Ísafold - 22.02.1919, Blaðsíða 4

4
l S A F O L Ð

kemur út um næstu mánaðamót
/ bstrni verður:
Gatnaskrá, sam fl s ir söknoða svo mjög í fyrra, og
Nafnaskrá í stafrófsröð.
í báðum þessam skrátn eru taldír allir bæjaibáar er eldri etu en 18 ára.
Auglýsingum i Bejarskrána er veitt móttaka á skrifstofu ísa-
foldar á hverjom degi.
ðsðfsld — Ólafur Björnsson,
Skákþing Islendinga
hefst i Rc-ylij vi< föstodagiun 4. nprít j>. á. 3 verðlaun verða veitt aak
taðborðsirs. Þ'-.tikencur gefi sig fram fyrir 3. sama mán. við Harald
Sigurðsso i (hjá Z'.mseu).
Stjórn Taflíélags Reykjavíknr.
Kæfa* fyangikjöf
i heidsölu r-g smáköln. fá menn best
á Egraibakka.
Brynjólfur Þórðarson málari 1000 kr.
líka, ea misti konuna eftir að hafa
bdið með henni nokkur ár og átt
með benni 5 nnjög efaileg börn, sem
nú bú; á föðcrleifð sinnij Hranni i
Landbroti, þar sem faðir þeirra bjó
seinustu árin stófbái. Hapn drakn-
aði í fyrra ofan í tjöru, og vsr þess
þá gettð í flestum blöðum. Hann
hafði jirðaikiftt á Vikinni og Hraun-
inu. Flutti svo þangað og keypti
alla jö.ð nt af landssjóði fyrir gott
verð. Bjó móðir hans með honum
frá þvt hann mhti konuna og þau
skildu ekki í þessu lifi.
Húa var einstök ttúæanneskja,
kunni P.tss:usálmaca sem faðir vor
Og fleirt bækur. Hún prjónaði og
spann til dauðadags og las gleraugna-
laust. Aiiir elskuðu hana. og viitu,
sem þektj, þvi að hún tná.ti ekkert
amnt sjá rté ilt heyra, og húa 3eið
út af sem ljós, brotandi, að enduð-
um húslestri á heimilinu.
Sælir eru þeir sem í drotni deyja.
Tiúin þín hefir lengt þitt lifií.
Lántð og gæfan fylgdi þér,
heims þó hér reyndir harm
og ktfið,
hvað þú glöð barst, sem kristnum
ber.
Allir við stigum yfir heí.
Ingveidur systir, pú jórst vel.
L. P.
ReykjayíkQranMIl
Gjöf Jóuh Sigorðssonar. Þrenn
verðlaun hafa nýlega verið veitt úr
gjafasj íði Jóns Sigurðssonar, fyrir rit
gerðir, sem verðlaunanefndinni höfðu
verið sendar. Hæstu verðlaunin, 700
kr., hlaut Jón Aðils dócerit, fyrir rit-
gerð um verslunarsögu Is'ands; 500
kr. voru veittar Guðbrandi Jónssyni
fyrir ritgerð um íslenskar miðaldakirkjur
en 300 kr. Magnúsi Jótissyni dócent,
fyrir ritgerð um siðaskiftin, sömu rit-
gerð'.nti sein harui hlaut fyrir dccents-
embættið við Háskólaun.
Hið íel. sueiuol ulilutafóiag hefir
nýlega gefið Rrdíumsjóðnum 5000 kr.
Klakkunui var á miðvikudagskvöíd-
ið kl. 11 flýtt um 1 kl.tíma.
Skálda- og listamanna-styrkurinn.
Honum hcfir verið úthlutað þannig
fyrir yfirstandandi ár: Einar H. kvar-
an fær 2400 kr., Einar Jónsson mynd-
höggvari 1500 kr., Guðm. Guðmunds-
son 1500 kr., Jóhann Sigurjónsson
1000 kr., Guðm. Eriðjónsson 1000 kr.,
ið — m&ldaði Sören í móinn, og
nári enn íneir saman höndunum.
— Málmurinn er í fjöllunum,
þangió í sjónum. Eigirðu engin
fjöll, bvo færðu engan málm, og eig-
ir þú enga sjávarströnd, svo fœrðu
engan þara. þetta sýnist mér að
þú rettir að skilja, Sören, jafn at
Bkaplegn hygginn og þú ert.
— JA — en — já — en — byrj-
aði Sören enn. Okkur ber að akifta
með okkur gjöfum guða — Njedel,
við erurn allír bræður.
— Eg vildi ekki vera bróðir þinu
Sören Beruvik, fyrir tvö hundruð
stóra vagna af þangi, avaraðí Njed8Í,
og Ieit niður á hinn.
— Já — þá verðum við að ieita
laganna, sagði Sören blfðlega. Eg
verð að tala við Toftc máiafærslu-
manu, strax og hann bemur.
— Já — gerðu það, Sören. Eg
hefi mitt afsalsbréf, aagði Njedel og
hélt ófram upp eftir.
A götunni miili húsanna, hafði
safnast saman flokkur manna kring
um nýkominn emávagn. Maðurinn,
sem steig út úr honum, var lór og
— 21 —
Valdemar Briem biskup 800 kr., Rík-
arður Jónsson myndhöggvari 800 kr.,
Jak. Thorarensen skáid .000 kr., Níiia
Sæmundsson myndhöggvari 600 kr.,
Arngrímur Olafssou málari 600 ki’.,
Asgr. Jónsson málari 500 kr., Jóhs.
Kjarval málari 500 kr., Sig. Heiðdal
sagnaskáld 500 kr., Hjálmar Lárusson
myndskeri 400 kr., Ben. Þ. Gröndal
(fyrir sögur) 300 kr. — I útklutunar-
nefnd eru prófessorarnir Ágúst H.
Bjarnason og Guðm. Finnbogason og
mag. Sig. Guðmundsson.
giidur, með rauðeitt andlit, grótt
8kegg og loðna húfu.
— Er nokkur hér, spurði hann
hópinn, sem veit hver ræður yfir
vegartpottanum tró Beruvíburhiiðinu
niður aó Svörtu-triýri. Eg hefði hug
á, að tala við þann nóuuga.
það vissi ecgÍDD. En gamall mað-
ur í hópnum svruaði:
— þetta er hverju otði sannara,
hafnsögumaður. það er ekki verri
vegur til á aiiri ströndinní.
— Vegur! þraut í hafnEÖgumann-
inutn. það er enginn vegur þstta,
það veit hamÍDgjau! Horfið þið á,
hvernig við Iítum út! Hann bertti
á ajálfan eig, hestinn og kerruna.
þau voru öli gráflekkótt af leirsiett-
um,
— Hafnsögumaðurinn verður að
kæra þetta fyrir hrepp3tjóranum,
Bígði einu.
— Já — ef það bætfcí nokkuð úr
skák, sagði hafnsögumaðutinn, og klór
aði sór undir húfunni.
Rétfc í þeg3U kom hann auga á
Njedel Vatnamó. eem stóð álengdar
og horfði á hann. Hann drap títl-
inga í áttina til Njedels.
— 22 —
Kariakór K. F. U. M. hélt söng-
skejiitun síðastiiðinn miðvikuaag og
einnig á föstudag við mikla aðsókn.
Söngstjóri kórsins er Jón Halldórsson
l uidsféhirðir. Tókst söngurinn afbragðs-
vel, og voru surn lögin endurtekin. —
Vanta jiótti þó á, að á söngskrónni
væiu nokkur létt og fjörug lög, til
þess að dreifa dálitið drunga þeim,
sem æfiulega er yfir landanum í byrj
un, þegar hann ætiar að skerata sér.
Lcikfélag Roykjavíknr byrjaði að
leika »Skuggar« á miðvikudagskvöldið.
Leikritið er eftir Pál Steingr'msson.
Aðsókn hefir verið mikil.
Maður kom og tók hest hafnsögu-
mann3Íns. Ea hann gekk ti! Njedels
og hvíslaði að honum
— Hún er komin heii á húfi í
skipið.
— Fer vel um hana þar? spurði
Njedei.
— Agætlega! — karl minn, eins
og hún væri á millilaDdaskip). Ann-
að kvöld verður hún í Kristjaníu.
— það er verst ef hún sfeyldi
kotna þar að kvöldtíma, Nu finnur
húa lfklega ekki Andrés.
— Já — heyrðu nú — Njedel!
Eg hefi sent bróður þínum simakeyti
og beðið hannaðtakaá mótiKristínu á
bryggunni.
— En þau ráð, sem þú hefir, hafn
sögumaður, sagði Njedel — var það
ekki ótrúlega dýrfc?
— Rétta eina krónu.
— Var þér ekki hægt að fá það
ódýrara.
— Nei — karl minn — það er
ákveðtð verð! *
— Ó-jæja — það var ógæfcfc ssmfc
eem áður — áleifc Njedðl, og leifcaði
að einci krónu.
— 23 —
Kafil.Cacao, Exporí
Melis höggvinn og n u!in Farin,
Kaffibrauð, margar góðar tegundir
í verzl.
zJhtár. dónssonar,
Eyrarbakka.
Som Enehavere
af Patentretten i Koogariget Drn-
matk af det over hele Europi srærkt
anvendte Bygningsrystem »Leansy-
^temetc (hul Cementmursten) særlig
egnet t! udvendig Bekkedning af
Træbygninger oggrundmurede Bygn-
inger, Skilleram etc., som overgaar
alt hidtil kendt Bygningsmateriale,
söges en Enerepræsentant eller lvöber
af Patentretten for he!e Islaod.
Henvendelse tii Hovedkoetoret
for Danmark:
Korsör Cementvarefabrik
„Ceres“, Korsðr.
Telegr.adr.: Kokjensen, Korsör.
Nýkomið
Cylinderolía, Fernisoií), Skilvinda-
olía, Vagnáburðnr, Sódi, lúpa, Blaut
sápa og strnga, B!ásteinn, Brenslu-
spritt o. fl., i verzl. '
A^idrésar Jönssonar,
Eyrarbakka.
Skipafregn:
S fc e r 1 i n g kom hingað síðastliðinn
sunnudag, hafði verið 8 daga á leiðinni
vegna viðkomu á 3 höfnum í Noregi.
Meðal farþega: Sighvafcur Bjarnason
bankaBtjóri og J'. Fenger stórkaupm.
— Stjórnin hefir, samkvæmt reglu-
gjörð um sóttvarnir á Austur- og
Norðuriandí, hannað Eimskipafólaginu
að fiytja farþega með Sterling, sem í
dag fer ti! Austur- og Norðurlands.
Gullfoss fer áieiðis tii Amerfku
f d ig.
Haf.skípabryggjn nýja aamþ. bæj-
arstjórnarfundur 18. þ. m, að láfca
byggja fram af uppfyilingutmi vestast
undan Hafnarstræti 80 raetra langa.
Aætlað að hún muni kosta utn 70 þús.
krónur.
Háskóliun. Fyrri hluta læknaptófs
hefir nýlókið Egill Jóusson frá Egils
stöðuin, með 1. einkunn.
— Eg þakka þér kærlega fyrir
hafnsögumaður.
— O — sei — sei — þetta er
ekki þakkiætisverfc. — Hefirðu verið
kaliaður fyrir réttinn, Njedel.
— Nei, þeir sef’ja »ð það verði
ekki fyr en eftir miðdogisvorð.
— Hefirðu nokkuvn mat?
— Nei. það var enginn heima
setn gat m&treitt fyrir œig, svaraði
Njedel atuttlega.
— Hm — það er alveg satt, taufc-
aði hafnsögumaðuriun. Eigum við
ekki að korna inn tii hans l'obiasar
og fá okkur oinhverja lifsnæringu?
Alþýðan þokaði úr vegi fyrir hafn-
sögumanninum og heilsaði. En eng
inn virtifft taka effcir Njedel, sem kom
hávaxinn á offcir.
það leifc úfc fyrir rigningu. Eangt
úti, yfir hafinu risu dimmir bakkar,
Og sjórinn var gráieitur, með litlum
hvítum blefctum.
Stinningskaldi stóð af suðvestri.
Sjávarlöðrið skoiaðisfc inn á milii
stórra hnöttóttra eteinanna á strönd
inni: og bar mað sér Iaugar, aiímug-
sr þangfléttur.
Upp fró ströndinni hóf sig stufct
Þiikkarávarp
Það er af vesöld minni en ekki
gieymsku, að eg hefi ekki end-
ur íyri’ löngu opinberlega minst
þehra miklu velgjörninga, sem mér
voru veittir af svo mörgum ná-
grönnum minum, þegar eg misti
manninn minn Sigurð Sveinsson
19. nóv. 1917, 68 ára að aidri. Eg
stóð þá uppi sem einmana gamal-
menni, félaus og farin að heilru,
gat með engu móti kostað útförina
og litið til iífsnauðsyoja minna í
þe.rri dýrtíð sem yfir gekk, — en
mannúð og veglyrrdi ibúanna á Þing-
eyri b:r;t raér þá og jafnan siðan
i svo rikulegum rræli, sem eg get
ekki látið ógetið. Eg get ekki nefnt
þá alia, sem bæði iéttu mér sorg og
fátækt með hlýni alúð og fégjöfum;
þeir vorii svo margir, en sérsaklega
verð eg að nefna þá bræðurna,
kaupmennina Ólaf Proppé og jó-
hannes s iuga bróður hans, og þau
heiðurs hjön Guðmund smið Sig-
urðsson og konu hans Estívu Björns-
dóttnr, sem gáfu mér svo mikið til
utfarar mannics míns, að eg þurfti
sjálf 1 tlu sem engu við að bæta.
Auk þess h.ifa þesiir heiðursmenn
styrkt míg oz gefið r> ér svo œargt
og mikið, rr.ér tii viðurværis í elli
minni og heiisubilun, að eg get
ekki talið. Eg vil geía þessa opin-
berlega, þeirn tii neiðuts og öðrum
til eftirbreytni, og bið guð að iauna
þegar þeim og þeirra mest á Iiggur.
Þessar línur vil eg biðja hinn hátt-
virta rits jóra ísafoldar að taka í sitt
heiðraða og þjóðkunna blað.
Þingeýn við Dýrafj. 25. jan. 1919.
Siqríður Jafetsióttir.
Kveu ‘4itmi ljómandi falleg m. t.
Svunttnílki fl. tegundir.
Karlin -■rJStsi miög falleg o. fl.
Kjóhifau ein!. m. teg.
Stormfivt atau
Stitb- xur o. m. fi.
í verslun
Andrésar Jónssonar,
Eyrarbakka.
brekka heim að bæjunum, sem láu
f hvirfingu.
Milli þeirra láu leirugir, mjóir
vegir, sorphaugar og allskonar óþverri
taðbvíslir, ryðugir plógar, hálf bjól
og fiök »f allakonar ekipum, sem
haflð hafði skolað upp ó ströndina
árum saman. En framan við íbúð-
húsin var að jafnaði þrifalegur stað-
ur, þar aein menn söfnuðust saman
og sátu á riðinu upp í forskygnið eða
á hverfisfcerainutn uniir húsveggnum.
þó nú væri hásumardagur, hvíldi
eitthvað myrkt og ömurlegt yfir öllu
Himininn grúfði sig ofan yfir jörðina
með gráa skýflóka í fanginu. Og haf-
ið var grótt. Rauðbrúnu tjörguðu
húain, með hvítu gluggana, sem gátu
litið svo vinalega út í sólskini, þau
voru nú svo döpur og niðurlút. Og
hvítmálað húsið hreppstjórans stóð
eyðilegt og fölt þennan dag.
Bændahóparnir voru líka í sam-
ræmi við umhverfið. Allar þessar
dökkbláu uliartreyjur, ullar skyrtur
og ullarbrjótsshlffar juku á ömurieik-
ann, sem hvíldi yfir öllu. það var
heiisast í hálfum hljóðum, án
þess að augnatiiiit fylgdi. Stórar rab-
— 25 -
v