Ísafold - 27.02.1897, Síða 2

Ísafold - 27.02.1897, Síða 2
46 nauðugur einn kostur að taka sjer far með »Laura« og fara fyrst til Isafjarðar með henni því að í suðurleið ætlaði hún hvergi að koma við. Svo varð þetta fólk að borga fargjald eins >g frá Isafirði til Reykjavíkur og þar á ofan að vera 7—8 daga á leiðinni, í staðinn fyrir að geta komizt þetta á tæpum sólar- hring fyrir rúmar 2 kr. Nú að vera 8 daga og borga nærri 8 kr. í fargjald! Ur þessu öllu gæti fjórðungsgufubáturinn bætt, því að það er svo sem sjálfsagt, að hann ætti að ganga til Reykjavíkur, helzt í hverri ferð. Reynslan er mi ljóslega búin að syna, að þó eitt strandferðaskip sje, getur það ekki fullnægt samgönguþörfum innanlands, ekki einu sinni að þau geti það, þó tvö sjeu, þeg- ar þau eiga að hafa aðalflutningana frá og til útlanda líka. Til þess að samgöngur við út- lönd sjeu í viðunanlegu lagi, veitir ekki af tveim skipum, að minnsta kosti nokkrar ferð- ir, og svo að þau færu hringferðir umhverfis landið, en þá ættu þau ekki að koma nema á helztu og stærstu verzlunarstaðina. Að láta svo stór skip elta uppi hverja vík eða hvert smákauptún, getur aldrei blessazt eða borgað sig. Þetta eiga einmitt fjórðungsbátarnir að gjöra. Þegar þeir eru orðnir nógu margir með tveim milliferða- og strandferðaskipum, þá fyrst eru samgöngur vorar á sjó komnar í rjett horf. Hvað fjórðungsbát í Vestfirðingafjórðungi snertir, þá ætti liann að ganga alla leið milli Reykjavíkur og Borðeyrar, þegar ís ekki haml- ar. Fjórðungsbátur Norðlendinga ætti líka helzt að hafa endastöð sína á Borðeyri. Þetta er að mínu áliti hentugasta endastöð fyrir bátana. Bæði er nauðsynlegt að þeir nái sam- an á ferðasvæðinu, og þá væri þarna jafnast skipt. A Borðeyri er líka ágæt höfn, en inn- sigling alls ekkert varasamari á Húnaflóa en t. d. að Stykkishólmi, P’latey: eða Skarðstöð; að eins er, að ís ekki hamli; og það gjörir hann sjaldan eða aldrei seinni part sumars. Við- komustaðir á vestanverðum Hvínaflóa geta al- drei orðið margir fyrir vesturlandsbátinn. Það væri Bitrufjörður, Skeljavík eða Steingríms- fjörður, Reykjarfjörður innri og Norðfjörður. Við Isafjarðardjvip virtist nóg að bátarnir kæmi á 5—6 staði. Menn mega ómögulega heimta, að eins dyr bátur eins og fjórðungs- báturinn þarf að vera, geti komið við nálega að segja á hverjum eða öðrum hvorum bæ. En frá Isafirði að Látrabjargi er sjálfsagt að hann komi við á 1, 2 eða 3 stöðum á hverj- um firði. A Breiðafirði þarf aldrei að búast við að fjórðungsbátur geti haft mjög marga viðkomu- staði, líklega í mesta lagi 5—6. Menn verða að hafa hugfast, að ætla ekki bátnum aðra viðkomustaði en þá, sem hann fæst vátryggð- ur á. Hitt getur orðið til að eyða fyrirtæk- inu. Að minni hyggju fást aldrei fullkomn- ar samgöngu-umbætur á Breiðafirði með öðru móti en að um hann gangi lítill og grunn- skreiður bátur í sambandi við fjórðungsbátinn. Leiðin til að koma þessum ferðum á er að minni hyggju ekki nema að eins ein. Fyrst, að landssjóður leggi sinn styrk til ríflega og sjálfsagt syslufjelögin nokkurn. En svo, að einhver einstakur maður taki feröirnar aðsjer, vitvegi bátinn og annist alla útgjörð hans. Eigi syslufjelögin að gjöra það, kemst fyrir- tækið aldrei til framkvæmdar; fyrir því er reynsla fengin. Sitt vill hver, og ber því á- vallt á sama skerið; tortryggni og sundurlyndi og með fram vanþekking verða framkvæmd- inni til fyrirstöðu. Að landssjóður kaupi bát- inn virðist heldur ekki ráð, meðan jafnlítil reynsla er fengin. Útgjörðarkostnaðurinn mundi og verða landsstjórninni miklu dýrari en öðrum. Það er vonandi, að mál þetta verði y'tar- lega rætt og íhugað fyrir næsta þing. Jeg hefi í þeim tilgangi vakið það upp af n/ju; það er mín sannfæring, að það sje eitt hið mesta framfaramál fyrir Vestfirðingafjórðung. Bíldudal 17. desember 1896. E. Grímsson. Baðhúsfjelagið. Ársfundur þess fjelags, »Baðhvissfjelags Reykjavíkur«, var haldinn fyrra föstudag, 19, þ. mán. Böðin höfðu ver- ið þeim mun minna notuð árið sem leið (1896) en árið fyrir, fyrsta árið, sem fjelagið stóð, að þar sem var rúml. 200 kr. tekjuafgangur fram yfir kostnað þá, var fjelagið nvi komið í nokkuð á 2. hundr. króna skuld. Hafði að vísu verið keypt nokkuð af n/jum áhöldum og talsverðu fje varið til viðhalds hinum eldri; en mestu munaði það, að baðhúsið hafði verið haft opið frá morgni til kvelds alla rúmhelga daga vikunnar og á sunnudagsmorgna, en þá að eins 2 daga vikunnar. Fyrir það var bæði baðstjórinn miklu kaupdyrri og eins eyddist raiklu meira til ljósa og eldiviðar. Hafði ver- ið búizt við, að fyrir r/mkunina á tímanum mundi aðsóknin verða þeim mun meiri, að fyllilega svaraði kostnaði; en raunin varð sú, að heldur dró úr henni; hún var örust meðan nyja brumið hjelzt. Var því afráðið á fund- inum, að fara að hafa baðhúsið aptur ekki opið nema 2 daga í viku allan daginn, til að reyna að láta fyrirtækið bera sig. Annars gerðist ekkert sögulegt á fundinum; stjórn endurkosin í einu hljóði og endurskoðunar- menn, og elcki talað eitt orð í þá átt, að henni (stjórninni) væri um tekjuhallann að kenna nje heldur urn að halda n/jan fund í fjelaginu; sá uppspuni kvað hafa verið fluttur hjer í einu blaði. Föstuprjedikanir út af píslarsögunni stendur til að haldnar verði í dómkirkjunni kl. 6 e. lv. á miðvikudögum í hönd farandi sjöviknaföstu af nokkrum ;andlegrar stjettar mönnum hjer í bænum, sem ætla að prjedika sinn daginn hver. Við þessar föstuguðsþjón- ustur verða Passíusálmarnir sungnir. Fyr á tíðum voru slíkar föstuprjedikanir á rúmhelgum dögum fyrirskipaðar og almennt haldnar hjer á landi, og í tilskip. um helgi- hald 29. maí 1744 er ákveðið, að þær skuli jafnan vera einn tiltekinn dag vikunn- ar, sem sje almennt á miðvikudögum, þar sem því verði við komið. Síðar hafa þær smám saman úrelzt og lagzt niður víðast hvar, og hafa nú um langan aldur nálega hvergi verið haldnar hjer á landi, svo menn viti með vissu. Þeir Þórður prófastur Þórðarson í Reyk- holti og Brynjólfur prestur Jónsson í Vest- mannaeyjum, er báðir dóu 1884, munu hafa verið meðal hinna síðustu, sem hjeldu þeim uppi. Miðvikudaginn 3. marz prjedikar biskupinn. H. Landsgufuskipsfarstjórinn oa; Tólf- kóngavitið. Jeg las n/lega í blaði einu, sem náunginn hjer kallar stundum í gamni Tólfkóngavitið eða Bakkabræðra-fleytuna — af hvaða ástæðum, mega þeir vita —, þávörn fyrir hið alræmda hátterni landsskipsfarstjór- ans, Corfitzons, í síðustu strandferðinni í haust, að hann sje svo makalaust viðfeldinn, dag- farsgóður og þyður í viðmóti við farþegana á landsskipinu, eða eitthvað á þá leið! Af því að hann er viðmótsgóður við farþega, þá er annaðhvort ósatt, að hann hafi að þarf- lausu og af ásettu ráði vanrækt að koma við á Breiðafjarðarhöfnunum í síðustu ferðinni í haust, eða þá að það er marg-fyrirgefanlegt, þó að honum verði slíkt og þvílíkt á! Það má ekkert að því finna, þó að h inn baki við- skiptamönnum landskipsútgerðarinnar að þarf- lausu hið mesta óhagræði og jafnvel stórtjón, sem svo bitnar að lokum ef til vill á lands- sjóði, —vegna pess, að hann er kumpánlegur við farþega! Auðvitað eru hlutaðeigandi við- skiptamenn ekki þeir skynskiptingar, að sitja sjálfir uppi með skaðann, eigi þeir kost á að láta hann lenda á öðrum. Það hefir frægur maður einu sinni í frægu riti farið frægum orðum um sams konar vörn, framflutta af heimskingjum til afsökunar /ms- um yfirsjónum nafnkennds manns í sögunni. Það er Macaulay lávarður, um Karl konung I. á Englandi: »Vjer sökum hann um, að hafa rofið konungseið sinn«, segir M., »og oss er svarað, að hann hafi verið trúr eiginkonu sinni! Vjer sökum hann um, að hafa ofurselt þjóð sína miskunnarlausri ofsókn sjónvitlausra og grimmúðugra kennimannahöfðingja, ogþeir afsaka hann með því, að hann hafi sett dreng- inn sinn á knje sjer og kysst hann! Vjer á- mælum honum fyrir að hafa fótum troðið ymsar greinar í þjóðrjettindaskrá Breta, eptir að hann hafði heitið, fyrir gott og mikilsvert endurgjald, að halda þær rækilega, og svo er oss svarað, að hann hafi jafnan hl/tt tíðum árla morguns !« Sigurður. Ölmususóttin ogr >Bjarki«. Sveinstaul- inn »Bjarki«, seyðfirzka n/gervingskrilið í loddaragervinu, með »músina í brekkunni« »ójetandi ófrelsishrærigrautinn« (stjórnarskrár- frumvarpið!), »kranzaugun og annað refaeit- ur« (sjá tbl. 15. jan.), ásamt ymsum öðrum kátlegum útbúnaði og fáránlegum, til þess að sjer verði veitt eptirtekt, — hefir verið látinn fara í úlfsham út úr honum Ernst lyfsala, af einhverjum honum samsekum, er sárreiðzt hefir sannleika þeim, er Isafold sagði um hann og sníkjurnar hans erlendis handa spí- talanefnu fyrir Seyðfirðinga. Hin langa senna blaðsins um það mál hefir ekki að geyma nokkurn staf til rjettlætingar sníkjuför lyf- salans og hlutdeild annara í því fyrirtæki, varla neitt annað en hin og þessi illmæli og brigzl til ísafoldar til hefnda fyrir afskipti hennar af málinu, þar á meðal brigzlyrði fyr- ir það, að útlendingar hafa lagt í landskjálfta- samskotin, þó að hvorki blaðið nje samskota- nefndin hefði farið fram á það! Garðyrkjufjelagið 1897. Þ. á. árbókar- bæklingur þess er nýprentaður, ofurlítill garð- yrkjuleiðarvísir, í smágreinum, eptir ýmsa reynda garðræktarmenn og þjóðkunna Mest eptir þá f. landlækni Schierbeek og landfógeta Á. Thorstein- son, eins og að undanförnu. S. árjettar það sem Torfi í Olafsdal hefir áður ritað um að eyða arfa í görðum og bætir við frekari ráðum til þess. A. Th. ritar um berjarækt (sólber, hindber, stikkilsber og jarðarber). Loks eru i kverinu 2 greinar eptir Einar Helgason, hinn efnilega garðyrkjufræðing, sem nú er í Danmörku að fullkomna sig í sinni mennt, — önnur um »þang til áburðar®, og hin um »að skipta um í garðinum«. Bækling þenn- an, sem er eigulegur, þótt smár sje, fær hver fjelagsmaður ókeypis, ef hann kaupir matjurtafræ- fyrir 1 kr.

x

Ísafold

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.