Ísafold - 12.09.1900, Síða 3

223
hófs fyrirkomulagi, sem tíðast er.
Hjúum sínum var hún sem móðir,
innileg og viðkvæm bæði til orða og
verka, sískemtileg, glaðlynd og við-
feldin. Við bágstadda var hún göf-
uglynd, góðsöm og nákvæm. Hún var
kjarkmikil og dáðmikil alla ævi; en
aldrei mun þó jafnvel hafa sést, hvað
mikið var í bana varið, sem í hinum
langvinnu kvölum, er þjáðu hana síð-
asta árið og einkum síðustu mánuð-
ina 2. þá reyndist hún sannnefnd
hetja, óþreytandi að þolinmæði, sí og
æ róleg, glöð og skemtandi. St H.
Alþingriskosnirigar.
Kosnir fyrir ísafjarðarsýslu 1. þ. m.
Skúli Thoroddsen
ritstjóri með 196 atkv. og
Hannes Hafstein
sýslumaður með 169 atkv. Nánari
fróttir ekki þaðan.
Skagfirðingar kusu 1. þ. m. þá
Ólaf Briem
umboðsmann á Álfgeirsvöllum og
Stefán Stefáusson
kennara á Möðruvöllum. Um atkvæða-
fjölda ófrétt.
þá var kosinn á Grund í Borgarfirði
fyrir það kjördæmi 8. þ. m.
Björn Björnsson
búfræðingur í Gröf með 186 atkv.
En þórhallur Bjarnarson lektor hlaut
167 atkv. Fleiri ekki í kjöri.
Loks er það að segja af kosning-
unni hér í Reykjavík í dag, að hærra
hlut bar
Tryggvi Gunnarsson
bankastjóri með 212 atkv. Jón Jens-
son yfirdómari hlaut 180 atkv.
Annar þingkosningafundur i Rvík
Afar-fjölsóttur fundur var haldinn í
húsi Iðnaðarmanna í gærkvöldi, til
þess að reka endahnútinn á undir-
búningsbaráttu kosningannw. Stóri
salurinn fullur og troðniogurinn langt
fram í báðar forstofurnar.
þingmannaefnin höfðu boðað til
fundarins sameíginlega. En mikill tími
gekk samt framan af fundinum í
stælur milli þeirra og annara út af
því, hvernig tilhögunin ætti að vera.
Jóu Jensson vildi hafa sömu aðferðina
eins og tíðkast á sams konar fundum
í öllum löndum, lofa ræðumönnum að
tala um framkomu þingmannaefnanna
og stefnur þær, sem þeir eru fulltrúar
fyrir í heild sinni, með því að fyrir
fundinum lægi í raun og veru ekkert
annað umræðuefni en þetta, hvorn
þeirra tveggja, sem er í boði væru, só
réttara að senda á þing. þessi tilhögun
sagði hann, að hefði orðið að samning-
ingum milli sín og bankastjórans. En
móti því bar Tr. Gunnarsson, vildi
ræða hvert mál út af fyrir síg, og
að fundarmenn létu að eins í Ijósi,
hvernig þeir óskuðu að sá þingmaður,
er kosinn yrði, tæki í hvert þeirra.
Fundarstjóri, Jón Magnússon landrit-
ari, reyndi að gera báðum til hæfis,
óttaðist að annars mundi alt komast
í uppnám, með þvf að talsverð ó-
kyrð var á fundarmönnum.
í st jórnarskrármálinu urðu
einna mestar umræður um 61. gr. Af
hálfu stjórnarbótarmauna var sýnt og
sannað, að vorir helztu þingskörung-
ar í eldri stjórnarbaráttunni undir
forystu Jóns Bigurðssonar, þar á með-
al Benid. Sveinsson, hefðu einmitt ®rð-
að þá grein nákvæmlega eins og stjórn-
in vill orða hana nú, í því stjórnar-
skrárfrumvarpi, sem fastast hefirhaldið
fram þjóðréttindakröfum vörum, frv.
frá 1867. Af því gætu menn bezt séð,
hver sanngirni væri í að saka þá menn
um landráð, sem nú vildu orða grein-
ina á þann hátt, sem fram á er farið
í stjórnartilboðinu. — Stjórnarbótar-
fjendur fundu breytingunni það eitt til
foráttu, að það væri stjórnin, sem
nií vildi koma henni á, og frá henni
gæti í því máli e k k e r t annað komið
en það, er þjóðinni bæri að varast.
Nokkurar umræður urðu um sam-
bandið milli stjórnarskrármálsirs og
landhelgissölufrumvarpsins á síðasta
þingi. Grein gerð fyrir því, að nán-
ustu vinir hr. Vídalíns hefðu byrjað á
samningum við stjórnarbótarmenn á
síðasta þingi, og svo hætt þeim í
miðju kafi, þeim til mikillar furðu,
sem um þá samninga hefðu vitað.
Að samningabyrjunin hafi verið af
einlægni gerð, sæist bezt á því, að á
Rangárfundinum hefðu mennirnir geng-
ið að sömu skilyrðunum til samkomu-
lags, sem þeir hefðu hafnað á þinginu.
En svo hefði virzt, sem skýring hefði
fengist á þessu, þegar stjórnarskrár-
málið var nýfalhð, og baukastjórinn
gerði það hr. Vídalín til geðs, aðgreiða
atkvæði með landhelgisfrumvarpinu;
mjög nærri lagi að minsta kosti að
álykta, að þar hefði nhvort bundið
annað« Bankastjórinn neitaði því
gjörsamlega, að hann hefði nokkuð
um þessi samningaatriði vitað, nokk-
urn tíma heyrt þeirra getið, fyr en
nú á fundinum, jafnvel þótt þau hefðu
komið fram í einni skörulegustu þing-
ræðunni í neðri deild, og jafnvel þótt
jpjóðólfur gerði á þau svæsnustu og
hranalegustu árásir, þá dagana, sem
venð var að semja.
Töluverðar umræður urðu og út af
því, hvernig bankastjórinn vildi hjálpa
landbúnaðinum. þar sem
stjórnarbótarflokkurinn vildi styðja þá
atvinnugrein fyrst og fremst með því,
að gera honum kost á nægum pen-
ingum og útvega Iandinu stjórn, sem
byndist fyrir nauðsynjamálum bænda,
væri meðal annars á varðbergi að út-
vega sölumarkað, hve nær sem þess
væri þörf, þá vildi bankastjórinn aft-
ur á móti styðja landbúnaðinn með
þvi að leggja gjöld á sjávarútveginu
og færa niður kaup sjómanna. Auð-
vitað vildi bankastjórinn og hans stuðn-
ingsmenn færa ýms rök önnur að því,
að hann væri mesti sjómannavinur.
Grein sú, er bankastjórinn gerði
fyrir fylgi sínu við smjörlíkistollinn,
var annars í meira lagi kátleg. Fyrst
hefði hann verið á móti honum, en
flutt hann inn á þing á móti sann-
færing sinni fyrir kjósendur sína. Svo
hefði komið kapp í sig á þÍDginu, af
því að þingmenn hefðu hlegið að sér
fyrir þetta mál, og út úr því hefði
hann farið að sannfærast um, að mál-
ið væri gott. En nú væri hann aftur
kominn á sína upprunalegu skoðun,
að smjörlíkistollur sé til ills. — Sýni-
lega þótti fundinum þær skýringar
skemtilegar.
Síra Lárus Halldórsson hefir heið-
urinn af því, að hafa á þessum fundi
haldið hranalegustu ræðuna, sem menn
minnast að hafa heyrt í þessum bæ.
Bersýnilega taldi hann sig með öllu
upp úr því vaxinn, að nota nokkura
röksemd — engin setning önnur en
frekjulegasta stóryrðaglamur, sem lík-
ast var eitthvað geggjuðum manni.
Tíðarfar.
mjög óhagstætt um þessar mundir, sí-
feld votviðri. Mikið úti af heyjum víð-
ast hér um suöurland.
Dáinn
hér í bænum 29. f. mán. ungur
efnismaður, Samúel Richter
verzlunarm., sonur þeirra hjóna Samú-
els Richters verzlunarstjóra í Stykkis-
hólmi og konu hans frú Soffíu (f.
Thorsteinsson), 19 ára að aldri; dó úr
lungnatæring.
Kosningin í Reyk,jayík
Kosningin fóreins og þeir allir hafa
hálf-búist við, se,m ekki hafa því
sterkari trú á þjóð vorri. Kjördæmið
fékk ekki reist rönd við Vídalíns-
valdinu og bankavaldinu sameinuðu.
Hver einasti málsmetandi maður
í kjördæminu að kalla má, nær því
undantekningarlaust allir þeir menn,
er alþýða manna lætur á einhvern
hátt bindast fyrir málum sínum og
trúir öðrum fremur til þess að ráða
sér heiit, voru eindregmr fylgismenn
Jóns Jenssonar, eins og síðar mun
verða gerð nátiari grein fyrtr.
Og ekki verður sagt að þeir hafi
legið á liði sínu. Jafn-vandlega hefir
líklega aldrei verið að kosningum unnið
hér á landi. Svo rík var meðvitundin um,
að verjast yrði af alefli hinum afar-
óskammfeilnu aðförum a£ hálfu banka-
stjóraliðsins. Og aldrei hafa jafn-
margir menn tjáð sig fylgismsnn nokk-
urs þingmannsefnis eins og þeir, sem
afdráttarlaust sögðu rétt á undan
kosningardegi, að þeir mundu greiða
Jóni Jenssyni atkvæði sitt.
En þrátt fyrir þetta varð ekki reist
rönd við peningavalds-samsteypunni.
Vafasamt er, hvort þjóð vor fær
annan lærdóm athugaverðari en þenn-
an í þessum sögulega mánuði.
Vendetta.
Eftir
Arc.hibald Clavering Gunter.
þetta loforð nVesturheimsmannsins
vitskerta«, — það kalla þeir hann —
hvetur skipverja svo, að þeir gera alt,
sem í þeirra valdi stendur, og um
sólarupprás morguninn eftir sést dauf,
blá rák úti í sjóndeildarhringnum.
Skipstjóri segir, að það sé Korsíka.
En þegar fram á daginn líður, verð-
ur blæjalogn og létta fleyið hættir að
færast úr stað, heidur vaggar sér að
eins á spegilsléttum vatnsfletinum; en
brennandi miðjarðarhafssólin skín á
hvít seglin, er slást í ráDar, og blá-
leita röndin úti í sjóndeildarhringnum
verður ekki vitund breiðari.
Barnes hefir ekki um annað hugs-
að alla nóttina en það eitt, að halda
við fjörinu og hugrekkinu hjá skip-
verjum, svo snekkjan hægi aldrei á
sér um fram það, sem ekki verður hjá
komist.
En nú er ekki til neins að vera að
hvetja þá leugur, og hann fer að hugsa
um það með hryllingi, hvar lenda
muni með alla þá ógæfu, er yfir þeim
vofir, sem honum þykir vænst um.
Ætli þeim takist að myrða bróður
Enidar í vend&ttu-landinu? Hvernig
ætli, að þá færi fyrir systur hans?
Barnes veit, hvað hún er hugrökk og
mikilhuguð; hún er 6kki svo skapi
farin, að hún raundi horfa á það að
bróðir hennar væri myrtuu, án þess
að gera alt, sem í hennar valdi stæði
til þess að bjarga honum — ef til vill
kynni hún að deya með honum eða
fyrir hann.----þau skyldu nú drepa
hana !
þegar honum kemur þetta til hug-
ar, verður hann náfölur í framau og
titringur kemur á hann allan. »Ef eg
fengi nú aldrei að sjá hana framar!«
segir hann við sjálfan sig. »Gæti eg
nú lifað án hennar?«
Barnes fleygir sér andvarpandi nið-
ur á þilfarið, starir blóðstoknum aug-
um á bláu röndina í fjarska og hrópar:
Ó, guð miun góður, gefðu okkur byr,
svo við komum nógu snemma til Kor-
síku!«
IV. kafli
Kor sí ku-brúð kaup
Tuttusrastl of* fyrsti kapítuli.
Átthagar vendettunnar
»Hér er þá land »Korsíku-bræðranna«
ogþarna úti er víst eyan Monte Christó?
Hér er eg þá mitt í rómanaveröldinni!«
segir frk. Anstruther, í sama bili og
Danella hjálpar henni á land í Bastia.
»Hafið þið vendettu hér á hverjum
degi, hr. greifi?«
iiJá, við höfum hana til sælgætis á
eftir morgunmatnum«, svarar hann og
hlær glaðlega ; en svo minnist hann þess
í sömu andránni að hann þarf ofur-
lítið að víkja sér frá. Og Mússó fer
og nær í boðberann frá ritsíma-skrif-
stofunni; hanD er að koma út með
símrit í hendinni.
Þrifin oíí dugleg stútlka
getur fengið vetrarvist frá 1. okt.
Gefi sig fram sem fyrst. Ritstj.
vísar á.
Harmóníum og Guitarspil
kennir Guðrún Blöndal, Lindar-
götu nr. 23.
f Fyrir hina innilegu hluttekningu, er svo
margir nær og fjær sýndu okkur í banalegu
og við jarðarför Ástmundar sál. sonar okk-
ar, vottum við hérmeð hjartans þakklæti.
Eyrarbakka 25. ágúst. 1900.
Astr. Guðmundsd. Guðm. Guðmundss.
Uppboðsauglýsiii£.
Laugardaginn 15. þ. mán. kl. 11 f.
h. verður haldið opinbert uppboð á
nýjum hval, spiki og rengi á Kalkofns-
lóðinni hér í bæ.
Rsykjavík 12. sept. 1900.
Bjöm Guðmundsson.
Tvö herbergi (stofa og svefnher-
bergi) með húsbúnaði óskast frá 1.
október. Ritsíj. vísar á.
Skýrsia
yfir Norðmannas a 'm skotin.
Ágóði af tombólu í Rvík kr. 1000 00
— — —samsöngíRv.— 187 75
Leikfélag Reykjavíkur . — 52 50
Iðnaðarmannafélag Rv. . — 100 00
Félag skipstjóraog stýrim.
við Faxaflóa . . — 50 00
Skósmiðsnemafél. »Lukku-
vonin« Ryík ... — 12 00
Frá ýmsum í Reykjavík — 128 40
— Framfarafél. Seltirninga— 25 00
— Kvenfél. í Hafnarfirði — 25 00
— Söngfél. í Útekálasókn — 28 28
— ýmsum á Álftanesi . — 16 00
— ---- á Akranesi . — 41 67
— ----í Vestmanney.— 220 65
— bónda á Vatnsleysustr.— 3 00
— — í Mosfellssveit . — 5 00
— — í Rangárvallasýslu— 5 00
— J. Gunnlaugss.Reykjan.— 5 00
— Hvammsprestakalli í
Mýrasýjslu...............— 23 29
— sýslum. S. þórðarsyni — 20 00
— ýmsum í Olfushreppi — 42 10
— agent Kr. Jónasars. — 5 00
— ýmsum úr Siglufirði — 32 00
— ýmsum í Borgarnesi og
Borgarhreppi ... — 22 00
Samskot af Kjalarnesi ... 9 60
Frá lestrarfélagi Kjalnesinga . 16 40
— Bjarna Guðmundssyni í
Bóndahól.................»50
-r burðargjald og auglýs. — 21 58
Alls kr. 2076 14
Fyrir hönd samskotanefndarinnar í
Bergen, sem eg hefi sent ofangreindar
upphæðir, til útbýtingar meðal hinna
bágstöddu og munaðarlausu, vil eg
flytja gefendunum og öllum þeim, er
studdu að því, að samskotin urðu svo
sómasamleg, innilegasta þakklæti.
Reykjavík í septbrm. 1900.
Guðm. Ólsen.