Skinfaxi - 01.02.1912, Síða 2

10
SKINFAXI
manna, ab þeirra sársauki og þeirra gleði
verði þín hrygð og þín unun. Að þú fáir
sjónarhól utan við sjálfan þig, þaðan sem
augað eygi langar leiðir vegi sína, vegi
annara rnanna, vegi þjóðar sinnar og mann-
kynsins als. Að þú finnir með sannind-
um, að þú ert liður í ógnarmikilli heild,
sandkorn á sjávarströnd úthafsins mikla.
Að eins eitt sandkorn, en ekki (eins og þú
hugðir einu sinni) H. H., konungur alheims-
ins, fæddur með fullveldi til að gera þér að
gleði neyð og niðurlæging annara manna“.
Þannig mundi sú sanna menning tala, ef
hún væri kvödd ráða; hún mundi gefa
þeim einum sigurlaunin, sem harist
liefði altaf, hreint og djarflega undir
merhjum hennar. Hún mundi fullyrða,
að hún hirti ei um ætt né stétt, ei um
tign né titil, að hún mundi blátt áfram
áfella og afneita eigingjarna, skammsýna,
samkendarlausa rándýrinu, jafnvel þó það
rétti sig fram úr skugga hásætisins sjálfs.
En að hún mundi gleðjast yfir og fagna
hverjum þeim, sem berðist, fullur eldmóðs,
afls og skilnings, að því að geralífmann-
anna heilbrigðara, betra og fegurra en það
var fyr. Og á gröf þess manns — en
ekki fyr — mundi hún rita gullnum stöf-
um: „Hér hvílir mentaður maður11.
J. J.
Um skip.
í Hamborg hefir nú um stund verið
unnið að stórkostlegri drekagerð; var það
Hamborgar-Ameríkulínan, sem lét gera
þann knör; er hann mestur þeirra skipa,
sem nokkurn tíma hafa verið gerð, 268
metrar á lengt, með 4 þilförum, 11 stofu-
hæðum, þrem reykháfum, svo víðum að
meðal fljótaskip gætu siglt gegum þá. Skip
þetta er 50,000 ton og rúmar þægilega
5000 farþega.
Engar tölur gefa hugmynd um þvílka
risa-stærð. Þar er samanubrður hetri.
Segjum þá fyrst, að þetta skip er 50 sinn-
um stærra en bátar þeir, sem Danir hafa
til flutnings í okkar þarfir, að það er nær
helmingi lengra en framturnar Kölnarkirkju-
eru háir. Þó er sú bygging einhver hin
stórkostlegasta, sem til er í veröldinni. Og
að ef byggja ætti hús, sem vera skyldi
jafn hátt og Hamhorgardrekinn er languiy
yrði ]>að að vera 50 stofuhæðir.
Á slíku skipi hverfa vitaskuld flest þau>
óþægindi, sem annars fylgja sjóferðum,
því þar er ílest sem veita má nauln og
unun. Húsakynni öll stór og björt, sí-
hreint loft, nær enginn hristingur, hvorki
af völdum hafsins né vélanna. Á efstu
þiljum eru gangsvalir og sjónturnar; gnæfa
þeir svo hátt yfir sævarflöt, að þar nær
varla á öldugangur né særok. Undir þilj-
um er alt að sama skapi. Þar er borð-
salurinn 100 metra langur og tvennar
hæðir. Þar mega matast í einu 700 mennr
allir við smáborð, þeir saman, sem-
þess óska. Kring um borðsalinn eru lestr-
arherbergin, reykingasalir, setustofur, dans-
hallir, söngskálar og „letigarður“ eins og í
Reykjavík. Þá er enn stærri fimleikasal-
urinn, með öllum íþróttatækjum, sundhöll-
in og vetrargarðurinn. Sundhöllin er í
rómverskum stíl; alt í kringum hana liggur
fagur súlnagangur. Inn í skálina fellur
sjórinn kolblár og endurnýast á hverri
klukkustund. Þar geta í einu verið mörg
hundruð manns; sumir á grynningum, þeii”
sem baðast aðeins, aðrir á sundi í hyl-
djúpum sjó. Þannig er samansafnað flestu-
því, sem menn hafa sér til gleði í stór-
bæjum heimsins, en síðasl bætt við nátt-
úrufegurð og unaði hitabeltislandanna.
Það er í vetrarqarðinum. Það er salur
afarmikill, hár og bjartur, þar sem gnæfa
hátt í loft léttar og fagrar krónur sígrænna
pálmaviða, en grannar blómskreyttar, vafn-
ingsjurtir vefjast um stofnana. En i þess-
um trjálundum þúsund og einnar nætur
suða óteljandi uppsprettur og gosbrunnar/'
þeir Ijóma á kvöldin i skini rafljósanna,
í marglitum, tiundraðföldum regnbogum
yfir höfðum ferðamannanna, sem reika í