Ísafold - 25.04.1900, Side 3

06
voru þeir prófaðir í mælingum með sjött-
ungsmæli.
í prófnefnd voru, auk forstöðumanns
skólans, M. F. Bjarnasonar, prestaskóla-
kennari Eiríkur Briem, valinn af bæar-
stjórn Reykjavíkur, eins og að undan-
förnu, en hinn var premierlautinant
L. Y. 0. Tvermoes, fyrirliði á varðskip-
inu Heimdalli, valiun af stiftsyfirvöld-
unum, en skipaðir af landshöt'ðingja;
hann var og skipaður oddviti nefndar-
innar.
Prófsveinarnir hlutu þessar einkunnir:
stig.
1. Sigurjón Y. Árnason (Rangvs.) 62
2. Björn Hallgrímsson (Mvrdal) . 60
3. Björn Helgason (Svínadal) . . 59
4. Finnbogi Finnbogason (Seltj.n.) 59
5. Jón Þórðarson (Isafj.s.) . . 59
6. Sigurður Sumarliðason (Garði). 59
7. Sigurður Þórðarson (Kjósars.) . 57
8. Eyvindur Eyvindsson (Eyrarb.) 56
9. Hrómundur Jósefsson (Akran.) 55
10. Jón Antonsson (Reykjav.) . 55
11. Árni Guðmundsson (Reykjav.). 54
12. Guðmundur Jörundsson(Hrísey) 54
13. Stefán Daníelsson (Húnavs.) . 54
14. Þorgrímur Jónsson (Reykjav.) . 54
15. Páll Þorst. Matthíasson (Arnf.) 54
16. IngimundurPéturssou(Barðastr.) 54
17. Tryggvi Björnsson (Rvík) . . 54
18. Jóhannes Sveinsson (Rvík) . . 53
19. Ingólfur Lárusson (Barðastr) . 53
20. Einar Einarsson (Kjós) ... 53
21. Oddur Guuðmundss(Skaftafs.) . 52
22. Hálfdán Hálfdánarsou (ísafjs.). 51
23. Eiríkur Jónsson (Rvík) . . 50
24. Arnór Gíslason (Akran.) . . 50
25. Jón Jónsson (Njarðv.) ... 50
26. Kristinn Brynjólfsson (Engey). 50
27. Þorbergur Steinsson (Dyraf.) . 49
28. Jón Sigurðsson (Gullbr.s.) . . 49
29. Pétur Bjarnasor. (Strandas.) . 48
30. Ólafur Þórðarson (Rvík) . . 44
31. Jón Helgason (Akran.) ... 43
32. Kristmundur Eysteinsson(Hafnf.) 34
33. Guðm. Gíslason (Skagafjs.) . 32
34. Guðm. V. Sigurðsson (Rvík) . 30
35. Erlendur Guðmundsson (Rvík) 26
Hæstur vitnisburður við þetta próf er
63 stig og til að standast prófið þarf
18 stig.
Ennfremur verður hið meira stýri-
mannapróf haldið við skólann þetta ár
°g byrjar 15. maí ; ganga 2 af læri-
sveinum skólans undir það. tíkólinn
tók því þegar til starfa aftur eftir hið
ttinna próf og heldur áfram þar til
r,|eira prófitm er lokið eða fram yfir 20.
ntaí í vor.
Yfirvald sraánað.
Landsyfirréttur dæmdi Arnbjörn
kaupm. Ólafsson í Keflavík 2. þ m.
1 200 kr. sekt eða 60 daga einf. fang-
elsi til vara samkvæmt 102 gr. hegn-
ingarlaganna — fyrir að vaða upp á
embættismannrneð smánunum, skamm-
aíyrðum eða öðrum meiðandi orðum,
þegar hann er að gegna embætti sínu,
j sbr. 103. gr. (emb.maðurinn gefur
með röngu atferli sínu tilefni til brots-
res). það var sýslum. í Kjósar- og Gull-
bringus., Fr. Siemsen, sem kærði hafði
vaðið upp á með mjög óvirðandi orð-
Utri úti f botnvörpuskipinu »Cuckoo«
sept. 1898, er var að veiðum í
landhelgi í Garðsjó, en sýslumaður þar
kominn tii þess að reka landsréttar
gegn skipstjóra, og hafði þá ávítað
rnbjörn, er hann hitti fyrir á skip-
mu, með þessum orðum eða því lík-
um „þer eruð þ4 hér; þér ið
skámmast yðar- „t i , . f
’ g skal bitta yður
semna«. J
Setudómari í hóraðivar m
diktsson málfærslumaður 0g Var dóm-
urinn hálfu vægari hjá honum (ioo kr
30 dagar).
Málskostnaður allur lagður 4 kærða
1 báðum dómunum.
Skarlatssóttin.
Bæirnir tveir, sem víst er um að
sótt þessi hefir komist á, LÓDakot og
Hliðsnes, eru.. enn í sóttvarnarhaldi.
Drengurinn í Lónakoti, 7 vetra
gamall, sem sagður var í síðasta blaði
miklu nær dauða en lifi, lézt í fyrra
dag snema morguns og var jarðaður
í gær í Görðum undir umsjón héraðs-
læknisins.
Stúlkunni á Hliðsnesi að batna, og
fleiri ekki veikst þar, enda munu
engin börn vera á bænum önnur. Hór-
aðslæknir hefir vitjað hennar tvívegis.
Hinum börnunum í Lónaketi sömu-
leiðis heldur að batna, og fleiri ekki
veikst þar. þangað hefir héraðslækn-
ir farið 4 vitjunarferðir.
Ferð landlæknis
Landlæknir skýrir 1 gær ísafold svo
frá siuni ferð, er hór segir :
Herra ritstjóri! Hinn 21. þ. m. fór
eg suður í Hafnahrepp til þess að
kynna mér heilsufarið þar syðra og
kom eg aftur í gærkveldi. Eg fór
fyrst í Keflavík og að morgni
hins 22. fór eg ásamt héraðslækni
þórði Thoroddsen suður í Hafnir. í
Kotvogi og Kirkjuvogi og á bæunum
þar voru allir, bæði börn (42 að tölu)
og fullorðnir, ýrískir. Skoðaði eg þar
börnin og höfðu þau öll verið frísk,
fór eg síðan að Junkaragerði; þar voru
6 börn á aldrinum 1—7 ára, öll frísk
nema 1 barn, sem um hálfgn mánuð
hefir verið lasið af vanalegri kverka-
bólgu, en er nú í afturbata, þótt tungu-
kirtlarnir og úfurinn sé enn bólginn
að mun; hörund þess var alveg hreint’
og hefir svo verið eftir sögn móður
þess; ekkert hreistur var á því; sat
það uppi í rúmi sínu, engin sóttveiki
var í því og sagði móðirin, að sér
hefði virst svo, sem engin sóttveiki
hefði verið í því með hálsveikinni;
þar var og annað barn á gólfinu með
hinum börnunum og hafði það um
tíma kent hálsveiki, en alls enginn út-
sláttur hafði á það komið og var eigi
heldur neitt hreistur á því; eg skoð-
aði upp í barnið og var þroti í öðrum
tungukirtlinum. þess skal getið, að
kláði var á börnunum. þaðan fór eg
að Kalmanstjörn; voru allir frískir á
bænum. þar varmérskýrt frá, að Lóna-
kotsdrengurinn hefði komið þangað
gangandi fimtudagskveldið kl. 8 29.
marz; slagviðri var og rok þennan
dag; drengurinn allur blautur og þreytt-
ur, var lumpinn og vildi ekki eta; svaf
um nóttina hjá Ingvari bórda; daginn
eftir enn sama lympan í drengnum og
hann hafði enga matarlyst; næstu nótt
vaknaði hann með uppköstum og var
öllum ilt og fór að kvarta um að sér
væri ilt í hálsi og fór ekki á fætur;
næstu nótt svaf hann hjá föður sínum
og fór þá að þrútna undir kjúlkaborð-
unum og í andliti(P); lá nú drengurinn
í rúminu til 7. apríl; fór þaDn dag á
fætur um miðdegið og 8. apríl inn
eftir með föðum sínum að LóDakoti;
sagðist þá enn vera lumpinn; norðan-
kalsi var á leiðinni inn eftir og héldu
þeir feðgar alla leið og komu hvergi við
nema í Hvassahrauni. Eftir bréfi frá
föður drengsins tilíngvars bónda, dags.
1. á páskum, leið drengnum vel alla
leið, nema hann var þreyttur af að
ríða. Tveir sjómenn á Kalmanstjörn,
25 ára og 19 ára, hafa sofið í sama
rúmi og við sömu rúmföt eins og
drengurinn alt af síðan hann fór og hafa
til einkis lasleika fundið. Ejórum
dögum eftir að Lónakotsdrengurinn
kom að Kalmanstjörn var sonur Ing-
vars, 9 vetra gamall, lasinn af kverka-
bólgu og var við rúmið í 2 daga,
og þá albatnað; enginn útslátiur hafði
á hann komið; eg skoðaði drenginn;
hann var frískur og á ferli, og var
ekkert hreistur á honum. Fór eg BÍð-
an að Merkinesi, skoðaði börnin; voru
þau öll frísk og befir ekkeft þeirra
verið lasið og heidur enginn fullorð-
inn. Á heiinleiðinni koin eg að
Hvassahiauní; þar voru 7 börn, öll
frísk og engiun fullorðinn lasinn. þegar
Lónskotsbóudinn kom að Hvassanrauni,
fór hann ekki inn með drenginn, en
hann lá úti í túm, á meðan faðir hans
var inni«.
Búast má við, að almenningur eigi
bágt með að átta sig á þessu máli og
þyki sem læknunurn beri ekki vel
saman. En svo er þó að eins fljótt
á litið.
þeir hafa rannsakað sitt hvor, hér-
aðslæknir G. B. og landlæknir (asamt
héraðsl. |>. Th.). Landlækmr hefir
ekki, komið á skarlatssóttarbæina 2
hér inn frá, og héraðslæknir G. B.
ekki komið suður í Hafnir.
Sannað er þaö fyrst og fremst, að
sóttin, skarlatssótt, hefir gengið á
margnefndum 2 bæum, Lónakoti og
Hliðsnesi. Og álykta verður af því,
að í sömu veikinui hafi Lónakots-
drengurinn legið á Kalmanstjörn; það
er ákaflega ósennileg ímyndun, að
annað hafi að honum gengið þar
heldur en eftir að hann kom heim til
sín og héraðslæknir sá hann með
skarlatssótt; frásögn Kalmanstjarnar-
fólksins þar að lútandi, sem landlækn-
ir að eins hermir ummælalaust, verð-
ur ekkert á bygt í gagnstæða átt.
þá koma veikindin á hinum börn-
unum í Kalmanstjarnarhverfinu.
Hugsanlegt er vitaskuld, að annað
hafi að þeim gengið en Lónakots-
drengnum, þótt ólíklegt sé það, og
eins hitt, að útgerðarmanninum, er
mök hafði haft við botnverpinga og
legið hafði eftir það 1|- viku á Kal-
manstjörn, áður en Lónakotsdrengur-
inn kom þar, hafi að eins verið ilt í
hálsi; líkindin fara þó í hina áttina,
með því að óskiljanlegt verður að öðr-
um kosti, hvernig Lónakotspilturinn
gat fengið sóttina.
Hins vegar verður og að telja sann-
að, eftir rannsóknarferð þeirra land-
lækms og héraðslæknis þar, að nú
gangi engin skarlatssótt í Höfnunum
eða hafi ekki gengið þá er þeir voru
þar á ferð. Hvað áður hafi verið,
verður þó ekkert um dæmt með vissu,
með því að þar hafa menn að eins
sögusögn sveitarmanna sjálfra, er bú-
ast má við að ekki þekki veikma.
Enginn læknir skoðaði útgerðarmann-
inn, 8em lá á Kalmanstjörn né held-
ur heimabörnin þar í hverfinu, meðan
þau voru veik. Og að tveir menn
hafa sofið við rúmföt Lónakotspiltsins
á Kalmanstjörn, en ekki sýkst, virðist
ekki hafa neina sönnun í sér fólgna,
með því að þeir eru mjög margir,
segja læknar, sem fá alls ekki veiki
þessa, bvernig sem á stendur, og það
einkum vaxið fólk, auk þess sem menn
þessir geta hafa fengið haua fyrir 13
árum; þá voru þeir börn, og þá (1887)
gekk veikin hér um land, að dómi
sumra lækna að minsta kosti, þótt
aðrir nefndu þá landfarsótt „rauða
hunda«.
það er í stuttu máli, að þetta, að
veikin gengur ekki í Höfnunum nú
sem stendur, sannar hvorki, að hún
hafi ekki stungið sér þar niður áður,
fyrir skömmu, né heldur hitt, að bÚD
gjósi þar ekki upp aftur, — liggi að
eins niðri um stund. Hitt er ólíklegt,
að hún sé mjög næm í þetta sinn, úr
því hún fer sér ekki braðara en þetta,
hafi hún verið þar á ferð, og pótt hún
legðist svona þungt á Lónakotsbörnin
— dró eitt þeirra til bana.
Gera má ráð fyrir, og ganga að því
vísu, meira að segja, að þetta, sem
nú hefir gerst í þessu máli, verði öflug
áminning fyrir alla hlutaðeigendur til
þess að vera á varðbergi, ef á sótt-
inni bryddir framar í þetta sinn.
Búa-sigur eiin.
Blöð bárust hingað fyrir fám dög-
um, frá 12. þ. m., skírdegi, og er þar
sagt frá nýum Búa-sigri enn, og hon-
um meiri en tvö skiftin næst á und-
an, 31. marz og 4. apríl. Eiga Búar
að hafa einangrað eina mikla sveit af liði
Breta, 7. þ.m., eigi færri en 1500 manna,
2—3 dagleiðir austur frá Blomenfont-
ein. Af Bretum féllu eða urðu sárir
til óvígis 600, en 900 höndum teknir.
Svona hefir sagan borist frá Búum,
en engin tíðindi komin frá Bretum
(Róbert8), og því varlega að treysta
henni ekki til fulls að svo komnu.
Veikindi á ísafirði
og manndauði.
Nýkominn vestanpóstur flytur frétt-
ir um megn veikindi á Isafirði, ill-
kynjað magakvef og taugaveiki nú upp
á síðkastið. D á i ð hafa úr þeim veik-
indum Magnús kaupm. S. Arnason,
uppkomin dóttir Þorvaldar próf.Jóns-
sonar, Olöf að nafni, — lézt 11. þ.
m., hafði legið 3 vikur — og nokk-
uð fleira ungt fólk. Margir liggja.
Spítalinn fullur.
Þar að auki lá þar á höfninni norð-
lenzkt skip, þar sem skipshöfnin var
öll veik af i n f 1 u e n z a, er ganga mun
austanlands og norðan. Skipverjum
bannað að koma á land.
Sigliog.
Laugardag 21. þ. m. kom frá Khöfn
til J. P. T. Brydes verzlunar gufu-
skipið »ísafold«, 156 smálestir, kapt.
Jensen, með alls konar vörur; fór í
gær morgun upp í Borgarnes.
I fyrra dag kom sömul. frá Khöfn
kaupfarið „Ragnheiður«, 72 smál.,
kapt. Bonnelykke, með ýmsar vörur
til W. Christensens.
þá kom í gær frá Englandi kugg-
urinn »Litla-Rósa«, 54 smálestir, kapt.
William Mobbs, með múrstein og salt
til kaupm. B. Kristjánssonar, er mun
hafa keypt skip þetta og ætla það
til fiskiveiða; eg sömuleiðis seglskipið
»Anna« (88, Rasmussen) með ýrasar
vörur til H. Th. A. Thomsens-verzl-
unar frá Khöfn.
Póstskipið Laura
ókomið enn, mvd. kl. 6 síðdegis.
Fréttist þó með ísafold um daginn,
að það hefði átt að leggja á stað á
réttum tíma frá Khöfn eða 13. þ. m.;
Isafold fór daginn áður.
rrmmximmiimaxLm
Næsta blað fyrir
helgi.
j hefir tapast. Skilvís finn-
' andi skili því í afgr. ísaf.
Nýprentud;
Reikniiigsbók
eftir
Eirík Briem.
Annar partur (þriðja prentun). Rvík
1900. — Kostar innb. 60 a.
Fæst hjá bóksölunr hér í bænum
og síðar í vor út um land; en aðal-
umboðssölu hefir Sigfús Ey
mundsson.
Þetta eru nokkrar (3) arkir
framan af II. parti, er áður var; hitt
bíður seinni tíma.