Tíminn - 04.11.1983, Síða 6

Rómantíkin lengi lifi!
TÍSKAN FRÁ1950-
1960 ENDURVAKM
■ Flegnir, hlýralausir bolir,
stórar pífur, víð og rj kkt pils -
allt þetta minnir helst á kvöld-
kjóla áranna 1950-1960, þegar
kvikmyndastjömur á borð við
Ginu Lollobrigidu í þvílíkum
klxðnað drógu að sér athygli
og öfund annarra kvenna. Nú
er þessi tíska farin að iáta á sér
kræla á ný, skv. þeirri bylgju
eftirsjár eftir gömlum tima,
sem nú ríður yfir hciminn.
Katalin, prinsessa af Wind-
isch-Graetz, er upphafsmann-
eskjan að því að endurlífga
einmitt tísku þessara ára.
Prinsessan er þýsk, afkomandi
Franz Jósefs Austurríkiskeis-
ara, en er nú sem óðast að
hasla sér völl í tiskuheiini New
York borgar. Þar hreinlega
hús Rothschilds í París. Samt
sem áður náði hún ekki þeim
árangri þar, sem henni fannst
eftirsóknarverður. Það varð til
þess, að fyrír rúmu árí tók hún
sig til og fluttist búferlum til
New York, en þar hefur frændi
hennar, Egon af Fúrstenberg,
þegar unnið sér mikið álit í
tískuheiminum. Á fyrstu sý-
ingu Katalin í New York ætlaði
allt vitlaust að verða. Þar vora
mættir aðalforkólfar í tísk-
uheimi stórborgarinnar og
gerðu þeir stórpantanir hjá
Katalin á flíkum, sem langflest-
ar eru saumaðar úr silki, tafti
eða flaueii.
Afleiðingin varð sú, að nú
þarf Katalin að sitja í 15 tíma á
sólarhring við að teikna nýjar
■ Katalin prinsessa er á góðrí leið með að leggja tiskuneim
New York borgar undir sig. En þó að sigurinn sé sætur, hefur
hann í för með sér a.m.k. 15 stunda vinnudag fyrir hana
rífast tískudömurnar nú um Katalin er fædd í Ungverja-
hverja flík, sem Katalin kemur landi, en árum saman vann
frá sér. hún við hið heimsfræga tísku-
■ Sumum þótti Julio hclst til nærgúngull við Ursulu, en hún
virðLst bara hreint ekkert hafa á móti því!
ERJUUOI
HIMALDT?
■ Ursula Andress, sem um
mörg undanfarin ár hefur verið
í tygjum við ungan smáleikara
og á með honum son, telur nú
útséð um að hann muni vilja
eiga sig og hefur gefið hann
upp á bátinn. Hún er því
koniin í umferð aftur.
Ekkert stcndur huga Ursulu
Ijær en að setjast í helgan stein
og sleikja sárin. Þvert á móti,
ef hún liefur pata af manna-
mótum cinhvcrs staðar, er hún
mætt á staðinn og lætur að sér
kveða. Nú ekki alls fyrir löngu
stóð henni til boða að komast
á söngskemmtun spænska
söngvarans Julio Iglcsias, sem
um þessar mundir er að leggja
bandaríska áheyrendur að fót-
um sér. Það þurfti ekki að
dekstra Ursulu, enda cr hún
ein af aðdáendum Julios.
Þegar svo fundum þeirra bar
saman, inátti vart á milli sjá
hvort var hrifnara af hinu.
Sunium þótti Julio helst til
nærgöngull við Ursulu og
handóður, en hún virtist ekki
una því neitt illa. Iiins vegar
sögðu gárungarnir, að ef Julio
hafi verið í hjartaleit hjá Ur-
sulu, mætti benda honum á, að
vænlegra sé að leita fyrir sér
viastra megin!
■ Dæmigerður kvöldkjóll úr safni Katalin prinsessu af
Windisch-Graetz
og nýjar hugmyndir, sem allar
þurfa að eiga það sameiginlegt
að bcra rómantískt yfirbragð,
en það er kjörorðið ■ tísk-
uheiminum um þessar mundir.
Eitt stórt atríði í þessum
miklu vinsældum kjólanna frá
Katalin er verðið á þeim, en
það fer aldrei yfir sem svarar
13 þúsundum íslenskra króna,
sem þykir hreint gjafverð á
þeim markaði, sem Katalin
starfar nú á.
viðtal dagsins
Ofeigur Björnsson, gullsmidur og mynd-
listarmadur opnar sýningu í Gallerí Grjót
í dag: Á palli.
„GRIPIRHflNS
ERUNÆRVERU-
GÓÐIR"
■ „Þetta er lítil sýning á mynd- ekki upp á dekóratívum stein- og línum,“ segir Ófeigur Björns-
rænum skartgripum, sem byp"ja unt, heldur á efninu og á formi son gullsmiður og myndlista-
maður m.a. erTíminn spyrhann
hverskonar sýningu hann sé að
opna í Gallerí Grjót í dag. Þetta
er fyrsta einkasýning Ófeigs, en
hann hefur tekið þátt í samsýn-
ingum utan lands sem innan.
Ófeigur erfæddur í Reykjavík
árið 1948 og að loknu námi í
silfur- og gullsmíði stundaði
hann nám við höggmynda- og
tæknideild Myndlistarskólans í
Reykjavík, auk þess sem hann
nam lágmyndagerð. Ófeigurhef-
ur rekið eigin vinnustofu frá því
1967 og hann er einn af sjö
stofnmeðlimum Gallerí Grjóts.
- Setur þú ef til vill saman efni
sem eru óvenjuieg saman í skart-
gripum?
„Já, stundum er það nú hjá
mér. Ég er að þreifa svolítið fyrir
mér með skartgripi og jafnframt
verð ég með skúlptúr á sýning-
unni, en oft á tíðum er svolítið
stutt á milli skartgripa og skúlp-
túra, því það er jafnvel ekki
hægt að sjá það stundum hvort
bera á hlutinn sem skart, eða
hvort hann er skúlptúr. Ég geri
ekki mikinn greinarmun á því
stundum."
Aðalsteinn Ingólfsson list-
■Ófeigur Björnsson leggur siðustu hönd á uppsetningu verka
sinna í Gallerí Grjót. Tímamynd: G.E.