Skinfaxi - 01.05.1911, Blaðsíða 7

SKINFAXI
39
Félagar vinna sjálfir, æfa jafnfranit íþróttir
glímur, sund o. fl. og svo er tekinn tími
til samtals og fyrirlestra.
Glímudeild er stofnuð innan félagsins og
hefir starfað í tveimur deildum í vetur.
Tóbaksbindindisdeild er verið að koma á
fyrir þá félaga, sem í hinni vilja vera.
* Handavinnustarfseminni hefir verið hreyft
að dæmi félagsins í Biskupstungum og á-
kveðið að starfa á svipaðan hátt og það.
Þökk sé félaginu fyrir hugmyndina og
byrjunina.
Skemtisamkomu hélt félagið til fjársöfnunar
fyrir minnisvarða Jóns forseta Sigurðssonar á
Rafnseyri. Fluttu þeir, fræðimaður Sighv.
Gr. Borgfirðingur á Höfða og hreppstjóri
Friðrik Bjarnason á Mýruin fyrirlestra fyrir
félagið endurgjaldslaust.
Félagið þakkar þeim og öllum, sem hafa
sýnt því góðvild í einu og öðru, en það
eru margir utanfélagsmenn, sem það hafa
gert.
Með ósk um glcðilegt samar til allra sam-
félaga og von um samheillaríka framtíð
U. M. F. í.
Skrifað á sumardaginn fyrsta 1911.
1/52.
Smágreinar til æskulýðsins.
íii
Hverníg spiliist æskan?
Margvíslega, og margar eru orsakirnar.
Oflangt að upptelja þær hérna. En ein, og
allramesta orsökin er þó sú, að efast um, að
maður þurfi að gegna þeim og þeim skyld-
um lífsins, eða varast þá og þá lesti.
Efinn spyr rétt eins og höggormurinn.
gamli: »Hefur Guð nú bannað þetta». Bann-
ar hann þessi litlu fjárbrögð, þessa ofdrykkju,
o. s. frv? Er nú þetta svonefnda Guðs orð
virkilega orð alheimskonungsins sjálfs? Er
það nú ekki tómar mannasetningar? Æ jú,
eg held það sé svo. Kæri mig því ekki,
þótt eg láti vaða á súðum, bara ef eg get
sneitt hjá skerjum laganna og almannadóms-
ins.« En samviskan, hvað segir hún? »Og
eg legg hana nú á hylluna með köflum.*
En sómatilfinningin? Ef eg verð mér ekki
til skammar fyrir heiminnm, þáerégánægð-
ur.« En hvað segir göfuglyndið? »Það er
grýla tóm!« »Best að þjóna sinni lund, á
meðan mögulegt er. Njóta lífsins á meðan
hægt er. ♦
Hver kennir æskunni þetta? Oft lærir hún
það af lélcgum bókum ogillu samtali. »Betra
er að dansa og drekka vín en díngla á þess-
um skíðum.c »Betra er á ball að ganga en
púla við þessa plönturæktU
»Betri er glensfull ogæsandi ástarsaga en
glíinur.*
»Sundnámið að tarna — svei því! það
kostar sjálfsafneitun.* — Svona færi nú fyrir
íþróttunum í höndum spiltrar æsku.
IV.
Drengskaparæfing æskuna bætir.
Eitt af því besta, sem bætir æskulýðinn,
er drenglyndið. Drengskapur var einhver
besti kostur forfeðra vorra. Og það samir
skólalýð og æskufélagsfólki að líkjast þeim í
þessu.
Besta drengskaparæfingin er sú, að taka
að sér eitthvert olbogabarn heimisins. Til
dæmis: Á heimili æskumannsins er sveitar-
barn. Það er heldur haft út undau. Hús-
bændurnir eru því liarðir og kaldir. Hjúin
og börnin amast við því, stríða því, eða hæða
það. Alt þetta særir barnshjartað ákaflega.
Sé það kjarklítið, þá verður það að aum-
ingja. Æskumaðúr tekur nú barnið að sér
og er góður við það, huggar það, gleður
það, tekur málstað þess. Gerir þetta svo oft
sem hann getur. Ekki mun h'ða á löngu,
uns því fer að þykja vænt unt hann. Og
finni það nú líka og sjái, að að hann legg-
ur eitthvað í sölurnar fyrir það og tekur
ilt upp á sig vegna þess, þá fer það að elska
hann reglulega. Og elska sú vekur til lífsins
alt gott, sem dáið var í hjarta æskumanns-
ins, og styrkir alt gott, sem býr í því.
Kennir honum að elska, hafi han ekki lært