Alþýðublaðið - 01.09.1922, Blaðsíða 4

4
ÁLÞÝÐUBL ÁÐIÐ
á koksl.
Koks það, sem Gí-asstööin lieiir nú á
boðstólum, er óvenjulega grott og liita*
mikið, og því sérstaklega hentugt toæöi
fyrir miöstöövar og ofna.
Veröiö Ict-. 11,30 sl£ippaii<iiö, eöa 70
brónur tonnið ixeimílutt.
Gasstöð Reykjavíkur.
LAMBAKJOT
I
ítí Sláturíélagi JtöorgfíirÖinga sejt sneð rerði i
Kjötverzlun E. Milners,
L ugsveg 20 A
Ritstjórl og ábyrgðarmaSur: Ólajur Fridriksson.
Prentsmiðjan Gutenbarg.
Árstillögum
til verkamanaaíélsgsias Dagshrún
er veitt móttaka á laugardögum
ki. 5—7 e m. á feúsisu nr “3 við
Tryggvagötu, — Fjárraálaritari
Dagsbrúaar. — Jón Jónsson.
Útbreiðið Aiþfðublaðið,
hvar sem þið eruð og
hvert sem þið farið!
Æ. f ig a* e i & I a
biaðsÍKs er í A'þýðuhúsí&u við
Isígóííástræti og Hveffisgötu.
fS í m.i f> ©
Aaglýsiögutn sé skíi|ð þa»g»8
eða. i Gutaiberg, f siðastá iagi
kl. 10 árdegis þann dsg setn þæ*
dga að koata i bíaðið,
Áskriítagjald eiu kr. á aíáau'ðj.
Anglýsingaverd kr. i'jb ccr«" eiad.
Útsölumettti beðair aö gera ski!
til aigrdðsluœnar, að mlnsta kosti
ársfjórðuagaíegá.
Edgar Rice Burroughs: Tarzan saýr aftur.
Tarzan átti að staría við, ef hann tæki starfann að sér.
Þar skyldi greifinn hann eftir, er hann hafði hælt dug-
lega öllum kostum hans.
Hálfri stundu siðar gekk Tarzan út úr herberginu.
Hann var búinn að taka að sér firsta staríann á æfinni
i annara þjónustu. Daginn eftir átti hanu að koma aft-
ur, og sækja nánari fyrirskipanir. Hershöfðinginn hafði
þó látið hann vita, að hann mundi þurfa að fara frá
Paris, jafnvel næsta dag.
Hann var hinn hróðugasti, er hann skundáði heim
til d’Arnots til þess að segja honum hinar góðu fréttir.
Loksins átti hann þó að verða til einhvers gagns. Hann
átti að vinna inn peninga, og það sem meira var, hann
fékk að ferðast og sjá heiminn.
Hánn gat varla beðið þéss að komast inn úr dyrun-
um, áður en hann kallaði upp tiðindin.
„Það virðist gleðja þig, að þú ert í þann veginn að
fara frá París, og að við sjáumst ekki, ef til vill mán-
Uðum saman. Tarzan, þú ert vanþakklátt dýrl" og
d’Arnot hló.
„Nei, Páll; eg er lítið barn. Eg hefi fengið nýtt leik-
fang og er frávita af ánægju".
• Þannig atvikaðist það, að Tarzan fór frá París dag-
inn eftir á leið til Marseilles og Oran.
VII. KAFLI.
Dansandi stúlkan frá Lidt Aissa.
Fyrsta verk Tarzans virtist hvork muedu verða,
skemtilegt eða arðberandi. Stjórnin grsmaðí herforingja
eínn um, að vera í óleyfilegri vináttu við eitt af stór-
veldum Evrópu. Þessi foringi, Gernois að nafni, sem
um þessar muudir var í herbúðum í Lidi-bel Abbes,
hafði nýlegá verið útnefndur til að taka sæti í herráð-
inu, þar sem hann hafði fengið 1 hendur mikilvægar
hernaðarupplýsingar, vegna stöðu sinnar. Stjórnin ótt-
aðist nú, að stórveldið væri að reyna að nálgast þessar
upplýsingar hjá herforingjamim.
Það var að eins veikur grunur, sem lá á foringjanum,
vegna þess að maður i Parfs hafði gefið eitthvað í skyn
um hann. En herráð eru hrædd um leyndarmál sfn,
og svik eru svo hættuleg, að ekkt má ganga fram hjá
óverulegasta grun. Tarzan var þvf kominn til Algeir,
sem amerískur veiðimaður, til þess að gefa gætur að
foringjanum.
Hann hafði horft fram undan sér með ánægju, því
brátt fékk hann aftur að sjá hina ástkæru Afríku sína
en norðurhiuti hennar var svo gerólíkur miðjarðarskóg-
uuum hans, að hann hefði eins vel getað setið kyr 1 Parls.
Hann eyddi einum degi í að skoða krókóttar götar
arabahlutans í Oran-bæ. Næsta dag var hann 1 Lidi-
bel-Abbes og sýndi þar bæði hermönnum og höfðingj-
um meðmælabréf sín — sem engin fnintust snefil á
hið rétta erindi hans.
Tarzan kunni nóg í Ensku til þess að telja sig Ame-
ríkumann meðal Araba og Frakka. Þegar hann hitti
Breta talaði hann Frönsku, svo hann kæmi ekki upp
um sig, en annars talaði hann Ensku við útlendinga,
sem skildu málið, en gátu þó ekki greint skakkan
framburð hans.
Hann kyntist þarna mörgum frönskum herforingjum
og varð brátt uppáhald þeirra. Hann hitti Gernois,
sem hann sá að var þegjandalegur og drúlpinn karl
um fertugt, sem hafði lftið samneyti við félaga sína.
í heilan mánuð skeði ekkert markvert. Gernois fékk
engar heimsóknir, og ekki hafði hann samneyti við
nokkurn mann í borginni, sem grunur gat leikið á að
væri 1 sambandi við eríent rlki., Tarzan var farinn að
vona, að orðrómurinn um svikráð mannsins væru á
engum rökúm bygður, Þegar Gernois var alt f einu
skipað að fara.til Bou Saada 1 Litlu-Sahara langt suður
frá.
Hermannaflokkur og þrfr herforingjar áttu að aðstoða
hersveit, sem þar var fyrir. Til allrar hamingju háfði
einn foringinn, Gerard að nafni, bundið trygga vináttu
við Tarzan. Það vakti því engan gfun þegar Tarzán
æskti eftir að fá að slást í förina, suður á bóginn, ef
þar væri fremur veiðar að vænta.