Ísafold - 30.09.1908, Qupperneq 3

tSAFOLD
m
r-l
selur kol allan októbermánuð á kr. 3,50 skpd. heim flutt, ef keypt eru að
minsta kosti 5 skpd. í-ieinu. Talsími 5:8.
Hreint loft í herbergin.
Einkaleyfls
gluggaopnari.
Einkasali k Islandi:
A. V. Carlqvist,
10 Lautíaveg 10.
Gosdrykkjaverksmiðjan Kaldá
í Hafnaifirði,
er eíalaust landsins bezta gosdrykkjaverksmiðja og viðskifti hennar
fara sívaxandi um land alt.
Umboðsmaður verksmiðjunnar í Reykjavík er:
Pr. Nathan,
Hverfisgðtu 2. Talsími 45.
Kaupið ætíð
SIRIUS
framúrskarandi
Konsum- og fína Vanilíusjókólaði.
Þeir rumskuðust þegar við gengum
fram hjá.
Af þessu munu menn ráða að Písa
sé friðsemdar bær, enda fer orð af
því; hún er þó ekki alllitil; íbúar
60,300.
Písa liggur á báðum bökkum
Arnofljóts og eigi langt frá sjá. Frá
byrjun ir. aldar og til loka 13. ald-
ar var hún ein hin mesta verzlunar
og sæfara borg í suðurlöndum, keppi-
nautur Genova og Feneyja. Hún
barði hraustlega á Tyrkjum í margri
skæru, rak verxlun um alt Miðjarðar-
haf, réð yfir ströndinni í nágrenninu
og mörgum eyjum i Miðjarðarhafi.
Frá þessum blómaöldum standa með-
al annars stórvirki þau f)ögur, sem
Písa er einkum fræg af, en þau eru
dómkirkjan (reist 1063 — 1118), sókn-
arkirkjan (1153—1270) halli turninn
(1174—1350) og grafreiturinn (Campo .
Santo). Alt er þetta á einum stað,
við dómkirkjutorgið í borgarjaðrinum
fyrir norðan Arno. Dómkirkjan er
stór og forkunnar vegleg, öll úrhvít-
um marmara, skreytt mislitum mar-
maraböndum. Þar eru 68 fornar
griskar og rómverskar súlur, er Písu-
búar hafa tekið í hernaði.
Sóknarkirkjan er einkennilega fögur.
Eins og sumar aðrar slíkar kirkjur á
Ítalíu er hún sivöl að lögun og hvelf-
ing yfir. Að utan skreytt skínandi
marmaravíravirki með súlum og bust-
um. Öll er hún úr marmara. Undir
miðri hvelfingunni er skirnarfontur-
inn, en til hliðar við hann pérdikun-
arstóll úr marmara, eftir Nicolo Pis-
ano, 1260, og eru myndirnar á hon-
um mjög frægar í sögu listanna.
Ekki varð okkur vel friðvæit í sókn-
arkirkjunni, því við dyrnar hafðist
við hópur beiningamanna all-ágengur,
maður á hækjum og nokkrar stelpur,
milli fermingaraldurs og tvitugs; þau
komu við og við inn til að snikja,
gerðu háreysti til að vekja athygli
okkar á bergmálinu, sem lætur ein-
kennilega vel. Hafa líklega ætlast til
að við greiddum gjald fyrir bergmálið.
Okkur var sagt að þessir beininga-
menn væru ekki frá Písa, heldur
kæmu þangað ofan úr sveit til að
reka þessa atvinnu.
Halli turninn stendur að kórbaki
dómkirkjunnar. Það er klukkuturn
hennar, og var svo lengi fram eftir
miðöldum, að hvort var haft sér,
Tnrkja og turn. Turnin er sívalur,
átta lofta, og utan um hann sex súlna-
belti, hvert upp af öðru. Hann er
frægur af því að ekki fellur hann þótt
hallist. Hæðin er 179 fet, en hallinn
14 fet. Það er helzt ætlun manna
að honum hafi i fyrstu verið ætlað
að standa réttum sem öðrum turnum,
en að grunnurinn hafi sigið að sunn-
an meðan hann var i smiðum og hafi
það sem er fyrir ofan þriðja loft turns-
ins verið látið sækja í hitt horfið til
þess að vega á móti. Úr turninum
er hið bezta útsýni yfir borgina og
grendina.
Þau voru upptök grafreitarins fræga
(Campo Santo), að erkibiskupinn í
Písa lét árið 1203 flytja þangað 53
skipsfarma af mold austur úr Jórsöl
um, til þess að framliðnir fengi að
hvila i helgri mold. Á síðara hluta
13. aldar var siðan gerð vegleg súlna-
höll umhverfis þennau ferhynda reit;
eru súlnagöngin alsett legsteinum og
minningarmörkum og á veggina eru
dregnar í kalk biblíu og trúar myndir
frá 14. og 15. öld. Mér er minnis-
stæðust myndin af helviti og kvölun-
um; einkum er nautshausinn á and-
skotanum gerður af frábærum trúverð-
ugleik. Hann er að jórtra einhvern
syndaselinn og lafa út úr honum
flyksurnar.
Allmjög rigndi í Písa þennan fyrii
hluta dags sem við dvöldumst þar,
enda kvað þar vera all-rigningasamt.
Eitt atriði i lífi ferðamanna eru
þjónarnir á hótelunum. Og það er
nógu gaman að bera saman þjónana
í ýmsum löndum þar sem maður
kemur. Hvergi þar sem eg þekki til
eru þjónar hvimleiðari í sjón og raun
en í Danmörku: uppskafnir gleiðgos-
ar, sem slæpast við verk sitt með
mismunandi sætþykku smeðjubrosi
eftir því hvort þjórféð er 10°/0 eða
15°/0, einskonar vélbrúður, sem hneigja
sig misdjúpt eftir því hvort látið er í
þá 10 aurar eða 15. Það hefir eitr-
að mér margan drykk að sjá þá fyrir
augum mér, því það er alt af gremju-
legt að sjá menn í niðurlægingar-
ástandi.
Eg vildi mega nenda kœra kveðju mína
þeim mönnum, sem sýndu mér d ýms-
an hdtt virðingar vott og vinsemdar
núna d fimtugasta afmœli mínu, bœði
því fjölmenni, sem heim kom að husi
mínu, þeim sem sendu mér bréf og skeyti,
og þeim ekki sízt, sem hlnt dttu í hinni
rausnarlegu og drengilegu gjöf, sem
mér var foerð.
Ollum þessum mönnum þakka eg inni-
lega fyrir þennan ánægjulega og minni-
lega dag.
lieykjavik 29. september 1908.
JÞorsteinn ISrlingsson.
—--^=^=5----
Landsíminn
er nú kominn alla leið til Isafjarð-
ar, fyrir viku, og langt kominn milli
ísafjarðar og Patreksfjarðar.
Sómuleiðis langt kominn héðan til
Keflavikur.
Til heimalitunar viljum vci
-é'staklega ráða mönnum til að noi.i
vora pakkaliti, er hlotið hafa verðlaun,
c'iida taka þeir öllum öðrum litum
fram, bæði að gæðum og litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti má ör-
uggur treysta þvi að vel muni gefast.
— í stað hellulits viljum vér ráða
mönnum til að nota heldur vort svc.
nefna Castorsvart, þvi þessi litur er
miklu fegurri og haldbetri "n nokk-
ur annar svattur litur. Leiðarvísir á
i .lenzku fylgir hverjum pakka. — Lit-
irnir fást hjá kaupmönnum alstaðar á
Islandi.
Buchs Farvefabrik.
iO bréfsefni fást ávalt i bók-
crzlun ísafoldar.
Breiðablik
Mánaðarrit til stuðnings íslenzkri menn-
ing. 1 hefti 16 bls. á mán. i skraut-
kápu, gefið út í Winnipeg.
Ritstj.:sira Friðrik J.Bergmann
Ritið er fyrirtaks vel vandað, bæði að
efni og frágangi; málið óvenjugott.
Árg. kostar hér 4 kr. borgist fyrir
fram. Fæst hjá
Arna Jóhannssyni,
biskupskrifara i Reykjavík og
Theódór Arnasyni
á afgreiðslu Unga íslands.
Innan skamms verða fyrstu árgang-
ar ritsins ófáanlegir. Þá munu marg-
ir sjá eftir því, að hafa ekki gerst
kaupendur þess i tíma.
Vinnustofa
Jóns Jónassonar skósmiðs er nú á
Laugaveg II, gengið um vestur-
dyrnar.
Saumavélar
eru beztar og ódýrastar í vefnað-
arvöruverzlun
Th. Thorsteinsson's
að Ingólfshvoli.
Verð 26 til 95 kr.
511 TEtrarsjSl,
ljómandi falleg, úr alull, eru til sölu
i vefnaðarvöruverzlun
Th. Thorsteinsson’s
að Ingólfshvoli.
IO kr. 50 aura hvert.
Efí uudirrituð finn mér skylt að
votta opinberlega mitt innilegasta hjartans
þakklæti, öllum þeim sem réttu mér hjálpar-
hönd i minum erfiði kringumstæðum, við
hina löngu banalegu mannsins mlns. Vanda-
lausir sem skyldir hér i Borgarnesi og
nærliggjandi sveit styrktu mig með gjöfum,
hugguðu mig og þerruðu tár min.
Eg bið algóðan guð að endurgjalda
þeim af rikdómi náðar sinnar, og þerra
tár þeirra á tíma neyðarinnar.
BorgarneBÍ 23. sept. 1908.
Þorkatla Sigurðardóttir.
i»akkarorð: Af hrærðu hjarta, þökkum
við undirrituð, þeim heiðurs hjónum, Jó-
hannesi Magnússyni verzlunarm. við Duus-
verzl. í Reykjavik og konu hans, fyrir alla þá
ástúðlegu ummönnun og hjúkrun, sem þau,
eins og beztu foreldrar, létu JÓDÍnu sál.
dóttur okkar i té, i banalegu hennar, á
heimili þeirra, sem og fyrir það, hvernig
þau höfðinglega bjuggu hana til mold-
alt án þess að þiggja nokkurt endurgjald.
Við þökkum einnig innilega móður kon-
unnar og nánustu ættingjum fyrir innilega
hluttekningu þeirra við þenna sorglega at-
burð. — Af þvi við hvorki fengum að
launa þessar velgjörðir, né mundum hafa
getað það eins og vert var, biðjum við góð-
an guð að umbuna þessum heiðurshjónum
og öllum öðrum, sem tekið hafa þátt i
sorg okkar við þetta tækifæri.
ívarshúsum á Akranesi 27. sept. 1908.
Sigmundur Guðbjarnarson.
Vigdís Jónsdóttir.
Toiletpappír
hvcrgi ódýrari eu . bókverzlun ísa-
foldarprentsmiðju.
Sálmabókin
(vasaútgáfan) fæst nú f bókverzlun
ísafoldarprentsm. með þessu verði:
i,8o, 2,2$ og gylt i sniðum, f hulstri,
370 of 4 kr.
Viðskiftabækur
(kontrabækur)
nægar birgðir nýkomnar i bókverzlun
Isafoldarprentsmiðju. Verð: 8, io, 12,
15, 20, 25 og 35 aurar.
Harmoniumskdli
Ernst Stapfs öll 3 heftin, i bókverzl-
un ísafoldarprentsm.
Hotel Dannevirke
i Grundtvigs Hus
Stndiestrœde 38 ved Raadhuspladsen, Köben-
havn. — 80 herbergi með 180 rúmum á 1 kr. 60
a. til 2 kr. íyrir rúmið með ljósi og hita. Lyfti-
vél, rafmagnslýsing, miðstöðvarhitun. bað, góður
matur. Talsimi H 960. Virðingarfylst
Peter Peiter.
Kenslubœkur
þessar hefir
Bókverzlun ísafoldar
til sölu fyrir sjálfa sig, allar í bandi:
Kr.
Balslevs Biblíusögur..........0,75
Barnalærdóm H. H..............0,65
Danska lestrarbók Þorl. Bjarnas.
og Bjarna Jónssonar........2,00
Danska orðabók nýja (J. J.) . . 6,00
Ensku kenslubók H. Br...........1,00
Hugsunarfr. Eir. Briem..........0,50
Kirkjusögu H. Hálfd...........4,00
Krislin fræði (Gust. Jens.) . . . 1,50
Lesbók handa börnum og ungl. I. 1,25
— — — — II. 1,25
Mannkynssögu P. M..............3,00
Reikningsbók Ogm. Sig. . . . 0,75
Ritreglur Vald. Ásm.......... 0,60
Siðfræði H. Hálfd...............3,00
Stafsetningarorðbók B. J........1,00
36
hana, að það var eins og allur dapur-
leikur væri horfinn.
|>ví miður ætlaði Bpá vinar mÍD8 að
rætast alt of vel. f>að var reyndar
einB og hann yrði brosleitari með hver-
jum deginum; eu það var ekki eina
um heilauna. ökapið leitaði upp á
við, — heilaan þvert á móti; henni
hrakaði æ meir og meir.
Binn daginn kom eg að aænginni,
— en hann var oftaat í rúminu meat
an hluta dags —; hann var þá að
athuga fjarska-vandlega >gufubátinn«,
eem Anton minu litli hafði búið til úr
gamla fiðlukaaaanum bans, loklausum
dú orðið, og lét hann nú aigla um alt
gólfið inn á sæg af erlendum höfnum.
f>egar eg kom að sænginni, sagði hann
brosandi, að nú hefði hann verið
heima á Norðurlandi, að leika sér f
fjörunni eins og forðum.
Konan mín var nú orðin hjúkrunar
konan hans að mestu leyti. Hún kom
til hans alt af tvisvar á dag og sat
við rúmið fyrir framan hann. HaDU
hélt þá oft í höndina á henni, ellegar
bann báð hana að lesa eitthvað fyrir
aig í biflíunni. Hugurinn dróat eink-
37
um að þvi efni, þar aem minst er í
Gamla testamentiuu á ástir unnenda.
Sérstaklega varð honum tíðstaldrað við
söguua um Jakob og Bakel.
Konunni var nú farið að þykja inni-
lega vænt um hann, eins og mér.
Einu sinni kora hún til mín, og sagð-
ist nú halda hún vissi, hvað að vini
mínum gengi. væri áreiðanlega
ekkert annað en ástarólán.
Hann lá og beið dauðans.
Hún hafði aldrei getað hugsað aér
Dokkurn mann svo hjartnæmilega fagr-
an, sem hann var nú.
f>egar hann lá kyr og brosti, þá var
eins og hann væri að hugsa um eitt-
hvert stefnumót, sem hanD þyrfti að
flýta sér á, undir eins og haDn losn-
aði héðan frá okkur á jörðunni.
Eitt kvöldið bað hann konuna mína
að vera hjá sér.
Klukkan nfu var sent eftir mér; en
þegar eg kom, var hann skilinu við.
Hann hafði beöið konuna mína þess
í fyrsta skifti, að lesa fyrir sig kafla
úr Ljóðaljóðunum; það væri mark þar
við í bókinni. f>að var anuar kapí-
Annar kafli.
Minnisgreinir Daviðs Holsts.
Norðurland og Norðlingar.
Svo framarlega sem nokkur maður f
mfnum sporum, jafn-raunalegum, getur
fengið sér það til orða, að hann hafí átt
nkýjaborgir, — þá segi eg ekki nema
það, að eg hefi séð þær hrynja fyrir
mér bæði margar og miklar þessi tvö
þrjú ár hér f Kristjanfu, sem liðin eru
sfðan er eg varð stúdent og fór hing-
að suður; — hvað alt er hér eitthvað
dauft og druugalegt, alt eitthvað svo
smátt og kotmannlegt hjá þvf, sem
og hefí hugsað mér, bæði meuu og
ástand.
Eg var seinni partinn f dag með nokkr-
um kunningjum mínum úti á firði; vor-
um að renna. Og við skemtum okk-
33
jum á, og boginn hjé henni! En
sprungan framan á var þar enn. Og
á borðinu fyrir framan hann tók eg
eftir gamalli biflfu, sem eg hafði aldrei
séð hjá honum áður, líklega af þvf, að
þessi dýrgripur hefir alt af verið varð-
veittur uiðri f kommóðu hjá honum
eins og einhver helgidómur.
Hann var máttfarnari að sjá og
veiklulegri en að vanda. Eu yfirbragð-
ið alt var svo unaðshýrt, eius og á
mauni, sem átt hefír að berjast við ör-
lög sín, en fengið frið og ró að lokum.
Hann sagði sig langaði hálf-partinn
til að tala við konuna míua f dag, ef
það væri hægt, — helzt fyrri partinn.
En hauu ætlaði að tala við mig und-
ir eins, svo að eg varð að setjast nið-
ur stundarkorn.
Eg kannaðist við það frá fyrri dög-
um, að þegar hann bjó yfir einhverju
leyndarmáli, þá brosti haun alt af svo
einkennilega mjúkt og fallega. Nú
færðist þetta mjúka og unaðslega bros
á varir hans; en munurinn sá, að nú
var eins og hann þyrfti ekki að dylja
neitt. Hann veik sér að mér, með