Tíminn - 19.10.1991, Blaðsíða 7

Laugardagur 19. október 1991 HELGIN
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Hófst nú víðtæk leit að byssunni.
Allar skráðar byssur af þessari teg-
und voru prófaðar til að kanna hvort
skotin væru úr þeim. Ennfremur
var öllum eigendum slíkra vopna
gert að gera grein fyrir ferðum sín-
um á þeim tíma sem morðið var
framið.
Þann 25. september höfðu rann-
sóknir leitt í ljós að byssan hlaut að
vera af tegundinni Woodsman ColL
Nú voru 150 eigendur slíkra vopna
yfirheyrðir aftur og byssur þeirra
prófaðar aftur.
Daginn eftir var búið að yfirheyra 9
þúsund manns og fjöldi byssna verið
prófaður. Hver byssan af annarri var
útilokuð og skilað aftur til eiganda
síns. Fjarvistarsannanir eigendanna
voru skráðar. Síðan var starfsmönn-
um við rannsóknina fækkað í 40.
Tíminn leið og Rowe-morðið hvarf
af forsíðum dagblaðanna. Þar sem
engar vísbendingar höfðu fengist,
virtist málið dæmt til að fara f salt.
Aðeins fjórir menn unnu nú að
rannsókn þess.
Vissir þú • ••
Tíminn læknar öll sár. Hr. Rowe
hafði selt húsið þar sem morðið var
framið og hafði reist sér og bömum
sínum nýja tilveru á nýjum stað. Ar-
in liðu þar til hr. Rowe varð fyrir
óþægilegri reynslu, sem átti eftir að
hafa afdrifaríkar afleiðingar.
Það var þann 14. júlí 1989 að
herra Rowe var að fá sér í glas í litl-
um bar í Exeter. Skyndilega vatt sér
John var bundinn, keflaður og
bundið fyrir augu hans, síðan var
honum troðið ofan í svefnpoka og
skilinn þannig eftir á afviknum stað.
Um hádegi daginn eftir að lausnar-
gjaldið hafði verið afhent, hringdi
John. Þvert ofan í það sem mann-
ræninginn hafði hugsað sér. John
hafði séð fram á að ætlunin væri að
láta hann deyja þar sem hann væri
niðurkominn. Hann neytti allra
bragða til að komast úr svefnpokan-
um, þó svo að hann hefði nær
hengst f bandinu sem bundið var
fyrir op pokans.
Honum tókst ætlunarverkið og
tókst að skreiðasL bundinn með
svefnpokann um hálsinn sem stöð-
Átta árum eftlr morðið gaf
Keith Rose sig á tal við
eiginmann fórnariambsins á
bar. Hann átti eftir að iðrast
þess.
ræningjanum. Hr. Rowe rann kalt
vatn á milli skinns og hörund er
hann sá myndimar. Þarna var mað-
urinn kominn sem mánuði áður
hafði rætt um morðið á konu hans á
svo ósmekklegan hátt. Meira að
segja hafði maðurinn gefið honum
upp sitt rétta nafn. Rowe beið ekki
boðanna en hafði samstundis sam-
band við lögregluna.
Á meðan verið var að undirbúa
réttarhöldin vegna mannránsins í
Devon, tók lögreglan aftur upp
morðið á Juliet Rowe. Lögreglunni
hafði á sfnum tfma tekist að bera
kennsl á svo til öll fingraför sem
fúndust f húsinu, en nú kom í Ijós að
ein þeirra, sem ógreind vom, komu
heim og saman við fingraför Keiths
Rose.
Keith Rose var nú ákærður fyrir
morðið á Juliet Rowe, en sú ákæra
fór mjög leynt til þess að hún spillti
ekki réttarhöldunum vegna mann-
ránsins.
Við yfirheyrslumar vegna mann-
ránsins kom f Ijós að Keith Rose
hafði verið að undirbúa það í tvö ár.
Hann vantaði peninga til að losa sig
úr skuldum. Hann rak lítið hrein-
gemingafyrirtæki sem komið var á
fallanda fót, og kenndi hann illum
ummælum Watkins-feðganna um
ófarir sínar.
Dómaranum ofbauð hversu
grimmilega glæpurinn hafði verið
skipulagður og örlög þau sem John
Watkins höfðu verið búin. Keith
Rose var því dæmdur í 15 ára fang-
elsi fyrir vikið.
Helmlll Rowe-hjónanna. Mannræninginn misstl stjóm á sér þegar viðvörunarkerflð fór í gang.
að honum bláókunnugur maður,
kynnti sig og sagði: „Vissir þú að ég
var yfirheyrður vegna morðsins á
konunni þinni, af því að ég er í skot-
félagi?"
Rowe varð illa við þessa einkenni-
legu og ósmekklegu spumingu, og
velti því fyrir sér hvernig á því stæði
að þessi ókunni maður skyldi muna
eftir honum, og hann vissi ekki
hvemig hann ætti að bregðast við.
Maðurinn ræddi um hræðilegan
glæp, sem framinn hafði verið fyrir
mörgum árum á svipaðan hátt og
hann væri að ræða um veðrið.
Hérra Rowe varð orðlaus. Eftir að
þessu undarlega samtali var lokið
tók hann á sig rögg og fór í símann.
Mannrán í Surrey
Nokkur hundruð mflum austar, í
sýslunni Devonshire, er svæði sem
nefnist Surrey. Þar bjuggu hjónin
John og Sarah Watkins ásamt
tveimur börnum sínum.
John var varaforstjóri í heildversl-
un föður síns, sem gekk með fá-
dæmum og fjölskyldan því mjög
auðug.
Aðfaranótt mánudagsins 14. ágúst
1989 vöknuðu hjónin við að grímu-
klæddur maður stóð við rúmstokk-
inn hjá þeim, vopnaður hlaupsag-
aðri haglabyssu.
Hann skipaði Söru að binda og
kefla mann sinn. Að því loknu batt
hann hana og skildi eftir miða þar
sem hann krafðist milljón punda
lausnargjalds og hélt síðan brott og
hafði John með sér.
Söru tókst að losa sig og hafði sam-
stundis samband við tengdaföður
sinn, sem aftur hringdi strax í lög-
regluna.
Nú hófust miklar samningaviðræð-
ur milli mannræningjans og föður
Johns, sem enduðu með því að
greidd voru 130.000 pund. Lögregl-
an fylgdist með staðnum þar sem
peningamir vom skildir eftir, sá
þegar mannræninginn hirti pening-
ana, veitti honum eftirför, en ekki
var ætlunin að handtaka hann fyrr
en heyrst hefði frá John Watkins.
ugt var við að kæfa hann, að bónda-
bæ þar sem hann var leystur úr
prísundinni og hringt á aðstoð.
Um leið og símtalið frá John hafði
borist lét lögreglan til skarar skríða.
Furðu lostinn mannræninginn var
handtekinn. Hann var enn með
megnið af lausnargjaldinu.
í ljós kom að mannræninginn var
maður að nafni Keith Rose, sem áð-
ur hafði unnið hjá Watkins-feðgun-
um. Hann var 42 ára gamall.
Upp komast svík
um síðir
Mikið var fjallað um málið f blöð-
unum og birtar myndir af mann-
Mistök
lögreglunnar
Lögreglumenn fóm nú að fara yfir
gögn sín frá 1981. Þeir komust að
því að Keith Rose hafði verið einn af
Woodsman Colt-eigendunum sem
yfirheyrðir höfðu verið. Hann notaði
byssuna við skotæfingar og notaði
yfirleitt kúlur með mjúkum oddi.
En þegar prófa átti byssuna hans,
reyndist hún í ólagi og var því ekki
prófuð. Henni var því skilað aftur til
eiganda síns.
Fjarvistarsönnun sú, sem hann bar
fram, hafði heldur ekki verið ve-
fengd eða rannsökuð á nokkurn
hátt. Hann slapp því við að Ienda
undir gmn og rannsóknin beindist
ekki að honum.
Eftir að lögreglunni urðu þessi
mistök Ijós, var hafist handa við að
leiðrétta þau. Byssan var sótt aftur
og nú var hægt að prófa hana.
Tæknimenn staðfestu að þar væri
örugglega komið vopnið sem notað
var til að myrða Juliet Rowe. Fjar-
vistarsönnun Roses var nú endur-
skoðuð og hmndi strax eins og
spilaborg. Nægar sannanir vom nú
fengnar gegn Keith Rose.
Löreglan skýrði frá því að þó svo
að mistök hefðu verið gerð í rann-
sókninni í byrjun, hefði hún á allan
hátt verið framkvæmd eins og vani
var á þeim tíma. Rannsóknaraðferð-
um hefði fleygt mikið fram á þeim
ámm, sem liðin vom, og ekki væri
hætta á að slík mistök endurtækju
sig.
Ævilangt fangelsi
Keith Rose var fundinn sekur um
morðið á Juliet Rowe. Kviðdómur
fékk ekkert að vita um að hann hefði
einnig verið dæmdur fyrir mannrán
fyrr en réttarhöldunum var lokið.
Þegar dómarinn kvað upp dóm
sinn, hóf hann mál sitt með þessum
orðum: „Þetta er eitt alvarlegasta
morðmál sem ég hef haft afskipti af.
Þú ert vondur og einstaklega hættu-
legur maður.“
Og að þeim töluðum orðum
dæmdi hann Keith Rose til að verja
því sem hann ætti ólifað innan
veggja fangelsis.
Það, sem raunvemlega kom Keith
Rose í ævilangt fangelsi, var hroki
hans. Hann var svo ömggur um sig,
að hann taldi sér óhætt að ögra eig-
inmanni konunnar sem hann hafði
myrt.
En það varð honum að falli.