Tíminn - 30.12.1930, Blaðsíða 4

&
TIMINN
Wt %&%&%%%
YfiíÁ

Eiéulegir munír
Sonora
grammofónar eru óviðjafnan-
legir hvað hljómfegurð snertir.
Skápfónar frá kr. 500,00
»Corona«
Ferðaritvélin í ýmsum lilum
með kassa fyrir
aðeins kr. 260,00
»Britannia«
Prjónavélarnar þjóðfrægu,
allar stærðir og gerðir
fyrirliggjandi
Samband isl. samvinnufélaga
Reykjavík
%%%r% %%%%% %%
Ungur listamaður
Nýlega bárust hingað heim
fregnir um >að, að bamungxir Is-
lendingur hafi sæmdur verið
heiðurspeningi úr gulli fyrir
myndhöggvai'averk, við listahá-
skólann í Kaupmannahöfn. Hér
er um óvenjulegan sigur að ræða,
og; má ekki minna vera en eftir
honum sé tekið.
%. .. : r"- f. |-iiM
' ' ■:■■•'■. \ 'V, • If'*
- B mi ■ ■ ’ f
■ fWt’-» l.. Jr ■ 'Hl •

Listaverk og listamaður.
Sigurjón Ólafsson heitir þessi
ungi listamaður. Hann er fædd-
ur á Eyrarbakka 21. október
1908.‘ Foreldrar hans, Guðrún
Gísladóttir og Ólafur Ámason, fár
tæk hjón, bjuggu í Einarshöfn
og er S. yngstur barna þeirra.
Snemma bar á listgáfu Sigurjóns.
Byrjaði hann að teikna jafn-
snemma og hann gat haldið á
blýanti. Var lögð sérstök rækt
við þá gáfu hans í bamaskólan-
um á Eyrarbakka. Eftir fermingu
réðst hann til Reykjavíkur og
nam húsmálaraiðn, og gekk jafn-
framt í Iðnskólann. Öllum tóm-
stundum sínum varði hann til list-
iðkana — neytti jafnvel oft
hvorki svefns né matar vegna
þeirra. Naut hann tilsagnar Ein-
Ný bók eftir JÓN TRAUSTA
FERÐASÖGUR
Columbus
(Hildur þýddi úr ensku).
Nú hurfu honum sýnum hin síðustu lönd
og súlumar fomu við innhafsins dyr.
Framundan sást ekki sandkorn af strönd.
Sjór hvert sem eygði. En stafnbúinn spyr:
„Séi'ðu það, herra, að sveipuð nú er
hin síðasta stjarna í koldimma nátt?
Vér hljótum að biðja, því hugrekkið þver“
„Haldið lengra, í sömu átt“.
með teikningum eftir höfundinn, eru komnar út. Þetta er í síðasta
sinn,|sem út kemur ný bók eftir þennan vinsæla höfund.
Fæst hjá bóksölum og hjá Prentsmiðjunni Acta í Reykjavík.
— — Ég læt þá hér staðar
nuinið með þessa bók, og ætla
einungis að endingu, að bæta
þeirri ósk við, að þessar línur
mættu verða til þess að hug-
myndir manna hér á landi um
Landsmálshreyfinguna norsku
skýrðust lítils háttar. Ég hefi
oftlega rekið mig á, að margir Is-
lendingar Irafi ýmigust á Lands-
málinu. Það er öldungis ástæðu-
laust, og að sjálfsögðu einungis
sprottið af, að menn hafa ekki
gert sér ljóst, hvað hreyfingin
eiginlega ber í sér. — Eins og
ég þegar hefi tekið fram, er ég
alls ekki viss um, að fólkið hafi
haft ytra hagnað af henni — mér
tr nær að halda, að það sé þvert
á móti — en það er í sjálfu sér
mál, sem Norðmönnum einum
kemur við — og þar að auki er
því nú svo varið, að lífið hefir
sína eigin hagfræði, sem það fer
eftir; þrátt fyrir öll mótmæli —
og því verður ekki neitað, að í
landsmálinu liggur líftaug norski*-
ar alþýðumenningar, hún tengir
hana við sína eigin fortíð í þ(Ss-
undir ára, og þaðan liggja leynd-
ar leiðir inn í framtíð, sem eng-
an enn órar fyrir.
Friðrik Ásmundsson Brekkan.
Reykjaskóli í Hrútaílrði. ísumarog
það sem af er vetri hefir verið unr-
ið af kappi að byggingu héraðsskól-
ans á Reykjum, og mun sá hluti
hans, sem nú er í smiðum, geta
rúmað um 40 nemendur. Skólinn
tekur til starfa um nýjár. Skólastjóri
er ráðinn í vetur sira Jón Guðna-
son á Frestsbakka, en kennari, auk
hans, verður Helgi Tryggvason, frá
Kothvammi, sem s. 1. vetur var
cnskukennari við Kennaraskólann, en
er nú nýkominn lieim, frá fram-
haldsnámi í Englandi. — Aðsókn að
skólanum mun vera nœgilega mikil,
þó að hann byrji nú á þeim tíma,
cr erfiðast er um samgöngur. En þó
mun enn hægt að veita inngöngu
nokkuð fleiri nemendum en þegar
um upp og gera hann semaö
hafa sótt. — Mikill áhugi hefir verið
meðai héraðsbúa um að koma skóla
þessum upp og gera hann sem bezt
úr garði, énda skilyrði þar hin beztu
sem gerast. Nú þegar er fullgerð heit
sundlaug og miðstöðvarhitun um
liúsið frá hvernum. Leikvöllur er
sjálfgerður suður frá húsinu, rækt-
unarskilyrði ágæt. Rafvirkjun mun
vorða ódýr og vatnsafl nægilegt. Heit
sjólaug inun koma með tímanum og
verður þá þarna ákjósanlegur stað-
ur til sumardvalar fyrir þá, er vilja
njóta hvíldar og liressingar í kyrð
sveitalífsins.
—-O—■—
„Skipverjar mögla og ókyrrast æ.
Þeir uppgefast bráðum, það gjörla ég finn.
Hann langaði heim, en frá löðranda sæ
lauguðu bylgjur hans sólbrenndu kinn:
Seg þú mér, herra, hve sefa þá má,
ef sézt ei til landa af skipinu brátt?“
„Þó slíkt beri að höndum, seg hiklaust við þá
Haldið lengra, í sömu átt“.
Með vindinum bárust þeir áleiðis enn.
Og örmagna stafnbúinn mælti á þá leið:
„Stirðnaðir föllum við félagar senn
og fjarlægir guði, í sárustu neyð.
Hinn æðandi vindur er einvaldur hér
og ókunn er drottni sú hyldýpis gátt.
, ó, seg mér nú herra, hver hugur þinn er“.
„Haldið lengra í sömu átt“.
Og áfram þeir stefndu, en stafnbúinn tér:
„Ég sturlaður hlýði á sævarins dyn.
í leyni hann búinn til atlögu er.
Hann opnar sitt ferlega soganda gin.
Ó, gef oss nú aðeins þín úrræði og svör.
Hver einasta von er að leika oss grátt“.
En svarið var napurt, sem hárbeittur hjör:
„Haldið lengra, í sömu átt“.
Frammi á þiljunum foringinn stóð
og fölur hann starði á hið kolsvarta djúp.
Slíkt svartnætti aldregi sá nokkur þjóð.
— Þá svifti brott ljósgeisli myrkursins hjúp.
Og ljós það varð árroði ljómandi skær,
sem lýsti yfir niðdimmar aldimar hátt.
— Þeim nýfundna heimi það heilræði gaf:
„Haldið lengra, í sömu átt“.
-----4»---
ars Jónssonar o. fl. listamanna.
Haustið 1928 sigldi hann til
Kaupmannahafnar og var þegar
tekinn inn í listaháskólann, án
venjulegs inntökuprófs, svo góð
þóttu verk þau, er hann kom með
að heiman.
Það mun afarsjaldgæft vera,
ef ekki einsdæmi, að jafnungur
listamaður og S. Öl., með jafn-
skamman námstíma að baki,
hljóti slíka sæmd, sem hann hef-
ir nú hlotið. Nokkur verk hans
voru til sýnis á haustsýningu
listamanna í Höfn nýverið, og
virðast þau vakið hafa mesta at-
hygli af öllu, sem þar var sýnt.
Verðlaunamynd hans er fyrsta
stóra verkið, sem hann hefir unn-
ið sjálfstætt, og er því merki-
llegra, að hann skyldi sigra í
keppni við fjölda reyndari lista-
manna. Myndin er verkamaður
með haka í meira - en fuilri. lík-
amsstærð.
Næsta sumar hugsar S. ól. til
Italíufarar til frekara frama —
ef efni leyfa. Sjálfur á hann ekk-
ert, nema það, sem hann vinnur
sér inn. En vonandi sjá Islending-
ar sóma sinn í því, að veita hon-
um nauðsynlegan stuðning, jafn-
skýrt og hann hefir sýnt, hvað í
honum býr.
Sá, sem þetta ritar, hefir verið
Sigurjóni nákunnugur og fylgst
með listdraum hans, frá því hann
var 11 ára. Hann var dæmalaust
bam og óvenjulegur unglingur,
ekki einasta að hstfengi, heldur
og að viljaþreki, einbeittni og ár
huga á list sinni. Hann hefir að
þessu uppfyllt fífldjörfustu vonir,
sem á honum hafa reistar verið,
og er mikiö meö því sagt. Ég
efast ekki um, að hann geri það
líka framvegis. A. S.
----o----
í Meusedalnum í Belgíu biðu nú
nýlega GO manns bana á mjög ein-
kennilegan hátt. þoka hafði hvílt
yfir dalnum allmarga daga áður, og
telja læknar, að eiturefni hafi verið
í þokunni.