Ísafold - 16.05.1908, Blaðsíða 2

102
ISAFOLD
Uppkastið.
Og glögt er það enn
hvað þeir vilja. (Þ. E.)
Stjúpuleg eru útlátin. Vonbrigðin
mikil.
Þeirra orða munu fáir geta bund-
ist, hátt eða í hljóði, þeir er lesa
»uppkastið« (lagafrumvarp) millilanda-
nefndarinnar í heilu líki. Og er þó
vanséð, hvort treysta má fyllilega
hinni islenzku þýðingu á því, —
hvort ekki er sitthvað í því enn við-
sjárverðara í frummálinu, dönskunni.
Sé t. d. rétt farið með danska
textann að i. greininni, eins og hann
cr prentaður í siðasta bl., en um það
er engin ástæða til að efast, þá er
þar undir eins eitthvað varhugavett.
Ríkjasamband munu fáir vilja kannast
við að sé nákvæm þýðing á orðinu
Statsforbund. Og að hafa veldi
Danakonungs um det samlede danske
Rige er beinlínis rangt. Danaveldi
eða gjörvalt Danaveldi væri rétta þýð-
ingin. — Það er ekki óþarft, að benda
á þetta. Þvi það megum vér eiga vist,
að rísi ágreiningur um þau orð siðar
meir, þá er ekki hætt við öðru en
að frumtextinn verði látinn ráða.
Bent var á síðast, að sneitt væri
alveg hjá í jrumvarpinu að kalla land-
ið ríki og að kalla það ýullveðja
(suverænt). Hvorttveggja er áþreifan-
lega af ásettu ráði gert. Það er kall-
að ríki í tilvitnuninni úr nefndarálit-
inu. Þar er það meinlaust, með þvi
að ekkert verður á orðalagi nefndar-
álitsins bygt í lagalegum skilingi.
Sneitt er enn fremur í frv. sjálfu
hjá orðinu sdttmáli. Það er og sýni-
lega af ásettu ráði gert. Sáttmáli er
millirikjasamþykt. Lög er innanríkis-
fyrirskipun. Nei. Sáttmáli er nefnd-
ur á einum stað, í 9. gr. En það
fer naumast hjá að sé röng þýðing
og muni þar standa í dönskunni
Overenskomst. Sambandið bendir
greinilega til þess.
Hent hefir verið hér á lofti með
miklum fögnuði, að orðið uafhœndeligt
standi i norsku stjórnarskránni frá
1814. Hafi það verið Norðmönnum
boðlegt þá, muni engin óhæfa að
hafa það nú um ísland, segja þeir.
En þeir lesa heldur skamt. Því
næsta orð þar, í 1. gr. norsku stjórn-
arskrárinnar, er ekki Land, heldur Rige.
Því næst gleyma þeir þvi, að einmitt
þá fám mánuðum áður höfðu Norð-
menn orðið fyrir því, að konungur
þeirra Friðrik sjötti, hafði afhent Nor-
veg Svíakonungi (í friðarsamningnum í
Kil 14. jan. 1814). Því var ofureðli-
legt, að Norðmenn settu þetta í sina
stjórnarskrá. Það var alltitt í þá daga,
að lönd og riki »voru látin af hendi*
eins og gripir. Einmitt í móti þeirri
ósvinnu þrífa Norðmenn til vopna.
En — hvað á slíkt að gera nú í lög-
um um »rikisréttarsamband Danmerk-
ur og íslands* ?
Minst er nokkuð hér í blaðinu i
dag á aðalannmarka »uppkastsins« í
sérstökum greinum. Hér bendum
vér að pessu sinni að eins lauslega á
fáein efnisatriði önnur.
Eftir 2. gr. eigum vér alls ekkert
atkvæði að hafa um það, hvað um
ísland verður, er konungsættin er al-
dauða. Vér vorum þó spurðir 1662,
hvort vér vildum hafa einveldið
danska eða ekki. Þessi er framförin(l)
síðan.
Fiskiveiðar i landhelgi alt umhverf-
is landið, alt upp í landssteina, er
ætlast til að Dönum séu jafnheimilar
hérlendum mönnum. Svo skal standa
alt að 40 árum, pó að þá fengist lög-
unum breytt, sem alls er óvíst.
Vér eigum að fá greiddan höfuð-
stól fastatillagsins úr ríkissjóði, mið-
aðan við lægstu rentur, eða il/2 milj.
kr., í stað þess að vér eigum inni hjá
Dönum eftir vorum reikningi og óhrökt-
um af þeirra hálfu jullar / miljónir og
þó betur. Vér færðum réttmæta vaxtar-
kröfu vora fyrst niður um helming,
til samkomulags (1869). Þá svöruðu
þeir svo, að þeir helminguðu aftur þá
niðurfærðu kröfu. Þann veg komu
þeir kröfunni niður í */4, og það ætla
þeir nú að gera að höfuðstól. Kost-
ur er það, að þeir hætta þá líklegast
að tala um 60 þús. kr. árlega ölmusu
til vor. En mun ekki konungsmat-
an m. fl. éta upp mikið af þeim 60
þús. kr.? Og hvað er þá orðið um
peningalegan hag á þessari fyrirhug-
uðu breytingu? Vér teljum það nú
litils vert að vísu. En nefna má það,
ef farið yrði að býsnast út af örlæti
Dana við oss, sem sízt skyldi for-
taka. — Hitt er oss að kenna, en
ekki þeim, ef vér yrðum svo ófor-
sjálir að gera þessa 1V2 milj. að
eyðslufé, sökkva því í eitthvert ráð-
leysisfargan.
Danskan gunn-jdna eigum vér að
hafa um aldur og æfi, og danskan
kaupfána út á við 30—40 árin næstu
að minsta kosti. Blá-hvíti fáninn ís-
lenzki er þar með dauðadæmdur.
Danskur maður, dómsforseti í hæsta-
rétti, á að skera úr til fullnaðar, ef
ella ókleift þras verður um, hver mál
séu sameiginleg eða ekki.
Hins vegar er það kostur, að sam-
eiginlegu málin eru upp talin að öðru
leyti.
Sömuleiðis það, r.ð vér eigum að
ráða á sínum tíma allri dómaskipun
hjá oss.
Það stendur í tilvitnuninni úr
nefndarálitinu, en ekki frv. sjálfu, að
vér eigum að verða einráðir (með
konungi) um sérmál vor öll, þar á
meðal flutning þeirra fyrir konungi
og því, hvernig íslenzku ráðgjafarnir
eru skipaðir. — Það er þá hætt að
kosta sundrung ríkisins og önnur
stór-ósköp, að íslenzk mál séu borin
upp fyrir konungi annarstaðar en í
ríkisráði Dana, og að annar skrifi
undir skipun íslenzkra ráðgjafa en
yfirráðgafinn danski!
Svo lengi lærir sem lifir, má segja
um Dani.
Það er þó skemst á að minnast,
að þetta var goðgá í þeirra augum,
og jafnvel sumra annarra.
Hvergi sést það á þessu skjali, að
oss sé skilnaður heimill fyrir Dönum,
ef oss líka ekki þessir kostir, og að
engu ofbeldi muni verða við oss
beitt í því sambandi. Mundi nú vera
of djarft til getið, að það sé þá ekki
annað en skraf nefndarmanna í sinn
hóp?
Eru pessir kostir, er nú standa oss
til boða, svo girnilegir, að pd beri oss
að kjósa jremur en að alt standi eins
og er fyrst um sinn, pótt ilt sé, —
girnilegir handa sjdljum oss og niðjum
vorum um ókomnar aldir? Því fyrir
þá eigum vér einnig að kjósa. Því
megum vér eigi gleyma. Þar kemur
ábyrgðin hvað þyngst niður, ábyrgðin
á oss, sem nú lifura og stöndum í
þeim sporum, sem engir hafa i staðið
forfeðra vorra margar aldir, o. s. frv.
Um þetta er það, sem nú eigum
vér að skoða huga vorn, með allri
stillingu og gaumgæfni, eftir að vér
böfum kynt oss málið svo vandlega
sem vér eigum tök á, lesið nefndar-
álitið alt frá upphafi til enda, sérstak-
lega frumvarps-ástæðurnar, þegar þær
koma, átt tal við nefndarmenn.
Þá fyrst getum vér lagt rökstuddan
dóm á gjörðir nefndarmanna.
Ekki skyldum vér ætla þeim neinum
annað en góðan vilja að svo komnu
máli. Þeim getur hafa skjátlast, eins
og oss getur skjátlast í dómum vor-
um um gjörðir þeirra, meðan oss eru
eigi kunnir allir málavextir. Vér verð-
um að vita vel, hvað vér erum að
fara með, áður en vér förum að
ámæla þeim hlífðarlaust. Þeir hafa
átt úr vöndu að ráða.
Það skyldum vér og hafa i huga,
að ekki er þetta nema fyrsta stig á
samningabrautinni. Sízt er fyrir að
synja, að hrinda megi í lag sumu
því, er oss virðist áfátt vera, er til
þjóðfundar kemur t. d.
Þá fyrst, er það reynist ókleift,
förum vér að skoða til þrautar huga
vorn um, hvorn kostinn skuli heldur
taka: að una enn um hríð því sem
er, þótt ilt sé, og bíða betri tiðar,
eða taka það sem nú býðst, eða þá
i þriðja lagi að fara að vinna að —
skilnaði.
Líkt munu nefndarmenn kunna í
frásögur að færa, er heim kemur, að
miklu betri kostir mundu hafa staðið
oss til boða nú, ef Friðrik konungur
hefði fengið sínum vilja framgengt
fyrir sínum ráðunautum.
Það er ekki engis vert, ef vér ætt-
um enn í vændum hans stuðning
máli voru til frekari viðreisnar á síð-
ari stigum þess.
Skilnaður s.jálfsagður
segja Seyðfirðingar. Samþyktu á
fundi 13. þ. m. í stjórnmálafélagi,
sem þar er, svo felda ályktun:
Stjórnmálafélag Seyðisfjarðar telur
frumvarp millilandanefndarinnar beina
árás gegn frelsisbaráttu þjóðarinnar.
Konungssamband eitt ófáanlegt.
Skilnaður því sjálfsagður.
(Eftir slm8keyti til Ingólfs og Þjóðv.).
Veðrátta
vikuna frá 10 til 18. mai 1908.
Rv. Bl. Ak. Gr.
s \- 4.2 4- 3.0 h 2.8 - 1.3
M - 5.0 0.0 - 5.7 - - 0.6
Þ - 6.0 - 6.0 - 4.5 - - 3.0
M - 4.8 _ - 3.5 - 4.9 - 2.5
F - 4.1 - 3.4 - 3.1 - 4.0
F b 7.9 - 3.5 - 4.0 - 7.0
L þ 8.4 h 9.5 1-11.3 h 8.0
Sf. Þh.
Eftir 3—4 vikna þurka svo mikla, að aldrei
kom dropi úr lofti, rigndi mikið i fyrri
nótt. Nokkuð farið nú að hlýna i veðri,
en mikið ekki.
Strandferðina
núna austur um land annast s/s
Esbjerg. Lagði á stað í morgun, með
marga farþega. Þeirra á meðal kaupm.
og alþm. Björn Kristjánsson austur
á Djúpavog snöggva ferð og Pétur
frá Gautlöndum heim á leið úr skatta-
nefndinni.
Hólastrandið.
Nú er búið að ná s/s Hólum út
af Hornafirði og farið með þá til
Eskifjarðar. Báturinn sagður óskemd-
ur.
Langlengsta símskeyti,
sem hingað hefir komið eunnan um
sæ, er millilandanefndarfrumvarpið,
þetta aem prentað er hér f blaðinu í
dag. það eru 746 orð alls og kost
ar 261 kr. 10 a- eftir blaðskeyta-
taxta, bálfvirði; hefði ella kostað 522
kr. 20 a.
Skeytið hefir verið sent frá Khöfn
laust fyrir hádegi í fyrra dag á Khafn-
arklukku. það var afhent á skrif-
stofu Isafoldar frá ritBÍmastöðinni hér
kl. 2,12 og afrituðu það 5 ritarar í eiau,
hatida hinum blöðunum, en einn laa
fyrir. f>ví var lokið kl. rúmlega 3.
Kl. rúmlega 4 var það fullprentað hér
og lagt á stað með það út um bæ í
fregnmiða frá ísafold o. fl. blöðum.
Bráðabirgðaskeytið í miðvikudags
tbl. ísafoldar, er flutti ágrip af nefnd-
arálitinu, var e k k i blaðaskeyti, held-
ur launskeyti til ritstjóra ísafoldar
persónulega, og ekki ætlað til birt-
ingar upphaflega, enda hafði fleira inni
að haldft en fréttirnar. f>að var grip-
ið til þeirra til birtingar í ísafold í
viðlögum, þegar brást aðalskeytið, sem
hafði verið heitið þá, á miðvikudaginn,
þetta sem kom loks daginn eftir, sem
fyr segir, ætlað blöðunum öllum í Blað-
skeytabandalaginu.
f>etta fyrra skeyti, launskeytið til
til ritstj. ísafoldar, var 84 orð og
kostar nál. 60 kr., sem sé fult verð
vanalegt, 70 aura orðið, — ekki fært
niður um helming, eins og blaðskeyt-
in.
Strand.
Hér rakst í nótt franskur botnvörp-
ungur á skerið Jörund úti fyrir Skerja-
firði og var hjálpað af norskum botn-
vörpung, er hér var úti í flóanum og
sá neyðarlog frá honum og heyrði
neyðarblástur, — og dreginn hér inn á
höfn; hleypti þá upp á Grandann,
til þess að sökkva ekki, og liggur
þar.
Höndlaður botnvörpungur.
Valurinn danski kom með i fyrra
kvöld hingað franskan botnvörpung,
Marguerite, er hann hafði tekið í land-
helgi nærri Dyrhólaey við ólöglegar
veiðar. Hann var sektaður um 1200
kr. og upptækur gerður afli og veið-
arfæri.
Skilríkra manna orð höfum vér um
það, að ekki eru vonbrigðin, þau er
hér hefir verið á vikið, konungi vor-
um að kenna.
Það mælti íslandsráðgjafi föður hans
sæla, er hann færði oss stjórnarskrána
1874, að miklu mundi hún hafa orðið
betri og frjálslegri, ef hann hefði mátt
einn ráða.
Grænlandsfar
kom hér í vikunni á heimleið til
Khafnar, vegna lítils háttar biiunar,
gufuskip Hans Egede, um 600 smá-
lestir, eign grænlenzku verzlunarinn-
ar í Khöfn og hennar vandaðasta skip,
3—4 ára gamalt. Það kom frá Godt-
haab og Holsteinborg. Meðal farþega
var danskur héraðslæknir Deichmann
í orlofsferð heim, 2 Grænlendingar
(Eskimóar), sem eiga að nema læknis-
list við sjúkrahús í Khöfn, og 2 græn-
lenzkar stúlkur, sem eiga að nema
yfirsetufræði. Þetta er fyrsta ferð
skipsins á þessu ári; það fer 3—4
ferðir aðrar til haustsins.
Veturinn hefir verið óvenjuvægur
á Grænlandi eins og hér.
Utanríkismálin
Og
sambandsfiefndin.
Það eru ein lökustu vonbrigðin um
gjöiðir millilandanefndarinnar eða
landa vorra í henni (allra nema Sk.
Th.), að utanríkismál öll er ætlast til
þar að séu sameiginleg fyrir löndin
bæði og að dönsk stjórnarvöld fari
með þau fyrir íslands hönd um ald-
ur og æfi; það er sem sé eftir 6. gr.
ætlasl til, að þar á geti engin breyt-
ing orðið nema Danir vilji, sjá orðin
»með lögum er ríkisping og alþingi
setja og konungur staðfestir«, sbr.
niðurl. 9. greinar, er tekur þau und-
an hugsanlegum breytingum, jafnhliða
konungsstöðunni og hervörnum.
Það mun sjálfsagt virðast mörgum
manni vera heimskuleg fordild, að
vilja ekki gera sér að góðu eins eft-
irleiðis og að undanförnu, að Danir
fari með utanrikismál vor sem sjálfra
þeirra um ókomnar aldir, og hyggja
það vera oss alveg hættulaust. Þeir
geri samninga við önnur ríki jafnt fyrir
osssemsjálfasig, sbr.þó 3.b., þeirra kon-
súlar (verzlunarræðismenn) séu einnig
vorir konsúlar, gæti vorra hagsmuna
jafnt og þeirra, og að vér gjöldum
missættis þeirra við önnur ríki, eins
og vér njótum hlunninda þeirra, er
þeir, Danir, kunna að komast yfir.
Þá skulum vér hugsa oss, að eitt-
hvert ríki leggi toll á einhvern sölu-
varning frá íslandi eða aðallega ís-
lenzkan, en veiti kost á ívilnun fyrir
tollvægð í móti á sinni vöru í Dana-
veldi. Hvernig mundi þá fara?
Hvernig mundi fara, ef Spánverjar
léðu máls á lækkun á saltfiskstolli,
ef Danir slökuðu til um toll á spænsk-
um vinum? Eða höfum vér ekki
einmitt fyrir oss dæmi um það?
Norðmenn lögðu fyrir nokkrum
árum toll á aðflutt kjöt. Þeir höfðu
keypt lengi saltkjöt af oss, en ekki
Dönum. Hvað gerðu Danir til að
hlífa oss við þeim tolli, og hvað
mundu þeir gera eftirleiðis?
Bandamenn i Ameriku tolla ull.
Þeir kaupa islenzka ull, en ekki danska.
Mundu Danir leggja sig mjög í fram-
króka um að rétta vorn hlut þar?
Þessum dæmum og þvílíkum mætti
halda lengi áfram.
Stundum rís bréflegt þras milli
utanrikisstjórnarinnar dönsku og stór-
þjóðanna, er hér eiga fiskiskip við
land og brjóta landhelgi. Er henni
treystandi til að halda vel á voru
máli þar og eiga á hættu vanþóknun
þeirra, sem kemur fram, þó ekki sé í
neinu ofbeldi, þá í viðskiftastirðleika ?
Kaupmenn þurfa að hafa gagn af
konsúlum erlendis. Hvernig mundi
fara, ef íslenzkir kaupmenn og dansk-
ir væru þar keppinautar, en konsúll-
inn danskur ? Hver er reynsla ís-
lenzkra kaupmanna af dönskum kon-
súlum, t. d. á Englandi og Þýzkalandi,
lipurð þeirra og greiðvikni? Hvaða
reynslu höfðu Norðmenn af því,
meðan þeir áttu sín utanríkismál und-
ir Svíum, er höfðu sænska konsúla
hvar sem þeir gátu fyrir bæði löndin?
Er þá fýsilegt að eiga að hlíta
forsjá danskrar utanrikisstjórnar og
danskra konsúla um aldur og æfi?
Grýla verður vakin upp og mögn-
uð af alefli úr ókleifum sendiherra-
kostnaði.
Montenegro er þrefalt fólksfleira
ríki en ísland. Þar býr hraust þjóð
og herská, innikrept milli 3 stórvelda,
og hefir vitanlega mikil viðskifti út á
við og margháttuð. Alt um það kemst
hún af með alls 1 sendiherra, í Mikla-
garði.
Einn sendiherra erlendis kæmumst
vér hæglega af með, ef vér færum
sjálfir með vor utanríkismál. En við-
skiftaerindreka eða kaupræðismenn
þyrftum vér að hafa 2—3. Það væri
nóg. Og þóknun handa þeim mundi
hægðarleikur að komast hjá að greiða
úr landssjóði. Þeir mundu greiða
stórum fyrir viðskiftum vorum við
löndin, þar sem þeir sætu, segjum
t. d. Þýzkaland og Bretland hið mikla,
og styðja oss á marga vegu, ólikt
því sem danskir konsúlar gera.
Reykjavíkur-annáll.
Bæjargjaldkerastarfið. Umsóknarfrestur
var út runninn i fyrra dag. Þessir sækja:
Ari Jóns8on ritstjóri, Rvik
Ágúst Thorsteinsson, fyrv. verzlunarstj.
Árni JóhannBBon biskupsskrifari
Árni Jónsson bókari í Völundi
Bjarni Jónsson, caDd. jnr., SeyðÍBfirði
Borgþór Jósefsson verzlunarm., Rvik
Einar Árnason kaupmaður, Rvík
Einar Gunnarsson ritstjóri Rvik
Gisli Jónsson kaupmaður Rvik
Guðmundur Böðvarsson kaupm., Hafnarf.
Jóhannes Stefánsson verzlunarstj. Akureyri
Jón Guðmundsson prestur á Nesi i Norðf.
Jón Pálsson organisti, Rvik
Vilhj. Briem prestur á Staðastað
Þórður J. Thoroddsen hankagjaldkeri.
Dánir. Alexander Flóvent Flosason, Lækjar-
götu 10 C, 5 ára, dó 13. þ. m.
Eirikur Guðmundsson, Lindargötu 28, 60
ára, dó 10.
Guðjón Guðmundsson ráðunautur, 36 ára,
dó 13.
Katrin Ögmundsdóttir húsfreyja, Brekku-
stig 14, 56 ára, dó 12.
Jungfrú Maria Magnúsdóttir frá Frosta-
stöðum, dó 27. f. m.
Fasteignasala. Þinglýsingar frá siðasta
bæjarþingi.
Björn Kristjánsson kaupmaður selur 1.
marz Jóni syni sinum hálfa húseign nr. 4
við Vesturgötu með öllu tilheyrandi.
Jóhann Jóhannesson kaupmaður selur 6.
mai Tómasi Tómassyni yfirslátrara húseign
nr. 11 A við Bergstaðastræti með 1828 fer-
álna lóð á 15,000 kr.
O. Smitb ekkjufrú selur 2. mai Eyólfi
Eiríkssyui veggfóðrara húseign ni. 16 við
Hafnarstræti á 19,400 kr.
Þórdis Ásmundsdóttir ekkjufrú selur 13.
mai Guðmundi Gislasyni trésmið hálfa hús-
eign nr. 30 við Vesturgötu á 3,500 kr.
Hjúskapur. Ásmundur Guðmundsson, Berg-
st.aðastr. 25, og ym. Jónina Margrét Jóns-
dóttir, 14. þ. m.
Einar Þórðarson búðsetumaður, Grettis-
götu 44, og ym. Guðriður Eiriksdóttir, 12.
þ. m.
Guðmundur Kristján Halldórsson trésm.
Fifuhvammi og ym. Simonina Margrét Guð-
leifsdóttir, 14. þ. m.
Jens Eyólfson trésm., Grettisgötu 11, og
ym. Valgerðnr Jónsdóttir, 9. þ. m.
Jóhannes Kristinsson sjóm., Arnarholti, og
ym. Vilborg Steingrlmsdóttir, Sölfhól, 12.
þ. m.
Jón Jónsson Kárastlg 2, og ym. Sigurlina
Katrin Jónsdóttir, 14. þ. m.
Jónas Þorsteinsson steinsm. Grettisg. 9,
og ym. Guðríður Júllana Jónsdóttir, 9. þ. m.
Júlíus Jónsson, Laugaveg 24, og ym.
Margrét Magnúsdóttir, 14. þ. m.
Ólafur Þorsteinsson úr Keflavik og ym.
Elin Jónsdóttir, 15. þ. m.
Sveinn Þórðarson, Óðinsgötu 3, og ym.
Hugborg Hannesdóttir, 6. þ. m.
Þórður Sigfús Vigfússon skipstj. frá Skild-
inganesi og ym. Þuríður Ólafsdóttir, Hverf*
isgötu 32, 14. þ. m.
f Guðjón Guömundsson
búfræðiugur.
Sviplegt fráfall hans miðv.d. 13. þ,
m. varð með þeim hætti, að hann var
að ganga á stað heim til sín niður í bæ
af Landakotsspítala, hafði legið þar
nokkura daga vegna æxlisskurðar, sem
tókst vel og sárið gróið, — en hneig nið-
ur neðst í stiganum og var örendur eft-
ir 5 mínútur.
Hann var fæddur 1. apríl 1872 á
Finnbogastoðum í Trókyllisvík, sonur
Guðmundar bónda Magnússouar, sem
þar byr enn, og komiun í móðurætt af
Jóni prófasti Péturssyni í Steinsnesi (f
1842) og konu hans Elizabet Björns-
dóttur prests í Bólstaðarhlíð (Bólstaðar-
hlíðarætt). Hann útskrifaðist af Möðru-
vallaskóla 1897, gekk síðan á Landbún-
aðarbáskólann í Khöfn og tók þar fulln-
aðarpróf 1903 með bezta vitnisburði.
Eftir það réðst hann til Landsbúnaðar-
fólagsins og var ráðunautur þess síðan,
sérstaklega um kynbætur búpenings, og
liggur þar eftir hann mikið starf og
mjog nytsamlegt, meðal annars margar
góðar greinar um þær, og eins ura fleiri
búnaðarmál. Þar er því mjög vandfylt
skarð fyrir skildi.
G. G. heitinn ráðunautur var fjöl-
hæfur gáfumaður, ötull og ósórhlífinn,
lipur í viðkynningu, mesti áhugamaður
um stjórnmál, þjóðrækinn mjög og fylg-
iun sér. Hann átti að öllum líkum
fyrir sér enn mikið nytsemdarstarf óunn-
ið í landsins þarfir, ef enzt hefði aldur.