Ísafold - 04.05.1895, Blaðsíða 4

156
Til vesturfara.
Eptir skýrslura frá agentum raínum
með »Thyra« síðast og með landpóstum
hafa mjög fáir skrifað sig enn þá til
vesturflutnings í ár, og er því útsjeð
um það, að beinn flutningur fáist í ár.
Jeg læt því þá hjer með vita, er ætla
að flytja sig hjeðan af landi í ár til
Ameríku og taka sjer far með Allan-
línunni, að þeir verða fluttir með danska
póstskipinu »Thyra« í júní til Skot-
lands og þaðan beina leið til til þeirra
staða, er þeir ætla til. En þeir, sem
einhverra orsaka vegna ekki geta farið
með »Thyra«, geta fengið far með
»Laura« í júní.
Vesturfarar verða að gæta þess vel,
að vera konmir nógu tímanlega á þann
stað eða höfn, er þeir óska að fara á
skip frá og skipin samkvæmt ferða-
áætlun þeirra eiga að koma við á í
júní og júlí, svo þeir ekki missi af
farinu.
Túlkur verður fenginn með fólkinu,
ef minnst 30 fullorðnir fara með sama
skipi í sömu ferð.
Hvað fargjald verður í ár, fæ jeg að
vita um með »Laura« næst og auglýsi
það þá.
Reykjavík 2. maí 1895.
Sigfíís Eynmndsson,
abalumboc)sm. Allan-línunnar á íslandi.
Til
I. P. T. Brydes yerzlunar
í Reykjavík
er nýkomið:
alls konar kornvara, kaffi, sykur, nið-
ursoðið (Preserves), glysvarningur, járn-
vörur, álnavara, hattar, húfur, stólar
og m. fl.
Hvergi eins ódýrt gegn peningaborgun.
Hjer með er skorað á eríingja stúlkunn-
ar Margrjetar Jónsdóttur, er andaðist á
Staðarhrauni 31. raarz f. á„ að gefa sig
fram við skiptaráðanda hjer í sýslu áður'
en 6 mánuðir eru liðnir frá síðustu birtingu
þessarar auglýsingar,
Skrifst. Mýra og Borgarfj.s., 27. apr. 1895.
Sigurður Þórðarson.
Vestan í Reynisfjalli í Mýrdal fund-
ust sumarið 1894 nokkrir silfur- og eir-
peningar í litlum Ijereptspoka, móleit-
um, og var bundið fyrir opið. Hver
sá, er vill heiga sjer þetta fje, gefl sig
fram við undirskrifaðan lögreglustjóra.
Skrifstofu Skaptafellssýslu 30.marz 1895.
Guðl. Guðmuiidsson.
Við timburverzlun Chr. Christ-
jansens í Reykjavík verður frá í dag
og fyrst um sinn selt timbur 15°/o ó-
dýrara en lægsta verð var síðastliðið ár.
Reykjavík 1. maí 1895.
Björn Guðmundsson.
Lítil, en hentug Ijósmyndavjel er
til sölu. Ritstj. visar á seljanda.
Timburskip nýtt. Nú er ekonnert
Cupido komin með timbrið, sem jeg sel
meðbetri kjörumenaðrir, sbr. Isaf. 13.f.m.
____________B. H. Bjarnason._______
I»etta lesa sjómenn!
Beita (kræklingur) á Laxvog fæst
hjá undirskrifuðum mót gjaldi. Hagur
að borga við »hamarshögg«. Soðfiski og
skreið góð vara. Innskript hjá kaup-
mönnum góð borgun, þó peningar sjeu
betri. Neðra-Hálsi J/5. 1895.
Þórður Guðmundsson.
Ný sofaseta var síöastliðið haust skiiin
eptir í reiðiieysi á lóð undirskriíaðs, En með
því jeg hef ekki getað spurt uppi eiganda að
sofasetu þessari, er síðan hefir verið geymd
hjá mjer, er hjer með skorað á þann, er kynni
að geta sannað eignarrjett sinn að henni, að
segjá til sín.
Reykjavík 30. apr. 1895.
Sighvatur Bjarnason.
Brugte Frimærker
islandske, alle Sorter, gamle danske^
samt Brevkort, önskes tilköbs. Tilbud,
med Angivelse af Antal af hver Sort,
samt Pris, bedes sendt til
Premierlöjtnant Görtz.
Helsingör. Danmark.
UppboösaugTýsing-.
Það auglýsist hjer með samkvæmt 1. gr._
laga nr. 16, 16. september 1893, sbr. opið<
brjef 22. aprí! 1817, að 12 hndr. úr jörð-
inni Síðu í Engihlíðarhreppi hjer í sýslu,,
sem er öll 13,6 hndr. að dýrleika eptir
jarðabókinni frá 1861, verða eptir kröfu
stjórnar landsbankans og að undangengnu
fjárnámi hinn 8. þ. m. seld við 3 opinber
uppboð, sem haldin verða mármdagana 17.,
júnímánaðar þ. á. og 2. og 15. næstkom-
andi júlímánaðar kl. 12áhád., 2 hin fyrstu
á skrifstofu sýslunnar, en hið síöasta á Síðu..
Söiuskilmálarnir verða til sýnis á skrifstof-
unni nokkrum dögum fyrir hið fyrsta upp-
boð.
Skrifstofu Húnavatnssýslu, 13. apríl 1895.
Jóh. Jóhannesson
settur.
Veðurathuganir í Rvík. eptir 1 r. J Ji riasxe
apríl maí Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (m llímet.) Vfburátt
á nótt. | um b i. fm. em. fm | em.
Ld. 27 + 4 + 4 744.2 746.8 A h d V h d
Sd. 28. 0 + 8 749.3 741.7 Sa h b Sahvd
Md. 29 + 1 + 5 741.7 749.3 N h d 0 b
Þd. 30- — l + 6 751.8 751.8 0 b 0 b
Mvd. 1. + 2 + 8 751.8 751.8 0 h 0 d
Fd. 2 + 2 + e 75(>,9 746.8 Sahvd Sahvd
Fsd. a + 3 + 9 749.2 756.9 Sahvb S hv d
Ld. 4 + 3 759.5 S hv b
Var viö suðaustanátt fyrri part h. 27. gekk
SVO í vestur-útnorður með regni, síðan logn
og íagurt sólskin h. 30. og 1., en þann dag hvessti,
aptur á austanlandsunnan og hefir verið við suð-
urátt síðan; ákaflegt rok litia stund að morgni
(kl. 8—9) h. 3. I morgun (4.) nokkuð hvasa
á sunnan, bjartur.
Meðalhiti í apríl á nóttu -f- 0,7.
------- — - hádegi + 4,8.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prentsmiðja ísafoldar.
22
í sama vetfangi seig gólflð niður undir fótum hans, og
áður en hann fjekk tíma til ttð reka upp hljóð, var hann
sokkinn niður í jörðina og sat þar í sótníðamyrkri. Opið
í gólfinu hafði lokizt aptur fyrir löngu; hann heyröi þung-
lamalegt fótatak yfir höfði sjer og loks hvart það hljóð
líka. Þá skildi Gygas fyrst, hve voðalega kreppu hann
var kominn í, og jafnskjótt áttaði hann sig greinilega á
því, að haun hafði einmitt lent sjálfur í glæpagildru þeirri,
er hann hafði verið sendur til að finna.
Vistarvera sú, er Gygas hafði lent í, var mjög þröng,
og gat hann ekki hreyft sig þar mikið. Hann gekk þegar
að því vísu, að ekki mundi til nokkurs hlutar að kalla
á hjálp, Sá sem færi svona lævíslega að því að ræna og
myróa, mundi auðvitað ekki vanrækja að búa svo um;
að það væri ekki til neins. Hann þóttist vita, að morð-
ingi þessi og ræningi mundi ímynda sjer, að harm hefði
á sjer eitthvað meira af peningum, og ætlaði því að láta
hann verða hungurmorða þar í jarðhúsinu og ræna síðan
líkið. Harm þóttist vita, að hinir hefðu verið látnir fara
þá sömu leið.
Það hljóp einhver óhemjuhryllingur í Gygas; varð
það honum til láns. Hann brauzt um og hamaðist innan
um klefann, þar til er loksins einhver glufa opnaðist í
öðrum hliðveggnum og lagði þar inn til hans megnan
kjallaradaun með vínlykt saman við. Það var eins og
23
dálítið lifnaði yfir honum við þetta, og óx houum fyrir
það ásmegin, svo að honum tókst loks að opna alveg
dyrnar, sem þessi glufa stafaði af. Iiann skreiddist inn
og þreifaði sig áfram i myrkeinu. Hann hitti dálitið.
steinrið niður á við, í kjallaraklefa, er á var dálítill gluggi
í einu horninu með járngrindum fyrir, og lagði þar inn
um oíurlitla glætu. Hann kveikti á eidspýtu og fór að
reyna átta sig. Hann átti líf sitt því að þakka, að gleymzt
hafði óvart að loka loka kjallaranum. Var ýmiss konar
skran í kjallaranum, og stóð talsvert aí vínflöskum á hillu
í einu horninu. En fyrir framan hilluna stóð tunna með
ljósastjaka á og hálftæmdri vínflösku og glas hjá, og hjá
tunnunni gamall hægindastóll og mjúkur. Þetta var auð-
sjáanlega uppáhalds-samastaður morðingjans, en helzt
líkur til, að hann hefðist ekki þar við, nema þegar sá,
sem hann myrti í hvert sinn, væri þá orðinn hungurmorða.
En hvað var gert af likunum? Það lá honum í augum
uppi, hinum unga lögreglumanni, að ekki gat hið svívirði-
lega illmenni brennt likin eða grafið þau þar í liúsinu,
og jafnóhugsandi var hitt, að hann, morðinginn, gæti.
komið líkunum burt úr húsinu, svo að ekki bæri á, í svo
litlum bæ, þar sem hver maður vissi, hvað öðrum leið.
Gólfið i kjallaranum var allt lagt stórum hellum.
Gygas datt í hug að skoða það vandlega, og fann hann
þá járnhring í einni hellunni, svo að lypta mátti henni