Ísafold - 16.12.1903, Síða 3

.08
unz raknar úr vandræðunum að lok-
uni.
Jón Jónsson sagnfræðingur leik-
ur Wedderburn bankaeiganda fyrir-
taks vel. |>að er eitt af vandameiri
hlutverkunum í leiknum. Gerfi hans,
látbragð og málfæri er í hvívetna eðli-
legt og samstilt. Tekst honum ekki
hvað sfzt, eftir að mótlætið hefir dun-
ið yfir hann og látið hárin grána.
Fósturson hans leikur J e n s
W a a g e. Með hlutverk elskhugans
er hvað vandfarnast á leiksviðinu, og
hefir mönnum hér á iandi sjaldnast
orðið mikið úr því, en Jens Waage
skilur auðsjáanlega hlutverk sitt eink-
ar vel og leikur hann það með næmri
tilfmningu og smekkvísi. Verður og
leikurinn fyrir þá sök enn áhrifameiri,
að fröken Guðrún Einarsson
leikur ástmey hans (Lavender) snild-
arlega. Hún hefir sýnt það áður á
leiksviðinu, að hún hefir mikla hæfi-
leika. Hrm er fríð sýnum, látbragðið
eðlilegt og sál í hverju orði og hreyf-
ingu; og framar öllu öðru: hún er
k v e n 1 e g. Fær ástalíf þeirra Clem-
ents og Lavender því svo fagran og
eðlilegan búning, að sönn unun er á
að horfa. þykjumst vér mega fullyrða
að elskendur hafi hér aldrei verið jafn
vel ieiknir.
Prýðisvel leikur og systir hennar,
frk. Lára Einarsson (Minnie).
Er hlutverk þeirra systranna næsta
ólíkt. þar sem Lavender erhiðblíða,
brosandi xgleym mér ei« í skugganum,
er Minnie íturvaxin rós í sólsælum
stofuglugga. þyrnana þykist hún hafa,
en þeir stinga ekki. f leik hennarer
gletni, fjör og æskuþróttur.
Að elta hana á röndum og ná í
hana að lokum hefir hlotnast G u ð-
mundi Tómassyni, sem leikur
Vesturheimsmanninn (Bream). Fer
honum sá eltingaleikur ágætlega.
Hann er ófeiminn, síkvikur, veit' hvað
hann vill og situr sig hvergi úr færi;
yfir bonum er blær vesturheimskrar
ágengni.
Frú Stefanía Guðmunds-
d ó 11 i r befir í þetta sinn allólfkt
hlutverk þeim, sem hún áður hefir
haft, þar sem hún leikur Buth, kou
una með þungu lífsreynsluna, sviknu
vonirnar, en órjúfandi trygð í brjósti.
Leikur hún að vísu vel, eins og hún
ávalt gerir, en þó óvíst að hún að
öllu leyti samsvari þeirri hugmynd,
er menn gera sér um móður Lavend-
er. Sorgina í allri sinni tign tekst
henni naumast að sýna, enda er það
fárra meðfæri.
Fröken Gunnþórunn Hall-
dórsdóttir leikur frú Gilfillian,
móður Minnie; það er oddborgarafrú
af háum stigum. Hafa áhorfendurnir
oft haft meiri ánægju af leik hennar
áður, þegar hún hefir leikið hlutverk,
sem betur eru við hennar hæfi; er
hreyfingum hennar og fasi í þetta
sinn nokkuð ábótavant.
Árni Eiriksson leikur Dick
Phenyl málafærslumann, sem áður
hefir verið snyrtimaður, en er nú
mjög af sór genginn af völdum Bakk-
usar; en í þessu hrörlega gerfi brenu-
ur arineldur hins viðkvæma, dreng-
lynda hjarta, og hrökkva þaðan á
stundum gneistar hnittinnar gletni.
Leikur Árni hann mæta vel; ferst
honum aðdáanlega að kasta fram at-
hugasemdum, sem fara rakleitt þang-
að, sem þeim er ætlað. þó er hann
stundum helzt til hryssingslegur og
um of ókunnugur samblendni whisky
og vatns.
þá leikur Gísli Jónsson all-
vandasamt hlutverk, hinn mannúðlega
Iækni, dr. Delaney. Gervi hans er
gott, nema hvað hann er helzt til
unglegur. Hann leikur laglega, en
nær þó varla aS sýna þýðleik og Ijúf-
mensku læknísins, eins vel og til er
ætlast.
Enn eru ótaliu tvö smáhlutverk í
leiknura: hinn skringilegi rakari Bulger,
sem Friðfinnur Guðjónsson leikur á-
nægjulega, einkum í 2. þætti, og mála-
flutningsmaður Maw, er Jónas H.
Jónsson leikur.
Yfirleitt má segja, að Leikfélagið
leysi verk sitt svo vel af hendi, að
8anngjarnt væri að heimta öllu meira.
það sem helzt má finna að er það,
að fæstir leikendurnir kunna enn þá
list að tala nægilega skýrt. En mesta
furða er það, hve samhentir leikend-
urnir erú, og sýnir það hve mlkla al
úð þeir leggja við starf sitt, enda fer
þeim stöðugt fram. Er leikur þessi
full sönnun þess, að vel má trúa fé-
laginu fyrir góðum skáldritum, svo að
óþarfi er að seilaso eftir gömlu létt-
meti.
x + y.
Yesturförin tneð Lauru 29. f. m
(Grein þessi hefir beðið rúms síðan 5. þ. m.).
Hún verður að lfkindum nokkuð
lengi í minnum höfð sú vesturför,
ekki ráðherrans heldur h i n n a, sem
við það tækifæri voru nefndir »lífvörð-
ur bankastjórans*, en það voru 12 af
veizlugestunum og að vísu allir mjög
handgengnir bankastjóranum, eigi sízt
við kosningar.
þeir fóru um borð í skipið beint úr
veizlunni eða því sem næst, og kem-
ur mönnum ekki saman um, hver á-
stæðaa hafi verið til ferðarinnar.
Segja sumir að þ ir hafi stygzt við,
er ráðherrann vildi ekki hafa mötu-
neyti með þeim og hugsað honum
þegjandi þörfina, eins og Múhameð
forðum fjallinu, að fara til hans, úr
því að hann vildi ekki koma til þeirra.
Aðrir segja að þeir hati jafnframt
þessu eða ef til vill eingöngu farið
förina af »kompánaskap« við banka-
stjórann, sem þurfti að bregða sér
vestur snöggva ferð með Lauru í er-
indum, sem að líkindum síðar vsrður
getið. Enn aðrir segja að þessi ferða-
hugur hafi komið í þá í veizlulokin
alveg upp úr — votu. En hvað sem
um það er, förina fóru þeir og geta
fyrir bragðið hrósað sér af því, að
hafa orðið ráðherranum samferða; að
vísu ekki á 1. plássi, sem þeir þó
ætluðust til í fyrstu, en brytinn kunni
ekki að meta þá að verðleikum og
vísaði þeim í hið óæðra rúm, enda
vantaði líka »lífvarðar«-úníformið. Af
ráðherranum höfðu þeir fyrir bragðið
ekkert að segja alla leið, en viðtökur
munu hafa verið sæmilegar og mönn-
unum samboðnar á ísafirði og þá
voru þær það ekki síður hér, er Laura
kom aftur að vestan. — |>að var ó-
vaualega mikill mannsöfnuður saman
kominn við bæjarbryggjuna, nokkur
hundruð manns, til að taka á móti
bankastjóranum, þegar hann sté á
land í broddi fylkingar, og »marséraði«
upp bryggjuna. Húrraóp og árnaðar-
óskir ætluðu aldrei að taka enda,
flugeldar leiftruðu og skothvellir
hvinu í öllum áttum. Lúðrarnir voru
því miður ekki viðlátnir, enda ekki
að vita hvort þeirra hefði gætt mikið
innan um öll þau fagnaðaróp og
gauragang í mönnum og skepnum:
»Lifi bankapabbi«!«
*Lifi lífvörðurinn!«
Scandia
skipStjóri Boudesen, hafnaöi sig hér í
morgun, eftir 5 daga ferö frá Euglandi,
fermd kolum og timbri til »Timbur- og
kolaverzlunarinnar Reykjavík«. Engin
blöð og engin ny tiöindi.
„Ósannindum hnekttt.
I greiu með þessari yfirskrift þrætir
Þjóðólfur harðlega fyrir það 11. þ. m.,
með þessu snyrtilega orðbragði, sem
honum er svo tamt og fer svo vel, að
samsætið í Iðnaðarmannahúsinu 29. f.
m. hafi npphafiega verið ætlað tilvon-
andi ráðherra Islands, hr. IIj H. — Eti
galli ér það á þessari prúðmannlegu
grein, að allar röksemdir vantar. Það
eitt hefir blaðið fram að færa, sínum
málstað til sönnunar, að þettahafi verið
samþykt á fundi heimastjórnarmanna
5. júní næstl. vor eftir þittgkosningu.
En það sannar ekkert, þótt nokkrir
heimástjórnarmenn hafi, »inter pokúlá«,
5. júní verið að stinga saman nefjttm
um að framkvæma eitthvað missiri síð-
ar, og það því síður, sem margar
af bollaleggingum þess flokks hafa vit-
anlega farist fyrir, sem betur fer.
Fleiri eru ekki röksemdir »Þj.« og
upp á þetta eiga allir að trúa honum
En óneitanlega veikir það til muna
málstað blaðsins:
1. Að þegar er veizlan var »pöntuð«,
vissi öll Reykjavík, að hún var
ætluð ráðherranum.
2. Að hr. S. Á., heiðursgesturinn í
samsætinu, er allsendis ókunuugur
mörgum af þeim, sem veizluna
sátu með honum, þekkir tæplega
sttma þeirra fyrir aðra.
3. Að venzlamenn og 'vinir heiðurs-
gestsitis voru ekki látnir vita af
veizlunni, t. d. tengdasonur hans
og dóttir, sem auðvitað voru sjálf-
sögð að vera viðstödd við það
tækifreri, en síðttr í ráðherraveizlu.
Sarna er að segja um Guðjón úr-
smið Sigurðsson, garnlan sveititnga
Sigltv. og aldavin, er færði honunt
pryðisfallegau staf þenna dag til
minja, að ekki fekk hann að vita
neitt um veizluna, og svo var um
ýmsa fleiri.
4. Að sjálfir forstöðumennirnir höfðu
gloprað því út úr sér, að veizlan
ætti að vera fyrir ráðherraun, og
5. að margir af veizlugestunum vissu
þar af leiðandi eigi betur, er á
veizlustaðinn kom, en að þeir ættu
að setjast til borðs með ráðherran
um; þeirt) hafði ekki verið sagt
frá hreytingunni, sem orðin var á
heiðursgestinum.
Þetta verður nú látið nægja, enda er
málefnið tæplega þess vert, að verið sé
frekar að karpa um það. Það fór vel
sem fór, að ráðherrann þáði eigi boðið
í smalaveizluna, og eigi síður hitt, að
landshöfðingi og amtmaður, ásamt fleir-
um rneiri háttar mönnum, sýndu Sighv.
gamla maklega virðingu með návist
sinni í þessari afmælisveizlu hans.
Bankastjóri íslandsbanka,
hr. Emil Scbou, ætlar að bregða sér
til Khafnar með »Kong Inge«, þegar
hann kenmr að vestan, en væntanlega
kemur bankastjórinn aftur með Lauru
í janúar. Þeir, sem þurfa að fittna
hann að mali, verða því að nota tæki-
færið áður en hann fer.
Seaguii,
skipstjóri Hjalti Jónsson, nýkeypt
fiskiskip þeirra félaga Björns og Þorsteins
Guðm.sona, Jes Zimsen og Hjaltá, hafn-
aði sig hér að kvöldi 13. þ. m. eftir
11 daga ferð frá Englandi, fermt kol-
um 'til verzl. »Edinborg«. Skip þetta
hafa þeir félagar keypt í staðinn fyrir
annað rninna (Stjernö), er þeir seldu í
sumar og þótti of lítið vertíðarskip, en
þetta nýja skip er um 85 smálestir,
laglegt skip og sterkt.
Að draga slóðann
»I\venfólkið ætti að láta af þeim ó-
sið að ganga nokkru sinni í dragsíðum
pilsum. það er ekki þrifalegt að sópa
gólfið með pilsunum, enn verra í kaup-
stöðum að sópa göturnar; þar getur
pilsslóðinn farið í berklahráka og margs
konar aðra óhollustu*.
Svo fárast Guðmundi Björnssyni
héraðslækni orð í berklariti, sem ver-
ið er að prenta eftir hann. Kvenfólk-
ið ætti eigi að eins að lesa þetta,
heldur og breyta eftir því, ekki sízd
hér í höfuðstaðnum, því næg bleyta
og önnur óhreínindi eru hér á götun-
um í úrkomum, einkum haust og vor,
umferð hvergi meiri hér á landi og
pilsin hvergi siðari.
Fyrir jólin
Agætt hveiti
mjög ódýrt.
Rúsí n u r
með góðu verði.
Cardemommur, Citrónolía,
Ag:ætt GERPCLVER.
Púðursykur —Strausykur— Chocolade
— Kaffibrauð — Sultutau og. margt
fleira, fæst með góðu verði hjá
c7es SZimsen.
Sko!
jiar komu þeir
fíinir smaFiRlaga vöíóu
ski autgripir
úrgulliog silfri,
til aé veíja úr Jyrir
john i
3 Veltusundi 3,
hjá
Magn. Benjaminss.
Hangið kjöt
úr reykhúsinu á
Eyrarbakka
er reglulegt sælgæti,
frest hjá
Jes Zimsen.
Þarfanaut fæst i
Melshúsnm á Seltjarnar-
nesi. Kostar 2 kr.