sem stóð ýmist lárjett eða þverbeint upp
og ofan. Formaður bljes aptur í pípuna. En það var
eins og hásetarnir væru rignegldir við þilfarið. Jeg stökk
æfur niður af varðpallinum og kallaði til hásetanna:
nú að verða tízka — svo sem jeg ákvað — hjerna á lienni
Belliqueuse, að siglurekkar þori ekki að klifa upp í reið-
ann?« Þá lagði maðurinn frá Ploulgoes óðara af stað
að reiðastiganum, með hinu þunglamalega göngulagi, sem
sjómönnum er tamt. Ií'ann tautaði í skeggið: »Nú, nú,
lautinant; nú komum við, nú komum við!« Hann þreif