Alþýðublaðið - 08.09.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
2499, Austarrrfkismenn (þýzkir)
2289 Rússar 1985 og Norðmenn
1704
— Sprenging varð í enskum
tncdurspilli, sem átti að fara að
ríía í Kaupmacnahöfn Fór bæði
þilfar og önnur hiiðin úr, ea mann
tjón v«trð ekkert
Árstillög’um
til verkamannafélagsins Dagsbrún
er veitt móttaka á Iaugardögum
kl. 5—7 e m. ( húsinu nr 3 við
Tryggvígötu. — Fjármálaritari
Dagsbrúnar. — Jón Jónsson.
Eitt til tvö heibargi
með eldhúsi óskast. Fyrirfrainborg
un til mal. Talið við afgreiðslu-
manninn
1—2 sólrík heibergi
og eldhús óskast í vetur. Húsa
leíga greidd fyrir fram. A. v. á.
VðrubiUr leigðir
f lengri og skemri ferðir.
Jón Kr. Jónsson,
Norðnrstíg 5. Sími 391.
Borgarnes-kjötið
fáum vér með »Suðurlandi« í kvöld. A morgun get- ,
um vér afgreitt kjöt til allra sem vilja fá bezta og
ódýrasta dilkakjötið. Kjötið er ódýrara hjá oss en
öðrum, og kjötgæðin þekkja allir bæjarbúar.
Utið oss sjá um að það bezta verði á borðum yðar.
Kaupfólag-ið.
Sími 728. Kjötbúðin á Laugaveg 49.
LAMBAKJÖT
frá Sláturfélagi Borgfirðinga selt með ls’gsta verði (
Kjötverzlun E. Milners,
Lsug&veg 20 A.
á aðeins 18 kr.
Sveinbjörn Árnason.
Liugaveg 2
(Jtbreiðið Alþýðublaðið,
hvar sem þið eruð og
hvert sem þið farið!
Ritstjöri og ábyrgðsrmaður:
Olafur Fritfrikssox,
Prentsmiðjsm Gutenberg.
Edgar Rtce Burroughs: Tarzan snýr aftnr.
Þau komust klakklaust til gistihússins. Gestgjafinn
var orðinn sifjaður, og neitaði ákveðið, að fara að leita
að Kadour ben Saden fyrr en næsta niorgun, en gull-
peningur breytti ætlun hans, svo þjónn var sendur af
stað til þess, að fara um öll gistihús þorpsins. Tarzan
fanst nauðsynlegt að finna föður stúlkunnar um nóttina,
því ef það drægist gat svo farið, að hann legði svo
snemma af stað daginn eftir, að ekki næðist til hans.
Þau höfðu varla beðið hálfa stund, þegar þjónninn
kom aftur með Kadour ben SadeD. Hinn aldraði höfð-
ingi gekk inn með undrunarsvip á höfðinglegu andlitinu.
„Herran hefir gert mér þann heiður að —“ byrjaði
hann, en þá sá hann stúlkuna. Með útbreiddum faðmi
fór hann yfir herbergið og faðmaði hana. „Dóttir mín!“
hrópaði hann. „Allah sé lofaðuil“ og tárin streymdu
úr augum hermannsins.
Þegar Kadour ben Saden hafði verið sögð saga
henuar og björgun að lokurn, rétti Arabinn Tarzan
hendina.
„Alt, sem Kadour ben Saden á, vinur minn, átt þú
líka, jafnvel líf hans“, sagði hann blátt áfram, og Tar-
zan vissi, að hér fylgdi hugur máli.
Þó þrjú þeirra væru því nær svefnlaus, var ákveðið
að leggja snemma af stað daginn eftir og rlða alla leið
til Bou Saada á einum degi. Það var tiltölulega auð-
velt fyrir karlmennina, en fyrir stúlkuna var það erfið
ferð.
Hún var þó áköfust i það, að leggja af stað, því
henni fanst hún aldrei mundi komast nógu fljótt til
ættingja og vina, sem hún ekki hafði séð í tvö ár.
Tarzan fanst hann varla hafa lokað augunum, er
hann var vakinn, og á næstu stundu var hópurinn á
suðurleið til Bou Saada. Vegurinn var góður nokkrar
milur, og þeim miðaði vel áfram, en alt í einu komu
þau á endalausar sandauðnir, sem hestarnir sukku i
upp að hófskeggi í öðruhverju spori. Auk Tarzans, Ab-
duls og ioringjans, voru fjórir af mönnum hins síðast
talda, sem höfðu íarið með honum alla leið til Sidi
Aissa. Þeir óttuðust ekki árásir að degi ti), svo vel
vópnaðir, og ef alt gekk vel hlutu þeir að komast til
Bou Saada fyrir myrkur.
Snarpur vindur þeytti foksandi um ferðafólkið, unz
varir Taizans voru skorpnar og aumar af þurki. Það
lítið, sem hann gat séð af landinu umhveifis sig var
langt frá þvl aðlaðandi — endalausar auðnir, öldumynd-
aðar með smákjarrlægðum á einstaka stað. Langt f
suðri sást bláma fyrir fjöllum í eyðimörkinni. En hvað
þetta var ólíkt þeirri Afriku, sem hann hafði alist upp í
Abdul, sem alt af var varkár, leit eins oft aftur og
hann leit fram fyrir sig. Á hverri hæð snéri hann hesti
sínum við og rannsakaði umhverfið gaumgæfilega. Að
síðustu sá hann það, sem hann hafði búist við.
„Sko!“ hrópaði hann. „Það eru sex ríðandi mem á
eftir okkur".
„Vinir þinir frá því í gærkvöldi, vafalaust", mælti
Kadour ben Saden við Tarzan.
„Enginn efi“, svaraði apamaðurinn. „Mér þykir það
leitt, að samfylgd mfn skuli bakatykkur óþægindi. í
næsta þorpi verð eg eftir og tala við þessa sómapilta,
meðan þið haldið áfram. Mér liggur ekkert á að kom-
ast til Bou Saada í kvöld, og allra síst, ef þið gætuð
þar með farið leiðar ykkar f friði“.