Ísafold - 22.10.1910, Blaðsíða 2

262
IS A F’O L D
Nýjar smekkl. vörur!
Allsk. vefriaðaryara.
Fatnaður, ytri sem innri, og flestalt sem konur, karlar og börn
þurfa til klæðnaðar, fæst í verzluninni
Dagsbrún.
Vörurnar vandaöar. Verðið lágt.
Gísli Sveinsson
og Vigfús Einarsson
yfirdómslögmenn.
Skrifstofutimi Ifl/j—I og 5—6.
Þingholtsstræti 19. Talsimi 263.
Fréttaburðnr ,Heimastjórnarinnar‘ í
Fransknr = Danskur!
Það hefir hingað til ekki þótt ómaks-
ins vert, að eltast við staðleysur þær
sem hafa staðið í »Heimastjórnar«!-
blöðunum um utanför ráðherra. —
Menn kannast svo vel við fréttaburð
þenna frá fyrri tímum.
Þau hafa öll haldið því fram að ráð-
herra hafi verið »kallaður« utan, og frá
þeim mun það hafa flutst til Hafnar,
að ráðherra hafi verið »kallaður«; en
par er því haldið fram, að hann hafi
verið »kallaður« af ráðaneytiriu danska;
því hefir ráðherra neitað. Lögrétta seg-
ir að það sé vel til, að ráðaneytið hafi
ekki »kallað« hann; hún hafi altaf vit-
að að kotigurinn hafi kallað hann I —
Og það er alveg eins og sú »köllun«
kongsins, sé beint gerð eftir fyrirmæl-
um Lögréttu — eða tilmælum að
minsta kosti.
Að gera þenna greinamun á því
hvað ráðuneytið gerir, og því sem
kongurinn gerir er nú næsta spaugi-
legt og liggur næst að halda að fyrir-
mæli Lögréttu eða tilmæli, hafials ekki
verið tekin til greina hvorki af kongi
né ráðuneyti. — En um það skal ekki
stæla við »Heimastjórnina« ! — því
að þar er það vanalega klift og skor-
ið sem passar í kramið.
Vanalega — en nú eru tákn og
stórmerki að skel
»Heimastjórnar« !-blöðin leiðréttu þá
missogn fréttaritara sinna, að ráðherra
hafi »afneitað« franska bankanum.
Reykjavík og Þjóðólfur höfðu sótast
um, yfir þessari dæmalausu ofdirfsku
ráðherra. Og Þjóðólfur hneykslaðist
sérstaklega á því, vegna þess að rétt
um sama leyti, er hann að flytja yfir-
lýsingu ráðherra um að hann sé hlynt-
ur franska bankanum! — Envitimenn
— það kemur upp úr kafinu að ráð-
herra hefir als ekki afneitað franska
bankanum! — Aðeins sagt um enska
málið það sama, sem ísafold hafði tek-
ið fram um afstöðu hans gagnvart
því.
En þá verður líka þessi atburður:
Lögrétta leiðréttir — Lögrétta tekur
það fram, að fréttaritari Reykjavíkur
muni ekki hafa munað eftir öðru
bankamáli en enska málinu og því hafi
Reykjavík ogÞjóðólfur flutt þessa fregn,
að ráðherra hafi afneitað franska bank-
anum.
Og Þjóðólfur kemur á eftir. —
Hann leiðréttir líka! — Það er alveg
eins og það sé orðið »faraldur« að
þessu! — Enda hefir ritstj. Þjóðólfs
sýnilega orðið ilt af því.
Þjóðólfur skýrir frá þvi, að ráðh.
hafi »i samtalsformi við mann frá
Ritzau gefið yfirlýsingu* og i þeirri
yfirlýsingu standi um »franska bank-
ann«:
»Síðastliðinn vetur var félag nokk-
urt að semja um franskt lán handa
veðstofnun og var ráðherra því með-
mæltur (interesseret for), en vegna
þess að lánstilboðið með tilliti til
verzlunarskilyrða var ekki samþykt af
Dönum, er þetta mál fyrir löngu úr
sögunni (men da det fra dansk Side
fremkomne Laanetilbud af Hensyn til
de stillede Forretningsvilkaar ikke
akcepteredes, er denne Sag forlængst
stillet i Bero)«.
— Þetta getur maður nú kallað að
»kæra sig kollóttan*. —
Hver maður sem sem skilur dönsku
sér nfl., að danska setningjn þýðir:
en þar eð lánstilboð það, sem fram
kom frá Dönum, varð ekki samþykt
vegna lánsskilmálanna o. s. frv., en
alls ekki það, sem Þjóðólfur lætur
það þýða.
Hér er alls ekki að tala um, að
sampykki Dana hafi vantað, og er því
það, sem Þjóðólfur segir um »að láta
dönsku stjórnina ráða yfir algerlega
íslenzkum sérmálum« —tómt rugl.—
Eins og líká framangreindur kafli Þjóð-
ólýs úr yfirlýsingu ráðherra er tómt
rugl.
Hér hefir aldrei verið um neitt
danskt lánstilboð að ræða.
Hvernig stendur þá á þessu danska
tilboði, sem ekki fekst samþykki á?
Þjóðólfur þykist taka þetta orðrétt upp
eftir Ritzaul — Já — fast að því orð —
rétt e. t. v. en ekki staj — rétt.
í Ritzauskeytinu stendur sem sé:
»fra fransk Side«, en ekki: »fra
dansk Side«.
Klausan, sem hér að framan er tek-
in eftir Þjóðólfi á þvi að bljóða svo
á islenzku: »en þar eð lánstilboð það,
sem fram kom frá Frökkum, varð
ekki samþykt vegna lánsskilmálanna
o. s. frv.«
I»jóðólfur heflr því ekki
að eins þýtt svo vitlaust,
að furðug:egnir,heldur einn-
ig rangfært frumtextan. —
Og tilgangurinn er auðsær: að rægja
ráðherra, og berá honum á brýn undir-
lægjuhátt við Dani.
Þetta er nú i sjálfu sér bíræfið, en
að láta sér detta i hug að það »gengi
i« nokkurn mann — það var heimskt!
Forði lika »Heimastjórnar« !-blöðun-
um frá því að taka upp á því að leið-
rétta I
Danskt blað (»Börsen«), sem flytur
þessa Ritzau-»yfirlýsingu«, geta menn
fengið að sjá á skrifstofu ísafoldar.
^ , * + y.
Vhnizelos Krítarforingi
er orðinn stjórnarformaður á Grikk-
landi, segir í nýkomnu símskeyti.
Hann er svæsinn mótstöðumaður
Tyrkja i Kritarmálinu svonefnda, og
er því ekki ósennilegt að til tíðinda
dragi með þeim þjóðum innan skamms.
Fyrirlestur
eftir
Guðm. Finnbogason,
Háttvirtu áheyrendur!
Um leið og eg byrja þessa fyrir-
lestra, vil eg minnast þess manns sem
til þeirra hefir stofnað, Hannesar Arna-
sonar, fyrrum heimspekiskennara hér
í Reykjavík. Það er mér bæði ljúft
og skylt. Eg hef um þrjú síðastliðin
ár með styrk af sjóði Hannesar Arna-
sonar stundað heimspeki erlendis. Oft
hef á þeim tíma glaðst yfir góðu færi
sem mér bauðst þannig til að auðga
andann og hressa hugann, og þá hef
eg löngum minst Hannesar Arnason-
ar með þakklæti og blessað minningu
hans. Eg hef fundið, að hann var
sannur velgerðamaður minn, góður
vinur sem fór með mig út í heim og
lofaði mér að sjá og heyra sumt af
því bezta sem mannkynið á. Egfann
það að vísu jafnframt, að vandi fylgdi
þessari vegsemd eins og hverri annari,
því tilgangurinn var auðvitað sá að
hafa eitthvað nýstárlegt að segja í frétt-
um úr heimi hluta og hugsjóna, þeg-
ar eg kæmi heim. En hvort heldur
eg gladdist af því sem mér auðnaðist
að sjá og heyra, eða eg hugsaði með
með áhyggju um það, hvaða árangur
mundi verða af starfi mínu, þegar
heim kæmi, þá fann eg að eg var
verkamaðurHannesarÁrnasonar, verka-
maður í hinum einkennilega víngarði
sem hann hefir stofnað til með þjóð
vorri.
Þvi miður get eg ekki skýrt ná-
kvæmlega frá æfi og eðli þessa manns.
Æfisaga hans hefir ekki enn verið rit-
uð, enda hefir líf hans að ytra áliti
ekki viðburðaríkt. Minningarritfimtlu
ára aýmalis hins lœrða skóla í Reykja-
vík skýrir frá æfiatriðum hans á þessa
leið:
Hannes Árnason, fæddnr á Belgsholti
í Borgarfjarðarsýslu 11. okt. 1812. For-
eldrar: Arni ,stúdent Davíðsson og Þóra
Jónsdóttir. Útskrifaðist úr Bessastaðaskóia
1887. Tók embættispróf í guðfræði við há-
skólann i Kaupmannahöfn 1847. Prestvígð-
ur 1848 ti) Staðarstaðar, en afsalaði sér þvi
kalli. Settur kennari í náttúrusögu (dýra-
fræði og steinafræði) víð hinn lærða skóla
i Reykjavík og i forspjallsvísindum við
prestaskólann 27. sept. 1848. Leystur frá
þvi starfi 26. sept. 1876' Andaðist 1. des.
1879. Kvongaðist 1848 Lovise Georgine
Caroline Andrea Anthon (ý u/10 1868)
Auðvitað minnast margir hans enn
þá og ýmsar smásögur ganga manna
á meðal, einkum um sambúð hans við
lærisveinana. F.n ekkert sem eg hef
heyrt bregður óljósi á þá mynd af
honum sem Stgr. Thorsteinsson hefir
mótað í þessu erindi, kveðnu við and-
lát hans:
Hér oss kvaddi vinur trúr og tryggur,
tállaus, sannur, stöðugur i lund,
ástvin menta, uppfræðari dyggur,
andans starfi vígður hverja stund.
Aðal-lífsstarf harts hefir heimspekis-
kenslan verið, og enginn efi er á því
að hann hefir stundað hana af mikl-
um áhuga og borið til heimspekinnar
hreina og sterka ást. Hæfileikar hans
hafa naumast verið að sama skapi. Eg
hef kynt mér fyrirlestra um hugsun-
arfræði og sálarfræði, er hann hélt á
prestaskóíanum síðasta veturinn sem
hann lifði. Af þeim virðist mér Ijóst,
að hann hefir ekki verið frumlegur
heimspekingur og hinsvegar átt erfitt
með að gera hugsanirnar ljósar og
auðskildar. Með ritsmíðum hefir hann
því ekki megnað að reisa sér neinn
minnisvarða í íslenzkum bókmentum,
og það því síður, sem honum hefir
verið fremur ósýnt um íslenzka tungu.
Góðum rithöfundum auðnast það að
lifa þótt þeir deyi. Hvar sem rit
þeirra eru lesin, þá er eins og þeir séu
þar sjálfir komnir, fræðandi, vekjandi.
Eins og rödd þeirra þektist frá rödd
annara manna meðan þeir lifðu, eins
þekkjast rituð orð þeirra frá annara
manna orðum. Þau bera með sér
sérkennileik höfundarins. Þau eru sál
af hans sál.
Hannesi Arnasyni var þess varnað
að verða þannig kennari komandi kyn-
slóða. Orð hans áttu sér ekki frí-
merki frumleikans. Hann gat ekki
sjálfur kent þjóð sinni heimspeki nema
meðan hann var ofan jarðar.
En hann gat annað, og það gerði
hann. Hann gat látið aðra tala, þegar
hann væri sjálfur löngu kominn undir
græna torfu. Hann gat sent íslend-
ingum heimspekilega mentaðan mann
6. hvert ár og með þeim hætti haldið
áfram að styðja þá grein sem hann
helgaði krafta sína, meðan þeir entust.
Þetta gerði hann með því að stofna
styrktarsjóð til eýlingar heimspekilegum
vísindum á Islandi.
Þó undarlegt sé, þá hefir arfleiðslu-
gjörð (testament) Hannesar Árnasonar
aidrei verið prentuð. Hún er skrifuð
af honum sjalfum í dálitla vasabók,
undirrituð, innsigluð, og staðfest af vit-
undarvottum. Hún ergeymd í stjórn-
arráðinu, og af því mér finst testa-
mentið svo merkilegt og af því það
bregður svo fögru ljósi yfir höfund
þess, leyfi eg mér að lesa það upp
eins og það er.
Te8tament.
Þareð eg undirskrifaðnr Hannes Arna-
son Docent við prestaskólann i Reykjavik
Tlýkomið
Kjólatau í morgun- og dagkjóla.
Dagtreyjutau.
Svuututau.
Flauel, margar tegundir.
Lífstykki, ný tegund, sem alt
kvenfólk þarf að reyna.
Enskar húfur, fleiri tegundir.
7fmi Eiríksson,
með Ceres og Sferíing:
Sokkar, mikið úrval, fyrir börn og
fullorðna.
Prjónagarn, ágætt,í mörgum litum,
Vetrarbúfur, fyrir telpur.
Borðdúkar, hv. og mislitir.
Kvensvuntur, hvítar.
Vasaklútar, hv. og misl. o. m. fl.
Jfusfursfræti 6.
manna sparsamnstur, hann ætlast ekki
til þess að styrkþegar hans lifi neinu
sultarl'ti. Hann tekur það fram að
þeir verði að hnfa að tninsta kosti 2000
kr. um árið, og það er rausnarlega
tiltekið á þeim tíma, því nú er orðið
dýrara að lifa
Meiöyröamálin.
í fyrra kveld fell dómur i 19 af
þeim. Þnr af voru 14 er ráðherra
höfðaði móti Jóni Ólafssyni, og 5
er L. H. Bjarnason höfðaði móti ritstj.
Isafoldar. Jón var dæmdur í 12 mál-
unum i 430 kr. sekt als, og 180 kr.
í málskostnað; en ritstj. ísaf. var
dæmdur í 200 kr. sekt og 75 kr. í
málskostnað.
Einhverjum af þessum Lárusar mál-
um verður áfrýjað til yfirdóms.
Ræntu valdsmennirnir.
Þeir Guðm. sýslumaður Björnsson
og Snæbjörn hreppstj. Kristjánsson
komu i fyrrakveld hingað með Snorra
Sturlusyni frá Hull. Ekkert tnein var
þeim gert á leiðinni út, og voru að
öllu leyti vel hafðir. Skipstjóri hafði
lítið látið sjá sig á leiðinni, en þegar
hann var að því spurður, af hverju
hann hefði hagað sér svona, hafði
hann sagt, að það væri af þvi, að hann
væri viss um að réttur sinn hefði ver-
ið fyrir borð borinn á íslandi.
Þegar til Hull kom, gaf sýslumað-
ur skýrslu um allan atburðinn, og var
hún send til sendiherra Dana i Lotidon.
Verður það að líkindum samningsatriði
milli utanríkisráðuneytanna, hverjar
sektir skipið fær. Ótgerðarfélagið er
átti skipið rak skipstjóra og stýrimann
umsvifalaust, og hafði tjáð sig fúst til að
borga bætur.
Sýslumaður var í fullum einkennis-
búningi sem vænta mátti.
Meðan þeir dvöldu í Hull, voru
þeir umkringdir af blaðamönnum, er
vildu fá alla ferðasöguna; þar á með-
al voru tveir frá London. Og mynd-
ir af þeim höfðu komið í 8 blöðum.
Þeir hafa því orðið víðfrægir fyrir
förina.
Reykvíkingur sem mjetti Snæbirni
hreppstj. á götu, sagði eitthvað við
hann á þá leið, að ýmsir hér hefðu
verið hálfhræddir urrt, að þeim yrði
kastað fyrir borð, en því svaraði hrepp-
stjóri svo: Þá hefðu nú einhverjir
farið fleiri. Reykvíkingurinn sem þekti
vel Snæbjörn rengdi það ekki.
Slys.
Einn af verkamönnunum við brú-
argerðina á Norðurá í Borgarfirði,
druknaði í , ánni fyrir síðustu helgi.
Hann hafði ætlað yfir ána á palli er
var meðfram brúarsteypunni, en pall-
urinn bilaði svo maðurinn fell i ána.
Maður þessi hét Kristinn Jóhannsson
trésmiður hér úr bænum.
Flugið yfir Atlanzhaf.
ísafold barst símskeyti frá Khöfn á
miðvikudaginn um að Walter Well-
man, sá hinn sami er oft hefir gert
tilraunir til að fljúga til heimskautsins
en altaf mishepnast, — haýi lagt aý
stað i loftýari áleiðis austur yfir ^At-
lanzhaý á sunnudaginn var, en ýallið í
sjóinn á priðjudaginn eýtir 69 stunda
fug. lAllir mennirnir höýðu bjargast
Wellman hefir í alt sumar verið að
undirbúa þessa ferð sína í Atlantic
jCity í New-Jersey í Bandaríkjunum,
með aðstoð fjölda verkfræðinga og
vélameistara. Átti útbúnaður allur að
vera svo fullkominn, sem framast var
mögulegt, og er það sjálfsagt því að
þakka, að allir mennirnir björguðust,
og vera þó staddir úti á reginhafi.
Skipaferðir;
Yesta kom norSan og vestan um land
frá útlöndum á sunnudaginn var. Fór
sama dag áleiöis til útlanda.
Sterling kom frá útl. þ. 17, þ. m.
Meðal farþega var Árni Pálsson frá
Khöfn.
Ceres fór til útlanda í fyrrakvöld.
Farþegar: Bjarni Jónsson viðskiftaráðu-
nautur frá Vogi, Jón Brynjólfsson kaup-
maður 0. fl.
Ingólfur kom sunnan fyrir land frá
Austfjörðum og útlöndum í morguti, með
fjölda farþega.
Verzlunin
V efnaðarvara Dagsbrún Fatnaöur
Reykjavík
Til að gera viðskiftavini sína sem bezt ánægða, gefur verzlunin hér eftir
5 % afslátt öllum þeim, er verzla fyrir kr. 5.00 eða þar yfir.
Sérstaklega góð kjör, ef mikiö er verzlað.
engan lifserfingja á, og heldnr eliki get bú-
ist við að eignast hann siðar meir, þá er
það minn seinesti vilji og Testament, að af
minum við minn dauða eftirlátnu eigum
myndist sjóður og standi undir umsjón hinn-
ar innlendu yfirstjórnar hér á landi hvar af
árlegum rentum verði varið til styrktar þeim
er vildi studera heimsspeki og heiinsspekiieg
visindi — þar á meðal Logik, svo vel spek-
ulativa sem expiikativa, sögu heimsspekinn-
ar, en umfram alt Psychologiu — og sem
mætti álitast að vera þar til i allan mát.a
vel lagaður. Um þau nauðsynlegu skilyrði
fyrir, að einn maður geti orðið þessastyrks
aðnjótandi skal siðar tala.
En þessi styrkur veitist ekki strax, beld-
ur skulu fyrst árlegar rentur lagðar til
sjóðsins og sjóðurinn vaxa þar til hann hef-
ir náð þeirri stærð, að árlegar rentur nemi
þvi, að studerandi maður geti af þeim lifað,
hvort heldur er við Kaupmannahafnar Uni-
ver8iteteða viðhvertsem helztþýaktUniversi-
tet og verða þá að minsta kosti að nema 2000
kr. - tveim þúsundum króna — um árið,
þó tilfalla strax við minn dauða 400 kr.
— fjögur hundruð krónnr — systur minni
Jómfrú Sigríði Árnadóttur á Gunnsteins-
stöðura i Langadal i Húnavatnssýslu hvar-
af helmingurinu 200 kr. útborgast henni 11.
júni en annar helmingurinn 200 kr. 11.
December og svo framvegis hvert ár meðan
bún lifir.
Hvað nú snertir þau nauðsynlegu skilyrði
sem verða að vera til staðar til þess, að
einn maður geti orðið þessa stvrks aðnjót-
andi, þá verður hann 1° að hafa tekið ex-
amen í forspjallsvísindum með I. einkunn
annaðhvort við Kaupmannahafnar Universi-
tet eða hér i Reykjavik. 2° verðnr hann að
vera þektur að þvi, að hafa og hafa haft
lifandi Interesse fyrir visindum sér í lagi
heimsspekilegnm. 3° verður hann að vera
reyndur tð þvi, að vera áreiðanlegur, ráð-
settur og i allan máta vandaður maður. —
Ef nú þessi skilyrði eru til Btaðar, getur sá
sem vill verða þessa styrks aðnjótandi, sótt
um hann til Landshöfðingja, sem þá veitir
öann með ráði Ephoratsins fyrir binum
lærðu visindastofnunum hér á landi, en £p-
horatið leitar álits þeirra Alþingismanna,
sem þekkja til forspjallsvisinda og undir
eins til persónulegra eiginlegleika sækjanda.
Með þessari sérstaklegu ráðstöfnn ætlast eg
til þess, að komið verði i veg fyrir, að
þessi styrkur eða stipendinm veitist óverð-
ugum, og verði svo misbrúkaður. Skyldi
Landshöfðingi og Ephorat finna betra með-
al til tryggingar fyrir, að þessi styrkur
ekki kæmi öðrnvisi niður en á góðum stað
og yrði notaður samkvæmt sinum tilgangi,
má breyta þessari sérstaklegu ráðstöfnn.
Sá sem hefir fengið þennan styrk sér veitt-
an skal studera heimspeki eitt ár við Kaup-
mannahafnar Universitet og heyra á þeim
tima hvort Semester fyrirlestra tveggja pró-
fessora yfir heimsspeki og útvega sér þeirra
vitnisburði; slðan skal hann studera heims-
speki tvö ár við eitthvert þývkt Universitet
þar sem heimsspeki og heimsspekileg visindi
eru helzt i blóma, skal hann þar einnig
stöðugt hvort Semester heyra tvo prófessora
i þessum visindum og útvega sér þeirra
vitnisbnrði. Þá skal hann enn eitt ár njóta
þessa styrks á íslandi, og ska! hann þá
vera i Reykjavik, en þann vetur skal hann
halda opinbera fyrirlestra yfir einhverja
heimsspekilega visindagrein eða þá yfir eitt
hvert af hinum nafnkendari verkum í heims-
speki frá fyrri eða seinni timum, til útskýr-
ingar, að' það verði mönnum auðveldara.
Hefir hann þá nrtið þesssa styrks i 4 ár.
Lengur má enginn njóta hans, sem eg ætl-
ast til að verði veittur þriðja h vert alþing-
isár. þ. e. sjötta hvert ár.
Það sem hefir leitt mig til að gjöra
þessa ráðstöfun fremur en aðra viðvíkjandi
mínum eftirlátnu eigum, er sú sannfæring,
að engin visindi muni jafn mentandi eða
jafn vel löguð til að bæta manninn í öllu
tilliti sem heimsspeki og heimspekileg vis-
indi. Þessi sannfæring hefir orðið því fast-
ari hjá mér, sem árin fjölguðu. Þar með
befir sameinast sú von, að fyr eða siðar
mundi meðal hérlandsbúa frainkoma einhver
sá maður; er í tilætluðn tilliti yrði þessu
landi til mikils gagns og mikils sóma. Þeg-
ar nú hér við bætist, að mínar eftirlátnu
eigur eru til orðnar af þvi, sem hefir sam-
ansparast þau ár, sem eg hefi haft embætti
á hendi hér i Reykjavik og fengist við
kenslu í Psychologiu og Logik, þá sé eg
ekki, að eg geti ráðstafað þeim réttar eða
viðurkvæmilegar en svo sem nú hefir sagt
verið, svo að þær, ef Forsjónin legði sina
biessun á þessa mina ráðstöfun, þá gætu
orðið að svo verulegu gagni í þvi iandi
hvar þeirra er aflað.
Reykjavik þann 15. August 1878.
H. Arnason.
Þetta testament sýnir oss, að mér
virðist, furðu skýra mynd af mannin-
um. Það er maður sem fyrst rennir
huganum yfir þær skyldurnar sem næst
liggja, skyldurnar við ættingjana. Hann
sér og systur sinni fyrir þeim styrk
sem hún þurfti til að lifa því lífi sem
henni hæfði. Þegar svo til sjóðsins
kemur, þá genr hann sér mikið far
um að finna ráð til þess að hann komi
að tilætluðum notum. Einkennilegt er
hve rammlega hann orðar það að yfir-
ráð sjóðsins verði íslenzk: sjóðurinn
á að standa undir umsjón hinnar inn-
lendu yfirstjórnar hér á landi. Hann
yill láta leita álits þeirra alþingis-
manna, sem bæði þekkja umsækjanda
og þau vísindi sem hann á að stunda,
um það hvort hann sé verður styrks-
ins. ’ Hann trúir þeim. fulltrúum sem
þjóðin hefir valið sér. En hann telur
ekki sjálfan sig óskeikulan, svo að
öðrum geti ekki hugkvæmst betra ráð.
Þess végnaleyfir hann að breyta þessu
ákvæði. Hann sem sjálfur var allra