Skinfaxi - 01.04.1917, Blaðsíða 1

Enn um fastan starfsmann.
Fjórðungs])ing Sunnlendinga er nú ný-
afstaðið. Þar komu til umrœðu breyting-
ar á sambandslögunum og stjórn félag-
anna. Að vísu hefir samban'dsþingið úr-
slitaatkvæði um þessi mál, en gert var ráð
fyrir, að umræður á fjórðungsþinginu gætu
skýrt málið og ílýtt fyrir framgangi þess.
Ennfremur er þess að gæta, að mjög mik-
ill hluti af þeim, sem setu eiga á sam-
bandsþingi, voru einnig á fjórðungsþing-
inu.
Umræðurnar hnigu í þá ált, að æskilegt
væri að gera þær einar breytingar á sam-
bandslögunum nú, sem væru í beinu á-
framhaldi af breytingum þeim, sem gerð-
ar voru á síðasta sambandsþingi. Þannig
var mælt með því, að greiða fyrir skift-
ingu fjórðunganna í héraðssambönd, þar
sem það væri almennur vilji. Ennfremur
að sambandsstjórn gæti til bráðabirgða
veilt undanþágu frú takmörkum héraðs-
sambandanna, eins og þau nú eru. I
þriðja lagi hallaðist fjórðungsþingið að
þvi,_ að sambandið tæki sér fastan
starfsmann, ef það sæi sér það kleyft.
Skyldi sá maður hafa með höndum rit-
stjórn blaðsins, fara nokkrar fyrirlestra-
ferðir á ári, og hafa eftirlit með íþrótta-
kenslu, þar sem hann næði til. I stuttu
máli: Fasti starfsmaðurinn á að vera
framkvæmdarstjóri félaganna. Hann á um
þriggja ára skeið að vera húsbóndi á þeirra
heimili.
Menn finna þessari hugmynd ýmislegt
til foráttu, t. d. það, að ef sami maður
eigi að stýra blaðinu og vera á faralds-
fæti, þá vanræki hann annaðhvort. Enn-
fremur það, að fáir menn séu svo fjölhæfir,
að þeir geti int af höndum svo marg-
breytilegt hlutverk. I þriðja lagi að fé-
lögin rísi ekki undir kostnaðinum.
Eitthvað er til í öllum þessum mótbár-
um, en veigamiklar eru þær ekki. Fyrst
er það, að félögin mundu vitanlega ekki
sameina ritstjórn, fyrirlestra og íþróttaeftir-
lit, ef þau hefðu mikil f járráð. Þá mundu
þau hafa sinn manninn við hvert verkið.
En félögin eru fátæk og vilja samt lifa.
Þau eru eins og frumbýlingurinn sem verð-
ur að vera sjálfum sér nógur um flesta
hluti. En í slað þess að hafa brot úr
mörgum mönnum til að vinna félagsstörf-
in í hjáverkum, er stefnt að því, að fé-
lögin hafi einn mann, sem helgar þeim
krafta sína eingöngu, meðan hann er í
þeirra þjónustu. Yitanlega yrði hann
mikinn hluta ársins í Rvik og mætti þá
vænta þess, að hann gæti haft allmikil
áhrif þar með stofnun og viðhaldi yngri
deildar. Þá gæti hann unnið að blaðinu,
búið sig undir fyrirlestraferðir o. s. frv.
Hann þyrfti að geta farið smáferðir að
heiman fyrirvaralítið, tíl fyrirlestra og eftir-
lits. Oft hagar þannig til skipaferðum, að
hægt væri að fara úr Rvik austur ú Hér-
að, fara þar milli allra félaga í samband-
inu og komast heim aftur á einum mán-
uði. Enn auðveldari væru þó ferðir til
þeirra sambanda, sem nær liggja höfuð-