Ísafold - 08.02.1919, Qupperneq 3

ISAFOLD
3
Hitt er mér viðkvæmt æfinlega:
þegar eg verð þess var, að náunga
mínum er gert rangt til Og það
er bersýnilegt öllum þeim, sem
haldið hafa njósnum til Eyrarbakka
síðast liðið ár, að þar er framið
ranglæti í orði og verki. Eldurinn,
sem kom í ljós í húsi læknisins,
eftir komu hans suður á Bakkann,
er cæsta grunsamlegur. Það er kunn-
ugt af ritlingi Margrétar, húsfreyju
Olafs kaupmanns Árnasonar,1) sem
var á Stokkseyri, að illkynjaður eldur
er til á Eyrarbakka, og hefir honum
verið girnd í hug til húsnæðis Gisla
læknis.
Eldur af öðru tagi hefir ásælst
mannorð læknisins, með svo mik-
illi háværð, að borist hefir noiður
yfir fjðll og jökla og gert okkur
rjóða út undir eyru, sem þekkjum
Gísla lækni Við höfum ekki roðn-
að af reiði,' eins og Jónas í biblíu-
Ijóðunum, heldur höfum við roðnað
af því, að svona háttalag skuli geta
átt sér stað meðal alþýðu.
Mennirnir hafa auðsjáanlega talið
sér trú um þáð fyrirfram, að Gisli
læknir væri óhæfur í stöðu þessa.
Trúin hefir magnast með timanum,
eins og stundum gerist. Sumir menn
leggja trúnað á heilaspona sjálfra sin,
smám saman. Þetta sálarlífsfyrir-
brigði er tekið til meðferðar á snildar-
legan hátt, i skáldsögu eftir Jóhann
Bojer. — Mikilsmegandi hjón ljúga
þvi, að nágranni þeirra sé fantur og
falsari. Og eftir lítinn tima eru
þau orðin svo sannfærð um álýgina
að maðurinn vinnnr eyð fyrir rétti
að óhróðrinum, að sannur sé. Það
er víst eitthvað í þessa áttina, sem
er á seiði í umdæmi Gísla lækuis
Péturssonar. Það er ekki í fyrsta
né heldur annað sinn í veraldar sög-
unni, að sá sem gerir öðrum rangt
til, hatar því meira manninn undir-
lagða, sem þolandinn er beittur
meiri rangsleitni að ósekju. Þetta er
einhver gruggugasti pollurinn i land-
eign mannssálarinnar, og er svo að
sjá, sem hann ætli seint að verða
upp ausinn. '
Guðm. Friðjónsstni.
Stökur.
Man eg oft um aftanslund
úti um hagann sat eg,
inni meður létta lund,
lítt því unað gat eg.
Blómin smá og fualafjöld
fanst mér yndi að skoða,
fríð mér þóttu flæðartjöld
földuð aftanroða.
Fisksalan.
Skrá yfir seldar leifar af fullverkuðum fiski.
Skip- pund. Hæsta verð, er bcð- ið var þegar útboð voru opnuð. Eodanlegt söluverð
Stórfiskur I. 10.525 262/— 2757.550 272/— 2862.800
do. II. 3.606 247/— 890.682 257/— 926 742
do. III. 381 200/— 76.200 210/— 80.010
Netaþorskur I. 1.443 250/— 360.750 260/— 375.180
do. II. I.X 14 235/— 261.790 245/— 272.930
Smáfiskur I. 595 225/— 133.875 247/— 146.965
do. II. 171' 215/— 36.765 237/— 40.527
Labradorsmáfiskur 6.661 186/— 1238.946 192/— 1278.912
Labradorýsa 1.119 17 6/— 196.944 182/— 203.658
Ýsa I. 669 188/— 125.772 207/— 138.483
do. II. 77 6 178/- 138.128 197/ 152.872
Keila I. 112 188/— 21.056 207/— 23.184
do. II. 44 178/- 7.832 197/— 8.668
Upsi I. 9 6 165/— 15.840 187/— 17.952
do. II. 127 15 5/— 19 685 177/— 22.479
Langa I. 1.262 235/— 296.570 262/— 330.644
do II- 221 225/— 49.725 252/— 55.692
28.922 6628.110 6937.698
Hér við bætist það af fullverkuðum fiski af framleiðslu 1918 er
nefndinni kann að bjóðast síðar, og fiskur sem nú er orðinn svo þur að
hann fullþornar við umstökkun í húsi. Fiskurinn er seldur með þeim
skilyrðum, að kaupandi borgar enn fremur útflutningsgjaldið, 32 aura á
skpd., og stimpilgjaid, 1% kaupverðinu; hefir hann borgað 2 miljónir
króna upp í andvirði fiskjarins, og greiðir síðan fult verð fyrir hvern
farm jafnótt og hann fer, þangað til full greiðsla alls fiskverðsins er fengin;
á kaupandi að hafa lokið síðustu greiðslu 15; maí n. k. Enn fremur
greiðir hann vexti af fiskverðinu, 6°/0 frá 17. janúar að telja til greiðslu-
dags.
Kaupirðu góðan hlui,
þá mundu hvar þú feski hann.
Cylinderolia, Dynamó-olia
Lag'erolia, 0xal-feiti SkílYinduolia,
í heiidsöiu og smásöfu.
Munið
að þið fáið hvergi betri vóla-olíu en hjá
íindirrituðBm. Olla á allar véiar nndan-
tekningarlanst.
Heiðursssmsæii.
Þann 22. september siðastliðinn
17. sunnud. e. Trinit., héldu sóknar-
menn í Kálfafellsstaðaprestakalli sira
Pélri Jónssyni á Kálfafellsstað og frú
hans, Helgu Skúladóttur, heiðurssam-
sæti í minningu þess, að þau þá
höfðu dvalið og starfað í prestakallinu
i full 25 ár.
Fyrir minni heiðursgestanna flutti
Steindór Þórðarson bóndi á Breiða-
bólstað ræðu og þakkaði fyrir hönd
safnaðarins prestinum fyrir vel unnið
prestsembættisstarf og þá heiðurs-
gestunum sameiginlega fyrir alla
ágæta framkomu og góðvild, er þau
hefðu auðsýnt sóknarbörnunum og
óskaði hann, að söfnuðurinn mætti
sem lengst njóta starfsemi og sam-
búðar þeirra. Afhenti hana þá fyrir
hönd safnaðarins piestinum mjög
vandaðann Ibenholtsstaf silfurbúinn
með gullplötu, er letrað var á: Með
þökk fyrir 25 ára starf frá sóknar
börnunum 1918. Einnig afhenti
hann prestskonunni armband og
brjóstnál, hvorutveggja hina vönd-
uðustu gripi og var á þá letrað:
Með þökk frá sóknarbörnum Kálfa-
fellsstaðar 1918.
Síra Pétur þakkaði fyrir hönd sína
og konu sinnar söfnuðinum fyrir
ofannefndar heiðursgjafir, sem og
fyrir alla góða viðkynningu og fram-
komu hans gagnvart þeim hjónum
allan þann tima, sem þau hefðu
dvalið og starfað í prestakallinu, og
óskaði honum allrar hamingju og
blessunar á hinum ókomna tlma.
Kvaðst hann aldrei gleyma þessum
hátiðisdegi, og jafnan Hta yfir hina
liðnu tíð hér með ánaagju og friði,
þar sem guð hefði blessað sig og
sína svo dásamlega og sömuleiðis
hefði sér hlotnast þið lán, að geta
unnið verk sinnar köllunar hér i
friði og góðri einingu við söfnuðinn.
Samsætið hófst nokkru eftir af
si'tðna messngjörð og stóð framundir
morgun næsta dag. Skemtu menn
sér eftir bestu föngum við samræður,
hljóðfæraslátt, dans, spil og tafl o.
s. frv.
Samsætið var fjölment mjög og
mátti svo að orði kveða, að hvert
mannsbarn prestakallsius væri þar
samankomið og lýsti það því greini-
lega vinsældum þessara merku heið-
urshjóna, frá hlið safnaðarins.
Kunnuqur.
Hugfanginn eg hlustaði á
hljóminn unaðsþýða,
er eg heyrði óma þá
út um dalinn víða.
Þegar soigir þrengja að
þl er bezt að leita
út á fagran auðan stað
upp til fríðra sveita.
Eða setjast sæinn við
sumarnóttu bjarta,
munt þá helgan finna frið
færast þér að hjarta.
— Landið er svo yndislegt,
— ei það fegurð skýlir.
Það er engin syndasekt
sem að á því hvílir.
Guðm. G. Haqalín.
’) Eg g e t ekki sagt mn konu að hún
se Olafsson. f>íð verðið að hafa mig af-
sakaðan. góðir hálsar.
Sigprjén P«
%JCafnarstrœii 18.
Sími 181,
cffieij/jyavíM
(heima jörðin) fæst til kaups og ábúðer frá n. k. fardögum (eða 14. maí
ef vill). Öll hus á jörðiani eru nýbygð og sérlega vel bygð. Tún um
40 dagsl. næstum alveg slétt og mjög stórir matjurtagarðar i góðri rækt.
Jörðin er ágætlega hentug til siuðfjárbúskapar með því að hagbeit er hin
bezta til heiða og fjöru, sem aldrei tekur fyrir.
Sé samið um kaupin á húsum og ábúðarrétti bráðlega, er verðið
lágt og greiðslukjör þægileg. Lysthafeudnr snúi sér til undirritaðs sem
oft er að hitta i Hafnarfirði. — Sími 6 eða 7.
Ingótfur Tlggenring,
Sjóðstofnuu.
Afkomendur sira Jóns Eiúksson
nr, p* ests á Stóranúpi (d. 1887) o;
Guðrúnar Pálsdóttur stofnuðu sjói
á aldirafmæli hennar 10. júní 191'
til minmngar um hjón þcs.-ú. Sjóð
uiinn á siðar meir að styikja efoa
husa sjúklinga og riemendur, o.
honurn er ætiað að aukust aí gjöf
um og áheitum innan æitirinnaro:
mianingargjöfum um látna ættmgj
beði þeim, sem ættingar gefa o:
aðrir utan ættarinnar. Sjóðurim
var staðíestur af konungi 5, sepi
1918, og samkvæmt skipulagskránn
sem birt er í Stjóinartiðindunan
1918, stýra kjörnir menn irnan ætt
arinnsr sjóðnum fyrst um sinn. Fé
hirðir er adjunkt Jón Ofeigsson.
Brunatryggið hjá
„Netferlandens”
Félag þetta, sem er eitt af heims-
ins stærstu og ábyggilegustu bruna-
bótafélögum, hefir starfað hér á landi
í fjölda möig ár og reynst hér sem
annarstaðar hið ábyggilegasta i alla
staði.
Aðalumboðsmaður:
Halldór Eiríksson,
Laufásvegi 20 — Reykjavík.
Sími 175.
Eftirmæli.
Hinn 7. nóvember 1918 lést að
heimili sinu, Ytra-Hólmi á Akranesi,
merkisbóndinn Oddgeir Agúst Lúð-
vík Ottesen, 61 árs að aldri.
Stórmikill og merkilegar ættbálkur
stendur að baki þessa manns, alt
aftar að þeim Mýratnönnum, Skalla-
grimi og Agli. Atti hann í ætt
sinni marga okkar bestu og mikil-
hæfustu menn að fornu og nýju,
einkum andlegrar stéttar menn. Er
ekki óliklegt, að Ottesen hafi sótt í
þessar góðu, gömlu rætur, eitthvað
af mannkostum sínum og hæfileik-
um.
O. Á. L. Ottesen var fæddur 28.
mars 1857 á Munaðarhóli í Snæ-
fellsnessýslu. Fluttist hann þaðan
tveggja ára, með foreldrum sínum,
Oddi Pétri Ottesen, dannebrogs-
manni, og Guðnýju Jónsdðttur. Lifði
hann þar til dauða.
30 ára kvæntist hatm Sigurbjörgu
Siguiðardóttur frá Efstabæ. Attu
þau tvo mannvænlega soau, er þau
hafa komið vel til manns.
Frá 30 ára aldri átti Ottesen sæti
í hreppsnefnd hiepps síns, og um
alllangt skeið var hann oddviti hennar.
Sýslunefndarmaður var hann og um
mörg ár. Arið 1902 var hann skip-
aður hreppstjóri í Innra-Akranes-
hreppi. Öllum þessum störfum hélt
hanu til dauðadags.
Óhætt er að fullyrða, að hag
sveitar sinnar hafi hann borið fyrir
brjósti. Vildi hann sjálfstæði hennar
um fram alt. Hann fór því vel með
efni sveitarinnar, en bruðlaði þeim
ekki út i ráðleysu.' Studdi haon
frekast það, er hann áleit hreppsbú-
um sínum hamingjudrýgst, n. I.
jarðrækt. Veitti hann búnaðarfélagi
hreppsÍDS forstöðu um allmðrg ár.
Og allan sinn búskap var hann mátt-
arstó'pi sveitar sinnar og helsti maður
hennar.
En auk búskapar síns rak Otte-
sen aðra atvinnu. Var það kaup-
menska, Var hún allmikil á fyrri
árum, en nú mjög tekin að ganga
saman. En allir, sem viðskifti áttu
við hann, báru honum jafnan hið
besta o;ð fyrir staðfestu í orðum og
gerðum. Voru loforð hans órjúfan-
leg. Þóttu þvi orð hans jafngóð
undirskriítum annara. Og sanngjarn
var hann svo til var tekið af öllum,
sem nokkuð skiftu við hann.
Eitt einkenni Ottesens var þið,
að hann var framútskarandí hneygður
fyrir allan fróðleik og þekkingu.
Enda stóð hann þar flestum framar
í bændastétt. Einkum var hana gef-
inn fyrir sögu fóstuijarðar sinnar,'
og var hann þar vel fróður. Enda
unni hann ættjörðu sinDÍ mikið, og
vildi í hvívetna frelsi hennar og
frama. Minni hans var einkargott,
og létti það honum söguþekkinguna.
Gestrisinn var Ottesen mjög. Var
hið ánægjulegasta að sækja hann
jjeim. Gestkvæmt var því oft og