Tíminn - 22.01.1984, Side 4

4
SUNNUDAGUR 22. JANÚAR 1984
■ Þegar hann vaknar á morgnana og lítur út
um gluggann, sér hann lögregluþjonana á
götunni fyrir neðan. Úti standa einnig verðir,
en bíll lögreglunnar stendur þarna samt dag
og nótt. Ef allt virðist með felldu, þá tekur
hann upp símtólið og lætur fylgdarmenn sína
vita um, að hann sé á leiðinni. Þeir eru sjö,
sem fylgja honum daglega heiman að - í
f jórum bílum! Hann tilkynnir þeim að hann sé
nú tilbúinn til að halda af stað til starfa. Lítið
Ijós berst inn um litaglerið á Alfa Rómeónum.
Þégar að dómhúsinu kemur, fer hann rakleið-
is inn á skrifstofuna og lokar að sér. „Þetta er
ekki annað en lifandi lík“ segja lögfræðingarn-
ir í húsinu um hann.
Hver er hann þessi maður? Giovanni
Falcone, fjörutíu og sex ára að aldri.
Verkefni: Að finna höggstað á Mafíunni
á Ítalíu. Enginn sem til þekkir, myndi
veðja einni líru að hann verði fjörutíu og
sjö ára. Menn bíða bara eftir því, hvaða
aðferð verður notuð. Munu þeir
sprengja hann í loft upp? Þannig fór fyrir
Rocco Chinnici dómara, sem varð of
afskiptasamur við glæpahringi Ítalíu.
Eða fær hann að deyja eins og hinn dáði
Dalla Chiesa, sem vann glæsilegan sigur
á öfgaöflum Rauðu herdeildanna á
Ítalíu á sínum tíma, en það tók Mafíuna
aðeins nokkrar vikur að leggja hann að
velli. Giovanni Falcone er ekki gefið um
spádóma af þessu tagi. Hann vill helst
ekki ræða um forvera sína í baráttunni
við Mafíuna.
Sjálfvirkur hurðaopnari
En hann hefur tekið veigamikla
ákvörðun. Að taka starf sitt alvarlega og
gera allt sem í mannlegu valdi stendur til
að losa ítalskt þjóðlíf við krabbameinið.
Til þess þarf hann að fórna sínu persónu-
lega lífi. Veggir skrifstofu hans eru
þaktir skjöldum. Þar eru samankomin
öll rannsóknargögn um morðið á Dalla
Chiesa. Hann getur stjórnað sjálfvirkum
hurðaopnara úr hægindastól sínum.
Hann ferekki lengur í bíó. Hann borðar
aldrei úti lengur. Þegar einhver stingur
upp á því að hitta hann á veitingahúsi,
þá segir hann: „Nei takk, ég held það
fari ekki vel með heilsuna."
En innandyra er hann í essinu sínu.
Hann tekur þátt í orðræðum, borðar
glaðlega, reykir og gerir að gamni sínu.
Samvcrkamenn hans segja frá því, að
þegar hann hefji yfirheyrslur yfir mafíós-
um, þá byrji hann jafnan á því að segja:
„Við erum ríkisvaldið ekki þið!“
Þegar þetta er sagt sýndu glæpamenn
Mafíunnar jafnan merki taugaveiklunar.
En það er rétt, að Giovanni Falcone
í stuttu máli sagt lagt þá að velli hægt en
öruggt stóru risana í glæpaheiminum á
innan við einu misseri. Og glæpirnir
kring um þetta lið eru ekki af smærri
endanum: Giovanni Falcone rannsakar
hvorki meira né minna en sextíu morð
fyrir utan fjölda glæpamála, sem tengjast
Mafíunni beint eða óbeint.
Höggormsblóð
í æðum...
i
„Hann er með höggormsblóð í
æðum“, segja þeir um hann. í hvert sinn
sem samverkamaður hefur fallið í
valinn, hefur hann riðið netið þéttar,
sem á að tryggja hagsmuni ríkisins og
vernda hann gegn leyniskyttum Mafí-
unnar. Hann vinnur starf sitt af þolgæði
og samviskusemi. Sagt er að hann geti
yfirheyrt fjórtán menn sama daginn - án
þess að taka sér nokkra hvíld. Samverka-
menn hans segja, að hann sé með
rafmagnsheila".
Starfið hefur gert hann tortrygginn.
Hann tekur ákvörðun um það að kvöldi,
hver hinna sjötíu fylgdarmanna á að
gæta hans daginn eftir. Hann ákveður
ekki fyrr en á síðustu stundu á morgn-
ana, hvernig fötum hann verður í þann
daginn. Hann getur kallað til hvaða
aðstoð sem er á augnabliki og hann
reynir að sjá fyrir högg andstæðinganna.
Honum hefur tekist að halda einkalífi
sínu alveg leyndu. Enginn veit með vissu
með hverjum hann býr. Hann lætur ekki
ljósmyndara koma sér á óvart og gefur
blaðamönnum ekki færi á sér. Engar
yfirlýsingar til fjölmiðla, takk.
Til þess að sigrast á Mafíunni, hefur
hann tamið sér hugsunarhátt þeirra sem
standa í eldlínunni hinum megin.
„Hvernig færi ég að ef ég væri einn af
þeim", segir hann. Mafían er eins og
allir vita flókið fyrirbæri. Margt smátt
gerir eitt stórt. Falcone er farinn að finna
fyrir ýmsum sendingum glæpamann-
anna. Hann fær hótunarbréf, aðvaranir,
• *

■ Lögreglan fylgir Giovanni Galcone dómara hvert fótmál
Sá sem lætur vel að tígriniun
....hætHr á aö missa höndina
Sjötíu lögreglumenn gæta Giovanni Falcone dómara,
sem lagt hefur til atlögu við Mafíuna á Sikiley
táknar einmitt ríkisvaldið; það eina
vald, sem komið getur Mafíunni á kné...
Og Falcone hefur ekki afrekað svo
litlu. Þegar hefur hann komið því til
leiðar, að heróínkonungur Sikileyjar er
kominn bak við lás og slá. Hann heitir
Gerlando Alberti og hugsardómaranum
litlar þakkir. Hann er búinn að koma
öðrum stórlax í glæpaheimi eyjarinnar á
kaldan klaka. Það er höfuð Greco ættar-
innar, sem sagður er hafa lagt á ráðin um
morðin á Dalla Chiesa. Þar að auki eru
glæpaseggir Salvo ættarinnar, sem fjár-
magna ósómann á Sikiley að stórum
hluta undir hamri dómarans. Hann hefur
sem hann nemur og túlkar eftir bestu
hyggju. Aðvörun þarf ekki endilega að
koma eins og vænta má. Hún getur
komið í formi ráðleggingar, jafnvel með
blíðmælum. Stundum er honum hrósað
til þess eins að aðvara hann. Aðvörun
getur t.d. hljómað þannig: „Sá sem lætur
vel að tígrinum, hættir á að missa
höndina“. Miklu gildir að kunna að ráða
í merkin.
Sextíu og níu þúsund
undir eftirliti
Til að gefa örlitla rnynd af því gífur-
lega vandamáli sem Mafíuófögnuðurinn
er á Ítalíu, má geta þess að nærri sjötíu
þúsund manns er-u nú undir smásjá
bankaeftirlits og stjórnvalda á Sikiley.
Mjög hörð lög gegn Mafíunni og óaldar-
liði hvers konar komu til framkvæmda á
ítalfu árið 1982 og síðan hefur sigið á
ógæfuhliðina hjá mafíósum jafnt og þétt
með einstaka stórum undantekningum
eins og þegar þeim tókst að myrða Dalla
Chiesa, en sá atburður vakti gífurlega
reiðiöldu á allri Ítalíu og gerbreytti
viðhorfi margra til Mafíunnar.
Rannsóknarmenn glæpastarfsemi á
Ítalíu benda á svipaða afstöðu mafíufor-
ingja og leiðtoga Rauðu herdeildanna,
meðan þær voru og hétu. Mafíumenn
eiga það til að svara spurningum þannig
við yfirheyrslur, að „þeir séu beittir
ranglæti" alveg á sama hátt og hryðju-
verkamenn sem segjast vera fórnarlömb
hinnareinu sönnu Mafíu: Ríkisvaldsins.
En svo vel hefur yfirvöldum miðað gegn
Mafíunni að undanförnu að ættar-
laukarnir eiga það nú til að „iðrast"
gerða sinna. Greinilegt er að ýmis þau
bönd sem menn töldu órofa, eru að
bresta.
Engu að síður gerir Giovanni Falcone
sér ekki gyllivonir um skjóta og farsæla
lausn. Hann veit, að hann á við fyrirbæri
að etja, sem þróast og breytir sér eftir
umhverfinu. Verkefni hans verða aldrei
auðveld. Mafían mun halda áfram í
einhverjum mæli að dæla fjármagni út úr
ríkiskassanum, spilla opinberum starfs-
mönnum og drepa á götunni. Veldi
hennar er einnig óbugað í fangelsunum.
Þar ganga mafíuforingjar enn um á
silkitreyjum, láta sýna sér klámmyndir á
notalegum síðdegisvökum og vekja öf-
und og furðu hinna fanganna. Ef aðeins
Giovanni Falcone tækist....
Þýtt/endursagt/þh.
Le Nouvel Observateur