Ísafold - 07.11.1900, Blaðsíða 3

271
að ekki þyki ráð ráðin þar í sveitinni
(Vestur-Landeyjutn), ef hann hefir
þar ekki að kornið. H.
Frá kjörfundum
Hann fekk 59 atkv., þingm. Barð-
strendinga, sfra Sigurður próf. Jensson.
Hann var einn í kjöri, með því að
síra Guðm. í Gnfudal hafði hætt við
að gefa sig fram; Geirdælingar og
Beykhólasveitarmenn, er hann átti
mest traust sitt undir, brugðust hon-
um, segir þjóðv.
Arnljótur prestur Ólafsson á Sauða-
nesi fekk 47 atkv. hjá Norður-þingey-
ingum. Kjörfundur hafður mjög nærri
honum, á Svalbarði. Við hann keptu
þeir bræður síra Arm Jónsson á Skútu-
stöðum, er hlaut 27, og Sigurður Jóns-
son á Yztafelli, sem fekk 7.
Ekki greimr mikið frá skoðanamun
þessara þingmannaefna allra, þótt allir
muni eiga sammerkt í því, að tjá sig
atjórnarbótartilboðinu andstæða. Síra
Arnljótur mun vera með landshöfð-
ingjavaldsaukanum, líkt og Bogi Mel-
steð. Kunnugir telja litlar horfur á
því, að síra Arnlj. komist á þing, þótt
til þess langi. Hann er hátt á átt-
ræðisaldri, og mjög gigtveikur orðinn,
karlsauðurinn.
Ramisóknarferðir
mannvirkjafræðingsins
Mannvirkjafræðingur landsins, hr.
Sigurður Thoroddsen, hefir mikið ferð-
ast í sumar og er uú nýkominn heim
til fulls og alls fyrir veturínn.
I miðjum maí fór hann, samkvæmt
ályktun alþmgis, vestur í Bolungarvík,
til þess að rannsaka, hvort unt sé að
bæta lendingu þar með brimgarði.
Niðurstaðan varð sú, að það mætti
gera, en vafasamt, hvort lagt mundi
verða út í þann kostnað. Reikning-
um viðvíkjandi verkinu hefir hann
enn ekki lokið.
Af ísafirði hélt hann til Ólafsvíkur,
til þess að skoða Rifsós, sem þar er
í grendinni. Aður höfðu tvær ár runn-
ið í ósinn og þá var þar ágæt lend-
ing. En fyrir eitthvað hálfri öld
breyttu báðar árnar stefnu sinni og
síðan hefir ósinn orðið grynnri og
grynnri. Nú hugkvæmdist mönnum,
að veita mætti ánum aftur í ósinn,
sérstaklega í því skyni, að hafa hann
fyrir skipalægi á vetrum, og fengu
mannvirkjafræðinginn til að líta á,
hvort vit væri í þeirri ráðagerð. En
þá vildi svo einkennilega til, að hálf-
um mánuði áður en hann kom þang-
að breyttu árnar sjálfar farvegi sínum
og tóku að renna í ósinn. þurfti
þá ekki annað en að hlaða lítilfjörleg-
an garð til þess að varna því, að þær
leituðu aftur í farvegu þá, er þær yfir-
gáfu í vor.
Frá ttlafsvík kom hann hingað suð-
ur landveg. En skömmu síðar, í á-
liðnum júní, fór hann austur í Vest-
ur-8kaftafellssýslu út afágreiningi þar
eystra um vegarstefnu. Eé hefir ver-
ið veitt af landssjóði til póstleiðar
milli Víkur og Steigarháls, og út af
þeirri vegarlagning skiftust héraðs-
menn í tvo flokka. Annar hélt fram
•nyrðrileiðinni«, sem svoer nefnd, upp
Víkurdal; hinum leizt betur á »syðri
leiðina*, beint yfir Reynisfjall frá Vik.
Erlendur Zakaríasson hafði farið aust-
ur, skoðað vegarstæðin fyrirhuguðu og
litist betur á nyrðri leiðina. En hér-
aðsbúar vildu ekki hlíta haus dómi
og fóru þess á leit við landshöfðingja,
að mannvirkjafræðingurinn væri látinn
skera úr deilunni. Hann varð E. Z.
samdóma; syðri leiðin meðal annars
brött og vegur dýr eftir henni. Að
þeirri skoðun lokinni kom hann aftur
til Reykjavíkur.
Svo lagði hann á stað 12. júlí norð-
ur og austur um land. í Hörgárdal
þurfti hann að koma til þess að und-
irbúa þar starf við brúarlagning, er
fram átti að fara síðar á sumrinu, og
hafði þar ofurlitla viðdvöl.
þaðan hélt hann austur í Múlasýsl-
ur, til þess að rannsaka, samkvæmt
ályktun alþingis, vegarstæði milli
Fjarða og Fljótsdalshéraðs, sérstak-
lega hvort hentugra mundi að leggja
veginn um Fjarðarheiði eða Fagradal.
Hann mældi þær leiðir báðar. En
ekki vill hann að svo stöddu láta
uppi, hvora leiðina hann leggi til að
vegurinn yrði lagður. Fjarðarheiði er
brattari og snjóþyngri, en jafnframt
styttri.
Auk þess hafði þingið lagt svo fyr-
ir, að hann skyldi skoða, hvort unt
væri að bæta innsigling í Lagarfljóts-
ós. En til þess vanst honum eigi
tími, með því að hann varð að vera
kominn aftur í Hörgárdalinn á á-
kveðnum tíma. En eftir öllum þeim
fregnum, sem hann fekk af ósnum,
duldist honum ekki, að því að eins
yrði við hann gert, að stórfé væri til
hans kostað. :;| Ekki virtist honum
heldur mikið á slíkri viðgjörð að græða,
með því að þar fyrir ofan eru miklir
tálmar á flutningum eftir fljótinu,
steinboginn og Kirkjubæjarfoss, og
þyrfti mikinn kostnað nýjan til að
gera fyrir þeim, annaðhvort með vega-
lagningum eðá flóðgáttum. Eðlilegast
þótti honum, að góð akbraut yrðí
lögð milli Fjarðanna og Lagarfljóts
brúarinnar við EgiUstaði, og frá
brúnni fari svo fram flutningar, bæði
ofan eftir fljótinu að Kirkjubæjarfossi
og upp eftir því. Af þeim flutningum
hefði alt Héraðið gagn.
Úr Múlasýslum fór hann til Akur-
eyrar með Ceres í miðjum ágúst. f>á
var ákveðið, að haldið skyldi áfram
starfinu við Hörgárbrúarlagninguna.
Aðal-verkið þar var að hlaða stöpul á
eyri einni í ánni, og var þar sérstök
nauðsyn á vandaðri undirstöðu, 30
staurar reknir þar niður, 8 álna lang-
ir, pallur lagður þar ofan á og múr-
stöpull upp af honum. Áður höfðu
þrír stöplar að miklu leyti verið full-
hlaðnir. En verkið sóttipt ógreiðlega
í sept9inbermánuði vegna óvenjulegra
rigninga og vatnavaxta. í október
var því haldið áfram, en ekki tókst
að lúka því, eitthvað mánaðarvinna
eftir, og verður tekið til hennar svo
snemma að vorinu, sem því verður
við komið. Brúin er að hálfu leyti
kostuð af landssjóði, en að hálfu leyti
af sýslunni, og verður járnhengi-brú
með líkri gerð og þjórsárbrúin og
Örnólfsdalsbrúin. Járnið er komið á
staðinn, og brúin verður lögð þegarer
hleðslunni er lokið.
Prestaskólinn.
f>ar eru þennan vetur 7 nemendur.
Sex í yngstu deild: Ásgeir Ásgeirson,
Jón N. Johannessen, Lárus Halldórs-
son, , Rögnvaldur Ölafsson, Sigurður
Kristjánsson og Stefán Björnsson.
Einn í miðdeild: Jón Brandsson. Og
enginn í efstu deild.
Læknaskólinn.
|>ar er nú nemendatala meiri en
verið hefir nokkuru sinni áður, sem só
18. f>ar af eru 7 í efstu (4.) deild:
Andrés Féldsteð, Ingólfur Gíslason,
Jónas Kristjánsson, Sigurður Pálsson,
Sigurjón Jónsson, þorbjörn þórðarson
og |>órður Pálsson. Tveir eru i 3.
deild: Jóhannes Jóhannessofi og f>or
valdur Pálsson. |>á eru þrírí 2. deild:
Guðm. Bjarnason, Jón Rósenkranz og
Kristján Sigurðsson. Og loks 6 í
yngstu (1.) deild: Helgi Pétursson
(jarðfræðingur), Hinrik Erlendsson,
Jón Jónssonj (frá Herru), Mattías
Einarsson, Sigurmundur Sigurðsson og
Valdemar Steffensen.
Strandferðaskipin
öll 3, Vesta, Hólar og Skálholt,
komu á sama sólarhringnum, 4.—5.
þ. m., orðin nokkuð á eftir áætlun,
Hólar rétta viku; höfðu (Hólar) farið
vestur á Blönduós að sækja kjöt.
Hólar og Skálholt fóru í morgun béð-
an til Noregs. En Vesta leggur á
stað til Kbafnar á föstudaginn.
Mannalát-
Hinn 2. f. mán. (okt.) lézt heiðurs-
bóndinn Einar Hjartarson í Bolla-
görðum é Seltjarnarnesi, rúmlega átt-
ræð.ir. Hann var fæddur að Stein-
um undir Eyjafjöllum 8. nóvbr. 1819.
5 ára gamall misti hann föður sinn,
og fluttíst hann þá með móður sinni
út á Eyrarbakka. |>ar var hann þar
til hann var á tvftugsaldri. j>á fór
hann til þórðar Sveinbjörnssons há-
yfirdómara í Læknisnesi; þar var hann
7 ár og þar kvæntist hann 23. janúar
1848 Ónnu Jónsdóttur. Sitt fyrsta
búskaparár bjuggu þau á Bakka, en
fóru þaðan að Bollagörðum, og bjuggu
þar síðan. Nú fyrir rúmu hálfu þriðja
ári hóldu þau gullbrúðkaup sitt, og
er fáheyrt að búa svo lengi með öðr-
um eins sóma. Einar heit. átti 6
börn; 5 af þeim lifa, en 1 dó ungt.
þessi 5, sem íifa, eru: Sigurður á Seli,
Einar í Háholti, Guðmundur í Nesi,
Guðrún, som gift er Guðmundi f>or-
kelssyni frá Refsstöðum í Svartárdal,
og Sofía, er á Sæmund Steindórsson
frá Sandvík nú á Eyrarb. Einar heit.
byrjaði búskap bláfátækur, en blómg-
aðist fljótt Hann ól upp 2 barna-
börn sín. Einar heitinn var einstakur
sómamaður, gestrisinn, og áreiðanleg-
ur í öllum viðskiftum, og heimili hans
fyrirmyndar-heimili. E.
Ferðamenn.
Hér kom með Hólum f>orsteinn
ritstj. Erlingssou frá Seyðisfirði og
dvelur hér um tíma. Ennfremur hafa
komið með strandskipunum meðal ann-
ara R. Riis kaupm. á Borðeyri, Kr.
Gíslason kaupm. á Sauðárkrók, Lárua
sýslum. Bjarnason í St.hólmi —kvað
ætla til Khafnar. j>á kom og heim
hingað með Hólum af Austfjörðum
Magnús dýral. Einarsson. Af kaupa-
fólki flutti sá bátur suður hingað í
þessari ferð á 4. hundrað manna.
Margt manna kom og með Skálholti
og nokkuð með Vestu.
Gufub Oddur,
sem barst á hér fyrir nokkuru á
Skerjafirði, þar sem hann lá og verið
var að hreinsa í honum ketilinn, ligg-
ur nú í Seilunni hjá Bessastöðum og
bíður frekari viðgerðar eða úrskurðar
um, hvort hann eigi að gera
að strandi eða ekki. Gatið á honum
var bætt til bráðabirgða með sementi
og tjöru m. m., svo að hann flaut
yfir fjörðinn.
F iskiþilskip akaup •
Hr. Björn Kristjánsson kaupm.
kvað hafa keypt í f. mán. 4 nýja fiski-
knérri á Énglandi, handa ýmsum
mönnum hér: 1 handa Th. Thorsteins-
son konsúl, 1 handa j>. J. Thorodd-
sen lækni í Keflavík og 7 mönnum
öðrum þar í félagi, 1 handa Nicolai
faktor Bjarnasen og bróður hans Carl
Bjarnasen, Kristni Magnússyni skip-
sjóra og f>órði Péturssyni, og loks
hinfi 4. handa þeim Birni Guðmunds-
syni timbursala, f>orsteini verzlm.
bróður hans Guðmundssyni og Jes
Zimsen verzlm.
Yfirlýsing.
Að gefnu tilefni lýsi eg hér með yf-
ir því, að eg hefi ekki ritað fréttapist-
il þann frá Isafirði, dags. 18. ágúst þ.
á., er prentaður stendur í 53. tbl. ísa-
foldar þ. á.
Vigur 4. okt. 1900.
Siifurður Stefánsson.
Vendetta.
Eftir
Arehibald Clavering Gunter.
En svo nemur hún alt í einu stað-
ar, og bendir á þær dyrnar, sem ekki
hafði venð gengið um enn — þær
voru alveg huldar af dyratjöldunum
— og segir í hálfum hljóðum:
»Inn um þessar dyr er hann vænt-
anlegur til að taka á móti kossum
mínum. Kossum! Ha — ha — ha!«
Og hún lyftir upp rýtingnum, eins og
hún hafi ekki þolinmæði til að bíða
eftir manninum sínum. Alt í einu
hrekkur hún við, leggur við hlustirn-
ar og tautar í hálfum hljóðum:
•Fljótt! Eg heyri fótatakið hans«.
Hún gengur áfram eitt spcr, eins og
hún ætli að mæta honum, en verður
völt á fótunum og fer að gráta.
»Guð minn góður! Sjái eg framan
í hann — þáget eg ekki drepið hann!»
Og rétt á eftir segir hún í örvænting:
»Eg vil ekki sjá hann koma inn fyrir
dyratjöldin. Hann verður að deyja í
sama bili, sem hann ætlar að fara að
taka þau frá dyrunum«.
Og hún nemur staðar við dyratjöld-
in og eldur brennur úr augum henn-
ar; rýtingnum heldur hún á lofti og
er þess albúin að beita honum.
•Enga meðaumkunn!« másar Tóm-
assó. »f>ú hefir rótt til að svifta hann
lífinu — þú bjargaðir því í Alex-
andríu*.
f>ar gerir Tómassó mesta axarskaft;
því að orð hans vekja endurminning-
ar hjá henni.
»Á Egiptalandi — langt, langt héð-
an — á Egiptalandi — í heita, pest-
spilta sjúkrahúsinu«, tautar hún fyrir
munni sér eins og í leiðslu. »Mér er
sem eg sjái enn þakklætisglampann í
bláu augunum hans, þegar eg þurkaði
svitann af brennheitu enninu á honum
— eg rak dauðann á dyr — og eign-
aðist hann svo sjálfan. ÁEgiptalandi
— eg bjargaði honum — og var glöð
og ánægð. Eg unni honum hugástum.
Guð minn góður, eg ann honum enn!
Hann er maðurinn minn, sem kemur
til mín — til brúður sinnar! Og eg
sem ætlaði að drepa hann! Guð
minn góður — fyrirgefðu mór, eg er
orðin brjáluðU
Hún lætur rýtinginn síga niður.
Tómassó fer ekki að lítast á andlit-
ið á henni, né hreyfingar hennar.
Hann færir sig nær henni og segir
lágt: »Mundu eftir eiðnum, Marína!«
»Já, Tómassó, eg man eftir þeim
eiði, sem eg hefi unnið frammi fyrir
altarinu í dag: *að vera eiginkona
hanslt
»En eg man eftir minni vendettuk
segir hann og gengur ast að
henni til þess að ná af helini rýt-
ingnum.
Hún snýr sór að honum afar-reiðu-
lega, snýr bakinu að dyratjöldunum
og segir:
*Farðu, Tómassó, þú, sem ætlaðir
að freista mín til að fremja morð, mér
til eilífrar svívirðingar og eilífra sam_
vizkukvala*.
»j>íi ætlar þá ekki að drepa hannU