Ísafold - 02.07.1910, Blaðsíða 2

170
ISAFOLD
Frk skattamálanefndinní.
'Norburland hefir fengið að kynna
sér tillögur þær, er skattamálanefndin
gerði á fundi þeim, er hún hefir átt
með sér um þessar mundir á Akureyri.
Vér skýrum frá þeim eftir skýrslu
Norðurlands:
Nefndin heldur fast við fyrri tillög-
ur sínar, þótt hún játi, að þær í ýms-
um greinum kunni að standa tilbóta.
Um einstaka smærri breytingar telur
hún óþarft að fjölyrða, en bendir þó
sérstaklega á það, að við væntanlega
endurskoðun á tolllögunum væri rétt,
að upp í þau verði tekin óáfeng á-
vaxtavin, með 50 aura tolli af hverj-
um potti eða þrem pelum.
Aðallega hafa íhuganir nefndarmann-
anna lotið að því að íhuga á hvern
hátt landsjóði verði heppilegast bættur
upp sá tekjumissir, er leiðir af sam-
þykt aðflutningsbannlaganna. í því
sambandi tekur hún fram, að sam-
kvæmt tollreikningnum árið 1909 nemi
áfengistollurinn kr. 181,761,68 og
í fjárlögunum fyrir árin 1910 og 1911
sé þessi tollur áætlaður 190 þús. kr.
á ári að frádregnum innheimtulaun-
um. Við þetta bætist svo leyfisbréfa-
gjöld og árgjöld af verzlun og veit-
ingu áfengra drykkja. Aftur beri að
taka tillit til þess, að eftirleiðis helzt
óskertur tollur á áfengislausu öli og á
þvf áfengi sem heimilt verði að flytja til
landsins eftir 2. gr. bannlaganna. Nefnd-
in greinir ekki nákvæmar frá því hve
drjúgur sá tollur mundi verða lands-
sjóðnum, en byggir á því, að tekju-
missirinn, samanborið við núverandi
landssjóðstekjur af áfengisnautninni,
rnuni nema alt að 200 þús. kr. á
ári.
Þann tekjumissi má eðlilega bæta
upp á marga vegu, en nefndin hefir
sérstaklega tekið 3 ráð til íhugunar og
hefir þeirra allra heyrst getið áður.
Ráðin eru þessi:
x. að leggja á farmgjald af aðflutt-
um vörum, svo sem um var talað á
síðasta þingi.
2. Að leggja á alment verzlunar-
gjald og
3. Að hækka tqll á kaffi og sykri.
Eftir farmgjaldsfrumvarpinu á síð-
asta þingi átti gjaldið annaðhvort að
miðast við þyngd eða rúmmál, eftir
því hvernig varan væri talin á farm-
skrá eða hleðsluskírteini. En um þessi
atriði þykir nefndinni sem enn vanti
ábyggilegar skýrslur, svo alls ekki sé
unt að gera sennilega áætlun um tekju-
fjárhæð af gjaldi þessu, né heldur að
fá fullkomið yfirlit yfir hvernig það
mundi koma niður á einstakar vörur.
Auk þess gæti gjaldið með áðurgreindu
fyrirkomulagi komið misjafnt niður á
sömu vörutegundir og það jafnvel
stundum af handahófi, þar sem t. d.
vefnaðarvörur eru á farmskrá skipa
ýmist taldar eftir vigt eða máli. Enn-
fremur er á það að líta, að þegar ein-
göngu væri miðað við vigt eða mál,
án tillits til þess hver varan er, hlyti
gjaldið að standa í öfugu hlutfalli við
verðmæti varanna. Af þessum ástæð-
um ræður nefndin frá því, að farm-
gjald verði lögleitt sem uppbót fyrir
áfengistoll.
Um verzlunargjaldið segir nefndin,
að auk þeirra ókosta, er taldir séu á
því í hinu fyrra álitsskjali nefndarinn-
ar frá 1908, bls. 28—29, sé þess að
gæta, að sé það miðað við innkaups-
verð, yrði afleiðingin sú, að kaupmað-
ur, sem náð hefði sérstökum happa-
kaupum, eða flytti inn lélegar vörur,
er hann hefði keypt lágu verði, en
seldi með mikilli framfærzlu, greiddi
tiltölulega lægra gjald en sá er seldi
vandaðri og dýrari vörur með minni
ágóða. En sé aftur miðað við útsölu-
verð sé enn minni trygging fyrir réttu
framtali og örðugra að hafa neitt veru-
legt eftirlit með því. Þrátt fyrir það,
að nefndin játar, að með góðum rök-
um megi telja verzlunargjaldinu mikið
til gildis, heldur hún að það verði
miklum annmörkum bundið í fram-
kvæmdinni og tjáir sig þvi mjög hik-
andi við að mæla með því, að það
verði leitt í lög.
Þá ihugar nefndin kaffi- og sykur-
tollinn. Árið 1909 var aðflutt sam-
kvæmt tollreikningum:
a. af kaffi og kaffibæti pd. 1007314
b. af sykri og sirópi — 3956461
7 aurar af kaffipundi gera kr. 79511,98
3 x/2 eyri af sikurpundi
gerir .................. - 138476,14
Samtals . . . kr. 208,988,12
Þarfrá dragast innheimtulaun 4179,76
Eftir . . . kr. 204,808,36
Nefndin ályktar á þá leið, að þegar
þess sé gætt, að búast má við, að kaffi-
nautn vaxi um leið og áfengisnautn
minkar eða hverfur, en búast má við
á binn bóginn, að jafnmikil tollhækk-
un, sem hér er um að tefla, dragi úr
kaupum, að minsta kosti í bráð, muni
láta nærri, að til þess að jafnast á við
tekjumissi af áfengistolli þyrfti kaffi-
tollur að hækka um 7 aura pundið
eða úr 13 aurum upp í 20 á óbrendu
kaffi og kaffibæti og úr 18 upp í 25
á brendu kaffi, en sykurtollur um 3 x/2
eyri á pundið eða úr 61/2 upp í
10 aura. Slík tollhækkun hljóti þó
að verða mjög tilfinnanleg yfirleitt og
verði einkum að teljast varhugaverð
sökum þess, að hún komi tiltölulega
þyngst niður á þeim, sem sízt skyldi,
fátækum fjölskyldum og þurrabúðar-
fólki i kaupstöðum og sjávarþorpum.
Á hinn bóginn hafi þessi tollhækkun
þann mikla kost, að hún mundi veita
vissar tekjur, án þess að valda nein-
um örðugleikum á innheimtu og af
þeirri ástæðu telur nefndin þetta til-
tækilegasta ráðið.
Þá bætir nefndin því við, að áður
en máli þessu verði ráðið til lykta,
telji hún rétt að borið sé undir atkvæði
alþingiskjósenda hvern gjaldmdta* þeir
helzt vilja aðhyllast, hvort heldur um-
rædda hækkun á kaffi- og sykurtolli
eða verzlunargjald af aðfluttum vörum,
nema 20% af innkaupsverði varanna,
að viðbættu flutningsgjaldi og öðrum
útlendum kostnaði. Er það því ein-
dregin tillaga nefndarinnar, að á næsta
alþingi verði samþykt ályktun um, að
slík almenn atkvæðagreiðsla skuli fara
fram. Ennfremur telur nefndin sjálf-
sagt, að framkvæmd bannlaganna verði
frestað, þangað til þeirri atkvæða-
greiðslu er lokið og að öðru leyti séð
fyrir því að landsmönnum verði ekki
fyrir þeirra sök íþyngt með ofþungum
skattaálögum, eða fjárhag landsjóðs
stofnað í voða.
BiblíuféJagsfundnrinn
og biblíumálið.
Biskup óskar þess getið útaf grein-
inni í síðasta blaði um biblíufélags-
fundinn, að það sé ekki með öllurétt
hermt, að brezka félagið hafi neitað
að endurprenta biblíuþýðinguna ó-
breytta; bein neitun sé ekki
komin; en eftir nýkomnu bréfi frá
þeim manni í stjórn brezka félagsins,
sem einna mestu ráði um biblíu-út-
gáfur þess, séu allar horfur á, að
sú neitun muni koma bráðlega, svo
framarlega sem íslenzka biblíufélagið
vilji ekki láta undan síga og gera ýms-
ar breytingar á þýðingunni. En því
neitaði biblíufélagsfundurinn síðasti.
Þá hefir enn hr. S. A. Gíslason
beðið ísafold fyrir svofeldan greinar-
stúf:
I tilefni af ummælum um mig i
í sambandi við ágreininginn milli
bibliufélaganna í siðasta tölublaði ísa-
foldar leyfi eg mér að geta þess opin-
berlega, að mér voru alveg ókunn
stóryrði þau um biblíuþýðendurna, sem
getið er um í nefndri grein, þangað
til eg kom á bibliufélagsfund í fyrra-
dag.
Eg reyndi aldrei til að tefja eða
hefta biblíuþýðinguna, og hefi ekki
farið fram á annað við biblíufélagið
brezka, en að það gæfi út v a s a-útgáfu
af biblíunni á islenzku, þar sem Jahve-
nafninu væri slept og þýðingunni
breytt á nokkrum stöðum, einkum
þeim, sem nú eru alm'ent deiluefni
milli gömlu og nýju stefnunnar víða
um kristin lönd.
Hitt taldi eg sjálfsagt, að haldið yrði
áfram, þrátt fyrir það, að prenta stærri
útgáfuna óbreytta eftir stílsteypunni.
— Mér kom það því alveg á óvart,
er eg frétti nýlega, að brezka biblíu-
félagið væri að kippa að sér hendinni,
að því er stærri útgáfuna snertir, —
það er ranghermt að það sé búið að
því; aðalfundurinn um það verður 6.
júlí. — En úr því að því finnast að-
finningarnar við þýðinguna svo alvar-
legar, þá er bersýnilegt, að þeir eru
fleiri en við sira Friðrik Bergmann,
sem líta svo á, að nýja þýðingin styðji
eina sérstaka skoðun á ritningunni,
eða eins og síra Fr. B. kemst að orði:
»Hún gefur þeim trúarhugmyndum
öllum byr undir vængi, sem á næst-
*) Hér er all* eigi um að tefla tillögur
af hálfu nefndarinnar um að láta nýja at-
kvæðagreiðslu um aðflutningsbannið fara
fram, eins og gefið hefir verið í skyn í
blöðum bér. R i t s t j.
liðnum tímum hafa verið að láta flug-
fjaðrir vaxa« (Breiðablik III. ár, bls.
17 S)-
Því að það mun öllum skiljast, að
brezka félagið hefir ekki tekið þessa
stefnu í málinu í vor út af 2ja ára
gömlum stóryrðum um þýðendurna.
Mig furðar það ekki, þótt þýðend-
urnir geri sína þýðingu að kappsmáli
og gleðjist yfir því, að 8 meðlimir
biblíufélagsins íslenzka samþyktu að
gefa út þýðinguna frá 1908 óbreytta
en þá mega þeir heldur ekki lá öðrum
þótt þeim séu sínar skoðanir alveg eins
mikið kappsmál, og kunni því illa, ef
sjálf biblían er látin styðja þær skoð-
anir, sem þeir telja rangar og skað-
legar.
Sumir segja, að deilan sé hér um
smámuni og það skifti engu, hvort
farið sé að aðfinningum vorum eða
ekki, og má það til sanns vegar fær-
ast um þá, sem lítið eða ekkert lesa
í biblíunni, — en hver athugull les-
ari mun verða þess var, áður en hann
hefir lesið lengi, að þessi nýja þýðing
brýtur bág við eldri trúarhugmyndir
— (og »úreltar« bætir síra Fr. B. við).
Betur að ágreiningurinn yrði til
þess, að menn færu að kynna sér ritn-
inguna fremur en áður, þvi að þar er
eg hjartanlega sammála N. Kbl. að
lakast er sinnuleysið, sem lætur sig
trúmál öll engu skifta.
29/e ^10-
S. Á. Gíslason.
-----i.-----
Til ,kirkiuvinarins‘.
í ritgerð um »Helgisiðabókina« segir
»kirkjuvinur« í síðasta tbl. »ísafoldar«
nokkur orð, er snerta trúflokk aðvent
istanna og eru svo óviðeigandi, að eg
verð að leiðrétta þau. Orðin eru þessi:
»1 kirkjugarðinum hefir presturinn
yfir þessi ritningarorð, áður en hann
kastar rekunum á:
,Moldin hverfur aftur til jarðarinn-
ar, þar sem hún áður var, en andinn
til guðs, sem gaf hann‘.
Má af því marka, að kirkja vor
mótmælir hinni fáránlegu kenningu
aðventistanna um grafarsvefninn*.
— Þessi ritningarorð viðhaja að-
ventistarnir líka við sinar grejtranir, og
sjáljur hefi eg sem Jorstððumaður flokks-
ins hér í Reykjavtk lesið pau Jyrir
skemstu yfir gröj, pegar eg gjörði em-
bcettisverk mín.
Má af pessu marka, hve ástæðu-
laust það er af »kirkjuvininum« að
nota þau orð til að óvirða trúarskoð-
anir aðventista.
Vér trúum einmitt, að andinn fari
til guðs, þegar menn deyja. Það geta
verið skiftar skoðanir um það, i hvaða
ástandi andinn er, áður en hann í
upprisunni sameinast líkamanum aft-
ur, en aldrei um pað livai- hann er.
Guðs orð segir: »Andinn fer til
guðs«. »í þínar hendur fel eg anda
minn«, sagði einnig Jesús.
Vér aðventistar trúum ritningunni —
engu síður en »kirkjuvinur«.
Reykjavík 1. júlí 1910.
D. Ö stlund,
forstöðumaður s. d. a. í Rvík.
——-t-------
Reutersward
heitir sænskur kaupmaður, er hing-
að kom á Ceres í þeim erindum að
reyna að efla verzlunarmök Svía við
oss. Hann er frá Gautaborg og hef-
ir m. a. umboð af hendi mikilsháttar
verzlunarhúss þar í borginni, sem
verzlar með timbur, járn og vefnað-
arvöru o. s. frv.
Hr. Reuterswárd lætur mjög vel af
Bjarna Jónssyni viðskiftaráðunaut. Er-
indi hans í Svíþjóð um ísland hafa
vakið mikla eftirtekt. Þeim má sjálf-
sagt þakka rekspöl þann, er nú virð-
ist vera að koma á aukin verzlunar-
viðskifti vor á meðal og Svía.
Svíar leggja um þessar mundir
mjög mikla rækt við útflutningsverzl-
un sína og er ekki ólíklegt, að ís-
lendingar geti haft hag af verzlunar-
mökum við þá.
Herra Reuterswárd vill gjarna ná í
góðan umboðsmann fyrir sig hér í
bæ — sem fyrst — sbr. augl. hér í
blaðinu.
Skipaferðir;
Vesta fór vestur og norður um land
í fyrradag með gríðarmarga farþega,
námsmenn og aðra vetrarvistarmenn
hóðan úr höfuðstaðnum.
Austri kom úr strandferð i gærmorg-
un. Meðal farþega: Jónas læknir Krist-
jánsson, kominn hingað tii lækninga,
allveikur.
Ceres fer til útlanda í dag kl. 6.
Meðal farþega : síra Har. Níelsson, jung-
frú Jngibjörg Brands. Hún fer á kenn-
arafundinn í Stokkhólmi, og ætlar auk
þess á ferðinni að kynna sór íþróttir
yfirleitt.
Aðalfundur íslandsbanka.
Skýrsla ráðherra.
Ár 1910 hinn 1. júlí var haldinn
aðalfundur í íslandsbanka. — Fund-
urinn var haldinn í skrifstofu bankans
í Reykjavík og settur af ráðherra Birni
Jónssyni, er lagði fram blöð þau af
»Berlingske Tidende og Lögbirtinga-
blaðinu, sem fundurinn hafði verið
boðaður í og lýsti því jafnframt yfir,
að fundurinn hefði verið boðaður með
löglegum fyrirvara. — Fundarstjóri
var kosinn Halldór Daníelsson yfir-
dómari, en fundarskrifari Sighvatur
Bjarnason bankasjóri.
Gefnir höfðu verið út atkvæðaseðl-
fyrir 88feo hlutum.
Þetta var gjört:
1. Formaður fulltrúaráðsins, ráðherra
Björn Jónsson skýrði fyrir hönd
fulltrúaráðsins frá starfsemi bank-
ans siðastl. ár, en gat þess jafn-
framt, að gefnu tilefni, að farist
hefði fyrir að halda reglulegan
fulltrúaráðsfund, enda hefði verið
litið verkefni fyrir slíkan fund. —
Skýrsluna um starfsemi bankans
yrði því að skoða sem samda af
formanni fulltrúaráðsins, en við-
staddir fulltrúaráðsmenn, hr. Lár-
us Bjarnason og Sigfús Eymunds-
son höiðu eigi neitt við hana að
athuga að efninu til. — Formaður
fulltrúaráðsins lýsti þvi yfir, að
stjórn bankans og framkvæmdir
allar hefðu veriðí bezta lagi árið sem
leið og tók það sérstaklega fram,
að bankastjórninni væri eigi að
neinu leyti gefandi sök á því ó-
láni eða tjóni, sem bankinn hefði
orðið fyrir útaf svikum Friðriks
Kristjánssonar útibússtjóra á Akur-
eyri. — í íslandsbanka hefði jafn-
an verið og væri enn alt í beztu
reglu.
2. Framlögð endúrskoðuð reiknings-
gjörð fyrir árið 1909. Samþykt að
greiða hluthöfum 6°/a í ársarð.
3. Framkvæmdarstjórn f einu hljóði
gefin kvittun fyrir reikningsskil-
um.
4. Hæstaréttarmálaflutningsmaður L.
Arntzen í einuhljóði endurkosinn
í fulltrúaráð, af hluthafa hálfu.
5. Amtmaður J. Havsteen sömuleið-
is endurkosinn endurskoðunarmað-
í einu hljóði.
6. Samþykt í einu hljóði uppástunga
eins hluthafa um að votta fram-
kvæmdarstjórn bankans þakklæti
fyrir ágæta frammistöðu sina að
því er rekstur bankans og stjórn
snertir.
Fundi slitið.
Björn Jónsson.
Halldór Daníelsson,
fundarstjóri.
Erindi það, er ráðherra flutti sem
formaður bankaráðsins, um rekstur
bankans, var á þessa leið:
Reksturstekjur bankans hafa árið
1909 ekki komist eins hátt eins og
1908; þær urðu nær 36000 kr. lægri.
Þetta stafar því nær eingöngu af því,
að útlánsvextir bankans voru árið 1909
tiltölulega mjög lágir móts við það,
er bankinn varð sjálfur að greiða af
skuldum sínum erlendis; og hefði
bankinn eigi á annan hátt haft all
drjúgar tekjur bæði fyrir innheimtu-
störf sín og ýms fleiri störf en bein
lánsstörf, mundi ágóði sá, er bæði
hluthafar og landssjóður fá af banka-
rekstrinum, hafa orðið talsvert lægri
en raun hefir þó á orðið. Að stjórn
bankans lét útlánsvextina, sem hún
færði niður 1909, eigi vera hærri en
hún gjörði, verður að telja vel til
fallið og lýsa mikilli nærgætni, enda
er það til þess gjört, að létta undir
með mönnum að standa í skilum við
bankann.
Það kom víða í ljós árið sem leið,
að örðugleikar við að standa í skilum
við bankann fóru yfirleitt vaxandi; og
á þessu ári hafa orðið svo mikil bíögð
að þessu, svo sem kunnugt er, að
margir hafa gefist upp og orðið gjald-
þrota, sumir stórskuldugir. Það má
búast við meira eða minna tjóni af
því fyrir bankann. Vanskilin stafa
vitaskuld mest af getuleysi, en sum
sjálfsagt af of miklu viljaleysi eður
blátt áfram af skeytingarleysi; því er
nú miður. Hinsvegar má gera sér
von um, eftir öllu rekstursfyrirkomu-
lagi bankans, að tap það, sem hann
kann að verða fyrir af framantöldum
ástæðum, verði eigi stórvægilegra en
svo, að það hafi engin veruleg áhrif
á ágóða landssjóðs og hluthafa af
bankarekstrinum.
Viðskiftavelta bankans hefir eigi held-
ur verið fult eins mikil árið 1909 eins og
næstu ár á undan. Hún hefir orðið eftir
reikn. 19090^1. 4 milj. kr. lægri: Þetta
stafar aðallega af framangreindum
vandkvæðum og örðugleikum, atvinnu-
bresti í sumum greinum m. m.; að
húsagerð hefir t. d. mjög lítið verið
unnið o. s. frv. Aðalástæðan fyrir
því, að viðskiftaveltan hefir lækkað, er
þó sú, að viðskiftin við útbúin hafa
verið miklu minni, enda hefir þar
borið enn miklu meira á hnekki i
verzlun og viðskiftum, eins og alltítt
er í erfiðum árum. Hjá heimabúinu
hefir viðskiftaveltan verið nær hin
sama og áður, og má það telja öllum
vonum framar, ekki meira rekstursfé
en bankinn hefir, einkum þegar á það
er litið, að talsvert af starfsfé bankans,
má vera helzti mikið, er í föstum lán-
um, sem örðugt er að fá höggvið
skarð í, svo nokkru nemi, þegar ekki
árar betur en nú.
Bankinn seldi í aprílmánuði í fyrra
fyrir Landsbankann 2 miljónir í banka-
skuldabréfum, og má það teljast þarft
verk fyrst og fremst fyrir Landsbank-
ann og þá einnig fyrir alt landið í
heild sinni.
Ekki er hægt að segja, að útlitið
sé gott þetta árið. Að vísu eru horf-
ur allgóðar á Suðurlandi, sérstaklega
til sjávarins, en alt daufari í hinum
landsfjórðungunum, einkum til sveita.
Af starfsfé bankans eru um 2
miljónir hjá útibúunum; og er því af-
armikilsvert fyrir bankann, að útibúin
geti haldið nokkurn veginn í horfinu
og hafi ekki við mjög mikla örðug-
leika að stríða. Það verður að mestu
leyti komið undir veðráttunni næstu
2—3 mánuði, hve arðsamur útibúa-
reksturinn verður.
Bankinn hefir orðið fyrir því óláni,
að vera beittur óráðvendni og svikum
af hálfu útbústjórans á Akureyri, Fr.
Kristjánssonar, er þaðan hvarf skyndi-
lega á áliðnum vetri. Það, sem hann
hefir haft af bankanum á sviksamleg-
an hátt með ýmsu naóti, nemur alls
hér um bil 22000 krónum, en þar í
erutaldarum 8000 kr., sem hann hafði
svikið út úr eða stolið frá viðskifta-
mönnum bankaútibúsins af fé því, sem
þeir höfðu trúað honum fyrir svo sem
vini sínum og prívatmilligöngumanni
við bankaútbúið. Án þess að fara
nokkuð frekara út í það, á hverjum
þessi svik — 8000 krónurnar — eigi
að lenda að lögum, hefir bankastjór-
nin tekið mjög mannúðlega í það að
fullnægja þeim kröfum, sem þeir menn
hafa gjört til bankans, er svikunum
hafa verið beittir, og er eg sem for-
maður fulltrúaráðsins að fullu og öllu
samþykkur aðgjörðum bankastjórnar-
innar í þessu efni. Hve mikið tjón
bankans verður á endanum, er mikið
komið undir því, hvað fasteignir og
aðrar eigur Fr. Kristjánssonar kunna
að seljast; en stjórn bankans telur
vist, að ekki verði það meira en svo,
að taka megi það af reksturságóða
bankans þetta ár, án þess að það hafi
nokkur þau áhrif, er neinu nemur,
á ársgróðann handa hluthöfum bank-
ans og landssjóði.
Meiöyrðamál
mörg hafa minnihlutablöðin 3 hér
í höfuðstaðnum fengið á hálsinn upp
á síðkastið. Ráðgjafi hefir stefnt þeim
mörgum stefnum fyrir svívirðilegan
munnsöfnuð í hans garð — munn-
söfnuð, sem er allri þjóðinni vansæm-
andi vegna þess hve mjög hann ber
vott um lítinn stjórnmálaþroska.
Þóti tekið sé djúpt í árinni um
stjórnmálaífc/raír þær, sem eru á döf-
inni og blöðin láti fjúka ‘djarfmæli
um þær — er ekkert við þvi að segja.
— En lubbalegar persónuskammir,
persónulegur rógur og nið, svo sem •
minnihlutablöðin hafa tamið sér, eink-
um í vetur, — þesskonar stjórnmála-
vopn eiga engan rétt á sér og er
sjálfsagt að reyna að gera þau land-
ræk, hvern veg sem auðið er. —
Takist að útrýma þeim með hjálp
dómsfólanna — má það heita vel
farið.
Minnihlutablöðin eru að bera sig
upp undan málshöfðunum ráðgjafa —
og skrafa mikið um, að Hannes Haf-
stein hafi aldrei í sinni ráðgjafatíð —
lagt í meiðyrðamál við andófsblöðin,
sem þá voru.
Engin furða var það I
Bardaga-aðferð andófsblaðanna þá
bar sem sé af bardagaaðferðinni, sem
nú er beitt, eins og gull af eiri.
H. H. hefir aldrei orðið fyrir persónu- 1
legum ofsóknum og rógi af hálfu
mótstöðumanna sinna, eins og núver-
andi ráðgjafi. Þá réði frekara »fair
play« í andófsbaráttunni en nú, er
J. Ól. öc Co. ráða aðferðinni.