Ísafold - 17.10.1896, Page 2

290
lögð utar en móts við Hólmsberg, og ekki
norðar en um Innri-Skor a Stapauum.
3) Meö tiiliti til tölu netanua a niuum
siðastnemdu stöðum, pa viljum Vjer, að
hún, samkvæmt brjeti vom 8. apnl 1782,
6. gr .skuii þannig akveöin.ao meo tvtgg^a-
mannafari sjeu 3 net, sem samtais ekki
sjeu iengn en 90 faömar, eða iivert net
30 faðmar; með ijögramannaíaii sjeuönet,
og 7 með iimm-mannafari, og ma porska-
net aldrei ieggja i sjó fyi’ir 14. marz eða
7 dögum áöur en í HafnarUrði.
4) Undir og kring um Vogastapa viljum
Vjer aö aiiar netalagnir sjeu oirangiega
bannaöar, par eð paö er inð btzta svæöi
lyrir íæraiiskirí«.
Brot gegn pessu konungsbrjeú eru tii-
tekin samkv. konungsbr. 8. apiii 1782.
Orsakirnar tii pessara konungsbijefa hafa
vitaniega verið umkvartauir sjómanna yur
netaiögnunum og afleiðingum peirra hjer
syöra, og pa haia po ekki venö liöin nema
rúm 20 ar na pvi fariö var aö ieggja porska-
net í Niarövikum og iieílavik.
Landakoii 30. sept. 1896.
Gudm. Uudmundsson.
Bráðasóttarbólusetnlng. Af pví að ó-
heppni sú, sem vildi til í vor með bráðafárs-
bóiusetning mína í Olfus- og Selvogshreppum
og sem getið er um í 41. tbl. ísaf. p. á., kann
ófyrirsynju að skjóta mönnum skelk í
bringu, vil jeg leyfa mjer að biðja um rúm í
Isafold fyrir örstuttar athugasemdir:
1. 1 Olfushreppi bólusetti jeg 107 fullorðn-
ar kindur og 123 unglömb; par af drápust 15
fullorðnar og 35 unglömb.
í Selvogi bólusetti jeg 216 fullorðið og 16
unglömb; par af drápust 66 fullorðnar og 3
unglömb.
2. Jeg eigna petta óhapp ekki megurd i
fjenu, fjeð var allt vel íramgengið, svo er og
reynsla mín sú, að mjög feitu fje t. d. dilk-
um og spikuðu fje veturgl. verði mest um
bólusetningu. Vitanlega er pað samt ekki
meining mín, að mjög magurt fje eigi að bólu-
setja.
3. Orsakirnar til dauða fjársins held jeg að
hafi verið sumpart pær, að kind sú, sem jeg
tók bóluefnið úr, hafi verið dauð fyrir lengri
tíma en mjer var sagt og rotnun pví hlaupið
í bóluefnið, en sumpart, og pað einkum í Sel-
vognum, að fje var nykomið úr smölun og
pví mótt og í æsingu, er jeg bólusetti pað;
hafi pað svo par sem pað var nygengið úr
ullu og stóð í rjett skyiislaust, kóinað eða of-
kælzt of snögglega jafnframt pví sem bólu-
efnið tók að verka á pað
4. Þetta umrædda óhapp er að vísu mikíð,
en ekki gííurlegt. Það ætti eigi að fæla neinn
frá bólusetningunni. Reynslan sýnir að hún
gjörir pó verkun; en ef varkárni og sannsögli
er viðhöfð, parf hún naumast að gjöra skaða.
Varmalæk 1. okt. 1896.
Þóröur Stefánsson.
Landskjálftatjón heíir orðið miklu meira
í Áshreppi (Holtum neðanverðum) heldur en
almennt er taiið, að pví er alpingismaður
Þórður Guðmundsson í Hala skrifar ritstjóra
»ísafoldar« 11. p. m.:
»Landskjálítarnir 26. og 27. ágúst gjörðu
furðulítið tjón hjer í hreppi; að eins hrundu
tveir bæir: Efri-tíumarliðabær og Ei'ri-Hamrar;
en pótt skemmdir yrðu litlar, kom mjög mik-
ill hnekkir í heyskap, þvi að margir íóru að
hjálpa nágrannahreppunum, sem hrunið hafði
hjá; en svo kom pessi hræðilega nótt, 5.-6. sept.,
sem stórskemmdi flestalla bæi hjer í hreppi,
Að vísu alhrundu ekki meira en 10 eða 12
bæir, en óskemmdir eru ekki meira en 4 af
um 100 b/lum, sem í hreppnum eru. Víð-
ast hrundu útifjenaðarhús meira og minna en
bæjarhús hanga, öll sundurgliðnuð, og má
telja stórhættu að eiga að búa í þeim vetrar-
langt, en enginn kostur að endurbæta í haust.
Að vísu er ekki ástandið hjer eins og par
sem verst var; en mest mun vera óuppbyggt
hjer og í Holtahreppi sökum þess, að til allrar
hamingju varð minna úr skemmdunum bæði
á Landi og Rangárvöllum í síðustu skjálftum
heldur en hjer að neðanverðu, og höfðu þeir
því lengri tima til að endurreisa hið fallna.
Nú var næstliðna viku eigi unnt að fást við
byggingar fyrir frosti, en menn vonast eptir
píðu aptur, enda er sannarlega þörf á því;
þvi margir eiga engin hús íyrir fjenað sinn
að fráskildum nautfjenaði. Hvergi hafa orðið
stórspjoll að landskjálítunum með sjávarströnd-
inni, nema á milli Þjórsár og ltangar, nfl. í
Þykkvabænum og Háfshverfinu.
Eldgosa-ofsjónunum mun nú slotað, og pótt
mikil sjeu vandræðin, sem af þessu áfelli leið-
ir, mundi hitt þó hafa orðið enn skaðlegra,
hefði eitthvert stórt eldgos komið úr Heklu
og farið með allan jarðargróður, og þar af
leiðandi orðið fjenaðarfeilir, eins og optast heíir
fylgt hinum stærri eldgosum.
Allir hugsandi menn eru hrifnir yfir hinum
mikla mannkærleika, sem kemur í ljós hjá
þeim, sem hafa ekki orðið fyrir neinu tjóni af
landskjálítunum, bæði fjær og nær, sem synir
sig í stórkostlegum gjöfum, og annarri hlut-
tekningu í kjörum hinna bágstöddu.
Onnur almenn tíðindi hjeðan eru: heyskap-
ur með ryrara móti i lakara meðallagi,
garða-ávöxtur mjög ryr og misjafn; sauð-
fjenaður mun reynast í góðu meðallagi að
vænleik.
Heilbrigði manna mjög góð nú orðið. í
sumar var að stinga sjer niður taugaveiki og
gjörði mikið verkfall á þeim heimilum«.
Drnkkxian. Skrifað til ísafoldar frá Vest-
mannaeyjum lá.október: »1 gærkveldi um kl.
10 fluttu 3 menn hjeðan enskan skipstjóra
og annan mann með honum út í íiskigufu-
skip hans, er lá hjer skammt austur af hafn-
armynninu; gott veður var, en nokkur ylgja.
Þá er að skipinu kom, og einn af skipverjum
að eins hafði náð í band frá bátnum, hvolídi
honum snögglega, líklegast fyrir pá sök, að
bátinn hefir fest undir brún utan á skips-
hliðinni. tíkipverjar köstuðu þegar út köðl-
um og færum, og tókst að bjarga 4; þó var
skipstjóri nærri drukknaður; en einn hvarf
þegar: tíudjón sýsluneíndarmaður og hafn-
sögumaður Jónsson frá tíjólyst; mun hann að
sogn hafa sokkið strax, og aldrei skotið upp.
Guðjón sál. var 38 ára gamall; hann hafði
verið sýslunefndarmaður á 5. ár; hafnsögumað-
ur varð hann við fráfall Lárusar heitins hrepp-
stjóra 1894. Vertíðaríormaður hafði hannver-
ið um langan tíma. Guðjón heitinn var mesti
atorku- og dugnaðarmaður bæði til lands og
sjávar, hagsýnn og útsjónarsamur, hjálpsamur
mjög við fátæka, greiðvikinn og bóngóður.
Hann hafði að eins búið í 12 ár, og á þeim
tíma komizt í góð efni. Hann lætur eptir sig
ekkju og 2 börn í æsku. Að Guðjóni heitn-
um er mikill mannskaði og sjónarsviptir, því
hann var eigi að eins hin bezta stoð heimilis
síns, heldur og einn af helztu máttarstólpum
og beztu mönnum þessa byggðarlags. Fráfall
hans vekur harm í margra hjörtum.
Þ. </.«
Ölvanarslys.
Maður varð bráðkvaddur fyrir fám dögum,
14. þ. m., á ferð yfir Hellisheiði hingað til
bæjarins, Hjörtþór nokkur IUuyasov, ættaður
úr Borgarfirði, en hafði verið mörg ár í verzl-
unarþjónustu á Eyrarbakka, og þar á undan
hjá Umbehagen, verzlunarstjóra hjeríReykja-
vík. Hann var yíirkominn drykkjumaður; var og
að sögn orðinn ölvaður til muna, þegar hann
fór um á Kolviðarhóli, og haldið að hannhafi
bætt á sig hjá ferðamanni, er hann mætti í
Svínahrauni ofanverðu, og hnigið síðan af hest-
baki örvita; fannst meðvitundarlaus eða ör-
endur par í götunni í miðju Svínahrauni í
rökkrinu um kveldið; haíði orðið eitthvað apt-
ur úr samferðamanni sínum og slegizt á tal
við póstinn, sem átti samleið við þá, ísak
austanpóst, að hann segir, en Isak kannast
ekki við pað; var Hjörtþórs ekki saknað fyr
en hestur hans sást koma eptir götunni mann-
laus. Var hann síðan reiddur niður að Lækj-'
arbotnum og læknis vitjað, hjeraðslæknisins í
Reykjavik, er kom þangað laust eptir mið-
nætti, og var helzt á því, að Hjörtpór mundi
hafa verið örendur, þegar hann fannst liggj-
andi í götunni, með pví að líkið var farið að
stirðna, er hann sá það. Hjeraðslæknirinn
gerði sýslumanni (í Hafnarfirði) viðvart um
þetta sviplega fráfall mannsins, í þvi skyni
að gerð væri rjettarrannsókn út afþví,með-
al annars vegna þess, að þeim sem líklegast-
ir eru til frásagnar um það, ber ekki alveg
saman, án þess þó að noltlsur misverknaðar-
grunur liggi á þeim; en ckki liafa nein próf
verið haldin út af því enn.
Coghill dauður. Nú er gamli Coghill
dauður, hesta-Coghill og fjárkaupa, kapt.
John CoghiU rjettu nafni. Það mun hafa
mjög lítið á lionum borið á ættlandi hans,
Skotlandi, en hjer á laudi þekkti hann að
kalla hvert mannsbarn, ýmist að sjón ogreynd
eða þá afspurn, — þekkti hann að vaskleik,
hreinskiptni og drengskap. Hann hafði rekið
hjer búpenings-lausakaup, hrossa og sauðfjen-
aðar, fram undir heilan mannsaldur, mest í
umboði R. Slimons, og verið, jafnvel svo tug-
um ára skipti, mesti bjargvættur almennings
að því leyti til, sem hann var aðalpeninga-
lind bænda: verzlun hans öll peningaverzlun,
ólíkt því sem almenningur átti ella að venj-
ast af kaupmönnum, og auk þess sem tals-
verð atvinna fylgdi verzlun iians fyrir lands-
menn, en allt það kaup goldið í peningum.
Hann ljezt á leið hingað til lands snemma í
þessum mánuði, á fjárkaupaskipi R. Slimons,
»Opal«, skömmu eptir að það var látið í haí
frá tíkotlandi. Hann hafði í lifanda lifi
óskað eptir að bera hjer beinin og geymdu
skipverjar líkið í þrjá sólarhringa, en hreptu
versta veður, norðanstórviðrið mikla, og vörp-
uðu þá líkinu fyrir borð, af alkunnri far-
mannahjátrú um, að dauður nár sje óheilla-
farmur.
Vestmaimaoyjum 14. október. Umliðinn
septembermánuð voru mestu blíðviðri meiri hluta
mánaðarins. Mestur hiti var þann 4.: 14,50,mmnst-
ur aðfaranótt þess 23:+1°; úrkoman 48,s milli-
metrar. Mesta harðviðri af norðri var hjer 4.—
8. þ. mán. Eins stigs frost var á hverri nóttu frá
4.—10. þ. m., tvær nætur 2 stig. Nú í 3 daga
hefir verið sunnanátt og 1—10° hiti.
Fiskigufuskip eitt að nafni Thayetmyo frá
Englandi rak hjer á land aðfaranótt 14. f. m.
upp að háum hraunklöppum, og var sokkið eptir
2 stundir, þannig að framstafninn og nokkuð af
stjórborðshlið var upp úr um stórstraumsfjöru. Hið