Ísafold - 16.01.1897, Blaðsíða 3

11
Þrumur heyrðust hjer tvisvar á árinu, nfl.
17. nóvbr. og 8. des.
Landskjálftar — ákaflega miklir —• urðu:
26. ágúst kl. 9.53 e. m
— 10.12 e. m.
27. ágúst — 9.15 f. h.
4. sept — 5.30 f. h.
5. sept. — 10.80 e. h.
6. sept. — 2. f. h.
10. sept — 11.21 f. h.
Árnessýslu (Eyrarb.) 0. jan.: Veðráttci hefir
nú um langan tíma verið hryðjufengin og óstöðug
með töluverðri úrkomu; stormasamt í meira lagi,
en fremur frostalitið. Grerði snemma haglaust eða
því sem næst, svo að fjenað þurfti að taka á gjöf.
Fjárpestin hefir verið með vægara móti, þó
drepið dálítið í syðra parti sýslunnar.
Verðlag á útlendum varningi fremur lágt, sjer-
staklega á matvörn. Hvít ull var í kauptíðinni
65 aura pundið. Saltf. 45 kr. Saltýsa 27 kr.
skpd.
Sem stendur eru 3 verzlanir á Eyrarbakka.
Hefir sá, er minnsta verzlun rekur, aðallega á
hoðstólum brennivín, sem hann selur þeirra ódýr-
ast. Er góðsemi(!) hans kaupendum til handa þó
því eptirtektaverðari, þar sem hann verður að
sækja það á hestum 7 mílur vegar.
Unglingafrœðsla svipuð og að undanförnu;
njóta kennslu í barnaskólanum nálægt 50 hörn.
Fiskilaust hefir verið í allt haust og eru því
astæður margra erfiðar, einkum vegna þess, hve
mjög siðasta vetrarvertíð var rýr.
Heilsufar almennings fremur gott, þó hefir ill-
kynjaður hósti gengið hjer í haust og lagzt þyngst
a börn og unglinga.
Nýtt hnísuveiðarfceri hefir Isólfur organ-
lsti pálsson á Stokkseyri fundið upp. Hefir ís-
olfur asamt Jóni eldra hróður sínum stundað hnísu-
veiði um nokkur undanfarin ár og náð samtals
nokkuð á 2. hundrað linísum, en gizkað á, að
nál. !/s hluti af þeim, er þeir hafa skotið, hafi
tapazt, sokkið til hotns steindauðar. Segist ísólf-
ur þvi hafa farið að hugsa um að finna eitthvert
annað tryggara veiðarfæri, og hefir nú látið smiða
skutul, er hann skýtur af handbyssu. Skutul
þenna notuðu þeir fyrst siðastliðið ár og hafa
nú skotið honum á 8 hnísur, þar af náð 7, en hin
fyrsta tapaðist og segir ísólfur það hafa verið
að kenna röngu skotmáli. Um veiðina með skutli
fer hann þessum orðum: »Jeg má fullyrða, að
veiði með skutli er eins viss og skotmaður er
viss að skjóta. En það er meiri vandi að skjóta
með skutli, heldur en vanalegu skoti. Sjerstak-
lega þarf glöggskyggni og óhikandi áræði að
skjóta skutlinum veU.
Húsabætur á landskjálftasvæðinu
og útbýting gjafafjárii.s.
Um það áhuga- og vandamál hefir rnjög
merlvur maSur einn á landskjálftasvæðinu og
valinkunnur skrifað nýlega ritstjóra ísafoldar
eptirfarandi athugasemdir (brjefkafla), er hafa
góðar bendingar að geyma og hyggilegar:
»Jeg hef mikið hugsað um uppástungu yð-
ar um endurbyggingu húsa á landslcjálfta-
svæðinu; aðalhugmynd yðar þótti mjer mjög
goð, þó erfiðleikar í framkvæmdinni hefðu
orðið miklir, ekki sízt það, að gjöra mönnum
nokkurn veginn jafnt til. En jeg held að
hetra heföi verið að mörg góð hús hefðu
komizt upp, þó því fylgdi nokkur ójöfnuður,
heldur en að allra hinna miklu og drengilegu
gjafa sjái hvergi stað að 1 —2 árum liðnum,
og ef landskjálfta bæri aptur að höndum ept-
lr ia ar> að þá lenti allt í sömu vandræðunum
og nú.
Skyldi svo fara á endanum, sem mjer fyr-
11 miht leyti líkar engan veginn vel, að niður-
staðan yrði að skipta gjafapeningunum milli
manna, eptir mati þv/, er gjört hefir verið á
skaðanum, og mönnum svo lagt í sjálfsvald,
hvernig þeir verja peningunum, mætti þá
ekki koma við einhverju aðhaldi á menn til
þess að knýja þá til að byggja betri og var-
anlegri hús en tíðkazt hefir? T. d. að þeir,
sem hrófla upp húsum sínum með gamla lag-
inu, fái helmingi eða þriðjungi minni styrk
en þeir, sem byggja vel úr timhri og' járni.
Þetta gæti eins átt við með fjenaðarhús, því
að gamla lagið á þeim er líka átumein hjer
á suðnrlandi, þar sem öll þök að minnsta
kosti þurfa að vera vatnsheld. Þyrfti svo að
kveðja til menn, er hæfastir þættu, til þess
að leiðbeina mönnum með, hvernig haganleg-
ast væri að byggja, og til þess að líta eptir
byggingunum. Það er hörmung að sjá,
hvernig frágangur er á sumum húsum, sem
nýlega eru byggð og eiga að heita timburbús.
Þó jeg geti ekki búizt við, að hin heiðraða
samskotanefnd taki mikið til greina það sem
jeg segi, ætla jeg samt að leyfa mjer að óska
þess, að ef gjafafjenu verður útbýtt eptir því
sem skaðinn er metinn í hverri sveit og hjá
hverjum manni, að þá verði ekki farið eptir
því mati, sem þegar befir fram farið. Jeg álít
það mat svo fjarri sanni, að ekki nái nokk-
urri átt að hafa það fyrir mælikvarða, enda
er ekki von á góðu, þar sem matsmennirnir
eru svo margir og hver setur sjer reglur ept-
ir því, sem honum sýnist og hann er lyndur
til. Jeg veit til að jafnmikill skaði hefir ver-
ir metinn allt að því helmingi hærri í annari
sveitinni en hinni; sumir hafa gjört, að jeg
hygg, allt of mikið úr skaðanum, en aðrir allt
of lítið. Víða hafa komið í ljós skemmdir á
húsum, sem ekki sáust í sumar, t. d. á hlöðu-
veggjum, sem hey lá við. Jeg álít nauðsyn-
legt, að 2—3 menn yrðu látnir fara um allt
landskjálftasvæðið og endurskoða matið; ættu
þeir helzt að vera úr þeim sveitum, þar sem
ekkert tjón varð af landskjálfta, svo að þeir
yrðu ekki sakaðir um hlutdrægni. Jeg álít
öldungis eins hægt að meta skaðann í sumar
er kemur eins og þegar eptir landskjálftana.
Það er auðvitað, að svona yfirskoðun hefði
kostnað í för með sjer; en það er tilvinnandi
og að mínu áliti öldungis óumflýjaniegt«.
Hitt og þetta.
Æfileng'd lækna. Þýzkur víshidamaður,
er Saizmann heitir, í Esslinger, hefir rannsakað
æfilengd lækna siðustu 4 alda, eptir skýrslum í
skjalasöfnum og komizt að þeirri niðurstöðu, að á
16. öld hafi meðalæfiiengd þeirra verið 36 ár og
5 mánuðir, á 17. öld 45 ár og 8 mánuðir, á 18.
öld 49 ár og 8 mánuðir og á þessari (19.) öld
56 ár og 7 mánuðir. Eramfarir þessar þakkar
hann varnarráðum þeirn við veikindum, er nú
höfnm vjer, og einkum því, hve mjög hefir dreg-
ið úr bólusótt og taugaveibi.
Slysið í Moskva i vor sem leið, er þar
voru krýnd keisarahjónin og þar týndust tölu-
vert á 3. þúsund manna af troðningi, kvað ekki
vera eins dæmi Það er mælt, að líkt slys hafi
orðið, þegar Alexanderll, afi Nikulásar keisara,
var krýndur þar fyrir 40 árum, en því hafi verið
leynt; og þykir merkilegt og einkennilega rúss-
neskt, að takast skyldi að halda öðrum eins stór-
tíðindum leyndum. Þá varð enn sams konar
slys á Frakklandi fyrir meira en 100 árum. Það
var þegar þau hjeldu brúðkaup sitt, Hlöðvir
konungsefni, er síðar varð Hlöðvir 16., og María
Antoinette, keisaradóttir frá Austurríki. Þá var
efnt til flugelda mikilla i Paris. En er sem hæst
stóð glaumurinn, kviknaði í reisipöllum þeim, er
þeir stóðu á, sem flugeldana kveiktu. Sló þá
miklum felmti yfir lýðinn, og tróðust menn undir
hundruðum saman, en mörg hundruð manna fleygðu
sjer í Signu og drukknuðu þar. Eannst mönnum
mikið um þenna atburð, og þótti síðar meir sem
hann hefði verið fyrirboði voðatíðinda þeirra, er
gerðust rúmum 20 árum siðar, og þau voru höggv-
in með fallöxi konungur og drotning. Það er
skrítin tilviljun, að það var sama dag mánaðar,
20. maí, sem slys þetta varð í Paris 1770, og hitt
í fyrra í Moskva.
Keisarahjúnin rússnesku of? Armen-
ingsir. Amerískur biskup, er gerður var út af
nefnd þeirri meðal Englendinga og Bandamanna
i Ameríku, sem gengst fyrir að hjálpa Armen-
ingum, náði fundi Rússakeisara og drottningar
hans í haust, þegar þau voru á ferðinni á Eng-
landi, og flutti fyrir þeim skýrslu um ástandið í
Armeníu, Svo virtist sem þau hefðu hvorugt
heyrt áður nema lítið eitt af þvi, sem þar var
frá sagt. Öðru sinni veitti keisaramóðirin, Dag-
mar keisaraekkja, þessum sama biskupi viðtal, og
varð henni svo mikið um að heyra frásögu hans,
að hún fórnaði höndunum 0g hrópaði upp yfir
sig: »Drottinn gæfi, að kristnar þjóðir skærust í
leikinnc. Lengi hafði biskupnum verið meinað
að ná fundi þessa tignarfólks, og lá við að hann
yrði frá að hverfa.
Fymiestra
2 eða fleiri byrjar Markús F. Bjarnason að
flytja í leikhúsi W. O. BreiðfjörSs 18. þ. m.
kl. 8 e. h. um:
þilskipaútveg,
og byrjar hinn fyrsti á frumatriðinu fyrir not-
kun þilskipa.
Aðgangurinn kostar 25 aura og borgast við
innganginn.
500 KRÓNUR
óskast til láns gegn 5% og mjög góðri trygg-
ingu. Upplýsingar á afgreiðslustofu Isafoldar.
Með skírskotan til op. br. 4. jan. 1861 og
skiptalaga 12. apríl 1878 skora jeg hjer með
á alla þá, er telja til skuldar í dánarhúi
manns míns heitins, Dr. phil. Gríms Thoms-
ens, sem andaðist að Bessastöðum 27. f. mán.,
að lýsa kröfum sínum innan 12 mánaða frá
síðustu (þriðju) birtingu þessarar auglýsingar,
og sanna þær fyrir mjer sem ekkju hans og
einka-erfingja.
Bessastöðum 30. desbr.m. 1896.
Jakobína Jónsdóttir Ihomsen.
Til sölti nú þegar og laus til ábúðar
í næstu fardögum er jörðin Bessastaðir á
Álptanesi í Gullbringusýslu. Semja verður
sem allrafyrst við yfirdómara Kristján Jóns-
son í Reykjavík.
Undirskrifaðan vantar jarpan föla, tvævetr-
an, með mark: heilrifað hægra. Hvern, er
hitta kynni tjeðan föla, bið jeg að gjöra mjer
aðvart hið iyrsta. Guðmuudur Guðmundss.
Stærribæ, Grímsnesi.
Við undirskriíuð vottnm okkar innilegasta
þakklæti öllum þeim, sem heiðruðu jarðarför
systur okkar Soffíu M. sál. Guðmnndsdóttur
með návist sinni og sjerstaklega þeim heiðurs-
frúm Cathinca Zimsen, Louise Einnbogasen,
Kristjönu Thorsteinsson og Franziske Olsen,
sem. sýndu það kærleiksverk að ljetta undir
sjúkdómsbyrði hennar með innilegri hluttekn-
ingu, og biðjum við hinn algóða guð að launa
þeim það.
Sigríður Guðmundsd. Margrjet Guðmundsd.
Sigurveig Guðmundsd. Hermann Guðmundss.