Denni - 01.01.1984, Blaðsíða 4
, f » r V fjr <
r • f » * • * i r
'fagamalt máltæki segir:
|„Heimskt er heimaalið
barn.“ Já, þetta vissu
menn fyrir mörgum
öldum. Af hverju vita ekki
allir þetta núna, fyrst for-
feðurokkarvoru svo for-
sjálir að gera þetta að
máltæki?
Eftirfarandi samtal
þekkja allir:
- Hvaðertuaðfástvið
núna?
- Égerímenntaskóla.
- Ha, menntaskóla?
Ætlarðu þá í Háskólann
þegar þú ert búinn?
- Nei.
- Ekki? Hvað græð-
irðu þá á því að taka
stúdentsprófið?
Já, spyr sá sem ekki
veit. Þau ár sem fólk er í
menntaskóla eru að
meðaltali fjögur. Og hvað
vinnst á þessum fjórum
árum? spyr fólk. Það er
margt, svo ótalmargt. Á
þessum fjórum árum
kynnist einstaklingurinn
fjölmörgum jafnöldrum
sínum. Með þátttöku í
félagsstarfsemi skóla
síns fær nemandinn
þann félagslega þroska
sem hann á eftir að
byggja á öll sín sam-
skipti við annað fólk, að
meira eða minna leyti.
Nemandinn les bók-
menntir, á íslensku sem
og öðrum tungumálum,
hann les fjöldann allan af
bókum um hin ýmsu
fræði, hann gerir ritgerð-
irog verkefni, hann ræðir
málin vítt og breytt og á
jafnréttisgrundvelli við
kennarann og skólafé-
laga sína, hann gerir
ótaimargt skemmtilegt
og þroskandi, hann er
ungur og leikur sér. Með
öllum lestri og þátttöku í
hverskonar verkefnum
þroskast nemandinn og
aflar sér vitneskju. Hann
er ekki heimaalinnog því
ekki heimskur.
Því hefur verið haldið
fram að stúdentsprófið
eitt sér veiti engin at-
vinnuleg réttindi. Það er
fádæma þröngsýni að
halda slíku fram. Jafnvel
Bílarnir okkar eru tilbúnir í ferðalag hvert á land sem er.
Áralöng reynsla. Við höfum bíla af öllum stærðum.
Hafðu samband.
STEINDÓR SIGURÐSSON
NJARÐVÍK PÓSTHÓLF 108 SÍMAR 92-4444, 3550 og 2840
þó að í sumum greinum
fái starfsmaður með
stúdentspróf lítið sem
ekkert meira kaup en sá
minna menntaði, þá hef-
ur sá fyrrnefndi yfirleitt
alla tilburði til þess að
verða mun betri starfs-
kraftur, því hann er
lesinn, hann veit. Allt
nám, í hvaða mynd sem
þaðer. er þjóðfélaginu til
góðs á einn eða annan
hátt. Sumum finnst að
fjögur ár í menntaskóla
sé of langur tími til þess
að verða lesinn, til þess
að vita. Bent er á að þau
laun sem fólk tapar á því
að vera í menntaskóla í
stað þess að taka þátt í
atvinnulífinu, þ.e. fórnar-
kostnaðurinn við það að
vera í skóla, sé mikil og
dýrmæt upphæð. Það er
þó á engan hátt rétt-
lætanlegt eða eðlilegt að
meta andlegan þroska til
fjár. Sú vitneskja sem
ungt fólk aflar sér, og sú
þjálfun sem það hlýtur i
menntaskólunum eru
þjóðfélaginu ómetanleg.
I Biblíunni er heilræði
sem hljóðar eitthvað á
þesa leið: Gefður svöng-
um manni, fisk, og hann
verðursadduríeinndag.
Kenndu honum að veiða
fisk, og hann mun verða
saddur það sem eftir er
ævinnar. Á sama hátt má
segja: Segðu fáfróðum
manni að tveir og tveir
séu fjórir, og hann mun
vita það í einn dag.
Kennduhonumað leggja
saman tvo og tvo, og
hann mun fá út fjóra alla
sínaævi.Þaðerfáttbetra
en að kunna, vita, skilja
og geta.
Snúum okkur nú að
öðru. Hugleiðum gagn-
rýnina sem nemendur
framhaldsskóla, og
reyndar allra skóla, hafa
í frammi á námsefnið
sjálft. Sagt er að sumt
sem kennt er sé ekki
praktískt. Auðvitað á öll
gagnrýni rétt á sér að
vissu marki, svofremi að
húnsé settfram af kunn-
áttu og mátulega litlum
tilfinningahita. Tökum
dæmi: í algebru eru not-
uð hugtök sem eru
ókunnugum framandi.
Bókstafir eru mikið not-
aðir í stað talna. Gagn-
rýnar raddir spyrja: Hve-
nær sjáum við x og y í
lífinu? Hvað græðum við
á því að kynnast þeim
núna? Auðvitað notum
við þau ekki í aksjón
sama dag og við kynn-
umst þeim, en í næstum
öllum okkar viðfangsefn-
um koma þau okkur að
góðum notum. Fyrir
u.þ.b. ári síðan, spurðum
við stærðfræðikennar-
ann okkar sömu spurn-
inga: hvað græðum við á
því að kynnast þeim?
Hvenær sjáum við þau?
Svar hans var mjög ein-
falt og eftir því áhrifaríkt.
Hann sagði okkurað líta
á algebruna sem ab-
strakt heim útaf fyrir sig.
Berið saman algebru-
reikning og sögurnar af
Andrési Ond. Andrés
Önd og félagar eru ab-
strakt heimur útaf fyrir
sig.Til þess að hafa gam-
an af þeim, lifum við okk-
ur inn í sögurnar, jafnvel
þótt við vitum að endur
geta ekki keyrt bíla, eld-
að mat, gengið í fötum
og fleira álíka. Á sama
hátt sagði stærðfræði-
kennarinn okkur að við
ættum að fifa okkur inn í
undraheim algebrunnar.
Það hreif, enginn minnt-
ist á misskilið praktískt
gildi algebrureiknings
framar.
Stærðfræðikennarinn
hélt áfram að leiða okkur
um undraheima algebr-
unnar og við hættum að
horfa á x og y með sama
augnaráði og hvíti kyn-
þáttahatarinn horfir á
svertingjann. Þannig
þyrfti þetta einnig að
vera í öðrum greinum.
Höfum gaman af því sem
við erum að fást við
hverju sinni, og viðnáum
árangri.
22. nóvember 1984,
Haraldur Ingólfsson
Samvinnuskólanum
hug-
leiðing
um
and-
legan
gróða