Ísafold - 19.05.1897, Side 3

Ísafold - 19.05.1897, Side 3
131 og góð kona. I’au hjón Árni og Guðfinna höfðu verið saman í hjónahandi i 48l/2 ár (gipt 15. nóv. 1848)«. Hinn 29. dag aprílm. andaðist að heimili sinu Kamhshól í Hvalfjarðarstrandarhreppi fyrrum hóndi þar, Þorsteinn Jónsson, háaldraður, fædd- ur 1804, hinn 20. dag júlímánaðar. Átján siðustu æfiár sin var hann alhlindur, en hafði þó jafnan fótavist, að undanteknum siðasta mánuðinum, sem hann lifði. Allan búskap sinn bjó liann að Kamhs- hól, vel efnum húinn, reglufastur, sparsamur og útsjónarmaður mikill. Konu sína Sigrúnu Odds- dóttur missti hann 24. sept. 1890. Sex hörn þeirra eru á lífi, 4 mannvænlegir hændur í Hval- fjarðarstrandarhreppi og 2 dætur, önnur gipt, hin ógipt. Hryllilegur atburður i Khöfn. Mannætur myrða mann og snæða. Meðal annara furðulegra og fásjeðra hluta hafði fimleikas/ningarhúsið (Cirkus) í Khöfn í vetur upp á að bjóða 3 mannætur frá Afríku eða Ástralíu, — ekki getið, hvort heldur var. Yoru villimenn þessir geymdir einir sjer í lokhvílu í horni einu í s/ningarskálanum og varazt framan af að koma nærri þeim fremur en óarga dyrum öðru vísi en við marga menn. Þar til um kveldið laugardaginn fyrstan í sumri, að yfirmaður einn við leikhúsið, Carl Scheel-Vandel að nafni, var svo ógætinn, að fara einn inn til þeirra, í því skini að líta eptir, hvort vel mundi fara um þá um nótt- ina; hann var farinn að venjast þeim svo vel og þeir honum, að honum stóð enginn stugg- ur af þeim, enda höfðu þeir látið friðsamlega og meinlauslega upp á síðkastið. Morguninn eptir, er færa átti mannætunum morgunverð, kom það í ljós, að þeir voru eigi matarþurfa. Tveir þeirra sátu saman í bezta skapi og voru að stanga úr tönnum sjer með prjónum þeim, er þeir bera gegnum miðsnesið, en hinn þriðji raulaði eitthvað fyrir munni sjer, er gizkað var á að vera mundi borðbæn hans. Veggir og gólf í klefanum var allt atað í blóðslettum, en fá- einar hálfnagaðar mannshnútur á gólfinu. Uti í horni lágu fötin af C. Scheel-Vandel, vafin kyrfi- lega saman, og silkihattur hans ofan á, n/strok- inn og óbrenglaður. Gizkað er á, að mannæturnar hafi framið þennan hryllilega verknað með þeim hætti, að einn þeirra hafi stokkið aptan á Scheel- Vandel óvaran óðara en hann kom inn og gripið fram fyrir kverkar honum með því heljarafli, að hatni hafi kyrkzt að vörmu spori, en hinir þá ef til vill þrifið samstundis um hendur hans og fætur. Síðan hafa þeir flett líkið klæðum og gengið snyrtilega frá fötun- um, að sið villimanna, eptir sögn, og sezt að því búnu að krásinni. Maðurinn hafði verið vel feitlaginn, og því mjög svo girnilegur til átu í augum villidyra þessara í mannsmynd. Hann hafði og verið karlmenni að burðum, og þykir því ólíklegt, að mannæturnar hafi ráðið niðurlögum hans öðru vísi en að svíkjast að honum. Lærleggina höfðu þeir brotið til mergjar; kvað mannætum þykja mergur hið mesta hnossgæti. Mannæturnar voru þegar höndum teknar af lögreglumönnum, og báru sig eigi hót á móti; þó urraði einn svo geigvænlega, er handjárnin voru lögð á hann, að hrollur fór um þá, sem við voru staddir. Maður sá, er fyrstur kom að klefanum eða lokhvílunni þeirra mannætanna á sunnudags- rnorguninn og sá hin hryllilegu verksummerki, missti vitið síðar um daginn; svo mikið hafði honum orðið um. Hann æpti og hvein í sí- fellu, og mælti óra-orð á stangli, er af mátti ráða, að hann væri hræddur um, að einhver ætlaði að jeta sig. Carl Scheel-Vandel heitinn hafði borið á sjer handrit af bók, er hann hafði nær fullsamið (kennslubók í þ/zku); hún fannst hálf-sundur- tætt úti í einu horni í klefanum. Áformað hafði verið að lögsækja mannæt- urnar fyrir morðið, en bviizt við af sumum lögfræðingum, að þeir yrðu ekki sakfelldir vegna þess, að þá skorti alla rjettarmeðvitund. Slæmur f.jallvegur. Einn hinn torsóttasti og þó fjölfarnasti fjall- vegur á Vesturlandi er Þorskafjarðarheiði, sem er aðal-póstleið allan ársins tima. — Það virðist í- skyggilegt fyrir ferðamenn, að þurfa að eiga leið um slíkan fjallveg að vetrinum, þar sem ekki sjest nokkursstaðar steinn yfir steini, er til leiðbeining- ar gæti orðið i vondu veðri, á þeim vegi, sem farinn er, eða er i stefnu við hið svonefnda sælu- hús. 1 vetur hafa verið hinar verstu ófærðir á Þorska- fjarðarheiði, enda hefir hún verið hinn versti þröskuldur fyrir ferðamenn, þar sem póstur ásamt fleiri ferðamönnum hefir í mörgum ferðum orðið að liggja úti og ekki komizt yfir heiðina á skemmri tíma en tveimur til þremur dægrum, og stundum orðið að ganga frá hestum og farangri fram á há-heiði. Það varð jeg að gera í póstferðinni fyrir jólin í vetur; hestarnir mínir urðu að standa í svelti því nær fimm dægur, og varð loks komið til hyggða á sjötta dægri. Slíku hafa fleiri en jeg orðið fyrir, sem leið hafa átt um heiðina í vetur. I sæluhúsinu er opt vatnsuppgangur (eða inn- rennsli) svo mikill, að neðri partar hurðanna hafa staðið fastir í klaka, og hefir þeim þvi ekki orðið lokið upp, svo að hestum yrði komið inn, þótt líf þeirra hafi legið við Hitavjel ætti að vera í sæluhúsinu, þar sem menn koma að ýmislega til reika hæði heitir, þreyttir og votir; virðist mjer lifi og heilsu manna hætta búin, af því að verða að setjast fyrir í gaddhjeluðu húsi í hörku-frostum. I fehrúar-ferðinni í vetur vorum við sjö saman með tvo hesta á leið yfir heiðina. Sökum ófærð- ar og dimmviðris komumst við ekki lengra en i sæluhúsið um kveldið. Hm nóttina voru ekki svo mikil hlýindi i sæluhúsinu af sjö mönnum og tveimur hestum, að við mættum liggja fyrir nema litla stund í einu án þess að bríðskjálfa, og var þó ekki nema 6—7 stiga frost. Það má teljast sjerstakt lán. að ekki hefir orðið stór-slys á Þorskafjarðarheiði, jafn-opt og hún er farin á vetrum og jafn-mikið skeytingarleysi, sem hefir átt sjer stað af hálfu hins opinbera — að láta ekki varða heiðina og gera við sæluhúsið, svo að ferðamenn geti gist þar, þegar þörf gerist- Þar er landssjóður hefir lagt út 800 kr. til að hyggja þetta sæluhús uppi á heiðinni, þá er von- andi að það verði endurbætt eins og þarf, ef það á að koma að tilætluðum notum; ella sýnist því fje ekki varið til gagns, sem til húsbyggingarinn- ar hefir farið. Enn fremur virðist mjer brýn nauðsyn að hafa hey við sæluhúsið. Það væri góður styrkur, þótt ekki væri meira en 3—4 hestar af þurru og goðu útheyi, sem póstinum væri einum ætlað og geymt i aflæstum klefa, svo að aðrir ferðamenn ásældust það ekki. Yegna þess, að póstur verður jafnan að hafa þungar klyfjar á hestum sínum að vetr- inum og færðin er slæm, þa getur hann ekki flutt með sjer svo mikið hey, að nægdegt sje, ef hann verður að liggja úti, eins og komið hefir fyrir í vetur. Með því að landsstjórninni beinlínis tilheyrir þessi fjallvegur til umhirðingar, er vonandi, að hún láti ekki lengi dragast, að gera við hann, svo að það mætti teljast íorsvaranlegt fyrir þá, sem leið eiga um heiðina, að fara hana að vetr- Sumarvegurinn á Þorskafjarðarheiði er grýttur mjög og seinfær, og er það eðlilegt, þar sem aldrei hefir verið kastað þar steini úr götu, síðan jeg tók fyrst að fara um heiðina. Oskandi væri, að umkvartanir þessar, sem jeg hefi gert um Þorskafjarðarheiði, hefðu góðan á- rangur. Ollum þeim, sem um heiðina fara, mun finnast full þörf á að gera við hana — hvað sem gert verður. Jóhannes Þórðarson, póstur. Grafolon-Konsert. Laugardaginu 22. þ. m. kl. 9 e. m. verður s/ndur Grafófón í Good-Templarahúsinu, sem spilar og syngur /ms lög, þar á meSal hið alkunna þjóðlag »Eldgamla Isafold«. Flest lögin eru samstillt með mörgum hljóðfœrum og eptir frægustu tónsnillinga. Aðgöngumiðar fást í bóksöluhúö Sigfúsar Eyimindssonar og við innganginn, og kosta 50 aura- ■ æfður og reglusamur, sem hefir nhaft á hendi bókfærslu og skrif- stofustörf, óskar eptir atvinuu. ' Uppl/singar fást á afgr.st. Isaf. Kvennfjelagsfundur verður haldinn í Good-Templarahúsinu föstu- daginn 21. þ. m. kl. 8’/2 e- hád. Fyrirlestur um Noreg heldur síra Júlfus Þórðarson. Baðhúsið í Reykjavík er frá miðjum þessum mánuði opið á hverjum rúmhelgum degi frá morgni til kvelds og á sunnudagsmorgna, að undan- genginni rækilegri viðgerð og ræsting. Gufubað. Steypibað. Kerlaug. Vildarkjör fyrir þá sem vilja fá sjer steypi- bað á hverjum degi. Proclama. Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, sbr. op. br. 4. jan. 1861, er hjer með skorað á alla þá, sem til skuldar telja í dánarbúi Guð- mundar Hallasonar frá Hreimstöðum, er ljezt 17. febr. þ. á., að koma fram með skulda- kröfur sínar og sanna þær fyrir skiptaráðand- anum í Norður-Múlas/slu innan 6 mánaða frá síðustu birtingu auglj'singar þessarar. Skrifstofu Norður-Múlasyslu, 3. maí 1897. Eggert Briem, settur. Brúkuð frímerki keypt háu verði, þannig: 3 a. gul kr. 2,75 16 a rauð... kr. 15,00 5 - blá —100,00 20 - lifrauð — 40,00 5- græn — 3,00 20 - blá.... — 8,00 5- kaffibrún— 4,50 20- græn.. — 14,00 6- grá — 5,00 40- — .. — 80,00 10- rauð — 2,50 40- lifrauð — 12,00 10- blá — 8,00 50- — 40,00 16- kaffibrún— 14,00 100- — 75,00 Allt fyrir hundraðið af óskemmdum, þokka- legum og stimpluðum frímerkjum. Ef þess verður óskað, fást 2/3 hlutar borgunarinnar með eptir-tilkalli. Annars verður borgun send með næstu póstferð. Olaf Grilstad, Trondhjem, Norge. Fineste Skandinavisk Export KaffeSurrogat er hinn ágætasti og ód/rasti kaffibætir, sem nú er í verzlaninni. Fæst hjá kaupmönnum á íslandi. F. Hjorth & Co, Khöfn. mum.

x

Ísafold

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ísafold
https://timarit.is/publication/315

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.