Ísafold - 02.04.1910, Síða 3

ISAFOLD
75
Aðflutningsbannið.
Svar frá Magnúsi Einarssyni ‘)
I.
Alt er það á sömu bókina lært, sem
þeir bannmenn hafa sagt og skrifað, er
reynt hafa til að sýna einhvern lit á
mótmælum gegn Andvaragrein minni og
öðrum greinum, sem birst hafa tvö síð-
ustu missirin um bannlögin.
Og alt ber það með sér, að bannmenn
yfirleitt hafa eigi aðeins hugsað lítið um
bannmálið; þeir hafa hugsað það illa
líka, aldrei krufið það til mergjar.
Hve almenn vanhugsunin er hjá þeim,
verður stöðugt ljósara og Ijósara, eftir
því sem fleiri gefa sig fram; og þegar
ganga má að því vísu, að hinir opinberu
málsvarar séu ekki allir af verri endan-
um, mun mega fara nærri um, hvernig
ástatt er fyrir hinum »lítthugsandi«
bræðrum þeirra.
Um þetta vitnar síðast herra Jóhann-
es Þorkelsson í 15. og 17. tbl. ísafold
ar; og ber honum vel saman við hina
fyrri, enda eru flest skeyti hans áður
send af þeim. Sá er aðeins munurinn,
að nú eru þau öll oddbrotin; oddinn
braut eg af í fyrra, svo ekki er kyn,
þótt illa bíti.
Hr. Jóhannesi hefir eflaust verið ó-
kunnugt um, hver afdrif urðu þeirra
»röksemda«, er bannpostularnir fluttu
gegn mór í fyrra, annars hefði hann víst
ekki farið að brenna sig á sama soðinu,
en rétt er að eg gjöri houum sömu skil.
Og þéim mun fúsari er eg til að hrekja
»ástæður« hr. J. Þ. hór í blaðinu, sem
þær eru margar sama efnis og ástæður
ísafoldar gegn mór í fyrra, en mór var
þá meinað rúms í blaðinu að svara.
Að eg nú get slegið tvær flugur í
einu höggi frammi fyrir lesendum ísa
foldar, á eg núverandi ritstjóra að þakka,
og er þess skylt að geta honum til mak-
legs lofs, að hann þekkir og kannast við
siðferðisskyldu blaðs til að flytja svör
og leiðróttingar frá þeim mönnum, sem
fyrir ámæli verða í blaðinu, og það ekki
aízt, þegar til urnræðu eru alrnenn mál,
er jafnt varða alla.
II.
Takmark templara.
Hr. J. Þ. mun vera templari og marka
eg það af því, að honum er það óljóst,
eins og templurum yfirleitt, hvert tak-
mark templara er.
Þess vegna segir hann mig fara rangt
með, er eg skýri takmark templara, því
að takmark þeirra er, segir hann, út
rýming áfengisnautnariunar. Og hvað
hefi eg þá sagt 1
Eg hefi sagt að markmið templara og
bindindismanna só og eigi að vera það,
að kenna mönnum af fara svo með áfeng-
ið, að þeir bíði ekki baga af. Það er
með öðrum orðum, að vinna á móti of-
nautn áfengis. Og só nautn áfengis á-
valt ofnautn, þá er markmiðið að vinna
á móti áfengisnautn.
Ef hr. J. Þ. hefði brugðið ögn út af
vana templara og hugsað ofurlftið um
það, sem hann í grunnhygni sinni segir
mig fara rangt með, þá hefði honum
skilist að okkur ber hér ekki mikið í
milli.
En nú er það öllum kunnugt, og lík-
lega hr. J. Þ. líka, að leit mun vara á
þeim templurum, sem telja alla nautn
áfengis ofnautn, því að allir vita það,
að sjálfir templarar, og það stærstu stór-
templarar, drekka óhræddir alla þá á-
fengisvökva, sem innihalda minna en
2U0/0 af hreinu áfengi, enda hafa hinir
vísu ba,nnlagafeður, sem ekki munu vilja
láta áfengisofnautn haldast við í þessu
landi, leyft oss að drekka slíka drykki,
en fari styrkleiki mjaðarins fram úr þessu
marki, þá telja þeir að neytandinn bíði
baga af, þá byrji ofnautnin.
Markmið templara og bindindismanna
verður því ekki orðað betur eða sannar
en eg hefi gjört, því að í raun róttri
vinna þeir ekki að útrýming allrar áfeng-
isnautnar, heldur að útrýming ofnautn-
arinnar; en það er satt, að hjá þeira
verður nautnin fljótt ofnautn; og eflaust
verða skoðanirnar lengi skiftar um það,
hvar ofnautnin byrji eða hvað mikið
áfengi megi vera í vökva án þess að
hann verði talinn »áfengisvökvi«. En
það eitt er víst að óvit væri að heimta
áfengismarkið fært það langt niður, að
það yrði =0, því að þá yrði að gjör-
breyta öllum lifnaðarháttum manna, en
óvíst að slíkt tækist.
Siðan eg fór að eiga í deilum um að-
flutningsbann á áfengi, hefir það fengið
mór einna mestrar undrunar, hve sjald-
an eg hefi hitt fyrir tvo templara, hvað
þá fleiri, er borið hafi sarnan um það,
hvert markmið templara væri.
‘) Hr. M. E. er frumherji bannandstæð-
inga. Vér búumst því við, að röksemda-
forði þeirra komi allur á borðið i þessn
svari hans — 0g mun Isafold láta svar hr.
M. E. til sln taka, þegar þvi er lokið.
Ritstj.
Sitt segir vanalega hver um það, og
ber það óneitanlega vott um að í templ
arafólaginu muni tiltölulega eins grunt
hugsað, sem mikið kvað vera skrafað;
því að ekki er hægt að bera því við, að
erfitt só að leita sór upplýsinga um
markmið fólagsins, þar sem það er með
skýru letri prentað aftan á titilblaðið á
hverju einasta eiutaki af »Stjórnarskrá
templara«, og nú í seinni tíð fremst í
hverju tölublaði »Templars«; var það
vel hugsað af ritstjóranum, enda mun
honum hafa verið ljós þörfin.
Og eflaust kannast flestir templara
við »grundvallaratriðin« ; en hitt er líka
eins litlum vafa bundið, að fæstir þeirra
skilja eða hafa reynt til að Bkilja, hvað
þar stendur. Vildi eg því leyfa mór
að taka þau hér upp orðrótt og benda
á, hvað í þeim felst.
Grundvallaratriði Goodtemplara.
1. Algerð afneitun allra áfengisvökva til
drykkjar.
2. Ekkert Jeyfi í neinni mynd, hversu sem
á stendur, til að selja afengisvökva til
drykkjar.
3. Skýlaust forboð gegn tilbúningi, inn-
flutningi og söln áfengisvökva til drykkj-
ar; forboð samkvæmt vilja þjóðarinnar
framkomnum í réttu lagaformi, að við-
lögðum þeim refsingum, sem svo éheyri-
legur glæpur verðskuldar.
4. Sköpun heilsusamlegs almenningsálits á
máli þessu, með ötulli útbreiðslu sann-
leikans á alla þá vegu, sem mentun og
mannást eru kunnir.
5. Kosning góðra og ráðvandra manna til
að framfylgja lögunum.
6. Staðfastar tilraunir til að frelsa einstakl-
inga og; bygðarfélög frá þessari voða-
legu bölvun, þrátt fyrir alls konar mót-
spyrnur og örðugleika; þar til vér höfum
borið sigur úr býtum um allan heim.
Fyrsta atriðið segir oss í fám orðum,
hvert æðsta markmið templara só,
»algerð afneitun allra áfeng-
isvökva til drykkjar« eða í enn-
þá færri orðum algjört bindindi.
Þó ber þess að gæta, að ekki kalla þeir
alla vökva »áfengisvökva«, sem áfengi
er í, heldur aðeins þá, sem innihalda
meira en 2x/4 °/0 af hreinu áfengi; svo
að algjört áfengisbindindi hafa þeir í
raun og veru ekki að markmiði,
heldur það, sem kalla mætti algjörða
hófsemi í áfengisnautn, oger
það fagurt markmið og gott.
Þegar bindindishreyfingin bófst, voru
þeir menn tiltölulega fáir, sem skildu
hana til fulls, og því þurftu frumkvöðl-
ar hennar að hugsa upp og leggja á ráð,
sem vænleg væru til að afla henni fylg-
is, finna 1 e i ð i r, sem færar væru og
farnar yrðu til þess að ná markmiðinu,
algjörðu bindindi. Hverjar leiðir þeir
hugsuðu sór, segir frá i II., III. og IV.
atriðinu.
Tvö síðustu atriðin mætti og telja leið-
ir, en eru aukaatriði, hinum til styrktar,
nema hvað tekið er fram í 6. atriðinu,
að eigi skuli hætt að viuna að markmið
inu fyr en allir menn á öllum tímum
um allau heim sóu í atgjörðu bindindi,
og kemur það því hér ljóst fram, sem
vitanlegt var, að markmið templarafó-
lagsins er í raun og veru fögur hugsjón
(ideal), sem aldrei næst, en altaf má
nálgast, ef ekki brestur þol og þraut-
seigju til að halda áfram baráttunui.
Aðalleiðirnar, sem templarar hafa hugs-
að sér að takmarkinu, eru sem sagt
þrjár: l) Sölubannleið, 2) aðflutnings-
bannleið og síðast en ekki sízt * * 7 8) sú leið,
sem fólgin er í sköpun heilsusamlegs
almenningsálits á máli þessu.
Síðastnefnda leiðin er aðalleiðin, sú
sem verður að fara fyrst — án hennar
verður ekki komist inn á hinar leiðirnar
— og sú sem verður að fara síðast, því
að án hennar nálgast menn ekki hug-
sjónina. Eins og vera bar var þessi leið
fyrst farin eingöngu hér á landi, en sök
um þess að eftir henni bar ekki strax
með þeim flughraða að takmarkinu, sem
allir máttu merkja eða sjá, gjörðust
menn óþolnir eins og bráðlátum börnum
er títt og fóru að leita á náðir löggjaf-
arvaldsins. Það miskunaði sig yfir börn-
in og leiddi þau inn á sölubannleiðina.
Með sölubanni er reynt að gjöra mönn-
um erfiðara fyrir að ná í áfengi til þess
að svala fýsn sinni, en ekki er mönnum
gjört það ómögulegt. Og hvað sem ann-
ars má segja um sölubannið, þá hefir
það þó þann kost, að það þarf ekki að
gjöra aðalleiðina ófæra; þær tvær leiðir
geta staðist hvor við annarar hlið, enda
hafa þær verið og eru farnar i mörgum
fleiri löndum en á íslandi.
Þetta verður nú eigi sagt um þriðju
leiðina, aðflutningsbannið. Sú leið hefir
aldrei verið farin í nokkru landi ennþá,
en er nú lögleidd hór og erum vór fyrst-
ir allra þjóða, er það gjöra, og væntan-
lega einnig hinir síðustu. Um þessa
leið verður ekkert gott sagt, hún er
villuleið og byggist á hugsanavillu; hún
or jafn vitlaus fyrir það, þótt hún só
akveðin af frumkvöðlum templararegl-
uunar og hvort heldur það hefir verið
gjört í Ameríku eða einhverju öðru landi.
Og villuleið er hún af þvl, að þar sem
hun er farin, verður aðalleiðin ófær, sú
8em ein liggur alveg að takmarkinu, því
að sköpum heilsusamlegs almenningsálits
og viðhald þess er óhugsandi, þegar
ekkert er til að skapa af og ekkert til
að viðhalda á, en hitt víst og satt, að
áfengistilbúningi verður aldrei hætt, með-
an heimur stendur, og freistingin og
tækifæri til að drekka það hverfur held-
ur aldrei til fulls. Mun eg síðar víkja
nánar að þessu atriði.
Það mun nú orðið öllum Ijóst, að
æðsta markmið templara hefir verið »al-
gjört bindindi«, en þegar þeir gjörðust
bannmenn, hættu þeir að vinna að efl-
ingu frjáls bindindis og tóku sór annað
markmið, sem áður var ein af leiðunum
að settu marki og það sú leiðin, er sízt
skyldi.
Þvf hefi eg sagt að þeir hafi blandað
saman takmarki og leið, tilgangi og með-
ali.
En fyrir þessi orð hafa bannmenn
reiðst mór, bæði þeir sem enn þykjast
halda við gamla templaratakmarkið, og
ekki síður hinir, sem játa að aðflutnings-
bannið só takmark sitt, því að það hafi
það altaf verið, segja þeir.
Að aðflutningsbannið h a f i ekki getað
verið æðsta takmark bindindismanna, er
sýnt og sannað, en að þeir hafi nú á
síðari árum lagst svo lágt, er öllum vit-
anlegt, enda eru þeir margir, sem kann-
ast við krógann, og má þar til nefna
Ísaíold; 3. apr. f. á. segir hún: »Œðsta
markmið bindindismanna hefir aldrei
verið, erekkiog verðurekki1)
annað en aðflutningsbann«, og nú nýlega
segir hr. J. Þ. í ísafold á sínu einkenni-
lega blómsturmáli, »að starfsemi templ-
ara hafi einmitt gengið hágöngu sína og
borið blóm sitt og bar í aðflutningsbanns-
lögunum«, en það er sama og að segja,
að með bannlögunum hafi þeir náð æðsta
markmiði sínu.
Þagar bannmenn halda því fram í al
vöru, að bannið só æðsta markmið sitt,
hlýtur ástin til baunlaganna, að hafa
blindað þá, því að þeir sjá ekki að fyrst
þarf að sanna, að lögin skapi það ástand
í landinu, að enginn neyti áfengis.
Nú hefir sumum, að minsta kosti lög-
gjöfunum, komið til hu£ar að svo gæti
farið, að aðflutningsbannið (»æðsta mark-
mið« templara) leiddi ekki til »algerðar
afneitunar allra áfengisvökva til drykk-
jar« (æðsta markmiðs temph), því að í
lögunum er ráð gjört fyrir brotum; en
ef svo yrði, kæmi það í ljós, að enda
þótt templarar hefðu náð æðsta mark-
miði sínu, hefðu þeir samt ekki náð
því(M)
Þegar maður íhugar það, að templar-
ar hafa vilst frá markmiði sínu og halda
sig hafa fundið það aftur í banninu, þá
verður það skiljanlegt, hvers vegna þeir
ausa svo mjög auri alla b a n n 1 a g a-
andstæðinga, og reyna að rýra álit þeirra
í augum almennings; i einfeldni sinni
halda þeir sem só, að vér sóum að ber-
jast gegn hinu sanna markmiði þeirra,
frjálsu bindindi, þegar vór erum að
hjálpa þeim úr villunni, leiða þá af
bannleiðinni aftur upp á rótta leið.
En þeim mun vera vorkunn, því að
þeir vita víst ekki hvað þeir gjöra.
Frh.
Dönsk blöð um ísland.
Mér hefir komið það kyDlega fyrir, þeg-
ar ísafold hefir hvað eftir annað verið að
narta í mig að ástæðulausn. Eg hélt eg
ætti annað skilið af henni eða þeim, sem
að henni standa Og þvi meira hefir þetta
furðað mig, þegar hún heíir ekki haft
traustari grundvöll að byggja á árásir sín-
ar en eitthvert lausaslúður i bréfum frá
einhverjum stúdentum hér i Khöfn. Eg
hélt, að hún væri vandari að virðingu sinni
en að gerast »sögusmetta og rægirófa« i
höndum þeirra. En hún tekur alt, sem þeir
að henni rétta sem heilagan sannleika, sem
engrar staðfestingar eða rannsóknar þurfi
við.
Fyrst fær hún fregnir af Atlanzeyjafund-
inum og ummælum minum þar — frá mönn-
um, sem enginn var þar viðstaddur, og að
eins gátu bygt á óáreiðanlegum og skæld-
um blaðafrásögnum, sem íslendingafundur-
inn hér lika bygði á. Þvi á þeim fundi
var heldur enginnt sem verið hafði á
Atlanzeyjafundinum. Og svo er bygð árás
á mig út af orðum, sem eg aldrei hefi tal-
að, og ísafold fyllir undireins þann hópinn
að órannsökuðu máli.
Næst er henni skrifað, að eg muni standa
bak við danskar greinar um ísland og stjórn
þess. Og hún gleypir þá lansafregn án
þess að efast eitt augnablik. Jafnskjótt og
eg sé blaðið, sima eg heim til hennar, að
engin dönsk blaðagrein sé frd mér. Þetta
sýndi, að ég vildi ekki draga að mótmæla
slúðrinu. En hvað gerir ísafold þá ? Sting-
ur slmskeytinu i vasann og geymir það i
viku. Lætur tvö blöð koma út án þess að
birta það a). Og svo þegar það loks kem-
ur, er hnýtt við það nýjum slúðursögum,
og gefið i skyn, að eg muni nú samt eiga
þátt 1 dönsku greinunum. Það er ekki
leysi-ástriða þetta til að reyna að Bverta
mig. Eg get ekki skýrt það öðruvisi fyrir
mér en sem samvizkubit, meðvitund um, að
framkoma sumra manna gagnvart mér hafi
verið þannig löguð, að eg hljóti að gera
') Leturbreytingin er min. M. E.
s) Þetta er rangt hermt. Simskeyti dr
7. Gr. kom þ. 10. febr. slðdegis eftir að
ísafold var komin út, og kom út í öðru
blaði, eftir að það kom. — Ritstj.
eitthvað til að hefna min. En eg er ekki
eins hefnigjarn og sumir aðrir.
Að þvi er skeyti mitt snertir, þá vildi eg
kostnaðarins vegna auðvitað hafa það svo
stntt, sem nnt var. En eg vildi líka hafa
það svo skýrt, að það tæki af allan vafa,
og fanst það gera það, I því stóð, að
engin (undantekningarlaust) dönsk blaða-
grein væri frd mér. Eg sagði ekki eftir
mig, sem sjálfsagt hefði verið, ef eg hefði
að eins átt við, að eg hefði ekki ritað
neina þeirra. En hitt átti lika við, hin
svo kölluðu »Interview«. Eg hefi verið
margbeðinn um greinar og lika um »inter-
view«, en jafnan þverneitað.
Til þess að þó ekki slái i baksegl, skal
eg þó bæta þvi við, að eg þýddi einu sinni
i haust kafla úr grein í Isafold fyrir blað
eftir beiðni og kom hann út í blaðinu at-
hugasemdalaust og óbrjálaður. En eg býst
ekki við, að Isafold hafi neitt á móti því,
að greinar hennar séu teknar upp í útlend
blöð. Islenzk blöð eru þar sömu lögum
háð og ensk, frönsk, þýzk og norsk blöð.
Annars skal eg geta þess, að mér er nær
að halda, að einu Islendingarnir, sem skrif-
að hafa i dönsk blöð síðan siðastliðið
sumar, séu tiðindamaður Isafoldar (og að-
stoðarmaður á stjórnarskrifstofunni) og
Bjarni frá Vogi — þegar undan eru skilin
fregnbréf og símskeyti frá Islandi. Svo
kunnugur er eg þó ekki, að eg geti ábyrgst
þetta, en eg held, að það sé rétt. Greinar
dönsku blaðanna eru vist flestar eða allar
eftir danska menn og bygðar á islenzkum
blöðum eða þá stundum á lausafregnum,
sem ganga mann frá manni, og þá ekki
furða, þó stundum sé ekki sem réttast með
alt farið. Dönsk blöð eru ekki fremur en
Isafold laus við að taka órannsakaðar
slúðursögur, sem ganga mann frá manni.
Þar er meira að segja enn meira um það.
En mest mun vera bygt á islenzkum
blöðum, sem margir Danir ern nú farnir að
kynna sér. Og hér eru ekki allfáir Danir,
sem skilja svo mikið í islenzku, að þeir
jeta lesið þau. Jafnvel í stjórn Dana og
Bæði í landsþingi og fólksþinginu eru menn,
sem lesa islenzk blöð fullum fetum. Danir
þurfa þvi ekki Islendinga með lengur til
að geta fylgst með í islenzkum blöðum.
Þeir hafa nóg af mönnum, sem það geta,
sem stendur.
Eg vona nú, að ísafold lofi mér að vera
i friði framvegis meðan eg ekkert geri af
mér. En náttúrlega er aldrei að vita, hve
lengi það stendur, þvi engan mun eg spyrja
um leyfi til að skrifa það, sem mér synist,
hvort sem er í islenzk blöð eða dönsk, ef
mér býður svo við að horfa. En eg vil
ekki, að mér sé kent það, sem eg á ekki.
Khöfn 2. marz 1910.
Váltýr Guðmundsson.
T *
*
Vegna gamals kunningsskapar höfum
vór ekki viljað synja dr. Valtý um rúm
fyrir pistil þenna — enda þótt mest-
megnis só hann svölunaryrði og fari að
nokkru leyti kringum það, sem er merg-
urinn málsins. En það er: Stendur
dr. Valtýr í n o k k r u sambandi við
sorpgreinar blaðsins Telegrafen?
Hann neitar því, að hann hafi s k r i f-
a S nokkra grein í dönsk blöð, hann
neitar því, að hann hafi látið »i ti t e r-
v i e w a« sig. Hið sama hafa menn úr
ritstjórn Telegrafen sagt: Við skrifum
s j á 1 f i r greinarnar, en a 11 a r u p p-
lýsingar fáum við hjá íslend-
i n g i. Og varist hafa þeir allra frótta um
hver hann væri. Eru þær »upplýsingar«
runnar frá dr. V. G.l
Vór þykjumst gera honum greiða með
því að gefa honum færi á að sanna sak-
leysi sittum n o k k u r t samband við sorp-
greinar þessar og vonum, að hann geti
það og geri.
ísafold þykist yfirleitt miklu fremur
eiga til þakkar að telja hjá dr. V. G. en
ámælis fyrir að kveða upp úr með orðróm
þann, er læddist mann frá manni í
prívatbrófum frá Khöfn: að V. G. stæði
bakvið greinarnar. — Ella hefði orð-
rómurinn »fengið fætur« um land alt
manna á milli og unnið V. G. stórtjón,
en hann aldrei getað haft hönd i hári
hans.
Ummæli V. G. á Atlanzeyjafundinum,
eins og þau eru hermd í hinni o p i n-
b e r u fundarskýrslú, fara alveg i sömu
átt og frásagnir símskeyta og blaða
þeirra, er ísafold hefir bygt á, og eru
fullkomlega þess ámælis verð, er þau
hafa hlotið í sjálfstæðisblöðunum.
Ollu öðru í grein dr. Valtýs er þann
veg farið, að vér sjáum enga ástæðu til
að skifta oss af því á þessum stað.
Ritstj.
Þjóðóltur og Hansa.
Svar frá Trolle kapteini formanni
Hansafélagsins gegn grein þeirri, er birt-
ist í Þjóðólfi i gær um félagið, kem-
ur i næsta blaði.
Viljið þið
ekki nota góða og
hreina sápu ? Minar vea*
julegu sápur, sem skemma
engu minna en þær hreinsa,
eru ekki taldar í húsum
hæfar, þar sem Sunlight
sápan hefir einu
sinni verið reynd.
1591
Fyrirlestur
um bjargráð íslands flytur
Stefdn B. Jónsson í kvöld (2. apríl) i
Goodtemplarahúsinu kl. 8l/2. Aðg. 25 a.
Leikfél. Rvíkur
Trína í stofufangelsi
Liííi fjermaðurínn
Jivöícfið f. kongsbænadag
Sunnudag 3. april í Iðnaðarm.húsinu
kl. 8 síðdegis
i síðasta sinn.
Vindlar (hollenzkir)
af beztu tegundum
eru ódýrastir
í Liverpool. 44
10 % afsláttur i kössum.
41 NotiB tækifærið! j,U
Breiðabíik
landinu að kaupa og lesa — og aðrir
fieir, er trúar- og kirkjumdl Idta til sin
taka. — Andvirðið (4 kr. auk burðar-
gjalds út um land) greiðist fyrirfram,
Utsölum.: > ,
bankaritari TlMt JofjannSSOn.
Vilhjálmur Þorvaldsson
á Akranesi, heldur uppi
beztu verzlun á landinu
Styðjið hann með viðskiftum yðar.
1.0. G. T.
Fundur í st. Skjaldbreið nr. 117 sd.
3. apr. 1910 á venjul. stað og tíma.
Landlæknir Guðmundur Björnsson talar
um sjúkrasamlög.
Sfff} fsl me^ forst°fuinnganfli er
lUJCl til leigu í Bergstaðastr. 8.
íslenzk egg
selur stöðugt
Laugaveg 22.
Smj örverzlunin
Talsími 284.
Hlupu' af hólmi.
Um Hafsteinsku Uppkastsnefndar-
mennina segir dr. Knud Berlin í grein-
inni sem getið er um fremst í blað-
inu, að þeir hafi í byrjun haldið því
fram í nefndinni, að ríkissambandið,
eins og það nú væri, væri með öllu
lagalega ógilt og að ísland með Gamla
sáttmála hafi að eins komist í per-
sónusamband við Danmörku og væri
ekki de jure í öðru sambandi. En
siðar haja rœður peirra fallið i alt
aðra átt! — og vitnar dr. B. i um-
mæli H. H. á þingi og nefndarálit
minnihlutans.
KLADDAR
3 oghöMbækur
at ýmsum stærðum og með
mismunandi verði (
bókverzlun Isafoldar
bolinmæði
verða þeir menn að hafa, sem sent
hafa ísafold gagnlegar hugvekjur um
landsmál, þótt eigi geti þær birst þeg-
ar í blaðinu. — Almennar fréttir þola
eigi bið og því verða þær jafnan að
ganga á undan, eiga forgangsréttinn. —
Og í vetur hafa taumleysis æsingar
og blekkingar minnihlutans í banka-
málinu orðið þess valdandi, að það
mál hefir hlotið að taka mjög mikið
rúm í blaðinu.
Ibúðir til leigu á Laugaveg 66.
Semja má við Bjarna Magnússon
Laugaveg 18.
Fundinn mjólkurbrúsi. Vitjist í
Grjótagötu 10._____________________
Til leigu frá 14. maí nk. stór
stofa með svefnherbergi á góðum stað
í bænum. Skemtilegt útsýni. Upp-
lýsingar í Lindargötu 8B uppi.
Kartöflur til sölu á Rauðará,
bæði útsæðis- og matarkartöflur,