Ísafold - 20.12.1899, Blaðsíða 3

315
Vendetta.
Eftir
Archibald Clavering Gunter.
XXX.
Énid ætlar að fara að ráðum
hennar. Hún réttir fram höndina til
þess að sópa peningunum til sín. En
í sama bili tekur hún eftir því, að
Barnes horfir á hana. »Nú heldur
hann sjálfsagt, að það sé hann, sem
rekur mig héðan«, segir hiín við sjálfa
sig, þrákálfurinn sá arna. Marina
ætlar að draga hana burt frá freist-
ingunni, en hún hrindir hendinni á
henui frá sér og spilar fífldirfskulegar
en nokkuru sinni áður. Og nú snýr
hepnin alveg við henni bakinu. Öpilið
gengur ver og ver, þangað til hún
verður að hætta, því að nú á hún
ekki nokkurn skilding eftir. Barnes
heldur áfram að horfa á hana með
alvörusvip, en hún gerir sér í hugar-
lund að hæðnisbrcs leiki á vörum
hans. Hún hvíslar því 1 skyndi nokk-
urum orðum að Marínu
»Velkomið«, svarar hún ; »þér vitið,
að yður stendur alt til boða, sem eg
á. Beyndar eru víst allir Englendingar
stórauðugir, en þér hljónið að vera
óttalega rík, ef þér eigið að geta þol-
að, að tapa svona miklu«.
Enid fær svo til láns hjá Korsíku-
stúlkunni jafn-mikla upphæð eins og
hún á heima í hótellinu. »Eg skal
borga yður þetta í fyrramálið«, segir
hún, »og svo ætla eg ekki að fá meira
lánað«.
En þessir peningar hverfa skjótlega
og að nokkurum mínútum liðnum
segir hún við Marínu: »Nú fór síð-
asti skildingurinn líka!« Svo lítur hún
í kring um sig, og verður hrædd um
að Barnes muni vera rétt hjá og hafa
séð, hve óheppin hún var og því næst
segir hún í hálfum hljóðum; »Komið
þér; nú skulum við fara heim; eg er
orðin þreytt á þessu«.
Stúlkurnar verða samferða til hótells-
ins og Tómassó gamli er með þeim ;
hann hefir ekki augun af húsmóður
sinni í þessu spillingarbæli, Vel má
og vera að Danella greifi hafi lagt
honum fyrir lífsreglurnar.
»Viljið þér koma mcð mér upp
herbergið mitt og fá peningana, Mar-
ína?« segir fröken Anstruther, eða á
eg að borga yður þá í fyrramálið?«
»Alveg eins og þér viljið! þér eruð
líkbróður yðar; hann sést ekki held-
ur fyrir«.
»Ó það eru ekki nema smámunir,
sem eg hefi tapað«, segir Enid, eins
og ekkert sé um að vera; því að í
kvöld er mesti þótti í henni og hún
gengur upp stigann frámunalega
hnakkakert. En þegar hún er komin
upp í herbergið sitt, fer hún að titra
út af þessum srnámunum og stynja og
kveina. Hún hefir sóað öllum þeim
peningum, sem henni hafa verið ætl-
aðir heilan ársfjórðung. Nú man hún
líka, að hún á reikninga óborgaða.
Hún sér engin önnur úrræði en að fá
penínga til láns hjá lafði Chartris(
þegar hún verður búin að borga Mar-
ínu, og hún veit vel, að ekki er óað-
gengilegra að lána peninga hjá nokk-
urri manneskju heldur en hjá lafði
Chartris. Svo fer hún að hugsa um,
hvernig á öllum þessum vandræðum
standi. Ó — bara að hann hefði ekki
verið með þessi ónot út af spilafíkn
hennai ! En hún fyrirgefur honum —
alt var þessari kvensnift að kenna.
»Eg gæti drepið hana !« segir hún við
sjálfa sig.
En í sama bili rekur þessi mikli
kvenskörungur upp óp; hún fer að
skjálfa í kniáliðunum og henni liggur
við yfirliði; því að í rökkrinu, sem er
þarna í herberginu, sér hún, að ein-
hver er að fela sig í rúminu hennar
— húsbrotsþjófur, drukkinn maður,
eða hver veit hver. Hún ætlar að
fara að stökkva út um dyrnar, til
þess að hrópa á hjálp og vekja alla í
hótellinu. En þá stingur Maud Chart-
ris hrokkna hárinu út undan rekkjóð-
inni og segir í hálfurn hljóðum:
»Ó, Enid, farðu ekki að hrópa neitt;
það er ekki neraa eg! Hrópaðu ekki
— fyrirgefðu mér!«
»Hvaða erindi áttu hingað, óþektar-
ormurinn þinn? Farðu upp úr rúm-
inu !«
»Ekki fyr en þú lofar mér, að þú
skulir ekki segja mömmu eftir mér!«
Eröken Chartris fer að snökta, og Enid
sór, að hér er um eitthvert alvarlegt
efni að ræða.
»Segja mömmu þinni eftir þér?
Segja hvað?«
»Að eg hafi stolið — að eg hafi
tekið alla peningana þína til láns!«
»Stolið öllum gullpeningunum ?« seg-
ir Enid frá sér numin, stekkur að
skrifborðinu sínu og lýkur skjálfandi
upp einni skúffunni.
»það er ekki til neins fyrir þig að
vera að leita, Enid — þeir eru allir
farnir!«
»þú hefir stolið œru minni, ófótis-
ormurinn þinn!« hrópar fröken Ans-
truther, tekur í hnakkann á skessu-
krakkanum og dregur Maud ofan á
gólfið. þar liggur hún, engist sundur
og saman og biður sér miskunnarinn-
an í rekkjóðunum, sem dregist hafa
með henni. því að þetta unga glæpa-
kvendi er alveg yfirkomið af ótta; svo
voðaleg þykir henni ásýnd Enidar og
látbragð alt.
»Hvað er orðið af þeim ? Til hvers
hefirðu varið þeim ?
»Eg hefi tapað þeim í spilabankan-
um ! þú gortaðir svo mikið af því í
gær, hvað mikið fó þú hefðir grætt,
og svo hélt eg, að mér kynni líka að tak-
ast að græða og þess vegna tók eg
peningana þína til láns — og tapaði
þeim í dag — og þú verður að Jofa
mór því að segja mömmu ekki eftir
mérU Meiru getur hún ekki upp
komið fyrir ekka.
»Eg verð að fá þessa peninga á
morgun ! Eg má til með að fá þá til
láns hjá móður þinni!«
»Fá þá til láns hjá m'ómmu! En þá
kemst þetta alt saman upp! Komist
hún að því, að hún verði að standa
skil á þeim peningum, sem eg hefi
stolið, þá verður hún — ó, eg þori
ekki að hugsa til þess einu sinni —
hún verður vitlaus — hún sendir mig
heim aftur til Englands! Ó, Enid,
vertu nú góð við mig ! Ségðu henni
það ekki! Gjörðu það ekki!»
Enid hugsar sig um ofurlitla stund
og sér, að Maud hefir rétt að mæla,
að því er snertir hegningu þá, sem
hún muni eiga í vændum, ef móðir
hennar fengi að vita þetta. því að
só nokkur sú ávirðing til, sem lafði
Chartris mundi hegna barninu sínu
fyrir vægðarlaust, þá er það sú að
verða nærgöngul pyngjunni hennar.
Mitt í sínum eigin vandræðum getur
Enid ekki að sér gert að vorkenna
vesalings barninu, sem liggur hágrát-
andi fyrir fótum hennar; og hvin get-
ur ekki varist þeirri beisku hugsun, að
glæpurinn, sem Maud hefir drýgt, só
ekki öllu verri en yfirsjón hennar sjálfr-
ar.
Hún tekur hana í faðm sér og fer
að hugga hana.
»Heyrðu nú, Maud, þú þarft ekki
að vera neitt hrædd; móðir þín skal
ekki fá að vita það«.
»Ætlarðu að lofa mér þvf, Enid?«
»Já«.
»Mikil blessuð manneskja ertu þá!«
Og Maud brosir aftur út undir eyru;
því að hún veit vel, að hún má reiða
sig á það, sem Enid lofar. Hún fer
að klappa henni og kyssa hana, en
Enid situr grafkyr eins og steingjörf-
ingur og stynur þungan af örvænt-
ingu. Eftir nokkuru stund segir hún:
»Hvað á eg að taka til bragðs?
Peningana verð eg að fá!«
»þarftu endilega að halda á þeim á
morgun, Enid?«
Jólamessur.
Aðfangadagskveld kl. 6: cand. Jón-
mundur Halldórsson
Jóladag á hádegi: Dómkirkjupr.
—— síðdegis (kl. 5): cand. Magn-
ús Þorsteinssou.
Annau í jólum á hád.: Dómkirkjupr.
Belctor (B. M. Ó.) boðar svar í »Þjóð-
ólfi« gegn greininni »Einurð rektors« í
næstsíðasta bl., þegar er rúm leyfi.
Hitt og þetta.
Svo er sagt af bónorðssiðum Búa
(eða Búra), að þegar einhvern yngis-
svein þar fýsir að komast í helga hjú-
skaparstétt, þá fer hann fyrst á hnot-
skóg um, hve loðnar þær eru um lóf-
ana, heimasæturnar í sveitinni. Að
því búnu tekur hann sig til einhvern
góðan veðurdag, brt gður sér í spari-
brækurnar, leggur alla vega litt áreiði
á bezta reiðhest föður síns og heldur
á stað þangað, sem stúlkan á heima,
er hann hefir fengið augastað á. þeg-
ar þar kemar, gerir hann sér það til
erindis, að hann spyr þar eftir svo
eða svo litum uxa, er týnst hafi úr
nautahjörð föður síns. Húsráðendur
hafa jafnan fengið áður pata af komu
biðilsins; og só honum þáboðiðaðhleypa
hestinum sínum inn, er það góðs viti.
þá er honum sýnt búið, innan stokks
og utan; og lítist honum heldur lík-
lega á, að erindinu verði vel tekið, bið-
ur hann leyfis »að vaka« með stúlk-
unni um kveldið. Er þá settur upp
ketillinn og kveikt á stóru kerti.
Hann má hjala við meyna, meðan það
endist; en þegar það er nærri brunnið
upp, verður hann að söðla hest sinn
og ríða á stað. Eru þau þá oftast
orðin á eitt mál sátt, hjónaleysin.
Brúðkaupið stendur mánuði eftir bón-
orðsförina. Er þá leirgólfið í gesta-
stofunni á bæ brúðarinnar fágað með
nautsblóði, svo að á það gljáir eins
og marmara, haldin brúðgumareið til
kirkjunnar með miklum glaum og
glaðværð, skotum og hljóðfæraslætti,
o. s. frv.
Búmar 8 mílur danskar, eða annan
eins veg og frá Beykjavík og austur
að Hraungerði, lánaðist í sumar að
senda rafmagnsskeyti þráðarlaust suð-
ur í Adríahafi, frá seglskipi á höfn-
inni í Fiume. Skeytið skildist greini-
lega á gufuskipi, er var 62 rastir það-
an, og voru þó tveir höfðar á milli.
Áhöldiu voru frá rafmagnsvélaverk-
smiðju í Budapest, og heitir eigandinn
Scheifer; hafði hann gert ýmsar til-
raunirameð þau áður, en þessi hepn-
ast bezt. það var 51 röst, er lengst
hafði tekist áður að senda rafmagns-
skeyti þráðarlaust.
Málsverjandi (við þjófinn, sem hann
átti að verja): »Þú verður að segja mér
alt og leyna mig engu. Þvi að eins get
eg varið þig almennilega«.
Þjófurinn: »Það er sjálfsagt, a eg
geri það. Nema mér er ekki um að segja
til, hvar eg hefi falið peningana. Af þeim
vil eg ógjarnan missa«.
Fundur
í IðnaSarm.fél. verður haldinn næstkom.
föstudag 22. þ. m. Aríðandi málefni
til umræðu. — Vegna þessa fundar
verður engin danssamkoma það kvöld.
Stjórnin.
♦
Gr. Zoeg:a kaupm.
vill kaupa unga, góða, miðsvetrar-
bæra kú-
Hinn íslenzki hátíða-
söngur
eftir sira Bjarna Þorsteinsson og sex
sönglög eftir sama höfund, þar á meðal
»Systkinin« og »Kirkjuhvoll«, fást hjá
þessum mönnum:
Hr. Steingrimi Johnsen í Reykjavik.
— Wilbelm Har.sen í Km.höfn.
— Þorsteini Skaftasyni á Seyðisfirði.
— Lárusi Tómassyni á Seyðisfirði.
— Friðbirni Steinssyni á Akureyri.
— Guðm. Guðmundssyni á Oddeyri.
— Kristjáni Blöndal á Sauðárkrók.
— Pétri Sæmnndsen á Blönduósi.
— Grimi Jónssyni á ísafirði
— Sæm. Halldórssyni í Stykkishólmi
— Guðmundi Loftssyni í Borgarnesi.
— Sveini Einarssyni á Eaufarhöfn.
— H. S. Bardal í Winnipeg.
— Sigfúsi Bergmann i Garðar.
— Guðm. S. Th. Guðmundss. á Siglufirði.
Tveir góðir og næstum nýir
yfirfrakkar eru til sölu mjög ódýrir
hjá Reinh. Andersson.
Munið eftir
beztu búðinni
HAFNABSTRÆTI 8
Þar fast: Ákaflega fallegir blómsturvas-
ar, hanar, apar, dúkkur, dúkkuhöfuð,
album, ilmvötn, kökuskálar, saumakörf-
ur, vindlaveski, dúkkustofugögn, jóla.
trós-skraut, veggjamyndir, skólatöskur,
myndabækur, hálsklútar, öskubakkar,
hálstau og ákaflega falleg kort og m. fl.
Komið, skoðið og kaupið.
Holg. Ciausen.
Hálfflöskur eru keyptar hjá
H Clausen.
Rjúpur og stokkandir keyptar
hæsta verði hjá H. ClaUSen.
SUT' Fyrir jólin
fást myndir og rammar hjá
Eyvindi Arnasyni,
Laufásveg 4.
Nýtt! Nýtt! Nýtt!
Patent Kogevædske
frá C. ZIMSEN
Þessi suðuvökvi er betri og drýgri en
spritt til að hita við, og má líka brúka
hann í iðnaðarþarfir.
Flaskan kostar að eins
60 aura
fyrir utan flösku.
Flaskan sjálf kostar 15 aura, en er
tekin fyrir sama verð aftur.
Utgef. og ábyrgðarm. Björn Jónsson
Meðritstjóri: Einar Hjörleifsson.
Isafoldarprentsmiðja.