Ísafold - 15.12.1894, Blaðsíða 4

324
Raflýsing sálarinnar.
Fyrirlestur
í leikhúsi kaupraanns W. 0. Breiðfjörð
þriðjudaginn kemur kl. 9.
Um breytingar, presta, trú, um drauma,
taugaveiklun, framfarir, kvennfólk,
svínapólitík
et cetra.
Aðgöngumiðar fást hjá kaupmanni
W. Ó. Breiðfjörð.
Almenn sæti 50 aura, betri 60 aura.
Ben. Gröndal.
Eins og kunnugt er iána jeg aldrei,
eins og aðrir kaupmenn, vörur upp á
óákveðinn borgunartíma, heldur einungis
til mjög stutts tíma. Aðvarast því hjer
með allir þeir hjer í bænum, sem árang-
urslaust hafa verið krafðir um skuldir sín-
ar, að verði þeir ekki búnir að greiða
þær til mín fyrir næstu áramót, þá neyðist
jeg til tafarlaust að lögsækja þá.
Beykjavík 11. desbr. 1894.
W. Ó. Breiðfjörð.
Marki á óskilakind, auglýstri í Isaf. nr. 75
þ. á., heíir af misgáningi verið lýst sem biti
frv. v., en átti að vera biti fr. h.
Til hátíðanna.
Mikið úrval af nýjum, útlendum bókum
eptir fræga höfunda, einkar-hentugar til
jóla- og nýársgjafa fást í bókaverzlun.
Sigfúsar Eymnndssonar.
Húsið nr. 5 í Tjarnargötu með pakk-
húsi fæst til kaups eða ieigu frá 1. okt. n.
á. Menn semji við eigandann G. T. Zoega.
Coneert
15. (í dag) og 16. desbr. kl. 9.
Steiiigi’. Johnsen. Geir Sæmundsson.
I yerzlun W.Ó.Breiðfjörðs
fæst nú til jólanna:
Fínt jólakökuhveiti, Rúsínur, Sveskjur,
Gærpúlver, Cardemommer, Citronolía, Mus-
katsblóm. — Barnakerti og margs konar
glysvarningur, sem er til sýnis ájólaborð-
inu. Sömuleiðis er til úrval af svuntutaui,
kvennslípsum, allavega litum sjölum, jóla-
kertum. Stórt úrval af líntaui og herra-
slaufum, slipsum og höttum allavega litum.
Hið viðurkennda úrval af svörtu klæðun-
um og fataefnum. — Melís, Kaffl, Kandís.
Vín: Sherry, Oportovín, Svenskt Banco,
Lemonade, Sodavatn og margt fleira.
P r j ó n a v j e 1 a r,
með bezta og nýjasta lagi, seljast með
verksmiðjuverði hjá
Simon Olsen,
Kjöbmagergade Nr. 50, Kjöbenhavn.
Vjelarnar fást af 7 misfínum sortum, nfl.:
Nr. 00 fyrir gróft 4 þætt ullargarn.
—-0 — gróft 3 —------------
— 1 — venjul. á —-------
— 2 — smátt 3 — ullar- og bómullarg.
— 3 — venjul. 2 — — —- —
— 4 — smátt 2 — — — —
— 5 — smæsta 2 — — — —
Reynslan hefir sýnt, að vjelar nr. 1 fyr-
ir venjulegt 3 þætt ullargarn eru hentug-
astar fyrir band úr íslenzkri ull, og er
verðið á vjelum þessum þannig:
a. Vjelar með 96 nálum, sem kosta 135 kr.
b. do. _ 124 — — — 192 —
c. do. — 142 — — — 230 —
d. do. — 166 — - - 280 -
e. do. — 190 — — — 320 —
f. do. — 214 — — — 370 —
g- do. — 238 — — — 420 —
h. do. — 262 — — — 470 —
i. do. — 286 — _ — 520 —
Vjelar þessar iná panta hjá
P. Nielsen á Eyrarbakka,
sem sýnir, hvernig þær fara að prjóna, og
veitir ókeypis tiisögn til að brúka þær.
Verðlistar og leiðarvísir sendist þeim, er
þess æskja.
Vjelarnar verða framvegis sendar kostn-
aðarlaust á alla viðkomustaði póstskip-
anna.
Til jólanna,
Eins og að undanförnu fást hjá undir-
skrifuðum ýmsar innlendar og útlendar
bækur bæði 1 skrautbandi og innheftar.
Þar á meðal Sálmabœkur íslenzkar og
danskar. Kvœðabók Stgr'. Thorsteinsons.
Sýnisbók Boga Th. Melsteðs o. fl., sem
er mjög hentugt til jólagjafa.
Ó. Finsen.
Brugte isl. Frimærker og Brevkort kjö-
bes til höieste priser. Prisliste gratis og fran-
co. S. S. Rygaard, L. Torvegade 26
Kjöbenhavn C.
Landsbókasafuið.
Hjer með er skorað á alla þá, er bækur
hafa að láni úr Landsbókasafninu, að skila
þeim í safnið í næstu viku (3. viku jólaföstu)
samkv. 10. gr. í «regl. um afnot Landsbóka-
safnsins«, svo eigi þurfl að senda eptir bók-
unum á kostnað lántakanda, sbr. 7. gr. í
sömu reglum. Útlán hefst eptir miðviku-
dag 2. janúar 1895.
Rvík, 12. desbr. 1894.
Hallgr. Melsteö.
W. Christensens yerzlun
kaupir rjúpur og stokkandir. Selur
smjör og tólg mjög billega.
Veðurathuganir í Rvík, eptir Dr J. Jónassen
des. Hiti (á Oelsirss) Loptþ.mæl. (millimet.) V eðurátt
á nótt. | nm hd. fm. em. fm. | em.
Ld. 8 — i 0 749 3 751.8 Sv h d Sv h b
Sd. 9. — 3 + 2 746 8 739.1 Nahvb Ahv d
Md. 10. 4- 2 0 741.7 736 6 0 b 0 b
Þd. 11. 0 + 8 726.4 729.0 Sa hvd Sah d
Mvd.12. — 2 — 3 736 6 739.1 Nvh b N h b
Fd. 13 — 9 — 8 744 2 749.3 N h b N hb
Fsd. 14. — 7 — 2 744.2 749.3 N h d Nhvd
Ld. 15. — 9 756.9 0 b
Hvass á austan-landnoröan h. 9., svo logn
og bjart veður 10.; aptur bráðhvass á land-
snnnan aðfaranótt h. 11.; hægur að kveldi
þess dags; gekk svo til útnorðnrs og norðurs
síðustu dagana með talsverðu frosti (komst
hæst kl. 7—8 ab kvöidi h. 13. -p llj; hjer
fallið föl síðustu dagana. Imorgun(15.) logn
og fagurt vebur.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phii.
Prontsmit ja ísafoldar.
190
Jeg skildi undir eins, hvað um var að vera. Það
var sem sje djúp laut rjett hinum megin við næsta sveig-
inn, sem var á brautinni; þar hlaut vatnið að hafa streymt
niður og grafið sundur hleðsluna undir brautinni. Þá
var auðvitað hraðlestin frá.
Jeg tók í hendina á henni upp á brautarstjettina
og bað hana að fara inn í stöðvarskálann og bíða min
þar, en skundaði síðan með skriðljós í hendi þangað sem
slysið hafði orðið. Það voru ekki nema nokkur hundruð
faðmar þangað, dg þó að jeg hlypi eins og fætur toguðu,
fannst mjer jeg samt vera eilitðartíma að komast þangað.
Jeg varð stórum forviða, er jeg kom þangað og sá eng-
in vegsummerki, — heyrði hvorki stun nje hósta. Illviðr-
ið hamaðist enn. Jeg þóttist vita, að slysið hefði orðið
lengra í burtu, og hugsaði með mjer, að bezt væri að
snúa aptur og hafa tal af kvennmanninum og láta hana
segja betur frá. Jeg tók þegar á rás aptur heim að
brautarstöðinni og var engu minni ferð á mjer en hina
leiðina.
Jeg renndi á hlaupunum auga eptir brautinni, til
þess að gæta að, hvort ekkert væri að henni. Þegar jeg
kom að skiptispöng, er nýlega hafði verið látin þar til
að hleypa lestinni inn á nýja hliðarspöng, nam jeg staðar
skyndilega — spönginnni hafði verið snúið öfugt. Jeg
var alveg viss um, að jeg hafði ekki getað gengið þann-
191
ig frá henni. Kæmi nú lestiu, hlaut hún að steypast
niður fyrir háa brekku og íara í mola.
Meðan jeg stóð þar og var að furða mig á þessu,
heyrði jeg hraðlestina blístra álengdar af miklu magni,
— hraðlestina, sem var orðin iangt á eptir timanum og
jeg hjelt að hefði hlekkzt á. Nú reið lífið á, að jeg væri
kominn heim að brautarstöðinni á undan hraðlestinni, og
að mjer gæfist tóm til að ýta hinni þungu vogarstöng
alla leið yfir um, til þess að lestin rynni ekki áfram
ranga leið og í opinn dauðann. Jeg var ailur á glóðum
um, hvort það mundi takast.
Jeg herti mig hálfu meira eu áður. Jeg skil ekki
enn, hvernig jeg fór að vera svo fljótur sem jeg var.
Jeg komst heim að stöðinni rjett í síðustu forvöðum og
fekk þannig forðað lestinni frá stórslysi.
Hraðlestin var ekki vön á kvöldin að nema staðar
við stöðina mína, heldur hægja að eins á sjer, til þess að
vita, hvort þar biði nokkur farþegi. En áður en jeg
var neitt búinn að ná mjer eptir hin áköfu hlaup, nam
hin langa, dimma vagnaruna staðar, og lestarstjórinn
kom hlaupandi til mín.
»Jakob«, sagði hann; »taktu við bögglinum þeim
arna og læstu hann inn í peningaskápinn. Varðveittu
hann vel og vandlega, því það er mjög fjemætt, sem
honum er. Jeg skal segja þjer seinna, hvernig á öllu stendur«.