Tíminn - 20.11.1983, Side 2

2
SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1983
■ Það eru milir kærleikar með apanum og matmóður hans, enda matar hún hann á ýmsu
grænmetisgóðgæti og hann kyssir hana og knúsar í þakklætisskyni
Og ef honum sýnist svo, þá stingur hann einum og einum bita upp í hana.
Dýragarðurinn 1 Hannover
■ Það er eitthvað ógnvekjandi við stærð f ílanna, þó þeir líti meinleysislega
út.
■ Með svona langan háls er næstum allt mögulegt, þegar um fæðuöflun er að ræða.
■ Svona skilti var hjá hverju svæði fyrir sig, og eins og sjá má þá er
merkingin afskaplega góð. Fyrst er nafn tegundarinnar gefið, Rauðar
risakengúrur og þá latneska nafnið. Þessu næst er lýsing á þvi hvar Rauða
risakengúran lifir, hvers vegna og að lokum litarmunur karl- ög kvendýrsins.
Tímamyndir — Agnes.
■ Þó svo að ég eigi bágt með að
slíta mig frá upprifjunum mínum af
heimsóknum minum í Móseldalinn,
þá er nú rétt að hverfa á önnur
Þýskalandsmið, og hyggst ég helga
þessa síðu dýragarði nokkrum sem
í Hannover er, en að mínu mati er
þar einn fallegasti og skemmtileg-
asti dýragarður sem hægt er að
hugsa sér.
Skemmtilegheit dýragarðsins eru í
ýmsu fólgin. Fyrst er til að nefna að
þýskt skipulag í sinni jákvæðustu mynd
blasir hvarvetna við í þessum dýragarði,
sem er ekki nema nokkurra ára gamalí.
í öðru lagi, þá ákvaðu dýrafræðingar og
landslagsarkitektar þeir sem hönnuðu
dýragarðinn, að gera nokkrar tilraunir,
sem hafa að því er talið er, heppnast
einkar vel. Par ber hæst, hversu lítið er
um girðingar í dýragarðinum. Þar er
mun meira um afmörkuð svæði, gryfjur
þar sem nauðsyn krefur, runnar sem
skipta svæðinu milli dýrategunda og þar
fram eftir götum. Það kemur gesti garðs-
ins sem er í fyrsta sinn á þessum stað, til'
að mynda heilmikið á óvart að sjá svæði,
með trjám á stangli, þar sem kengúrur
hlaupa og stökkva um allt, en engar
girðingar í kringum þessi dýr, sem geta
þó svo sannarlega bæði stokkið hátt og
langt.
A þessu fengum við skemmtilega
skýringu hjá einum varðanna í dýragarð-
inum. Hún var á þá leið, að þegar
garðurinn var tilbúinn til þess að taka við
dýrunum, þá var ákveðið að reyna að
gera kengúrurnar, ýmsar tegundir
þeirra, það hagvanar, að þær litu á það
svæði sem þeim var úthlutað í garðinum,
sem heimkynni sín. Þetta kostaði mikla
vinnu og fyrirhöfn, því kengúrurnar
tóku undir sig stökk og voru horfnar út
í buskann fyrsta mánuðinn, áður en
varði, en alltaf fóru verðir, hönnuðir eða
dýrafræðingar á eftir þeim, eltu þær uppi
og fluttu þær til baka á „umráðasvæði
þeirra". Eftir mánaðar púl fór árangur
að koma í Ijós. Dýrin voru farin að líta
á svæðið sem sín heimkynni, þar sem
þau þyrftu ekki að berjast við aðra um
fæðu og þyrftu ekki heldur að óttast
átroðning eða árásir annarra dýrateg-
unda.
Brá nú svo við að kengúrurnar stein-
hættu að stökkva yfir runnana sem
umkringdu svæði þeirra, sem þær þó svo
léttilega gátu, og héldu sig einungis á
sínu umráðasvæði og hafa gert síðan.
Annað atriði sem til hreinnar fyrir-
myndar er í Hanrfoverdýragarðinum,
eru merkingarnar hjá hverri dýrategund.
Þar fræðist maður um helstu lifnaðar-
hætti dýrsins, hvaðan það kemurog hver
megineinkenni þess eru. Sem sagt upp-
lagður vettvangur fyrir náttúrufræði- og
dýrafræðinemendur. Vísa ég í því sam-
bandi til myndar af skilti um risakengúr-
ur sem eru hér á síðunni, en þá mynd
tók ég í þeim tilgangi einum að sýna
hversu góðar merkingarnar eru og fræð-
andi.
Það allra skemmtilegasta við þennan
dýragarð er samt sem áður apanýlendan,
þar sem hinar fjölbreytilegustu apateg-
undir eru saman komnar í hitabeltislofts-
lagi og virðast una hag sínum hið besta,
að undanskilinni mjög fúllri górillu, sem
barði glerið á búri sínu svo að buldi í.
Simpansar og aðrir apar voru hins vegar
feykilega skemmtilegir á að líta, einkum
þegar matmálstími þeirra kom, og vísa
ég einnig í því sambandi til mynda hér á
síðunni, því sjón er jú sögu ríkari.
Umsjón Agnes Bragadóttlr
A
faralds
fæfi