Ísafold - 18.08.1906, Síða 3

ISAFOLD
215
Þin^niannalörin.
Hófin og þeysingurinn.
I.
Svona hér um bil er annáll þeirrar
annálsverðu utanfarar eða dvalarinnar
þar, eftir frásögn danskra blaða:
Fyrsti d v a 1 a r d a g u r, fd. 19.
júlí. Yiðtökuhátíð á háskólanum. Dög-
urður í Tívolí. Kveldát í ríkisþings-
híbylunum.
Annar dagur, fsd. 20. Dögurður
veittur af konungi í Fredensborg al-
þingismönnum, öllum ríkisþingsmönnum
og mörgum meiri háttar mönnum.öðr-
um innan hirðar og utan. Tala sam-
sætismanna um 350.
(Frá þessu hvorutveggja hefir verið
áður sagt, og ræðum kotmngs og landsh.
M. St. m. fl.).
Um kveldið þann dag lítils háttar
sumbl á Garði alþingismönnum emgöngu
undir linditrénu. Varaprófastur hélt
ræðu. Gtiðl. syslum. þakkaði.
Þriðji dagur, ld. 21. Þeyst með
þingmennina alla vestur í Oðinsvé á
Fjóni. Þar landbúnaðarsýning mikil þá
daga. Þar kom og konungur. Veizla
gerð í móti honum og alþingismönnum
í bæjarstjórnarhöllinni, dögurður. Marott
fólksþingismaður mælti fyrir minni heið-
ursgestanna frá íslattdi. Júlíus látinn
þakka. Þá farið að skoða sýninguna.
Stjórn hennar veitir miðdegisverð, dýr-
legan. Þórhallur lektor þakkaði fyrir
það sem mælt var fyrir minni alþingis.
Þotið til Khafnar aftur um kveldið seint.
F j ó r ð i d a g u r, sd. 22. Margt
þingmanna, þeir sem treystu sér fyrir
þreytu og svefni, skrapp út í Lyngby,
að skoða þar þjóðgripasafn m. fl.
Þá hófst ríkisþittgsveizlan mikla kl. 5
í Oddfellow-höllinni. Gestir um 500
alls, við 13 borð. Veizlusalurinn, hinn
mesti og prýðilegasti í Khöfn, tjaldaður
ntyndum frá íslandi á hliðarvegg (af
Eskifirði, nteð íslandsfálkatmm ; af Horni,
Þingvöllum og Oxarárfossi), en frá Dan-
mörku á hinum. Þar með úttroðnir
æðarfuglar og svartfuglar m. nt.
Blómskrúð mikið og skógarviður. H.
N. Hattsen konferenzráð, landsþingis-
forsetinn, talaði fagurlega fyrir minni
íslands; landsh. M. St. fyrir minni Dan-
merkur. Kvæði til íslands eftir Holger
Drachmann. Herold söng. Þá komu
fram á sjónarsviðið í innri enda á salnum
ungar meyjar og sveinar og börn, alt
búið dönskunt þjóðbúningum og steig
mjúklegan þjóðdatts fornan við lágan
hljóðfæraslátt og þýðan. Það fólk gekk
síðan niður í veizlusalinn og bar blóm-
körfur á handlegg sór, fullar af hvítum
rósum, er það miðlaði gestunum óspart.
Þegar borð voru ttpp tekin, gengu
boðsmenn til sjávar, við Kvæsthús-
bryggju, og stigu á gufuskipið Gefion.
Hún eimdi norður Eyrarsund og lenti
við Skodsborg. Þar var þeint fagnað
t' 7000 Ijósurn prýddri sumarhöll (hvít-
um og rauðum). Þar flutti dr. Vilh.
Andersen fagurlistafræðingur »andrfka«
tölu og furðusnjalla, fyrir minni íslands.
Herold söng. Landar stórhrifnir, en
»Jón Jaoobsen, varaforseti alþingis(!)«,
svo gagntekiun af »hrifningu«, að hann
sagði fyrir íslands hönd Dani
vel komna á fiskimið vor, hin auðugustu
í heimi; þeim mundi tekið með opnum
örmum!
F i m t i d a g u r, md. 23. Þeyst með
þingmannahópinn íslenzka og 30 danska
ríkisþingmenn útvalda þeim til föru-
neytis suður í Köge og á þjóðhátíð þar
nærri, í Billesborgar-skógi. Þar sátu
þingmenn á haugi (fornum). Þar talaði
landanum til dýrðar Svarre ritstjóri.
Guðm. Björnsson þakkaði. Þrjár þús-
undir manna lágu í brekkunum í kring.
Guðl. sýslum. talaði um þorskinn og
fálkann. Danir hrifnir. Étið og drukkið.
Þá var þeyst suður í þorpið Haslev.
Gripasýning. Skoðað ítölumjólkurbú
Trifolium. Drukkið kampavín og áfir,
og étið hveitibrauð og ostur. Skoðað
geysistórt sláturhús; »þar létu nokkur
svín lífið íslandi til sæmdar«. Átveizla
þar á eftir. Þá þeyst til Krosseyrar
um kveldið og um nóttina yfir sundin,
fram hjá Fjóni, til Jótlands.
Sjötti dagur, þrd. 24. Lent í
Kolding. Þar fagnaðarviðtökur. Sigur-
bogi (eða sæmdar) reistur niður við
höfnina. Ræður — ræður. Þá til Askov,
að skoða lýðháskólann þar. Því næst
áfram í vestur til Esbjerg. (Nl.).
Raöstofa brann
í f. mán. á Vífilsstöðum í Hróars-
tungu. Munum flestum bjargað.
Dáinn er
3. þ. mán. á ísafirði fyr. veitinga-
maður J. Vedholm, hraustleikamað-
ur alt fram í banalegu í sumar.
J árnbrautarstæði
austur um Hellisheiði ætlar þorvaldur
Krabbe verkfræðingur að rannsaka um
þessar mundir aö fyrirlagi landsstjórn
arinnar.
Vöruverð
á ísl. varningi, segir. þjóðv. vera
þetta vestanlands, og settu ísfirzkir
kaupmenn það í sumarkauptíðinni:
S j ó v a r a. Málsfiskur 67 kr., 47
og 32 (þ. e. nr. 1, 2 og 3); smáfiskur
og Ianga 56, 36 og 24 kr.; ýsa 45, 32
og 24; ufsi og keila 24; lýsi 20 kr. tn.;
sundmagi 60 a. pd.
Landvara. Hvít vornll 90 a.,
mislit 65; hvít haustull þvegin 80;
hvítt tog 40; dúnn 10 kr.; hvft lamb-
skinn 50 a., mislit 25.
Geipiverð hefir verið f sumar á u 11
norðanlands og austan, 105—110 a.,
eystra jafnvel 110—115.
Heldursmerki þessi hrutn af náðar*
horði konungs i þingmanna-utanförinni:
kommandörkrossar 2. flokks á þá Hannes
ráðgjafa og Eirik Briem, og heiðursmerki
dannebrogsmanna á Þórhall Bjarnarson.
Hins vegar hefir landl. dr. J. Jónassen
hlotið kommandörkross 2. fl. um leið og
hann fekk lausn frá emhsetti — nauðsyn-
legum undanfara þess, heiðursm. dannebr.m.,
var hann lagðaður með fám mánuðum áður.
Bæjarstjórn Reykjavíkur fullgerði
á fundi sínum 1 fyrra dag kaup á Good-
Templara-húsinu fyrir 20 þús. kr. er greið-
ast 30. nóv. þ. á. Seljandi heldur þó hús-
inu til næstu krossmessu fyrir 80 kr. leigu,
nema hvað bæjarstjórn notar það til funda.
Nefnd var kjörin, 3 manna, til að íhuga
tilhoð um leigu á Elliðaám næsta ár: Ás^.
Sigurðsson, Kristján Jónsson og Jón Magn-
ússon.
Afsalað forkaupsrétti að erfðafestulandi
Jóns Jónssonar á Litlubrekku, er hann selur
fyrir 450 kr.
Skógræktarfélagi Reykjavíkur veittar 200
kr. þ. á.
Sira Eirikur Briem fer fram á endurgjald
fyrir lóðarræmu, er tekin hefir verið af
erfðafestulandi hans til breikkunar Bók-
hlöðustigs. Fjárhagsnefnd og bæjarstjórn
voru sammála um, að til þess bæri enga
nauðsyn.
Samþykt brunabótavirðing á þessum hús-
eignum, i krónum:
íslands banka í Austurstræti 113,700;
Húseign Chr. Fr. Nielsens i Kirkjust. 28,482;
Sunnuhvoli Péturs Hjaltesteðs 21,092; Hús-
eign Péturs lngimundssonar o. fl. Lauga-
veg 20 15,630; Húseign Guðjóns Jónssonar
járnsmiðs við Fischerssund 11,395; Timbur-
geymsluhús Völundar á Klapparlóð
7,884; Húseign Árna Jósefssonar við Grett-
isg. 3,233; Húseign Vilhjálms Bjarnarsonar
á Fúlutjörn 2,244.
Fórn Abrahams.
í Frh.).
— Farðu frá, ísak!
— þú veizt eigi, hvað þú ert að gera,
pabbi!
— Veiztu, hvað þú ert að gera, son-
ur minn?
— þú verður skotinn, ef þú ber hann.
— Ekkert betra getur hlotnast mér
— né þér.
Drengurinn glenti upp augun forviða.
Var þetta faðir hans, sem hann hafði
svo oft heyrt hrósað fyrir margreynda
stilling hans; var þetta faðir haDS, er
nú stóð frammi fyrir honum ? Hann
grunaði, að eitthvað hefði að borið; en
hvað? það hafði hann engan tíma til
að hugleiða; það voru aðrir hlutir, sem
meira reið á og gera varð fyrst; svo
gat hann spurt um þetta á eftir; hér
lék á því að aftra föður hans frá að
gera það sem mundi verða vís bani
hans. Og að hann ætlaði sér að fram
kvæma hótun sína, það sást á undar-
lega eldhvössu augnaráði hans.
— þeir drepa þig, pabbi!
— Er það þá eigi betra en-------?
Van der Nath þagnaði snögglega,
nísti saman tönnum og hóf upp keyrið.
— Pabbi, sagði ísak einbeittur; þessi
raaður hefir hjálpað okkur meira en
margir aðrir.
Van der Nath leit upp í loftið, svo
sem til að leita eftir innblæstri af hæð
nm, en hann fekk bann eigi.
— Farðu, ísak! sagði hann byrstur.
— Nei! svaraði drengurinn, engu
miður einbeittur.
þú veizt eigi hvað þú ert að gera
pabbi; þú ert mikið veikur.
— Eg er hryggur til dauða. Farðu
frá mér, ísak.
Og hann hóf upp keyrið aftur.
Drengurinn gat eigi skilið, hvernig á
því stóð, að faðir hans var svona æstur,
en hann sá, að eitthvað varð að gera,
sem hrífa muudi. Honum óx hugur
með hættunni, og með fögrum svip í
andliti tók hann sér stöðu fyrir framan
Blenkins.
— Svona, faðir minn; fyrsta hóggið
kemur á mig, sagði hann.
Hönd van der Nath hneig niður
með síðunni, og í augu hans kom
eitthvað það, sem svipaði til dauð-
ans angistar í særðu dýri, er það
sér allar leiðir lokaðar til undankomu.
— Drottinn ! taktu þenna kaleik frá
mér, bað hann nú af instu rót slns
sárkvalda hjarta. Og alt í einu brut-
ust tárin fram, runnu niður eftir kinn-
unum og ofan í skeggið. Innra með hon-
um gerðist mikil breyting. Hann fann,
að haun var yfirbugaður, ósjálfbjarga og
fjötraður; ekkert gat borgið framar lífi
sonar hans. Eiðinn varð að halda; og
hann laut bljúgur almættinu, er rann
sakar hjörtu og nýru mannanna. En
þótt kalt og ósveigjanlegt vofu-andlit
nauðsynarinnar glotti framan í ha"fcn,
þá ól hann enn von f brjósti. Og í
voðalegri angist bað hann :
— Drottinn, drottinn! líttu á þjón
þinn í neyð hans; miskunna þig yfir
orminn, sem engist í duftinu.
Hann féll á knó og fórnaði höndum.
þetta var hin mesta þraut, er fyrir
hann hafði komið í lífi hans, meiri en
kraftar hans gæti borið, fórn, sem
hann megnaði eigi fram að bera.
— Drottinn, drottinn! kveinaði hann
og nísti saman höndunum ; heyrðu raust
mfna, sláðu mig með magnleysi, sviftu
mig Ijósi augna minna, deyð þú mig
sökum synda minna, en láttu mig eigi
— láttu mig eigi gera þetta.
Og með óendanlegri ást starði hann
brennandi augum á son sinn.
Pilturinn studdi sig skjálfandi við
borðið. Hann vissi ekkert enn þá; en
þessi takmarkalausa angist vakti lfkar
tilfinningar í hans eigin brjósti, og titr-
andi af hræðslu um það, hvert svarið
yrði, spurði hann sjálfan sig, hvernig
gæti staðið á þeim ógnarharmi.
— Pabbi, pabbi minn ! hvað er það ?
Van der Nath spratt á fætur. Hvers
vegna var hann að þrábæna drottin
um hjálp, þegar sekúndurnar gátu bor-
ið lff eða dauða í skauti sfntl?
— Sjálfur áttu að gera það, sagði hann
hátt, og hélt sér enn dauðahaldi við
gömlu vonina.
Sjálfur, —sjálfur! æpti hann, greip
einn stólinn og skotraði ísak til hliðar.
— Hugsaðu þig um, pabbi!
— Eg geri það, drengur; eg hugsa
einungis um sjálfan mig.
Ringl-svipurinn kom aftur fram f
augnaráði hans. Hann hafði eigi tíma
til útskýringar á málinu; hann vildi
einungis forða lífi sonar sfns, og hljóð-
ur þakkaði hann tilviljuninni eða þá
drotni, sem hefði lagt líf fjandmanns
hans í þróttmiklar hendur honum.
En ísak hafði einnig af ráðið, hvernig
hann ætti að haga sér. Hann sá að
eins hættuna, sem faðir hans var í.
Hann færðist f aukana og að föður sfnum.
Hér dugðu hvorki bænir né fortölur;
því hér var að eins eitt að gera : að
halda aftur af honum, og það þótt beita
yrði valdi til þess.
þeir horfðust í augu suöggvast, feðg-
arnir, logandi af æstum skapsmunum;
jafneinbeittir voru þeir báðir að eðlis-
fari, og voru komnir þarna í hinar
þyngstu raun, er örlögin gátu úthlutað
þeim; en báðir höfðu einnig einsett sér
að vinna sigur, hvor á sinn hátt.
— Hann skal deyja, sagði van der
Nath sem óður væri.
— Ekki, ef eg get afstýrt því.
— Farðu frá, ísak!
— Aldrei!
það varð þögn svo sem hálfa mlnútu,
með þungum andardrætti og eldlegu
augnaráði; en svo mælti ísak f bænar-
róm:
— Faðir minn! Neyddu mig eigi til
að beita valdi við þig.
— Ha, ha, ha! og þetta líka — þetta
líka.
þeir tóku saman, faðirinn til að
halda syni sínum frá, og • tsak til
að haida föður sfnum föstum. Dimmur
roði færðist í kinnarnar á þeim báðum,
og drengurinn, sem vissi að hann skorti
mjög afl við föður sinn, leit um öxl
til að sjá, hvort Blenkins tæki eigi
eftir hættu þeirri, er hann var í stadd-
ur, og reyndi að flýja. Hvorugur þeirra
hugsaði um sjálfan sig; þriðji maður-
inn var orsökin í öllum ákafa þeirra.
Svo reif van der Nath sig lausan úr
greipum sonar síns, snaraði honura
frá og ruddist fram að flakkaranum
til að kyrkja hann. En þá var hurð-
inni brundið upp; Blenkins kastaðist
skyndilega .niður af riðinu og nam
staðar á hlaðinu. Honum var borgið.
c. F. Muller,
Köbenhavn, Cort Adelersgade 2.
Commissions og Agenturforretning.
Biðjið kaupniann yðar
um
DL~n D CIG ARCTTCN
~Ti p TQ P
og önnur algeng nöfn á vindlum vor-
um, cigarettum og tóbakstegundum
og verið vissir um, að þér fáið jafnan
vörur af beztu tegund.
Karl Petersen & Co.
Köbenhavn.