Ísafold - 09.09.1916, Qupperneq 4

4
ISAFOLD
Steinolíu
er langbezt að kaupa
í Verzl. V O N,
Laugavegi 55.
UEeno?!
Málaravörur
frá A. Stelling komu með e.s. Islandi.
í Verzlunina VON,
Laugavegi 55.
Kensla í ensku
Undirrúuð, er dvalist hefir 9 ár
í Englandi, tek að mér að kenna
ensku næsta vetur. Eg er fús til
bæði að veita byrjendum tilsögn, og
eigi síður þeim, er leng-a eru komnir,
að tala og rita málið, ásamt nokkru
yfirliti yfir enskar bókmentir.
Þeir, er þessu vildu sinna, snúi
sér til mín eða 'prófessors Har. Nf-
elssonar, Laufásvegi 45, fyrir 1. okt.
næstk.
Sigríður Gunnarsson.
Gluggagler
ódýrast
í Verzl. VON,
Laugavegi 55.
cfiezf aé auglýsa
i cKsafolé
Nýir siðir.
129 130
Nýir siðir.
Dýraverndarinn!
Ef að það kynni að vera nokkur
útsölumaður að »Dýraverndaranum«
sem héldi að hann ekki gæti selt
alt það, sem honum hefir verið sent
af þessum árg. blaðsins, þá er hann
vinsamlega beðinn að endursenda
það hið fyrsta,
Nr. 1, 2, 3 og 4 eru keypt háu
verði á afgreiðslunni.
Jóh. 0gm. Oddsson,
Laugavegi 63.
Járnsterk herrastígvél

Nr. 40/46 — 10,77 aura
-f- Burðargjald og póstkrafa.
Búið til úr dönsku fituleðri eða
»Blank«-leðri.
A. Falke
3 Dragör.
Ljósranðar hestur
mark: biti framan hægra og tvístýft
framan vinstra, er í óskilum á Fremra-
Hálsi í Kjós.
Járnsterk dömnstigvél
Nr. 36/42 — 9,87 aura.
-j- Burðargjald og póstkrafa.
Búin til úr dönsku fituleðri eða
»Blank«-leðri
A. Falfee
4 Dragör.
Askrifendur Isafoldar
eru beðnir að láta afgreiðslu blaðsins
vita ef villur skyldu hafa slæðst inn
í utanáskriftirnar á sendingum blaðs-
ins. Talan framan við heimilisfangið
merkir að viðkomandi hafi greitt and
virði blaðsins fyrir það ár, er talan
segir.
Símnefni:
»GisIason« Reykjavík.
Talsimar:
Skrifstofan nr. 281
Heildsalan — 481
G. Gislason & Hay,
heildsöluverzlun
Reykjavík
hafa birgðir af neðantöldum vörnm:
Hrísgrjón,
Haframjöl,
Rúgmjöl (í Vi og V2 sekkj.),
Bankabygg,
Bankabyggsmjöl,
Hálfbaunir,
Maísmjöl,
Molasses-fóðurmjöl,
Kaffi í pokum,
— brent í dósum og
pökkum.
Sveskjur,
Rúsínur,
Döðlur,
Perur í dósum,
Ananas í dósum,
Apricosur í dósum,
Ideal-dósamjólk,
Kakao í tunnum,
— í dósum,
Ostar, margar teg.
Handsápa, margar teg.
Þvottasápa
»Balmoral Cleanser«j
Kerti,
Spil,
Vindlar,
Vindlingar,
Reyktóbak,
Roel,
Skraa,
Pappírspokar.
V erkmannastígvél.
Ullarballar,
Hessian, strigaumbúðir,
Manilla kaðlar,
Netagarn,
Fiskilínur,
Lfnubelgir,
Lóðarönglar,
Vefjargarn.
Rúðugler,
Slétt járn,
Þaksaumur,
Þakpappi,
Gólfpappi,
Veggjapappi, •
Saumur, margar stærðir,
Baðlyf.
Margskonar vefnaðarvara, þar á meðal: Hvít léreft, Stúfasirz, Höfuðföt
margskonar, o. fl. o. fl.
í næstu viku eru væntanlegar birgðir af hveiti, brauði, ávaxtasultu,
lauk, eldspýtum, margarine, þvottasóda, málaravörum, og ýmsu fleiru.
Vélsljóraskólinn
byrjar 2. október næstkomandi kl. 12 á hádegi
í Iðnskólanum í Eeykjavík.
Þeir, sem stunda vilja nám í skólanum, sendi umsókn um það til
undirritaðs, fyrir 25. september. Umsóknin sé skrifuð af umsækjanda
sjálfum og stíluð til Stjórnarráðsins. Umsókninni fylgi skirnarseðill,
Iæknisvottorð og skírteini um að hafa unnið minst 2 ár og 7 mánuði
við smiða- eða vélavinnu, eða, í staðinn fyrir þetta skírteini, vélmeistara-
skfrteini, ásamt meðmælum frá meistara eða meisturum þeim er hann
hefir unnið hjá.
M. B. Jessen.
Nýir BÍðir.
131
132
Nýir Biðir.
gjöld, hafði tilveru sína trygða, án þess að
þurfa að kvíða fyrir morgundeginum, og
gat því óskift gefið sig að atvinnugrein
sinni, án þess að þurfa að fara eftir dutl-
ungum eða fáfengi sjúklinganna. Hún lifði
fyrir aðra og hafði þó óbundinn vilja, hugs-
un og samvizku. Aldrei þurfti hún að vera
hrædd við að láta álit sitt í ljós, og sjúkliug-
ana, er hún hafði undir hendi, skoðaði hún
að eins sem menn er þjáðust, án þess að
þurfa að hugsa um hvort þeir gætu borgað
eða ekki. Engir keppinautar og engar
»lærðar« skýislur til háskóladeildarinnar.
Það var ofur kyrlátt líf. Og i kringum
hana voru að eins kyrlátir menn og stiltir.
Á andlitnm þeirra var að sjá friðsemisblæ,
er hún hafði ekki séð úti í umheiminum,
og þeir hreyfðu sig án þess hitasóttaróróa,
sem er svo algengur þar úti. Þeir sváfu
vært á nóttum, óáreittir af vondum draum-
um um matarskort, um vinnuleysi, nm
elliár í neyð og niðurlægingu. í höllinni
var fullkomin regla á, þótt engin reglugerð
væri skráð. Menn lokuðu ekki að sér, því
enginn óttaðist þjófa; stæli einhver, þá var
það að stela frá sjálfum sér. Engin mis-
klið og engin öfund, því allir höfðu það
sem þeir gátu bezt á kosið: alt sem þeir
þörfnuðust. I mikla ráðinu, sem kvað á
um peningamál stofnunarinnar, áttu allir
sæti, menn og konur, yfirmenn og þjónar.
Og þjónarnir voru einnig limir þjóðfélags-
ins; þeir höfðu kosið sér starf innan húss,
af þvi þeir voru hneigðir fyrir það, og
karlmenn var einnig að finna i eldhúsinu,
þvottaskálanum og barnahúsinu.
Aldrei sást ölvaður maður, og var þó
hægt að fá áfenga drykki í matreiðslu-
húsinu. Fyrstu tíu árin höfðu að visu
áfengir drykkir ekki verið Ieyfðir, en það
var að eins álitið nauðsynlegt meðan skipu-
lag væri að komast á, óþarft síðar; og
þegar nú hægt var að fá vöruna, misti
hún hið mesta af þægindum sínum við það,
að nú þörfnuðust menn hennar ekki sem
huggunan i örvilnun, þar eð menn kom-
ust aldrei í örvílnun.
Fagrar litsir áttu einnig heima hér, en
þær stunduðu menn að eins sem leik i tóm-
stundum sinum. Sjónleikar vóru sýndir,
er menn innan stofnunarinnar höfðu samið,
og efni þeirra var frá nýja þjóðfélaginu.
Veggirnir í matarsalnum og herbergjunum
voru skrauímálaðir, til þess að gera mönn-
um veruna þar viðfeldnari.
Kirkja var engin til. Trúarbtögðin höfðu
áður verið eins konar neyðaruppbót á þvi,
er lifið hafði ekki að bjóða og stundum
grýla á þá, er höfðu ástæðu til að vera
óánægðir; nú höfðu þau komist inn í lífið
og hafði hver sína trú fyrir sig og baðst
fyrir í herbergi sínu.
Samfarir hjóna voru yfileitt góðar. Flest-
ar ástæður til þess, að hjón skilja, voru
ekki lengur fyrir hendi. Sérhver maður
og kona höfðu hvort um sig sín herbergi.
Konan var ekki lengur háð manninum og
maðurinn var ekki lengur áburðardýr kon-
unnar. Þá sjaldan ósamþykki var, var það
af því að hjónin hættu að unnast, eða þá
að annað þeirra hafði orðið kyrsætt á eldra
þroskastigi. Er svo hagaði til, var skiln-
aðurinn hægur, og gerðist án nokkurar
gremju; þau bara hættu að vera saman sem
hjón; kjör barnsins breyttust ekkert við
það, því það annaðist þjóðfélagið. Ekki
varð heldur neinn ágreiningur út af erfð-
um, þvi þjóðfélagið var eini erfinginn.
Einu áhyggjurnar, sem Blanche hafði,
var út af frænkum hennar. Hún hafði feng-
ið leyfi til að bjóða þeim þá stöðu, að hafa
umsjón með línsterkjunni, þó með því skil-
yrði að þær ynnu sjálfar, því engum var þolað
iðjuleysi. Berthe frænka varð heiftarreið,
er henni var þannig boðið að verða tekin
inn í »vinnuhúsið«, en neyðin kendi henni
smámsaman að láta undan, Þær voru því
að lokum settar inn í þessa stöðu sína, en
kunnu þó aldrei við sig. Þær voru of
gamlar til þess að geta viðurkent verka-
menn sem jafningja sína, en þeim var sá
einn kostur fyrir hendi. Berthe frænka
var altaf á þeirri skoðun, að gamla fyrir-
komulagið væri betra, hefði hún einungis
ekki þrotið að þeim peningum, er faðir