Tíminn - 23.07.1988, Blaðsíða 19

Leugardag u'r'\2$.,-júU .1988-
héIígin'”

A fjórum hjólum - Reynsluakstur: Isuzu Trooper 4WD DLX
Efniviður í sportjeppa
Ég lofaði ykkur jeppa í síðasta bílaþætti en ég þorði
ekki að lofa ykkur fjallaferð. Þó varð það úr að Tíminn
varð að fara langa leið til að finna nógu erfiða vegi og
slæmar vegleysur fyrir Trooperinn. Því varð hluti af
reynsluakstrinum fólginn í því að rita nafn leiðangurs-
manna í skálabók Ferðafélagsins við Álftavatn norðan
Tindfjallajökuls, á leið sem kölluð hefur verið Fjallabaks-
leið syðri. Ekki var þó eingöngu farið eftir henni þar sem
sá vegur er fær öllum meðaljeppum utan þess að
Mælifellssandur er lokaður vegna náttúruverndar.
Leynivopnið var
Radial Mudder
Troopcrinn kom mér á óvart ef ég
á að segja eins og er. Mér hefur til
þessa þótt liann vera frekar lakur
kostur fyrir þær kröfur sem ég set
upp fyrir ferðajeppa. Hefur þar
mestu ráðið að fáum hefur dottið í
hug að setja einhver jeppadekk af
viti undir þessa bíla svo ég hafi séð.
Þessi reynsluakstursbíll var hins veg-
ar þannig útbúinn að rétt er að geta
þess sérstaklega. Dekkin voru hin
nýju og eftirtektarverðu 32‘ Radial
Mudder, sem reyndust gefa ótrúlegt
grip við verstu aðstæður. Pá var
búið að hækka Trooperinn nóg upp
á fjöðrun til að dekkin kæmust fyrir
og setja á hann brettavíkkanir.
Síðast en ekki síst höfðu verið settir
undir hann stífari demparar til að
gera honum kleift að mæta því sem
jeppar eiga að geta mætt.
Snerpuhlutfall vélar
En fyrst ég er farinn að minnast á
dekkin verður það að segjast eins og
er að þau voru í stærra lagi fyrir
vélina, eða þá að vélin var í minni
kantinum fyrir dekkin og þetta grófa
mynstur. Trúlega væri sportlegra að
nota meira alhliða mynstur sem
ekki er eins gróft og Mudderinn. Þá
vinnst það tvennt að bíllinn verður
snarpari og líklegri til að togast upp
lengri skafla og sandbrekkur og hitt
að bensíneyðslan yrði líkari því sem
hún er gefin upp fyrir að vera.
Skemmtilegur ferðabíll
Bíllinn var á allan hátt hinn
skemmtilegasti ferðabíll. Hann er
búinn sjálfstæðri fjöðrun að framan
og blaðfjöðrun að aftan. Sjálfstæða
fjöðrunin gerir það að verkum að
hann tekur með meiri mýkt á ójöfn-
um, holum og misgengi, en blað-
fjöðrun með stífri hásingu. Ókostur-
inn við þessa sjálfstæðu fjöðrun er
sá að hún getur átt það til að slá
bílnunt sjálfum niður að framan í
skyndilegum ójöfnum. Kom það þó
aðeins einu sinni fyrir í akstrinum
skömmu eftir að komið var uppúr
Markarfljóti norðan Laugafells og
má rekja það til aksturslagsins.
Skellurinn var vægur en nógur samt.
Læsingin á afturhásingu
Til að halda okkur við undirvagn-
inn, en hann er eitt af því mikilvæg-
asta varðindi torfærueiginleikana,
er rétt að geta þess að allir Trooper-
ar koma til landsins með 75%
læsingu á afturdrifi. Sú læsing var
eitt af því sem kom mér á óvart.
Hún virkaði nær alltaf og undir
ótrúlegustu kringumstæðum. Til
dæmis lentum við í því að missa
vinstra framhjólið niður í vatns-
leðjupytt í Reykjadölum í ferðinni.
Stóð þá bíllinn með hægra afturhjól-
ið upp í loft og nánst láréttur, þar
sem við vorum á leið upp nokkuð
bratta ’orekku þegar þetta gerðist,
en pytlurinn að framan gaf enga
spyrnu. Hægt og hljótt var bakkað
UPP úr ófærunni og það sem merki-
legast var - Trooperinn gerði ekki
svo mikið að spóla hálfan hring.
Læsingin virkaði einnig þannig að
unun var af í öllum brekkum,
snjósköflum og sandbleytu.
111 DIN
Ég minntist áðan á að vélin og
dekkin hefðu átt í einhverjum sam-
starfserfiðleikum. Vélin er samt sem
áður stór af fjögurra strokka vél að
vera, eða um 2,3 lítrar að rúmtaki
og skilar 111 DIN hestöflum. Það
vantar heldur ekkert á að slaglengd-
in gefi nægilega seiglu í torfærum.
Það sem á vantar er nýtt hcdd á
þessa ágætu blokk. Það vantarbeina
innspýtingu eða jafnvel túrbínu.
Þetta eru leiðir sem margir aðrir
bílaframleiðendur hafa farið og náð
góðum árangri. Útkoman úr reyn-
sluakstrinum sýnir að vélin er eigin-
lega of lítil til að hægt sé að tala um
sparnað. T.d. eyddi hann meira
bensíni í túrnum en sex strokka
Bronco sem fylgdi.
En svo spyr ég bara eins og
hálfviti: Af hverju er ekki hægt að
fá þessa japönsku sportjeppa með
nógu stórri sex strokka vél? Vita
þeir ekki þarna fyrir austan að við
setjum stærri dekk undir jeppana
okkar til að komast fjallvegina?
Þyngdin er annað stórt atriði í
sambandi við fleytni jeppa í sköflum
og varðandi aflnýtingu. Trooperinn
er alveg nógu léttur, eða um 1.415
kílógrömm. Hann er Ifka alveg
nógu sterkur og alveg nógu lipur, til
að hægt sé að kalla hann sportjeppa.
Það hef ég líka gert ítrekað í þessari
lauslegu úttekt. Ég get líka sagt að
hann er í raun vel heppnaður efn-
iviður í góðan sportjeppa, ef hægt
verður að fá nauðsynlegar viðbætur
Svona fyrir grínið var farið aftur
í þessa skemmtilegu á í Reykja-
dölum á leið upp að snjóþung-
um Pokahryggjunum. Botninn
var teppalagður og hættulaus.
Tímamyndir: Guðrún Helga og Gunnar
við það sem þegar hefur komið
fram.
Bjart yfir farkostinum
En maður ekur ekki um á vél og
undirvagni einum saman. Hafa
verður góða innréttingu, hljóðcin-
angrun og útsýni til að ferðalög geti
talist skemmtileg. Allt þetta er til í
ágætum mæli. Gott útsýni er úr
öllum sætum bílsins og ekki hefur
útlit bílsins verið látið skerða það á
nokkurn hátt. Framrúðan er há og
bjart er í farartækinu. Það er nokk-
uð sem aðrir mættu taka sér til
fyrirmyndar.
Þá eru öll stjórntæki þannig stað-
sett og frágengin aö verulega þægi-
lcgt er að þvælast um á hvaða vcgi
sem er. Mýktin hefur verið sett í
öndvegi þótt dregið hafi verið lítil-
lega úr henni í þessum reynsluak-
stursbíl, eins og að framan greinir.
+
Hljóðeinangr-
un, fjöðrun,
vatnsþétting,
bremsur, gír-
skipting, út-
sýni, rými, frá-
gangur.
Snerpan, vélar-
afl, armurinn
eini, umgangur
fyrir aftursæt-
isfarþega, slag-
rými fram-
fjaðra.

Stýrislipurð
og samhæfing
Það sem er einna skemmtilegast
við akstur þessa bíls er stýrislipurð
og einstaklega Ijúf gírskipling. Hef
ég sjaldan ekið torfærubíl sem býður
upp á jafn áferðargóða stimhtcfingu
gíra. Ekki spillti hcldur að ágætlcga
gekk að skipta milli drifa og hræra í
millikassanum. T.d. þurfti ekki að
stöðva bílinn alvcg til að hægt væri
að skipta í framdrif cða lága drifið.
Þetta lá einfaldlcga Ijóst fyrir. Stór
plús fyrir þetta atriði enda reynir
mcira á slíka þætti cn clla þar scm
vél er ckki alveg nógu stór fyrir
dckkin sín cða drifhlutfall.
Einn armur
Eitt verð ég þó að setja út á í
sambandi við stjórntæki, cn það cr
þessi eini armur sem allt á að gera.
Þar eru rúðuþurrkurnar, stefnu-
Ijósin, skipting á háu og lágu aöal-
Ijósunum og einig rúðupissiö á fram-
rúðurnar. Það er ágætt í jcppa að
hafa ekki arma báðum mcgin við
stýrið, en þetta er cinum of mikið af
því góða. í hristing og vcltingi cr
ekki þægilegt að hemja höndina viö
fínstillingar á rúöuþurrkum í lausu
lofti. Þar á ofan er það vinstri
höndin sem allt þarf aðgera. í látum
og ófærum hcf ég til dæmis yfirleitt
vinstri höndina á stýri og þá hægri
upptekna við gírstöngina.
Góðir jeppahemlar
Ekki get ég látið hjá líða að ncfna
eitt mjög stórt atriði sem er afar vcl
heppnað í þessum bíl, en það eru
hemlarnir. Þeir eru vel lokaðir og
þannig úr garði gerðir að þeir blotna
mjög lítið og þorna mjög hratt.
Þetta er eitt af stærstu vandamálum
við fjallvegaakstur að margra manna
sögn. Hefur það mikið gildi að
jeppinn verðurckki bremsulaus þótt
vaðið sé í dýpstu vötn og lengstu
vöð. Er ég vanur því að þurfa að
þurrka bremsurnar á þeim jeppum
sem ég hef áður haft með tilburðum
miklum. Má heita að viö þessi
óþægindi sé ökumaður Isuzu
Troopers með öllu Ittus.
Fyrir þá scm tlytja þurfa með sér
varning eða mikinn farangur er
Trooperinn viðbúinn félagi. Hann
er hægt að opna nánast allan að
aftan með tveimur hurðum. Er
önnur þeirra stærri og er það sú sem
jafnan er gengiö um. Hin er nánast
eins og aukahleri sem hægt er að
glcnna upp og er þá gatið jafn stórt
og bfllinn er breiður og hár.
Þéttur eins og appelsína
Fyrst minnst er á huröir verð cg
líka að segja þaö sem satt cr um
aðrar hurðir Troopersins. Þær eru
vatnshcldar með öllu og bar ekki á
því að jökulvötn cða bergvatnskvísl-
ar gætu fundið smugu til að brjótast
um inn í bílinn. Hann var þéttur
eins og appclsína. Farþegar og öku-
maður gátu því sctiö öruggir meö
farangur sinn og skóbúnaö og ekki
blotnuöu teppin, utan einu sinni aö
örlítið smit barst inn á efsta Mar-
karfljótsvaðinu. Það var líka það
versta vað og grýttasta sem ég hef
ekiö út í og komist yfir og hefði
reynt verulega á hvaða jeppa sem er.
En þar sem við crum staddir úti í
miðju vaöi Markarfljóts, vcrð ég að
nefna þaö atriði sem mér líkaði
sérlega vcl við vélina. Það var
cinfalt mál að losa um barkann á
lofthreinsaranum og svcigja hann
þannig aö hann tók loftið inn cfst og
aftast í vélarhúsinu. Þá var allt í
rafkerfinu í sama mæli þétt og
annað sem ég hef minnst á. Það er
sérstaklega vel hugsað fyrir mörgu
af því sem miklu máli skiptir fyrir þá
sem komast vilja leiðar sinnar. Það
passar vel við Trooperinn sem sagt
var um einn frægasta torfærubíl um
áratugabil, að þótt ferðir eigi að
geta boðið upp á ævintýri, á bíllinn
ekki að brydda upp á óvæntum
uppákomum til að hrella ferða-
ntenn.
Kristján Bjömsson
KominnyfirskafláPokahryggjumogbeinaleiðuppharðasandbrekku. Þetta varekkiallrabílaaðleikaeftir, en í því sambandi þykirekki við hæfi að nefna nein nöfn.
Tímamyndir: Gu5rún Helga og Gunnar