Ísafold - 20.06.1927, Blaðsíða 1

Ritstjórar:
Jón Kjartansson
Yaltýr Strí'ánsson
Sími 500.
ISAFOLD
ÐAGBLAÐ: MORGUNRLAÐIÐ
Árgangurimi
kostar 5 krónur.
Gjalddagi 1. júlí.
Afgreiðsla og
innheimta
í Austurstræti 8.
Sími 500.
52 árg. 28. tbl.
Nlánudagsnn 20. Júnf 1927.
fsafoldarprentsmiðja h.f.
Þátttakenður í verkfræðingaleiðangrinum danska.
A „Er maðurinn með öllum
injaíia T ‘ Þannig spyrja margir er
lesa greinar J. J. í Tímamun um j
þessar mundir; spyrja sjálfa sig,
spyrja aðra og fá mismunandi
svör.
Sumir telja það ósvinnu eina
að láta sjer detta í hug, að maður
eins og J. J., sem er í bankaráði,
ráðgjafarnefnd, skólastjóri, flokks-
foringi o. fl. o. fl., sje ekki með
öllum sönsum. En þeir gæta ekki
að því, að menn sem vantreysta
andlegri heilsu J. J., eru einmitt
að leitá að afsökunum fyrir hans
hönd.
Við skulum taka til dæmis sög-
una um skatt togaraf jelaganna, er i
kom út í tveim útgáfum í sömu j
grein fyrir nokkru. j Mynd þessi var tekin á Lækjartorgi um daginn, áður en verkfræðingarnir lögðu af stað til Þingvalla. Þeir sem krossarn-
Á þinginu 1925 kom það til' 'r wn við á myndinni eru þessir, taldir frá vinstri til hægri: Thalbitzer, forstj. við Heiðaf jelagið, Bergsöe verksmiðjueigandi, Hjort
orða, að láta. hlutafjelög borga ■ Lorenzen, járnbrautarstjóri, Neergaard, fo*maður verkfr. fjelagsins,- Hentzen, rafmagnsstj., Schöller, form. „Entreprenör“fjelagsins,
skatt af meðaltali tekna þriggja
ára. Þá var góðæri. Þá kom það
í Ijós, sem ekki var undarlegt,
að togarafjelögin liefðu greitt 600
þús. kr. minna í skatt það ár, ef
meðaltalsreglan hefði gilt. Húu
var ekki lögleidd. Skattur fram-
Barkhuus, forstj. Titan, Flensborg. forstj. ríkisjárnbrauta. — Þeir fjórir, sem eru lengst til hægri e ru: Þórarinn Kristjánsson, Stein-
grímur Jónsson, rafm.stöðvarstj., Guðm. Finnbogason og Knud Zimsen, borgarstjóri.
Kanpgjaldið.
A Dag eftir dag og ár eftir
vegis reiknaður eftir tekjum eius :ir klingir það sama við í dálkum
árs. Hefði meðaltalsreikningurinn Alþýðublaðsins, að öll starfsemi
komist á, liefðu 533 þúsundir inn- Alþýðublaðsmanna, jafnaðarmanna
borgast næstu tvö ár, af þessum °S kommúnista miði að því, að
600 þúsundum. Nákvæmlega hefir úæta kjör verfcafólksins.
slcattstofan reiknað þetta út. — Jafnframt er því haldið fram,
En livaða áhrif liafa nú þessar »8 andstæðingablöð jafnaðar-
staðreyndir á J.J.? Hvernig tekur manna sjeu erkifjendur verka-
hann því, þegar sannað er ský- fólks, vilji níða það og rýja, lcúga
laust að hann fari með rakalaus það í fátækt og eymd.
ósannindi ? Hann gerir sjer ho:gt En þessi rógur Alþýðublaðsins
um hönd, og sjer um að í hverju ber lítinn árangur sem eðlilegt er.
einasta blaði, sem fer frá lians Og þegar kaupgjaldsmálin eru
hendi, sjeu sömu ósannindin endur- krufin til mergjar, sýnt fram á,
tekin einu sinni, tvisvar eða þris- hvað þar liggur á bak við, verður
skellur yfir, er verst svíður á haki
verkafólksins.
í kaupgjaldsmálum hirða jafn-
aðarmannaleiðtogarnir aldrei um
þessa grundvallárreglu. Þvert á
móti. Þeim er skemt þegar kaup-
gjald er svo hátt, að sýnilegt er
að uin stöðuga atvinnu getur elG:i
orðið að ræða trl lengdar.
En svo vikið sje að hinni lilið-
inni, dýrtíð og sköttum.
það skal tekið fram, að stjórn
vor hefir ekki lagt áherslu á að
lækka skattana undanfarin ár. —
Áherslan hefir verið lögð á, að
borga skuldir ríkissjóðs og h >rða.
sig sem mest við verklegar fram-
kvæmdir. Miðað hefir verið að
fiin samlita hjörð. þess að taka við forráðum þjóð-
________ arbúsins ? Hvað hafa þessir menn
sýnt af sjer, þeir Jón Baldvinsson,
A Oll viðleitni til umbóta er xr m tr- *• t>,
. Hallbjorn, Hjeðmn, Bjorn Bl.
virðmgarverð, hvaðan sem hún TJ , , ,, „ ,
. T, ’ Jónsson, Haraldur, Guðbrandur,
kemur. Kyrstaða jafnt í luigsuu „ * ■ , ,, ,
, ... , - Guðmundur ur Grmdavik og þess-
sem athotnum. er hið mesta mein. , , . .. ,
, hattar menn, er beri vott um, að
Favislegt er að halda því fram, þei' gjeu til þess fallnil. aS hafa
að atvmnuvegir vorir sjeu í því þjóðarforráð á hendi?
horfi, að vel megi við una um alla ✓ .
ö Pegar litið er yfir hopinn, er
framtíð og engra umbóta sie þörf. , -> v, T, *
& ö 1 i hann undarlega samlitur. Jon meo
Fávísleg er sú skoðun, enda óal- dýru brauðin> Hallbjörn með blað,
nijög, að k fám 'aum er getUr ekki liíað nema með stór-
höfum getað komið því framtíð-’ ,
1 etlis fjarstyrkjum, erlendum og
arslupulagi á framleiðslu og at-; innlendnmi Bj. Bl. Jónsson, sem
hafnalíf vort, að engu þurfi að , , . * , , ,• TT _
’ « j ekkert er annað en talandmn, Har-
breyta.
Landbúnaðurinn
þarf
aagn-
í aldur með kaupfjelagið, Guðbrand
ur, allir þeltkja hann, Guðmund-
CHHl íjiuuíj ^ iuj þ -*■ ~ ~ 'oiuui j- 1 / , q - / / , f xr v
Jafnskiótt og eitt Tímafclað það lýðum ljóst, að ummæli jafn- 1)VÍ> að afla ÞJóðinni þess trausts ^rora umoota. bjavai'utvegiir er ur úr Oi-indavíkinni, ekki þarf
-r -r «. „*„....... — i..... er barf til bess að ódvrt lánsfie of emhæfur. Saltfisksframleið’.an „„ ♦>«.
var.
er komið út, skrifar J. J. aðra út- aðarmanna um afskifti þessa
gáfu af sömu sögunni, svo hún blaðs af þeim málum eru lirein-
sje til fyrir næsta blað. ustu öfugmæli.
Halda menn nú, að nokkur Yellíðan verkafólks eykur þrótt
sæmilega skynbær maður, geti atvinnulífsins, á þeim grundvelli,
fai'ið svona að ráði sínu? Hvaða sem unnið er nú. Bág ltjör verka-
o-agn getui' maðurinn af þessu manna, óánægja og óáran er vatn
liaft <i á myllu jafnaðarmannaforingj-
Kornið því til leiðar, að kjós- anna. Um þetta er óþarft að fjöl-
endur víðsvegar á landinu trúi vrða.
lionuni fram yfir kosningar? — Yellíðan verkafólks eykst lítt
Komist til valda ? Til þess að af liáu tímakaupi fáa daga ársins,
verða afhjúpaðttr í valdastól sem en fyrst og fremst við stöðuga
berasti, ósvífnasti landsmálalygari atvinnu, allan ársins hring', og
er sögur fara af hjer á' landi. lækltitn dýrtíðar og skatta.
Sómatilfinningin er þá sofnuð. Hver er afstaða jafnaðarmanna
Velsæmi glatað. Hugsunin uin til þessara niála?
fBamtíðina, sína eigin framtíð, nær; Grundvallaratriði allrar atvinnu,
eltkert tit fyrir valdafíkniria. iallrar framleiðslu er það, að fram-
En þeir, sem vilja ekki trúa því, leiðsluvaran geti kept við aðra
að skólamaðntr ,kennari, þingmað- vöru af sarna tagi’ að framleiðslu-
ur sje svo gersamlega spiltur kostuaðurinn verði eklti það mik-
maður, hallast að þeirri slcoðun ilfc að varan sje seljanleg, án fjár-
að hinar æðisgengnu endurtekn- tjóns fyrir framleiðendur.
ingar ósannindanna komi til af Yerkakaupið er merkasti liður
því, að manninum hætt.i við að frámleiðslukostnaðar. — Sje það
tapa sjer. sprengt upp án tillits til þess verð-
i mætis, sem í framleiðsluvöru felst,
------ján tillits til þess, hvað fyrir vinn-
una fæst, er öllu siglt í strand á
skömmum tíma. Atvinnan bregst.,
framleiðslan þver, atvinnuleysi
er þarf til þess að ódýrt lánsfje
fáist til atvinnuveganna.
En næsta sporið er að lækka
skattana. Ofærastir allra til þess
eru jafnaðarmenn. þó þeir látist
ætla að gera slíkt í orði, verður
ekkert úr framkvæmdum. Því þeir
eru eyðslusamastir allra á lands-
fje og ausa á báða bóga er færi
gefst. Þeir eyða og sóa, meðan
nokkuð er til, en hugsa ekki um
tekjumar — eru í því lifandi eft-
irmynd bolsanna rússnesku. Rík-
issjóður sekkur í skuldir. Skattar
lilaðast á ný á þjóðina, skattar
upp í rentur ríkisskulda.
Og svo vikið sje að dýrtíðinni.
Húsaleiga þarf að lækka og verð-
lag hins daglega brauðs.
Hvað leggja jafnaðarmenn til
þeirra íriála?
Alþýðubrauðgerðin, sem st-uðlav
að háu brauðverði og hið svo-
nefnda,, Byggingaf jel. Rvíkur“ eru
tvö talandi dæmi um ráðdeild jafn
aðarmanna í þeim efnum.
Þegar öll kurl koma til grafar
kemur það berlega í ljós, að stefna
og starf jafnaðarmanna miðar
fyrst og fremst að því, að minka
atvinnu landsmanna og viðhalda
hinni ríkjandi dýrtíð.
elcki í samræmi við markaðsmögu-
leika. Miklu af sjófangi fleygt o.
s. frv. o. s. frv. Lengi mætti telja.
Umbætur á sviði atvinriuvcga
komast ætíð fyrst og fremst á xyr-
ir hagsýni og dugnað fárra for-
ystumanna.
Þeir sem sjá gallana, leita eðli-
lega eftir því, hvar helst sje von
forystumanna, og undir hvaða skil
yrðum þeir best geta notið sín.
Fylgi kjósenda við aðalflokk-
ana fer mjög eftir því, hvar þeir
eiga von á að lielst sje framfara
og forgöngu að vænta, sem liag-
kvæm sje landslýð.
Jafnaðarmenn og kommúnistar
berja í bresti þá, sem sýnilegir
eru, á atvinnuvegum og- athafna-
lífi, gera oft úlfalda úr mýfluguj
og lofa kjósendum, að upp renni
ríki rjettlætis og framfara, ef þ-ir §
nái völdum.
Sleppum í þetta sinn fjarstæð-
ijnmn í hugsjónavef jafnaðar-
manna. Lítum nær okkur, á menn-
ina, sem tekið liafa að sjer for-
vstu flokksins, hina svonefndu
leiðtoga meðal jafnaðarmanna og
kommúnista.
Treystir alþýða manna þeim til
annað en sjá hann og heyra, þá
er hann úr sögunni. Það er helst
Hjeðinn, að hann geti fleytt sjer
sem stórkaupmaður, eftir að
Landsverslun í mörg ár er búin
að koma undir hann fótnm.
Treysta menn þ§im betur til
þess að halda umbótastarfseminni
áfram, heldur en núverandi stjóm?
Treysta menn hinni samlitu
hjörð ónytjunganna ?
Kjósendur svara 9. júlí.
Járnbrautarmálið
9»
ofl
Tímmii“
Hinn 19. júní f. á. birtist smá-
grein í Tímanum, með feitu letri,.
svohljóðandi:
„ J árnbrautarmálið.
Mesta áhugamál Sunnlend
inga ei’ járnbrautarmálið. Prá
íhaldsflokknum er einskis góðs
að vænta, því hann vill ekkert’
gera, aðeins spara, og forða
hinum ríku frá sköttum. Erig-
inn flokkur er ákvéðnari rneð