Ísafold - 21.02.1927, Blaðsíða 3

í S A F 0 L D
s

Frá Kina.
]>að þótti mjer stnollið hjá vitstjóra
Tíntans, er Imnn skrifaði efnisyfirlitið
yfir síðasta árg'nnj?, að setja þá helstu
skainniargreinarnar undir „atvinmimál“.
Verður það eigi skilið á. annan liátt en
hann telji persónulegt níð uin náung-
ann meðal atvinnuvegaíina. Er þetta
skiljaulegt nokku'S, frá hans bœjardyr-
i:m sjeð, síðan bæði prestsskapurinn
og búskapurinn fór i hundana.
Úr Bárðardal er skrifað:
A hverju ári minnast ntenn þeirra
tíma, er þú, kærL Jónas, sast 2% nián-
uð sem upprennaudi bóndi í Hriflu.
Skurðskvompan, sem þú Itvrjaðir á, og
átti a.ð veita frjómagni yfir óðalið, er
enn með kyrrum kjörum. Eni li gem-
lingar búnir að tína þar lífinn. Það
er eins og forsjónin hafi á hverju ári
látið hinar drepnu valdavonir þín-
ar „materialserast" í þessum gemtingum.
spítalamun, lieldur yrði einnig a'S
sjá um ])að, að fátækir jafnt og"
ríkir gætn notið góðs .af lionnm-
Hafa þær því jafn ósleitilega.
safnað fje í minningarsjóðinn, er
á að vera til styrktar fátækum
'sjúklingum, sem í Landspítal-i-
sjóðinn. Minningarsjóðiwinn var
stofnaður átið 1916 með 10 kr.
gjöf, en ei" nú orðinn rúmlega
120 þúsund krónur og hefir
fengið sjerstaka skipulagsskrá,
staðfesta af konungi.
t
SuSmundur Sígurðsson,
verslunarm.
Kröfuganga í Hankow. Að áeggjan rússneskra bolsn,
lendn djöflarnir“ sje reknir úr landi eða drepnir.
fer múgui nn um göturnar og heimtar að „út-
» Úr brfefnm1'. : að það sje þó ætíð búningsbót
I -------- ; að ber.n sig karlmannlega- Hann
Jó r - TT . , tekur svo sem eitt. eða tvö sendi-
fekis r, beiil’ nýlega brjef í hvort blað, og moðar svo
ekið upp þa a.ðferð, ,að birta brief • • n a *
kafi < ’ ° oirta DI.bc eigin hugmvndasmið með.
, a i rimanum, sem að mestu
Jeyh eru eftir hann sjálfan. -
Lætur hann
j Pyrir áhorfendur er þessi leik-
ur skemtilegur, og gefur tilefni
, r ,sein svo> ap *5rj°1 til að gwa sjer í hugarlnnd, hvern
úr -f ' C!f‘St ll0nnm v'ðsvegar ig þessi brjefka.fla hugsvölun
f' UIU' Lru kaflm' l)CSíiir ehl~ Hriflumanns, gæti litið út með tíð-
tomar endurtekningar, af því senijo
1 Tímanum liefir staðið áður. eft
>g „Tíma“.
, Birtast hjer nokkur sýnisliorn
sama höt.j en nú framreitt » af því hvemig „Qát,ta.þefur“ býst
þenna hatt. T snmum koflnm þess viðj að hrjefkaflarnír gætu oi-ðið.
Um gengur höf. lengra, en hanuj
ÆnnarS þorir. Telur það einskon
ar áfsökun, að geta klínt ýmsum
siignum og útúrsnúningum, á ein-
hvern ónafngreindan sveitabónd-
ann. I einum kaflanum þ. 22. jan.
'<5*> t. d. komist. þannig ,að orði, að
bændum sje mjög þungt til út-
gerðarmanna, vegna þess, hve út-
gerðarmenn sprengja npp kaup
verkafólks, svo það sje bivndum
ókleift, keppa við þá!
t þessum kafla hefir J. J. svo
fimlega hausavíxl á hlutunnm. «5
3iann hefír vart komist betur að
1 þeim efnum. Eftir því ættu
vaupdeilumál kaupstaðanna að
vera þannig, að útgerðarmenn
leituðust við, að fá leyfi til að
greiða verkafólki sem hæst kaup,
■en verka.fólkið streittist á móti. og
vúldi halda kaupinu sem lægsttr.
Ur Timburvalladal er skrifað:
Akaflega þykir mömmin li.jer það
um, og liei'i pví nægilegan tínia til
brjefiiskrifta. Eins og Tr. Þ. bendir á,
getuiu við með engu móti hafist verulega
lianda í túnræktinni, fyr en við fáum
!án, og fáum vkkur svo til þess að láta
ríkissjóð borga af þeim vextina. Þá hefi
jeg liugsað mjer að byrja í stórum stíl.
Jeg á dreng, sem er 114 nrs gamall.
Hann skírði jeg í liöfuðið á- Hriflu-
Jónasi. Þó hann sje fæddur hjer á
næsta bæ, gat. jeg' ekki stilt mig um aö
skíra hann Jónas frá Hriflu. Það get-
tir Jíka vel verið, a.S jeg skíri kotið
Hriflu, sem „aflaklóin" bvgði vfir mig,
þegar jeg er búinn að rækta, túnið. En
nú heitir það Blómsturliagi. Jeg er ráð-
inn í að ala drenginn upp í fjelags-
anda, Jónasar nafna síns, og sjá uni, að
haun fái hið rjetta mannkærleikans
hugarfar undir ferminguna. Lítið er
vera vel til fundið, af ritstjórn Tímans,
íið lofa kaupendum því, að út komi á!, . „ , . , , , , , ,
, I luvgt að hvr.ia a þvi enn, þvi hann er
þessu ari íylgint, Tr rans, sem á að geta I i. „ . v ' , ,,
va- . sama. og ekkert tarinn að draga í mal.
orðio ,.til froðle.iks og skemtunar". — , . , .. , . „ . .
. Þo hevrðist mier í tyrradag haun seg.ja
Symr þetta 1. hve ntstjornm er framf ,. L . ,l ...
, . nokkuð greimlvga ../ loliinaobi“ og er
urskarandi emstok i sinni riið, að hún , .. ,. ,
. það goö byrjun.
skuh eigi hafa þurft nenia 10 ar. til j ,... , . ,
, v , , I Brooir mmn hjer í sveitumi a 4 ara
þess ao kouiast a snoðir um, að lilöð , , . .
, v , . ganilan dreng, sein lika heitir Jonas.
þurfi að flytja lesendum fróðleik og tr . ’ , „ .j , ,
, .„ . . . J-Jann er einstakiega etmlegt bam. —
skemtun. 2- að ritstjonnn fylgist svo vel 17 , , ,. v „
v , ., , , , . Hann er þegar buinn að uppnetna alt
með í sveitunum, að lniii vert sem er, að , . .v
, , „ . , ........- . , henmlisfolkið.
bændur eiu orðiur leiðir a. hinu euífa
sjálfhóli og hinni pólitísku eiidurtuggu
rinians, og starfsnieiin kaupfjelaga eru Úr pjórsárdal er skrifað:
orðnir uppgefnir á því, að bera þessa |
scím.u þvælu áram saman i.m á lieimili 'Alikið þ,Stti m*!r ti! þess ko,n!1’ er
bænda og taka. borgun fvrir. ,1.11111111 flutti myndiniar í vor. .Teg klipti
Einstaka inaði.r l.efir vmprað á þvi' þi"r alIar &t úr blaðinu' Til þess ««
hjer u,n slóðir, að þaö n.vndi e. t. v. jþær i,mP«*ntu8nst sem best í hugi
vera viðki.n.ianlegrn, að hafa lúð fróö- ‘barnauua> 1!mdi JCS þæ]' a sPiUn þpilTO-
Ef málið væri þannig vaxið, þá lcga og skenitilega efni í blaðinu sjlúfu.
væri að sönnu eðlilegt, ,að bænd - En jeg get vel skilið, að ómögulegt sje
ur og verkamenn ynnn saman. En að konui því við nú, þegar kosningar
þeir sem hafa annan skilning 4 •'Jaiula fyrir dvriun. Ekki ímm af veita
kaupdeilurn, eu frani kemur í um— að keppast viö með sjaltholið það sem
Tæddum brjefkafla, geta síður sætt[,'ftir er þan-að lil- úað útheimtir t. d.
**g við, að bænduty framleiðend- j #kki H,náræðis ™,n 1 Tí,nanmn’ til þess
ur og verkamenn eigi sameigin-
iep,a hagsmuna að gæta í kaup-
rfjaldsmálum.
Lessi bir j ef ka f 1 a-1 e i kur Hriflu
onasar minnir á leik barnanna,
sem ekki ha.fa neitt til neins, on
a a SVo rferkt ímyndunarafl, að
þemi nægir að segja „við skulum
bara latast sem þetta sje svona
og svona,“ eins 0g þeim flýnist.
Jlau f?eta í ímyndun sinni gert
rfer töfrahöll úr móhripi.
í angist sinni út af þverrandi
yigi í sveitum landsins, býr Jón-
Sler fil þessi brjef, þessa*r ým-
is onar endnrtekningar á símura
‘ '”In 0lðllm- Hann liugsar sem svo,
l'ð færa. lésendunum heim sanninn um
það, aö eitt hið fyrsfa skilvrði til þoss
að landbúnaðurimi nái að taka fram-
förum, sje það, að liafa Tryggva Þór-
hallsson formann Búnaðarfjelags ís-
land's (mann, sem alt fram á þeiinan
dag keppist við að láta sem mest
bera á'því, að hann viti ekkert um bú-
skap).
Úr S.-Múlasýdu er skrifað:
í vor sem leið fjekk jeg eina „afla-
klóna“ til þess ' að byggja • vfir mig
kofa. Kofinn stendur á mef, svo steypu-
efni var Við hendina. En „aflaklóin“
bygði úr torfi. Mjer kemur ekki til
liugar, að byrja á túnræktinni H'i'ir
Jeg' hefi Jónas fyrir alla ásana, „Jónas
í París“ er tígnlásinn, „.Jónas í Berlín“
spaðaásinn, o. s. frv. Með þessu móti
hera bömin best, hve liann er framúr-
skarandi víðförull. Jeg hefi Magnús
Kristjánsson fyrir stóru kasínuna, þ. e.
a. s. Magnús á Akureyri, mn það levti
seni liann var „faðir“ Vnrjarins, en
Magnús í Landsverslun fyrir litlu kas-
íuuna, Mjer finst það vera vel til fall-
ið, að hafa Magnús núua fyrir tvist,
til merkis um það, a.ð hann mun vera
tviátta gamli ínaðurinn, þetta mitt á
milli bænda og jafnaðarmanna.
Jeg hlakka til þess að fá fróðleiks-
og skemtunarritið frá Tímanum. Mjer
er strax farið að detta í hug, hvað í
því verður. Væri t. d. ekki vel til fallið
að .Tónas skrifaði „Hugleiðingar í
skomtistöðum Prakkland's um bjargræð-
istímamrf. Hann er hvort sem er þar
venjulega um sláttiim. Það er nú, hans
„sláttur“ og mun tilkomumeira að slá
peninga til jiess að spóka sig í Frakk-
landi, heldur en slá beinharðar þúfna-
iMenii reka e. t. v. augnn í, að einn
brjefkaflinn er úr afrjettardal en
annar úr eyðibygð; það er vart ó-
viðknnnanlegra én þegar J. .1. tal-
ar um bændur „krmgum“ landið,
eins og' þeir væru allir komnir út
á sjó.
Hann ljest. 17. fyrra inánaðci'
á Landakotsspítala. Hafði hann
Ransnarleg
minningargjfif.
í descmbe,:- barst landlækni
brjef frá Aðalsteini Kristjánssyni
í Winnipeg og 5000 kr. gjöf í
minningarsjóð Landspítalans. í
brjefinu segir svo:
„Innlagðar kr 5000.00 sem gjöf
frá mjer til Landsspítalans fyrir-
hu.g.aða, í minmingu um móður
mína, Quðbjörgu Þorsteinsdóttur
frá Plögu í Hörgárdal, Evjafjarð-
arsýslu.
Það er óslc mín, að stjórmr-
nefnd Landspítalans sjái sjer fært
að ráðstafa þessari litlu gjöf þann
ig, að fátækir sjúklingar, sem
leita, til Landspítalans, njóti á
einhvarn liátt ívilnunar af því.
veikst snögglega á jóladaginn, vai-
síðan lagður í sjúkrahúsið til upp
skurðar. En uppskurðurinn bar
eigi ár.angur.
Guðmundnr heitinn mun hafa
vorið 56 ára, og var ættaður úr
Qaulverjahæjarhreppi í Arnes-
sýslu- Lengst af dvaldi hann ú
Eyrarbakká, eð.a um 30 ár, og
fjekst þar fyrst við bamakenslu,
síðan við veirslunar.störf við versi-
un Lefolii, en var þá jafnframt
formaður Sparisjóðs Eyrarbakka.
og hafði því mikil og margbreytt
áhrif í sínu umhverfi, og kom
hvarvetn.a fram til góðs. Haíði
hann formensku Sparfsjóðsins ú
hendi um 13—14 ár.
Fyrir rúmu ári fluttist Guð-
mundur heitinn hingað til bæjar-
ins, og rjeðst í þjónustu Garðars
Gíslasonar, stórkaupmanns, og
vann við verslun lians þa.r til hann
veiktist.
Hann lætur eftir sig konu,
.Tónínu Guðxnundsdóttur, og eina
dóttur, tíuðmundu, uppkomna; er
hún gift And*vjesi Bergmann
trjesmið.
Guðmundur var hinn samviskn
samasti og besti drengur, ötull og
vinnusamur, og trú*r og dvggur
þeim húsbóndum, er hann vann
hjá. — Hefir síðasti húsbóndi hans
látið jv.tu orð falla, að sjer þætti
mikið fyrir að missa hann tir
þjónustn sinni.
Buflm. Krístjánsson.
stud. med.
22. ágiist 1897. — 10. febr. 1927-
Guðbjörg Þorsteinsdóttir.
Enn hefir „Hvítidauðinn'" höggvið
skarð í hóp okkar háskólanema; þa'ð
er í fimta sinn, nú á fjórum árum,
að hann skihir eftir autt sæti meðal
vor. Guðmann Kristjánsson, er nú
Heppilegast finst mjer vera að horfinn úr hóp vorum, fyrir atfór
láta vkkur ráða hvort þið myndtð þessa skæða óvinar. pað er ekki til-
sjóð nieð þessum kr. 5000.00, þar gangur minn með þessum línum eð
sem vöxtum yrði varið til h.jálp-1 rek.ja æfiferil Guðmanns. pess skal
ar þurfandi sjúklingum, — einunvþó getið, að hann var fæddur að
í senn. ÍTungu á Yatnsnesi í Húnavatnssýsln
Móðir mín gladdi oft fáta'k.a: 22. ágúst 1897. Á Vatnsnesi dvaldi
af litlum efnurh; það var föst hann lengst æfi sinnar, en þó um
re,gla hennar að bora engurn
kaldan drykk.“ —
Miuningargjöfina .afhenti land-
læknir formanni Landspítal.'inefnd
hríð á Skagaströnd. Heimili sitt hin
síðari ár, taldi hann að Ósum á Vatns
nesi, og dvaldi hann þar löngnm á
sumrum, eftir að hann hóf skóin-
arinnar, og er henni haldið sjer göngu sina. Hann stundaði nám við
ennþá, því að síðar í brjefimi j Gagnfræðaskólann á Akureyri og síð-
getur gefándi þess, að hann nmnijan við stærðfræðideild Mentaskólan.:,
ef til vill bæta við hana síða*r. Er og lauk þaðan stúdentsprófi árið 192*.
])ett,a mjög lofsvert fordæmi.
Sama ár innritaðist hann í lækrm-
þessar verðsviknu krónur, sein þið talið hnjótur í túiii ellegar Kafa á votengi.
Konum var það þega*t- Ijóst, ao deild Háskólans, stundaði hann þsr
eigi nægði ,að koma npp La.nd- nám einn vetur og lauk prófi í for-