Tíminn - 10.12.1988, Side 15

Hann er ekki neitt framúrstefnulegur frekar en frændur hans í Japan, en mér finnst hann persónulega líta vel út.
Tímamyndir Pjetur
Gefur fátt eftir
nema verðið
Það heyrir ávallt til nýj-
unga þegar komið er fram
með nýjar bílategundir
frá fjarlægum löndum og
svo er og með þennan
Gemini sem við höfum til
umfjöllunar núna. Þetta
er nýjasta framleiðsla
fólksbíla frá sömu verk-
smiðjum og hanna, setja
saman og selja þann
ágæta Isuzu Trooper, en
hann ætti að vera trygg-
um lesendum „Á fjórum
hjólum“ að nokkru kunn-
ur eftir fjallaferðina yfir
Pokahryggi í sumar.
Þessi nýi Isuzu Gemini er sendur
á markað undir slagorðinu „Stóri
smábíllinn“, hvernig sem manni
ber nú að skilja það upp á móður-
málið okkar kæra. Að mínu mati
er þetta einn miðlungsbíllinn til
viðbótar á fólksbílamarkaðinn hér
á íslandi. En hvers vegna er þá
Bílvangur að flytja inn nýjan
fólksbíl, þegar bílasala hefur auk
þess dregist saman verulega frá því
í haust? Þannig er eðlilegt að
spyrja og þessari spurningu hef ég
líka varpað fram til Bílvangs-
manna. Svörin eru skýr. Þeim
hefur ekki flogið í hug að reyna að
flytja Gemini inn fyrr en núna í
seinni tíð þegar ljóst hefur verið að
þeir geti boðið hann á lægra verði
en aðra sambærilega bíla. Hann er
nú með alla ódýrustu fólksbílum
sem framleiddir eru í Japan og er
þá mikið sagt í þeirri miklu sam-
keppni sem verið hefur þar í landi
um áratugaskeið.
Á japanska vísu
En þá vakna enn aðrar spurning-
ar sem neytendum er auðvitað
skylt að varpa fram (og ég geri hér
af því að nú er ég að þykjast vera
að skrifa fyrir neytendur, þó ég sé
bara að leika mér á þessum bílum
um helgar), og nú eru það spurn-
ingar um gæði, þægindi og hönnun.
Svörin eru einnig nokkuð skýr og
nú ætla ég að svara sjálfur þar sem
þetta er ekki viðtal í nærmynd af
sölustjóra Bílvangs. Bíllinn stenst
á allan hátt samanburð við aðra
japanska bíla að gæðum og „perf-
ormans" nema ef vera skyldi með
einstaka undantekningum. Þessi
bíll sem ég tók til aksturs var af
venjulegri gerð ef segja má svo í
texta. Hann er líklegur til að verða
nokkuð vinsæll sökum verðsins og
hann er einnig þess legur að hann
á ekki eftir að valda væntanlegum
og núverandi eigendum neinum
trega í daglegri umgengni. Þetta er
samsagt tilvalinn bíll til að eiga ef
menn eru að hugsa um að komast
á milli staða og komast ferða sinna
á þægilegan og öruggan hátt.
Fyrir fingurgóma
Það sem er frábrugðið við Gem-
ini af því sem sést um leið og
bílstjórinn sest inn, er sú umgjörð
sem öll stjórntæki eru felld að. Þar
á ég við það sem kallað er í
bæklinugm „fingertip control“ og
gæti útlagst stjórntæki fyrir fing-
urgóma, eða eitthvað á þá leið.
Þetta á að sjást vel á mynd hér á
Séð inn ( stjórnklefann sem
greinilega er með frönskum
hreim. Eina stjórntækið sem er
við stýrishjólið, er stefnuljósa-
rofinn.
+
Lipur, spar-
neytinn, ódýr,
japanskur,
traustur.
Svolítil götu-
hljóð, fram-
sætisfellingar-
takkinn.
síðunni og eyði ég ekki frekari
orðum í að skýra út fyrirbærið. Það
er þó ekki með öllu óþekkt og
hefur m.a. borið fyrir augu þeirra
sem sest hafa inn í franska iystibíla
síðustu ára. Það er reyndar engu
líkara en að sá japanski sé nýkom-
inn úr Evrópureisu og hafi nælt sér
í hreim. Eitt prik fyrir góða út-
færslu á stjórntökkum!
Gott að ganga um
Þá er það aðkoman að bílnum.
Hann er á allan hátt þægilegur
þegar tekið er tillit til þess hvernig
komast má inn og út úr farartæk-
inu. Einnig er þess að gæta að mjög
þægilegt er að ganga um afturhurð-
ina á þessum þriggja dyra sem ég
hafði til reynslu fyrir hönd okkar
ágæta dagblaðs - Tímans. Mjög
lipurt var t.d. að komast inn með
lítinn farangur jafnt sem stórkalla-
legan. Met ég það út frá þeim
mælikvarða mínum að þegar ég á
það til að gleyma að hugsa um
farartækið sjálft þegar ég er að
snúast þetta í bænum eins og
venjulegur smáborgari, hljóta
amboðin að vera í lagi. Fólksbíll í
miðjuflokki er eins og hann á að
vera þegar eigandi eða umráða-
maður er ekki einatt að reka sig á
að hann er með akkúrat þennan bíl
í notkun en ekki einhvern annan.
Þegar farartækið verður þannig
hlutlaust í höndum þess sem notar
það, hlýtur það að vera eins og það
á að vera. Annað prik fyrir það!
Framsætisfellingartakkinn
Þá er það einn og einn galli
sem ég verð að finna að eins og
venjulega, enda er ég í þessu verki
til að vera aldrei fullkomlega
ánægður. Það er eins og fyrri
daginn að ekki taka Japanar mark
á því sent ég hef verið að prédika
hér í þáttum mt'num signt og heil-
agt varðandi takkann sem ætlað er
að fella fram framsætið þannig aö
hægt sé að nota aftursæti þriggja
dyra bíla. Þannig er að þegar
maður hefur einu sinni fellt fram
framsætið til að hleypa einhverjum
afturí, enda sit ég sjálfur helst
aldrei í aftursætum, gerist það
sama og í Toyota, Mitsubishi,
Nissan og fleiri þriggja dyra fólks-
bílum. Sætið fellur ekki aftur í
halla sem hægt er að notast við.
Sætisbakið stendur beint upp í
loftið og þú verður að gjöra svo vel
að eyða dýrmætum tíma í að laga
þetta. Það sem er þó verst af öllu
er að þú verður að nota tvær
hendur til verksins (svo það er eins
gott að vera ekki með neitt í
höndunum) og þú verður að beygja
þig niður í götu til að gera framsæt-
ið aftur nothæft. Þetta var ekki
svona í gömlu góðu bjöllunni svo
þekkt dæmi séu tekin. Þarvarþessi
takki ofarlega á bakhliðinni og þar
með var hægt að stjórna fullkom-
lega þeim halla sem átti að vera á
sætinu, með annarri hendinni.
Hvað um það. Þeir hljóta nú að
fara að taka við sér þarna austurfrá
því þetta er í þriðja sinn sem ég bið
þá að laga þetta og það í þriðja sinn
á þessu ári.
Eins og ekkert væri
Nú er að snúa sér að því hvernig
bíllinn er í keyrslu og eru fram-
leiðendur ekki teknir í bólinu með
þann mikilvæga þátt í bílasmíði.
Þetta hefur reyndar ekki alltaf
verið sjálfsagður hlutur hjá bíla-
framleiðendum, og nægir að nefna
gömlu gerðina af Land-Rover í því
sambandi, en hér er þétta í góðu
lagi. Sá sem Tíminn reyndi var
með vökvastýri eins og ekkert væri
og þykja mér það gæði umfram
verð.
Þá var fjöðrun með þeim hætti
að ekki er neitt út á hana að setja
enda gormar við hvert hjól og
alsjálfstæð fjöðrun að framan. Það
var reyndar sama hvað ég reyndi
að velta honum til í sviptingum á
lokaða æfingarsvæði Tímans í efri-
byggðum Árbæjar - hann gaf sig
ekkert hvað varðar grip og festu.
Stílhreinn
Þegar allt þetta hefur verið upp
talið má geta þess í lokin að mér
finnst persónuíega að útlit Gemini
sé gott og stílhreint. Sérútgáfurnar
af honum eru meira að segja tals-
vert sportlegar að sjá. Miðað við
vélarafl í sléttaogfelldafjölskyldu-
bílnum sem ég prófaði, er ekki
ósennilegt að hann sé að grunni til
efni í mun meiri bíl en þær útgáfur
gefa til kynna sem þegar eru komar
til landsins.
Svo er það ein spurning í lokin
fyrir hjónin í Breiðholtinu. Hvern-
ig verður með varahlutaþjónustu?
Þessu hafa innflytjendur þurft að
svara. Þeir benda á að með fyrstu
sendingunni af bílum hafi líka
komið fyrsta sendingin af varahlut-
um. Þeir benda einnig á að áður en
fyrstu bílarnir voru fluttir inn hafi
verkstæðismennirnir fengið eitt
eintak til að rífa í parta og setja
saman aftur, sjálfum sér til ánægju
og væntanlegum Gemini-eigend-
um til öryggis og léttis.
Krístján Björnsson
r.
tlPi o: 'deáémb'e'r/1-988.
A FJÓRUM HJÓLUM:
Reynsluakstur
Þriggja dyra
UMBOÐ BÍLVANGUR
Isuzu
Gemini
LT1300